วันจันทร์ที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2552

เมียหลวง 8

นพ
วรรณเห็นนุดีเดินออกมาจากห้องวิกันดา
ก็เข้ามาหาเรื่องเพราะไม่พอใจที่นุดีกลายเป็นคนโปรดของวิกันดา
วิกันดาเปิดประตูออกมาดู
นพวรรณเห็นเข้าก็จ๋อยรีบกลับไปนั่งทำงานทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วิกันดาปิดประตูเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน เลขาของท่านผู้หญิงโทรมาเรียนว่า
ท่านผู้หญิงเชิญวิกันดาไปพบที่ห้อง วิกันดาลุกเดินออกไป
ท่านผู้หญิงคุยอยู่กับคุณหญิงแวววรรณอยู่ในห้องทำงาน วิกันดายกมือไหว้ทั้งคู่
ท่านผู้หญิงเชิญวิกันดานั่ง คุณหญิงแวววรรณเอ่ยทัก "สบายดีหรือคะ คุณวิกันดา" "ค่ะ
คุณผู้หญิงล่ะคะ" "ก็เรื่อยๆ ค่ะ เรามันหัวอกเดียวกัน
ผู้หญิงที่มีสามีเจ้าชู้คงไม่มีวันสบายใจเต็มที่เหมือนคนอื่นเขาหรอกจริงไหมคะ"
แวววรรณตอบเป็นชุด วิกันดาอึ้ง ท่านผู้หญิงรีบปราม แววรรณรู้ตัวกลบเกลื่อน
"คุณหญิงแวววรรณอยากทราบข่าวคราวของหลานสาว" ท่านผู้หญิงเข้าเรื่อง "นุดี
เป็นเด็กน่ารักค่ะ ตั้งอกตั้งใจทำงานดี" " ต๊าย! ไม่อยากจะเชื่อหูเลยนะคะเนี่ย
ปกติอยู่บ้านเขาเอ๋อๆ ถ้าอย่างนั้นดิฉันก็ขอฝากให้คุณวิกันดาช่วยดูแลด้วย
อย่าให้โผล่ไปที่บ้านดิฉันเลย
ไม่ใช่ว่ารังเกียจรังงอนหลานสาวในไส้ของตัวเองหรอกนะคะ แต่ตาเฒ่าหัวงูนะซีคะ"
แวววรรณอดไม่ได้ ท่านผู้กระแอมเบาๆ แล้วพูดขัดจังหวะ "ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ
คุณวิกันดาน่ะเมตตาเอ็นดูนุดีมาก" "คุณหญิงต้องการพบนุดีหรือเปล่าค่ะ" วิกันถาม
"ดีเหมือนกันค่ะ ได้พบหน่อยก็ดี" แวววรรณพยักหน้า นุ
ดีออกมาพบแวววรรณที่ร้านกาแฟใกล้ๆ สำนักงาน
แวววรรณว่าประชดนุดีเรื่องสามีของเธอเพราะระแวงว่า นุดีจะกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา
นุดีสะอึกกับถ้อยคำรุนแรงนั้น แล้วแวววรรณก็ซักต่อว่า
นุดียังคบกับยุทธการอยู่หรือเปล่า "เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นค่ะ" "แหม
ตอบเป็นดาราเชียวนะ อย่างแกน่ะได้ขนาดยุทธการก็นับว่าดีแล้ว
แต่ฉันรู้ว่าแกทะเยอทะยานอยากได้ดีกว่านั้น" "หนู" นุดีจะอธิบายแต่แวววรรณรีบพูดต่อ
" แกจะทะเยอทะยานยังไงก็ช่าง แต่อย่าเนรคุณด็อกเตอร์วิกันดาเขาล่ะ
ไม่ต้องทำเป็นตกใจ ใครๆ เขาก็รู้ว่าสามีคุณวิกันดาน่ะเจ้าชู้ขนาดไหน อย่าเชียวนะ
นุดี แกอย่าให้ด็อกเตอร์วิกันดาเขามาถอนหงอกฉันเด็ดขาด"
นุดีก้มหน้านิ่งพยายามกล้ำกลืนน้ำตาลงไป นุ
ดีกลับมาที่ห้องทำงานก็ได้ยินนพวรรณนินทาเธอให้เพื่อนร่วมงานฟังว่า
เธอคิดจะแย่งสามีป้าจึงถูกส่งตัวมาทำงานที่นี้และย้ำกับทุกคนอีกว่า "เห็นทำจ๋องๆ
ยังเงี้ย จะบอกให้ว่าร้ายลึก"
นพวรรณเงยหน้าขึ้นก็เห็นนุดีเดินเข้ามาที่โต๊ะด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เธอชะงักสีหน้าเจื่อนเล็กน้อยแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หันไปทำงานต่อ วิ
กันดาเห็นนุดีเดินหน้าจ๋อยถือของมาส่งที่รถ
ก็สงสารจึงชวนเธอไปเที่ยวบ้านอ้างว่านุ่นโหน่งบ่นคิดถึง
นุดีจึงต้องตามวิกันดาไปด้วย
และเมื่อทั้งคู่ไปถึงบ้านก็พบอรอินทร์กำลังออดอ้อนอนิรุทธิ์อยู่ อร
อินทร์เข้ามาไหว้วิกันดาแล้วส่งเสียงทักทายอย่างอ่อนหวาน
เธอนิ่วหน้ามองนุดีนิดหนึ่งแล้วทำเป็นไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จัก
นุดีไหว้อนิรุทธิ์แล้วชะงักมือที่จะไหว้อรอินทร์
เมื่อเห็นสีหน้าทำเป็นไม่รู้จักของเธอ "เรากำลังพูดถึงคุณพี่อยู่พอดี
นั่นพาเด็กที่ไหนมาด้วยคะ" อรอินทร์พูดเยาะๆ นุดีประหลาดใจสุดๆ ไม่คิดว่า
อรอินทร์จะตีหน้าตายได้ขนาดนี้ วิกันดายิ้มอย่างรู้ทันตอบว่า "อ๋อ นี่นุดีค่ะ
เป็นผู้ช่วยของฉัน นุดี นี่คุณอรอินทร์จ้ะ เธอเป็นเพื่อนสนิทของด็อกเตอร์อนิรุทธิ์"
นุดีไหว้อรอินทร์ อรรับไหว้ด้วยสีหน้าเหมือนมีเมตตาแล้วพูดต่อ "แปลกจัง
เคยเห็นแต่คุณพี่คบคนวัยเดียวกัน ทำไมเดี๋ยวนี้มาคบเด็กล่ะคะ
มีความหมายอะไรหรือเปล่าเอ่ย" "แล้วคุณอรคิดว่ายังไงล่ะคะ" วิกันดายิ้ม "อุ๊ย!
อรไม่กล้าคิดอะไรหรอกค่ะ เพราะคุณพี่" อรอินทร์พูดไม่ทันจบ อนิรุทธิ์
ก็เข้ามาทักทายนุดี และถามถึงยุทธการอย่างสนิทสนม อรอินทร์ฟังแล้วก็ไม่พอใจนัก
เธอถามวิกันดาว่านุดีมาที่นี้บ่อยหรือ
แต่วิกันดาไม่ตอบเธอเปลี่ยนเรื่องถามอรอินทร์ว่า
"เมื้อกี้คุณอรจะพูดว่าเพราะฉันทำไมคะ" "อ๋อ
อรจะบอกว่าเพราะคุณพี่ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทหาอีหนูให้ผัว" อรอินทร์แขวะ
อนิรุทธิ์กับนุดีสะดุ้ง "ไม่มีใครรู้จักใครดีหรอกค่ะ" วิกันดาว่า
"งั้นคุณพี่ก็ไม่ต่างอะไรกับ" อร อินทร์ตาวาวเตรียมเอาเรื่อง
แต่อนิรุทธิ์รีบชวนเธอกลับแล้วดึงตัวออกไป อรอินทร์ตะโกนลั่นบอกว่า
วิกันดาไม่มีทางชนะเธอได้
แล้วขู่ให้อนิรุทธิ์ไปกับเธอด้วยเพราะถ้าไม่ไปเธอก็ไม่กลับ
อนิรุทธิ์อ่อนใจจำต้องไปส่งอรอินทร์ "ฉันชนะ! พี่รุทธิ์ไปกับฉัน"
อรอินทร์ตะโกนเข้าไปในบ้าน นุดีเห็นใจวิกันดามาก เธออดถามไม่ได้ว่า วิกันดาทนได้ไง
วิกันดาตอบว่า เธอคงชินแล้วและบอกกับนุดีต่อว่า "ช่างเถอะดูซิ
พี่ว่าจะพานุดีมาให้สบายใจ กลับต้องมาเครียดหนักเข้าไปอีก" "ไม่เป็นไรค่ะ
เรื่องของคุณเครียดกว่าเรื่องของหนูอีก
จะมีใครบ้างไหมคะที่โชคดีชีวิตราบรื่นไม่มีปัญหาเลย" นุดีถอนใจยาว
เสียงแตรรถดังขึ้น ทั้งสองมองออกไปทางเดียวกัน ก็เห็นเจนจบกับเค็นลงมาจากรถ
วิกันดาจึงชวนนุดีออกไปต้อนรับ00000000000000000
อนิรุทธิ์พาอรอินทร์มาที่คอนโดของวรนารีและฝากให้วรนารีช่วยดูแล
อรอินทร์หันขวับมาต่อว่า "หมายความว่าพี่รุทธิ์จะทิ้งอรไว้ที่นี่
แล้วกลับไปหานังนุดี นั่นหรือคะ" อนิรุทธิ์มีสีหน้าเบื่อหน่าย
วรนารีเห็นก็รีบปรามมอรอินทร์แล้วพามานั่ง แต่อรอินทร์ก็ยังต่อว่าไม่เลิก
จนอนิรุทธิ์ชักถอดใจ วรนารีรีบเตือนสติอรอินทร์ " อร ใจเย็นๆ นะจ๊ะ
ถ้าพี่รุทธิ์อยู่ อรกับเขาก็ต้องทะเลาะกัน นารู้ว่าอรไม่อยากทะเลาะกับพี่รุทธิ์หรอก
เชื่อนานะอรนะเอาไว้ให้อรหายโมโห แล้วเราค่อยคุยกันนะจ๊ะ" อรอินทร์นิ่ง
วรนารีนาพยักหน้าให้พี่รุทธิ์กลับไป แล้วพาอรอินทร์เข้าห้อง
เตื้องยกน้ำกับขนมมาเสิร์ฟวิกันดา นุดี เจนจบและเค็น
เจนจบหันไปล้อเค็นเรื่องจะสอนภาษาญี่ปุ่นให้นุดี เค็นเขินแก้ตัวว่า
"ผมเห็นว่านุดีซังอยากเรียนจริงๆ ก็เลยจะสอนให้" "นุดีไม่ค่อยเก่งนะค หัวช้า"
นุดีออกตัว "ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้เร่งร้อนอะไร ว่าแต่นุดีซังจะเริ่มเรียน
เมื่อไหร่ครับ" เค็นมองนุดีอย่างอ่อนโยน นุดีเกรงใจหันไปปรึกษาวิกันดา
"เอาอย่างนี้ดีไหม เริ่มเรียนวันจันทร์ พุธ ศุกร์
หลังเลิกงานเพราะคุณเค็นก็ต้องทำงานเหมือนกัน" วิกันดาแนะนำ นุดีกับเค็นเห็นด้วย
นุดีถามถึงค่าเรียน เค็นบอกว่าไม่คิดอ้างว่า "นุดีเป็นลูกศิษย์คนแรกของผม
ผมเองก็ไม่เคยสอนที่ไหนมา ยังไม่รู้ว่าจะสอนได้ดีหรือเปล่า"
"นุดีเกรงใจค่ะ"นุดีเสียงอ่อย "ผมพูดแทนเค็นได้เลยว่า ไม่ต้องเกรงใจ เค็นเขาดีใจ
เอ๊ย! เต็มใจที่จะได้สอนคุณนุดีลูกศิษย์คนแรกใช่ไหมครับ เค็น" เจนจบล้อ เค็น เขิน
วิกันดามองนุดีกับเค็นด้วยความรู้สึกสดชื่น เจนจบเห็นวิกันดายิ้มได้ก็สบายใจ
เขาจ้องเธอไม่วางตา วิกันดาหันมาเห็นก็ชะงักแล้วปรับสีหน้าเป็นปกติ "ฮื้อ
นี่ฉันไม่ได้เข้าข้างยัยด็อกเตอร์นั่นหรอกนะ
แต่ท่าทางแกไม่ใช่ผู้หญิงประเภทจะหาเมียให้ผัว"
วรนารีนิ่วหน้าเมื่อได้ฟังเรื่องที่อรอินทร์เล่า แต่อรอินทร์ก็ยังยืนยันว่า "
น้อยไปสิ ก็นังนวลกวนโอ๊ยนั่นไง
ฉันรู้ว่ายัยวิกันดามันกลัวผัวจะไปมีเมียเลอะเทอะนอกบ้าน
ก็เลยหาคนแบบทูอินวันเข้ามา เป็นทั้งพี่เลี้ยงลูก เป็นทั้งเมียน้อยเสร็จสรรพ
พอเห็นว่าทั้งตัวมันกับนังนวลจะเอาพี่รุทธิ์ไว้ไม่อยู่
ก็เลยเอาลูกน้องที่ทำงานมาแท็คทีมล่อพี่รุทธิ์อีกคน" "งั้นก็หนักอยู่เหมือนกันนะ
สามรุมหนึ่งนี่ สงสัยว่าอรจะต้องหาลูกทีมมาแข่งกับยัยด็อกเตอร์นั่นแล้วละ"
วรนารีครุ่นคิด "บ้า! ฉันไม่มีวันทำทุเรศๆ อย่างนั้นเด็ดขาด" "เฮ้ย! นี่ฉันพูดจริง
ในเมื่อเมียหลวงเขาใจถึงซะขนาดนั้น เราเป็นเมียน้อยจะมามัวใจแคบอยู่ได้ไง"
วรนารีอ้างต่อ อรอินทร์ครุ่นคิดแล้วบอกกับวรนารีว่า "เราสองคนแท็คทีมกัน" "บ้า
พูดจริงเหรอ" วรนารีคิดไปไกล อรอินทร์ถอนใจเฮือกตอกกลับว่า "แกซิบ้า
ฉันยังไม่อยากตบกับเพื่อนสนิทคนเดียวในโลกหรอก
เราจะแท็คทีมไล่นังนุดีให้กระเจิงไปเลย" "แล้วไป
นึกว่าจะให้แท็คทีมกันล่อพี่รุทธิ์" " สำหรับนังวิกันดาตัวดีนั่น
ฉันต้องหาบทเรียนให้ เล่นกับใครไม่เล่น ช่วยกัน คิดหน่อยซินา" อรอินทร์มองวรนารี
วรนารีนิ่งคิดอยู่พักหนึ่งก็ดีดนิ่วบอกกับอรอินทร์ว่า
"สมัยนี้มันต้องคลิปหลุดสุดสยิว" "ใช่เลยนา แล้วฉันจะแถมรูปไปลงใน ไฮไฟล์
ให้แกด้วย" อรอินทร์สีหน้ามาดหมาย00000000000000 อนิรุทธิ์
กลับมาถึงบ้านก็เห็นนุดีกับเค็นนั่งเล่านิทานให้นุ่นกับโหน่งฟังอยู่ที่สนาม
ส่วนวิกันดาก็คุยกับเจนจบอยู่ในบ้าน ทั้งคู่คุยกับเบาๆ
ราวกับพูดความลับอะไรสักอย่างทำให้อนิรุทธิ์ไม่พอใจ
จึงเดินเข้าไปหาและพูดไล่เจนจบทางอ้อม
แต่เจนจบไม่แคร์เพราะวิกันดาชวนเขาอยู่ทานข้าวด้วย
อนิรุทธิ์ทำอะไรเจนจบไม่ได้จึงเข้าไปจูบห้ามผากวิกันดาราวกับรักหนักหนาพร้อมเอ่ยว่า
"ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวผมมานะจ๊ะ" อนิรุทธิ์เดินออกไป
เจนจบมองตามแล้วเบือนหน้ากลับมามองวิกันดา วิกันดาพูดเหมือนจะเยาะ
"ดูเหมือนคู่สามีภรรยาที่รักกันนักหนานะคะ" "เขายังรักคุณ ผมมั่นใจ" เจนจบยืนยัน
วิกันดาสบตาเจนจบ หลังจากเจนจบและเค็นกลับไปแล้ว อนิรุทธิ์ก็เข้ามาต่อว่าวิกันดา
เพราะเข้าใจว่าเธอจะใช้เจนจบมาแก้แค้น "เลิกพูดเรื่องนี้เสียที ฉันเบื่อ"
วิกันดาหันมาสวน "งั้นพูดเรื่องใหม่ก็ได้
คุณจะชักนำนายญี่ปุ่นอะไรนั่นให้นุดีใช่ไหม"
อนิรุทธิ์พาลต่อเพราะรู้ว่าเค็นจะสอนภาษาญี่ปุ่นให้นุดีด้วย "อ๊าว
ก็มันเรื่องของเขา นุดีอยากเรียน เค็นอยากสอน หรือว่าคุณอยากจะสอนกับเขาบ้าง"
วิกันดาเน้น "ประชดอีกแล้ว วิกันดาคนเดิมของผมหายไปไหนนะ" "
ก็หายไปตั้งแต่คุณเริ่มมีบรรดาผู้หญิงใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตไงคะ เมื่อคนใหม่เข้ามา
คนเก่าก็ต้องหายไปเป็นธรรดา ธุระที่ว่าคุณมีแค่นี้ใช่ไหมคะ ฉันจะได้ทำงานต่อ"
วิกันดาไล่ อนิรุทธิ์ยกมือขึ้นเป็นการยอมแพ้แล้วเดินไป วรนารี
กับอรอินทร์ช่วยกันโพสต์ภาพเข้า ไฮไฟล์ดอทคอมเพื่อนเล่นงานวิกันดา
และในตอนเช้ามืดของวันใหม่วรนารีก็ทำเป็นผู้หวังดีโทรบอกให้วิกันดาเปิด
ไฮไฟล์ดอทคอม เพราะจะได้เห็นอะไรดีๆ แล้วรีบวางสาย วิกันดานึกสังหรณ์
ใจจึงลองเปิดโน้ตบุคดู เห็นเป็นภาพของอนิรุทธฺกับอรอินทร์ เธอหลับตาลงเพื่อข่มใจ
แล้ววรนารีในนามผู้หวังดีก็โทรเข้ามาอีกและขู่ว่า "นี่แค่ภาพนิ่งนะคะ
ต่อไปจะมีคลิปอีก" วิกันดาปิดโทรศัพท์ พยายามระงับอารมณ์ วิ
กันดาเดินลงมาข้างล่างก็พบอนิรุทธิ์ดักรออยู่
เขาเข้ามาประจบขอโทษวิกันดาและขอเริ่มต้นใหม่ แต่วิกันดาเดินหนีสีหน้าไม่นัก
อนิรุทธิ์มองตามอย่างน้อยใจแล้วออกไปทำงาน
วรนารีร้องไห้ร้องห่มเข้ามากราบขอโทษอนิรุทธิ์ในห้องทำงานพร้อมโกหกว่า
เธอทำมือถือของอรอินทร์หายในงานอีเวนท์ และในนั้นมีทั้งคลิปกับรูปภาพ
ส่วนตัวของอรอินทร์กับอนิรุทธิ์อยู่ด้วย
อนิรุทธ์ได้ฟังก็ตกใจพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาถอนใจยาว
วรนารีลอบมองท่าทีอนิรุทธิ์ แล้วกลับไปรายงานอรอินทร์ วิกันดามาปรึกษา
อนงค์นารถเรื่องภาพในไฮไฟล์ อนงค์นารถเดาว่าต้องเป็นฝีมืออรอินทร์แน่
และผู้หวังดีที่โทรมาบอกวิกันดาก็คงเป็นวรนารีเพื่อนของอรอินทร์นั่นเอง
วิกันดาถอนใจบ่นว่า เธอเบื่อกับเรื่องพวกนี้จริงๆ
อนงค์นารถจึงชวนวิกันดาไปหาฉวีเพ็ญด้วยกัน เผื่อฉวีเพ็ญจะมีคำแนะนำดีๆ วิกันดา
อนงค์นารถช่วยฉวีเพ็ญปลอกขิงเตรียมทำอาหารเย็นให้สีหนาท แล้วจู่ๆ
ฉวีเพ็ญก็ร้องขึ้นมา "นึกได้แล้ว นารถไง ตัวเองมีเพื่อนในวงการหนังสือพิมพ์เยอะแยะ
ก็บอกให้เอาเรื่องนี้ไปลงประจานซิ" วิ กันดาตกใจร้องห้าม
เพราะไม่ต้องการให้เรื่องอื้อฉาวและส่งผลกระทบถึงเธอกับลูกๆ
ฉวีเพ็ญคล้อยตามแล้วรีบวางมือวิ่งออกไปเปิดประตูให้สีหนาทที่กลับจากทำงาน
วิกันดามองตามแล้วเปรยกับอนงค์นารถว่าเป็นแบบฉวีเพ็ญก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องคิดมาก
"คุณรุทธิ์เขาก็มีดี ไม่อย่างนั้นวิคงไม่แต่งงานกับเขาหรอก จริงไหม" อนงค์นารถว่า
ฉวี เพ็ญช่วยสีหนาทถือเอกสารลงจากรถ แต่ก็ยังไม่มีความดีความชอบ
เพราะสีหนาทก็ยังหาเรื่องบ่นฉวีเพ็ญได้อีก อนงค์นารถทนดูไม่ได้เข้ามาช่วยฉวีเพ็ญ
วิกันดาไม่อยากให้ฉวีเพ็ญลำบากใจจึงรีบชวนอนงค์นารถกลับ000000000000000000
อรอินทร์มานั่งรอวิกันดาที่บ้านและเกือบจะได้ตบกับนวลอีกรอบ
แต่วิกันดากลับมาถึงพอดี เธอไล่นวลเขาไปในครัว อรอินทร์รีบฟ้อง "เห็นไหมค่ะ คุณพี่
เห็นฤทธิ์อีนังเมียบ่าวไหม" "คุณอร กรุณาระวังคำพูดหน่อย คุณมีธุระอะไร"
วิกันดาหน้าเข้ม อรอินทร์มองหน้าวิกันดาแล้วบีบน้ำตาถลาเข้ามากอด "คุณพี่ขา
อรขอโทษค่ะ อรขอโทษ คุณพี่อาจจะคิดว่าอรร้ายกาจสารพัด
แต่ถึงจะร้ายยังไงอรก็ไม่เคยแทงคนข้างหลัง คุณพี่ต้องเชื่ออรนะคะ"
วิกันดาอึ้งไปนิดแล้วรีบปลดแขนอรอินทร์ออก
"ต่อให้คุณอมพระทั้งวัดและทุกวัดมาพูดฉันก็ไม่เชื่อหรอก คุณเองก็รู้ว่าฉันไม่เชื่อ
แล้วยังมาพูดเพื่ออะไร" อรอินทร์สบตาวิกันดาแล้วหัวเราะออกมา "ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ
แล้วถ้าอรบอกว่า อีก 2-3 วันจะมีคลิปตามออกมา คุณพี่จะเชื่อหรือเปล่าคะ"
"นั่นมันต้องแล้วแต่ดีกรีความหน้าด้านของคุณ" "อุ๊ย คุณพี่รู้จักคำว่า หน้าด้าน
ด้วย" "ถ้าไม่รู้จักก็ออกจะเกินไปแล้วละค่ะ เพราะคุณมาทำหน้าด้านให้ดูทุกวัน"
วิกันดาสวนแล้วมองออกที่หน้าบ้านเห็นรถอนิรุทธิ์แล่นเข้ามาจึงประชดอรอินทร์ว่า
"ดูเหมือนสามีฉันจะกลับมาแล้วละค่ะ เชิญคุณหน้าด้านออกไปรับซิคะ"
วิกันดาเดินขึ้นข้างบน อรอินทร์แค้ยมองตามแล้วพึมพำกับตัวเอง "หึ อีด็อกเตอร์
รู้จักคำว่าหน้าด้าน คำเดียวก็พูดอยู่นั่นแหละ"
อนิรุทธิ์เห็นอรอินทร์ยืนอยู่ในบ้านก็แปลกใจ อรอินทร์รีบออกตัวว่า
เธอมากราบขอโทษวิกันดา และอยากจะกราบขอโทษอนิรุทธิ์ด้วย
"อรเองก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ต้องยกเลิกงานเดินแบบหมด
เพราะพวกนักข่าวไปดักรอสัมภาษณ์กัน" อร อินทร์ทำเศร้าเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
อนิรุทธิ์มองอรอินทร์แล้วถามย้ำว่าไม่ใช่ฝีมือเธอแน่นะ
อรอินทร์ยืนกรานว่าเธอไม่ได้ทำแล้วเข้ามาอ้อนอนิรุทธิ์ อนิรุทธิ์ถอนใจเอ่ยว่า
"ช่างเถอะ เรื่องมันแล้วก็ให้มันแล้วไป" อร อินทร์กระโดดกอดคอหอมแก้มอนิรุทธิ์
แล้วชวนไปอาบน้ำให้หายเหนื่อยและอาสานวดให้ อนิรุทธิ์ลังเลเพราะเกรงใจวิกันดา
อรอินทร์เดาออกจึงโกหกว่า วิกันดาบอกกับเธอว่าไม่แคร์กับเรื่องที่เกิดขึ้น
ทำให้อนิรุทธิ์น้อยใจจึงประชดด้วยการพาอรอินทร์ขึ้นห้องไปด้วย นวลเห็น
อนิรุทธิ์พาอรอินทณ์เข้าห้องก็ไปหลอกพวกนุ่นกับโหน่งว่า
อนิรุทธิ์เล่นผีผ้าห่มกับผีขนุนอยู่ในห้อง
เด็กๆไม่เข้าใจคิดว่าพ่ออยู่กับผีจริงก็เป็นห่วงจึงไปเคาะประตูเรียก
อนิรุทธิ์รีบออกมาจากห้องเพราะกลัวลูกๆจะเห็นอรอินทร์
"มีผีขนุนในห้องคุณพ่อหรือครับ" โหน่งร้องถาม อรอินทร์ได้ฟังก็แทบร้องกรี๊ด
วิกันดาได้ยินเสียงลูกๆ ก็เดินออกมาดู โหน่งบอกกับวิกันดาว่า
"โหน่งอยากดูผีขนุนในห้องคุณพ่อครับ" วิกันดาขยับมุมปากเหมือนจะยิ้มนิดๆ
แล้วชวนลูกๆ ลงไปข้างล่าง "แล้วผีขนุนล่ะคะ" นุ่นเป็นห่วง "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
คุณพ่อเขาปราบได้" วิกันดาจูงเด็กเดินลงไป อนิรุทธิ์มองตามหงุดหงิด
อรอินทร์ทำกระฟัดกระเฟียดใส่อนิรุทธิ์ เพราะไม่พอใจที่วิกันดาให้ท้ายนวล
จนนวลบังอาจตีเสมอเธอแถมยังเรียกเธอว่าผีขนุนอีก " ไม่เอาน่า อย่าอารมณ์เสียซิครับ
เดี๋ยวแก่เร็วไม่รู้นะ อย่าลืมซิครับว่าอรเป็นใคร แล้วเขาเป็นใคร
ทำไมอรจะต้องลดตัวไปเป็นผู้หญิงเกรดเดียวกับเขา อรดูอย่างวิเขาซิ" อนิรุทธิ์ว่า
"อย่ามาเปรียบเทียบอรกับใคร เพราะอรคืออร
ไม่ว่าหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนก็เอามาเปรียบเทียบไม่ได้" อรอินทร์ไม่พอใจ "ใจเย็นๆ
ครับ อรเคยเป็นคนมีเหตุผลนี่นา" อนิรุทธิ์ดึงอรอินทร์มากอด อรอินทร์ฮึดฮัด
แต่แล้วก็สงบลงในที่สุด ด้วยอาการปลอบโยนของอนิรุทธิ์ วิ
กันดาเข้ามาปรามนวลและสั่งห้ามไม่ให้เอาชื่อเชื่อเธอไปอ้างหรือเกี่ยวข้อง
กับการกระทำของนวลอีก นวลรับคำแบบจ๋อยๆ
แต่พอวิกันดาเดินออกไปแล้วเธอก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ เตรียมแผนเล่นงานอรอินทร์ต่อ
อรอินทร์ทำอ้อนจะขอนอนค้างกับอนิรุทธิ์ แต่อนิรุทธิ์เกรงใจวิกันดา
อรอินทร์จึงแกล้งยั่วให้อนิรุทธิ์หึงด้วยการทำเป็นโทรศัพท์คุยกับวรนารีแต่
โกหกว่าเป็นเพื่อนชายโทรมาแล้วขอตัวกลับทันที อนิรุทธิ์นึกระแวงกับท่าทีของอรอินทร์
อรอินทร์คล้องแขนอนิรุทธิ์เข้า มาลาวิกันดาที่ดูเด็กๆทำการบ้านอยู่ในห้องหนังสือ
นวลได้โอกาสแกล้งเหยียบดินสอลื่นถลาชนอรอินทร์
อรอินทร์ร้องกรี๊ดลั่นถลาล้มโดยเหยือกนมตกใส่
แล้วลงพื้นแตกกระจายท่ามกลางความตกใจของทุกคน "อีนวล แกแกล้งฉัน"
อรอินทร์ลุกขึ้นมาได้ ก็กระชากนวลขึ้นมาตบ เตื้องวิ่งเข้ามาแยกนวล
อนิรุทธิ์เข้าไปดึงอรอินทร์ไว้ วิกันดาสั่งให้ลูกๆ ขึ้นห้องทันที "คุณพี่
เด็กคุณพี่มันแกล้งเอานมสาดหน้าอร คุณพี่ต้องจัดการให้อรนะคะ" อรอินทร์ฟ้อง นวล
อ้างว่า เธอเหยียบดินสอลื่นจริงๆ อนิรุทธิ์ดุนวล นวลน้อยใจน้ำคลอตัดพ้อว่า
อรอินทร์ตบหน้าเธอก่อน แล้วทั้งคู่ก็ทำท่าจะตบกันอีก
วิกันดาสั่งให้นวลขอโทษอรอินทร์แต่นวลไม่ยอม เธอถามวิกันดาว่า "แล้วทีเขาล่ะคะ
ทำไมคุณไม่ให้เขาขอโทษนวลบ้าง เขาก็ตบหนูเหมือนกัน" "แกกับฉันมันคนละชั้น"
อรอินทร์ตอบแทน "จะชั้นไหนมันก็ไอ้เมียน้อยคุณผู้ชายเหมือนกันนั่นแหละ" "นวล"
วิกันดากับอนิรุทธิ์เรียกพร้อมกัน " เห็นไหมคะ ต่อหน้าต่อตาพี่รุทธิ์แท้ๆ
อีนังไพร่นี่มันยังกล้าพูด คุณพี่ก็เหมือนกัน
นังนวลมันลากเอาเราลงไปเป็นไพร่เหมือนกัน" อรอินทร์ต่อว่า
"คนเราอาจจะมีฐานะไม่เท่ากัน แต่ฉันถือว่าขึ้นชื่อว่าคนแล้วมีศักดิ์ศรีเท่ากันหมด"
"คุณพี่ก็เข้าข้างมันอีกตามเคย
จนมันประกาศก้องไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งว่าเป็นเมีย พี่รุทธิ์ คุณพี่ก็ยังเฉย"
อรอินทร์ไม่ยอม อนิรุทธิ์รีบปรามอรอินทร์แล้วชวนกลับ อรอินทร์หันมาขู่นวล
"อรเชื่อพี่รุทธิ์ แต่ถ้ามีครั้งต่อไป อรเอามันเข้าคุกแน่"
อนิรุทธิ์พาอรอินทร์ออกไป นวล เข้ามากราบขอโทษวิกันดา
และยืนยันว่าเธอเหยียบดินสอลื่นจริงๆ แต่วิกันดารู้ทันว่านวลจงใจแกล้งอรอินทร์
เธอสั่งนวลว่า ต่อไปนี้ถ้าอรอินทร์มาที่นี้ นวลก็ไม่ต้องออกมาจะได้ไม่มีเรื่องกัน
และถ้าเธอมีหลักฐานว่านวลจงใจแกล้งอรอินทร์เมื่อไหร่ เธอไล่นวลออกแน่
นวลรับคำแล้วแอบถอนใจ ยุทธการรู้สึกว่านุดีเริ่มเปลี่ยนไป
เพราะเธอดูหมางเฉยชากับเขาไม่เหมือนก่อนจึงมาปรึกษากับอนิรุทธิ์
เพราะระแวงว่านุดีจะมีคนอื่น
อนิรุทธิ์จึงแกล้งเปรยเรื่องเค็นครูสอนภาษาญี่ปุ่นให้ยุทธการรู้ ยุทธการ
หึงขึ้นมาทันที เขาขอร้องให้อนิรุทธิ์พาไปดูเพื่อให้หายข้องใจ
อนิรุทธิ์ทำบ่ายเบี่ยงแล้วแนะนำให้ ยุทธการแอบตามนุดดีไปเอง
และกำชับว่าอย่าเพิ่งเข้าไปในบ้านเพราะกลัวเกิดเรื่อง ยุทธการรับปาก
อนิรุทธิ์ยิ้มให้สีหน้าเหมือนกำลังพอใจอะไรบางอย่าง ยุทธการนั่งแท็กซี่
ตามวิกันดากับนุดีมาที่บ้านเค็น ซึ่งเจนจบก็อยู่ด้วย ยุทธการโทรบอกอนิรุทธิ์
อนิรุทธิ์สั่งให้ยุทธการกลับมาก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยคิดกันใหม่ว่าจะจัดการ อย่างไรดี
และในระหว่างที่นุดีเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นกับเคน
เจนจบก็ชวนวิกันดาคุยเรื่องอรอินทร์กับอนิรุทธ์ เพราะอยากให้วิกันดาลุกขึ้นสู้
ถ้ายังรักอนิรุทธิ์อยู่ "แล้วคุณล่ะคะ
จะไม่สู้เพื่อให้ได้ครอบครัวที่อบอุ่นกลับคืนไปบ้างหรือ" วิกันดาถามกลับ "
ผมไม่ได้รักเขา และเขาก็ไม่ได้รักผมแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามยื้อกันไว้
ไม่เหมือนคุณกับด็อกเตอร์อนิรุทธิ์ที่ยังรักกัน" เจนจบตอบ วิกันดา น้ำตารื้นขึ้นมา
เธอพยายามกระพริบตาถี่ๆ ให้น้ำตากลับคืนลงไป
เจนจบมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกรักและอยากปกป้องสุดๆ เขาบอกวิกันดาว่า "
ผู้หญิงอย่างอรเป็นความตื่นเต้น
ถ้าเปรียบเป็นอาหารก็เป็นอาหารที่มีรสชาติจัดจ้านแรกๆ ก็อร่อยดีแต่พอนานๆ
เข้าก็อาจจะเบื่อ ไม่เหมือนคุณ ที่เป็นอาหารรสกลมกล่อมจัดอย่างสวยงามประณีต"
"ถ้าฉันเลิศเลอขนาดนั้นจริง ก็คงไม่ถูกทิ้งหรอกค่ะ" " ใครว่าคุณถูกทิ้ง
ด็อกเตอร์อนิรุทธิ์ไม่มีทางทิ้งคุณหรอก ถ้าสมมุตินะครับ
จะมีการแยกทางกันผมว่าคุณจะเป็นฝ่ายทิ้งเขามากกว่า" เจนจบมั่นใจ วิกันดานิ่งไป
เจนจบรีบเปลี่ยนเรื่อง "ถ้าคุณจะกลับก็เชิญนะครับ ผมจะไปส่งนุดีเอง
คุณไม่ต้องเป็นห่วง รับรองว่าคุณไว้ใจผมได้แน่นอน" "ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ
แต่พอดีวันนี้นุดีมาเรียนเป็นวันแรก ฉันเลยอยากให้แกอุ่นใจหน่อย"
วิกันดายิ้ม000000000000000000 เช้า วันใหม่
วิกันดาและทุกคนที่เกี่ยวข้องกับวิกันดาต่างได้รับคลิปฉาวของอรอินทร์กับ
อนิรุทธิ์ตอนไปเที่ยวญี่ปุ่นกันทั่วหน้า
แล้ววรนารีกับอรอินทร์ก็เข้ามาบีบน้ำตาขอโทษอนิรุทธิ์ในห้องทำงาน อนิรุทธิ์ถอนใจ
เพราะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ถาวรตามมาต่อว่า "งามหน้าใหญ่แล้ว
รู้ตัวบ้างไหมว่าทำอะไรกันลงไป" อนิรุทธิ์นิ่งอึ้ง แล้วผลุนผลันออกไป
อรอินทร์จะตามแต่ถาวรดึงไว้พร้อมออกคำสั่ง " ไม่ต้องไป แกไม่อายผู้คนบ้างเรอะ
แค่เห็นในเน็ต มันก็ทุเรศเต็มทีแล้ว นี่ยังจะออกไปให้คนเขาเห็นอีก
อยู่ที่นี่แหละจนกว่าจะบอกให้กลับ" ถาวรเดินออกไป อรอินทร์กับวรนารีหัวเราะให้กัน
แล้วยกมือขึ้นตบกัน เจน จบเห็นคลิปฉาวของอรอินทร์กับอนิรุทธิ์ก็ถึงกับทนไม่ได้
เขาพยายามโทรติดต่ออรอินทร์แต่เธอไม่ยอมรับสาย
เจนจบจึงชวนเค็นมาที่บ้านอรอินทร์และขอร้องให้บัวช่วยโทรตามอรอินทร์ให้มาพบ
บัวเห็นใจเจนจบจึงยอมทำตาม เธอบอกกับอรอินทร์ว่ามีแขกมารอพบที่บ้าน
อรอินทร์รีบชวนวรนารีหนีถาวรออกมาเพราะเบื่อเต็มที แต่เมื่อมาพบเจนจบเธอก็โวยลั่น
ส่วนวรนารีก็รีบลากเค็นออกไปคุยกันตามลำพังเพราะแอบชอบเค็นอยู่
เจนจบต่อว่าอรอินทร์เรื่องคลิปฉาวของเธอ เพราะเป็นห่วงความรู้สึกวิกันดา
แต่อรอินทร์ย้อนว่า "แล้วไม่ดีเรอะที่ฉันจัดการแยกพี่รุทธิ์ออกมา
คุณจะได้คั่วแม่ด็อกเตอร์ชาเย็นนั่นอย่างสะดวกสบาย" "ผมไม่คิดสกปรกอย่างคุณหรอก"
"แหม นายสะอาด พ่อ Mr.Clean นี่มันเป็นชีวิตของฉัน
ฉันจะใช้ชีวิตยังไงมันก็เรื่องของฉัน" " ผมก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับคุณเลย
ถ้าคุณไม่ทำให้คนดีๆ อย่างคุณวิกันดาเดือดร้อน และถ้าขืน
ถ้าคุณยังขืนทำตัวแย่งผัวชาวบ้านเขาอย่างนี้อีก ผมจะเอาลูกมาเลี้ยงเอง" เจนจบขู่
"ไม่มีวัน ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้" "ผมจะไม่ยอมให้หนูนิ่มได้ตัวอย่างเลวๆ
ของแม่แกเด็ดขาด" "ฉันบอกให้ออกไป" "ผมก็ไม่ได้อยากอยู่นักหรอก
อย่าให้ผมต้องเตือนคุณอีก" เจนจบชี้หน้าอรอินทร์แล้วเดินออกไป เค็นรีบตาม
เจนจบไปด้วย "ฉันขอสั่งไม่ให้แกมาเหยียบบ้านฉันอีก!ไอ้บ้า"
อรอินทร์กรี๊ดลั่นคว้าของปาไล่อย่างโกรธเกรี้ยว
บัวที่ทำงานอยู่ในครัวได้ยินเสียงอรอินทร์ก็พึมพำว่า
"ท่าทางจะเกิดกลียุคในบ้านนี้เสียแล้วกระมัง"
วรนารีเข้ามาต่อว่าอรอินทร์ที่ไล่เจนจบไปเพราะทำให้เค็นของเธอต้องไปด้วย
อรอินทร์ไล่ให้วานรีตามเค็นไปพร้อมกับบ่นว่า "
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเกลียดใครเท่าไอ้บ้าเจนจบเลย พี่บัว พี่บัว
อยู่ที่ไหนช่วยเอาน้ำมาสาดล้างเสนียดหน่อยซิ มันตามไอ้เจนจบมาเต็มไปหมด"
อรอินทร์ตะโกนลั่น

เมียหลวง 7

"สวัสดีค่ะ คุณพี่ขา ตั้งแต่กลับจากญี่ปุ่นไม่ได้พบกันเลย
อรละคิดทึ้ง คิดถึงคุณพี่" อรอินทร์ทักทาย "คุณน่ะหรือยังไม่ได้พบกับฉัน
คุณกล้าพูดอย่างนั้นหรือ" วิกันดามองเหมือนไม่เชื่อสายตา "อร
อรไม่เข้าใจที่คุณพี่พูดค่ะ" อรอินทร์ทำหน้าเหรอหราหันมาสบตาอนิรุทธิ์
วิกันดาเม้มปากเดินหนีเข้าบ้าน อรอินทร์น้ำตาคลอถามอนิรุทธิ์ว่า เธอทำอะไรผิด
อนิรุทธิ์นิ่งไปนิดตอบว่า "วิเขาขอหย่ากับพี่" อรอินทร์เบิกตากว้างอย่างดีใจ
แล้วนึกได้รีบปรับสีหน้าเป็นตกใจพร้อมร้องไห้ฟูมฟาย "เป็นเพราะอรอีกแล้ว
อรกราบขอโทษค่ะ อรไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้ว อรเสียใจ เสียใจเหลือเกิน"
อรอินทร์สะอึกสะอื้น อนิรุทธิ์ จับไหล่อรอินทร์ขึ้นมาปลอบใจ
นวลออกมาเห็นก็กำมือแน่น แววตาเคียดแค้น เธอรีบขึ้นไปหาวิกันดาที่ห้อง


แต่พอเห็นว่าวิกันดากำลังจะออกไปข้างนอกก็เอ่ยถาม "คุณผู้หญิงจะหนีหรือคะ
ยิ่งคุณผู้หญิงหนีมันก็ยิ่งได้ใจไล่ขย้ำทำร้ายอย่างไม่มีวันสิ้นสุด" "ฉันไม่ได้หนี
แต่ยุติเรื่องพวกนี้ต่างหาก" วิกันดาตอบแล้วเดินลงไปข้างล่าง นวลงงรีบตามไป
วิกันดาเดินออกมาหน้าบ้านก็เห็นอนิรุทธิ์กำลังเช็ดน้ำตาให้อรอินทร์
อรอินทร์หันมายิ้มเยาะวิกันดา วิกันดาเดินเข้าไปหา อร
อินทร์ทำเป็นกลัวเกาะแขนอนิรุทธิ์แน่น
อนิรุทธิ์ไม่แน่ใจว่าวิกันดาคิดจะทำอะไรกันแน่จึงร้องเรียก
วิกันดามองอนิรุทธิ์แล้วเลยไปหยุดที่อรอินทร์ "ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำ เป็นกลัว
ฉันไม่ตบเธอหรอกมันต่ำเกินไป แต่จะมาบอกให้เธอช่วยเป็นพยานให้หน่อย พรุ่งนี้ 9
โมงฉันจะไปหย่ากับรุทธิ์" "วิ / คุณผู้หญิง" อนิรุทธิ์กับนวลร้องพร้อมกัน
แต่อรอินทร์ยิ้มระรื่น วิ กันดาเดินกลับไปที่รถ อนิรุทธิ์รีบตาม
อรอินทร์จะตามไปด้วยแต่นวลยื่นเท้าออกไปขัดขาทำให้อรอินทร์ล้มลง
อรอินทร์ลุกขึ้นได้ก็ตรงเข้าตบนวล นวลตบสวนทันที ทั้งสองคนตบกันชุลมุนวุ่นวาย
อนิรุทธิ์ที่ตามไปคุยกับวิกันดาที่รถยืนตะลึง แล้วรีบเข้ามาแยกทั้งคู่
อรอินทร์ยุให้อนิรุทธิ์ไล่นวลออก อนิรุทธิ์หันไปตวาดนวล "นวล
ไปเก็บข้าวของแล้วออกไปจากบ้านฉัน" นวลยืนอึ้ง "นวล ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น"
วิกันดาเดินเข้ามา "คุณพี่ นังนวลมันบังอาจตบหน้าอรนะคะ" "คุณตบหน้าฉันก่อน"
นวลอ้าง วิกันดาสั่งให้นวลเข้าไปในบ้าน นวลรับคำแล้วเดินกลับไป "คุณพี่ให้ท้ายมัน"
อรอินทร์ต่อว่า "ฉันไม่ได้ให้ท้ายใคร เธอตบนวล นวลตบเธอมันก็หายกันแล้ว"
"อรกับมันคนละชั้นกันนะคะ" อรอินทร์ขบกราม "ลองตบกันได้ก็ชั้นเดียวกันนั่นแหละ
ฉันไม่เคยเห็นว่าเธอกับนวลมันจะต่างกันตรงไหน เพราะทั้งสองคน
ก็เป็นเมียน้อยสามีฉันทั้งนั้น" วิกันดาเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป
อรอินทร์มองตามอย่างเคียดแค้น ในขณะที่อนิรุทธิ์เครียด
อรอินทร์ร้องไห้สะอึกสะอื้นตามอนิรุทธิ์เข้ามาในบ้านและถามย้ำว่า
จะหย่ากับวิกันดาหรือเปล่า "ยังไม่รู้เหมือนกัน" อนิรุทธิ์ถอนใจ
อรอินทร์เม้มปากด้วยความน้อยใจแล้วยุให้ อนิรุทธิ์หย่า เธออ้างว่า
ที่วิกันดาทำแบบนี้กับเธอก็เท่ากับดูถูกอนิรุทธิ์ด้วย
"เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้กันเลย" อนิรุทธิ์ขอร้อง อรอินทร์วกกลับไปเรื่องนวล
อนิรุทธิ์ยืนยันตามคำสั่งวิกันดาเพราะบ้านนี้เป็นบ้านของวิกันดาเหมือนกัน "อ้อ
ก็หมายความว่าอรจะต้องถูกคนใช้มันตบฟรี" อรอินทร์โวย
"อรก็ไม่ควรลดตัวไปตบกับมันนี่นา" "พี่รุทธิ์
มันจะไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เลยถ้าพี่รุทธิ์ไม่ลดตัวไปเป็นผัวมันก่อน"
อรอินทร์หลุดออกมา อนิรุทธิ์มองอรอินทร์เหมือนไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน
อรอินทร์รู้ตัวรีบขอโทษ อนิรุทธิ์ถอนใจ อนงค์
นารถเมื่อรู้ว่าวิกันดาจะหย่ากับอนิรุทธิ์ก็รีบสนับสนุน
เพราะไม่อยากเห็นเพื่อนต้องเจ็บช้ำไปมากกว่านี้ แต่เธอก็อดถามไม่ได้ว่า
วิกันดาแน่ใจแล้วหรือว่าต้องการหย่าจริงๆ "ทำไมจะไม่แน่ใจล่ะ
ผู้หญิงทุกคนต้องการสามีที่เป็นของเราคนเดียว แต่ในเมื่อไม่ได้อย่างนั้น
ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรั้งกันไว้ให้ทรมานใจเปล่าๆ" วิกันดาสีหน้าแน่วแน่
และหลังจากวิกันดากลับไปแล้ว พลเวทย์ก็เข้ามาให้สติอนงค์นารถว่า
ยุให้ผัวเมียเลิกกันเป็นบาป " วิเขาพูดก่อน ฉันแค่สนับสนุนเพราะสงสารเพื่อนของฉัน
ไม่อยากให้ทนทุกข์ทรมานอยู่กับสามีเจ้าชู้แบบนั้น แต่ฉันว่าเขาไม่หย่ากันหรอก ไปๆ
มาๆ ก็ไม่หย่า ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ฉันว่าวิเขาพูดด้วยความน้อยใจ" อนงค์นารถมั่นใจ
พลเวทย์พนมมือพึมพำ "กัมมุนา วัฏฏฏีโกโลโก สัตว์โลกยอมเป็นไปตามกรรม"
ถาวรเห็นอรอินทร์เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับบัวซึ่งอุ้มนิ่มที่นอนหลับคอพับคออ่อนเข้าห้อง
ก็ตำหนิน้องสาวทันที "เที่ยวเอาลูกเต้าไปตระเวนตามเฝ้าผู้ชาย
ไม่สงสารลูกบ้างหรือไง" "เอ๊ะ พี่ถา พี่ถาจะพูดอะไรก็ระวังบ้าง
ไม่เห็นหรือคะว่าอีนังพี่บัวมันจ้องจะหัวเราะเยาะอรตลอด" อรอินทร์กัดฟันมองตามบัว
"เห็นยังงั้นแล้วยังจะไม่สำนึกตัวอีกเรอะ
ไม่ใช่พี่บัวคนเดียวที่หัวเราะเยาะแกที่ออฟฟิศ พี่เขาก็ซุบซิบกันทุกวัน" " อ๊าว
อรเคยบอกแล้วไงคะว่า ถ้าใครมันบังอาจซุบซิบก็ไล่ออกไป พี่ถามีหุ้นใหญ่อยู่นี่
แต่อีกไม่นานอีพวกปากหอยปากปูมันก็คงเลิกซุบซิบกันแล้ว
เพราะพี่รุทธิ์กำลังจะหย่ากับเมียด็อกเตอร์วิกันดามาแต่งงานกับอร" อรอินทร์ยิ้ม
"แย่งผัวเขานี่ไม่อายบ้างหรืออร" "ด้านได้ อายอดค่ะ อรเคยบอกพี่ถาแล้วไงค่ะ
หวังว่าพี่ถาคงจะเลิกพูดเรื่องนี้เสียที รำคาญไม่สร้างสรรค์" อรอินทร์เดินเชิดออกไป
ถาวรได้แต่มองตาม วิกันดา ยืนยันกับอนิรุทธิ์ว่า เธอต้องการหย่ากับเขาจริงๆ
และจะพูดอย่างนี้ทุกวันจนกว่าเขาจะยอมหย่า
อนิรุทธิ์ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่แล้วหันมาตอบวิกันดาว่า "ก็ได้
ถ้าหากคุณต้องการอย่างนั้นจริงๆ" "ฉันต้องการอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ"
วิกันดาสบตาอนิรุทธิ์ อนิรุทธิ์ยิ้มออกมาถามวิกันดาว่า
แน่ใจนะว่าจะไม่เสียใจภายหลัง " คนเราเมื่อเสียใจจนถึงที่สุดแล้ว
ความรู้สึกหลังจากนั้นก็คือความชินชาไม่ว่าคุณจะมีผู้หญิงอีกสักกี่คนหรือ
แต่งงานอีกสักกี่ครั้ง ก็ไม่มีวันทำร้ายความรู้สึกของฉันได้แล้ว"
"สังคมคงขุดคุ้ยกันน่าดู ถ้าคุณเลิกกับผมเพื่อไปลงเอยกับนายเจนจบ" อนิรุทธิ์พาลต่อ
"ก็คงพอๆ กับที่คุณจะลงรอยกับอรอินทร์นั่นแหละค่ะ" วิกันดาย้อน " ตกลง
คุณจะเอายังงี้ก็ได้ ผมยอมทำตามทุกอย่าง
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณก็ยอมทำตามผมทุกอย่างเหมือนกัน สำหรับเรื่องที่อยู่
ผมต้องขอเวลาสักพัก อีกอย่าง ผมไม่อยากให้ลูกรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง
รวดเร็วเกินไป คุณพร้อมเมื่อไหร่" อนิรุทธิ์จ้องวิกันดา "พรุ่งนี้เช้า
คุณจะออกไปพร้อมกันกับฉันเลยไหม" วิกันดาตอบนิ่ง "ก็ดี"
อนิรุทธิ์มองวิกันดานัยน์ตาเจ้าเล่ห์000000000000000 วิ กันดาเดินลงมาที่โต๊ะอาหาร
พร้อมถามหานุ่นกับโหน่ง เตื้องรายงานว่าอนิรุทธิ์พาไปส่งที่โรงเรียนแล้ว
แล้วเข้าไปตักโจ๊กที่อนิรุทธิ์ทำมาให้วิกันดาทาน วิกันดาแปลกใจจึงโทรหาอนิรุทธิ์
เพื่อจะย้ำกับเขาเรื่องหย่า แต่อนิรุทธิ์ไม่ยอมรับสายแถมยังปิดเครื่องอีกด้วย
วิกันดาจึงโทรไป ปรึกษาอนงค์นารถ
อนงค์นารถยืนยันว่าอนิรุทธิ์ไม่ต้องการหย่ากับวิกันดาแน่นอน
เพราะคงรู้ตัวแล้วว่ารักวิกันดามากขนาดไหน แต่วิกันดาไม่เชื่อ
เธอพยายามโทรหาอนิรุทธิ์อีก แต่ก็ติดต่อไม่ได้ อนิรุทธิ์เปิดโทรศัพท์
อ่านข้อความเห็นวิกันดาโทรมาถึงสิบครั้งก็อมยิ้ม แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
วิกันดาสั่งให้อนิรุทธิ์ไปพบที่เขตเพื่อทำเรื่องหย่า
แต่อนิรนุทธิ์บ่ายเบี่ยงอ้างว่า ติดงาน
แล้วปิดโทรศัพท์ด้วยสีหน้าท่าทางสบายใจเป็นอย่างยิ่ง
อรอินทร์โทรมาถามวิกันดาว่าหย่ากับอนิรุทธิ์เรียบร้อยหรือยัง
แต่เมื่อได้ยินคำตอบว่า ยัง ก็รีบใส่ไฟ " นึกแล้วไม่มีผิด นี่ถ้าเป็นล็อตเตอร์รี่นะ
อรถูกรางวัลที่ 1 ไปแล้ว คุณพี่ไม่รู้ตัวหรือว่า พี่รุทธิ์เขาทั้งเบื่อทั้งรำคาญ
อยากจะหย่ากับคุณพี่ขนาดไหน" "ใครบอกเธอล่ะ รุทธิ์หรือ ถ้าอย่างนั้นเขาก็โกหก
เพราะเขาเองเป็นฝ่ายบอกฉันว่าวันนี้เขาไม่ว่างจะไปหย่า อ้อ
ถ้าเธอจะโทร.หรือจะไปหาเขาด้วยตัวเองเดี๋ยวนี้ละก็ ฝากถามด้วยว่า จะว่างเมื่อไหร่"
วิกันดาสวน อรอินทร์ปิดโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด แล้วรีบไปพบอนิรุทธิ์ทันที อร
อินทร์ต่อว่าอนิรุทธิ์ที่ยังไม่ยอมหย่ากับวิกันดา และเร่งให้เขาไปหย่า
อนิรุทธ์ครุ่นคิดตอบกลับว่า "เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตพี่นะอร
เพราะมันหมายถึงความรู้สึกของโหน่งกับนุ่นด้วย พี่ไม่อยากให้ลูกมีปัญหา" "
อย่าลืมซิคะว่า อรก็หย่ากับเจนจบเหมือนกัน แต่หนูนิ่มไม่เห็นจะมีปัญหาเลย
และนอกจากจะไม่มีปัญหาแล้ว แกยังเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อไม่ซน"
"เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน" อนิรุทธิ์อ้างต่อ " ที่พยายามอธิบายมาทั้งหมดนี่
คือพี่รุทธิ์จะไม่หย่าใช่ไหม แล้วคุณพี่จะโทษอรไม่ได้นะคะ"
อรอินทร์เสียงดังใส่แล้วเดินเชิดออกไป อนิรุทธิ์ถอนใจ
อรอินทร์มาปรับทุกข์กับวรนารีเรื่องที่อนิรุทธิ์ยังไม่ยอมหย่ากับวิกันดา
วรนารีเปรยว่า "จิตมนุษย์นี้ไซร์ ยากแท้หยั่งถึง โดยเฉพาะจิตผู้ชายอย่างพี่รุทธิ์"
อรอินทร์ถอนใจลุกขึ้นเดินไปมาแล้วบอกกับวรนารีว่า บางทีเธอคงต้องใจเย็นกว่านี้
"นั่นแหละคำตอบ เออ
ฉันได้รูปที่ไปถ่ายกันที่ญี่ปุ่นมาตั้งหลายวันแล้วว่าจะให้อรก็ลืมไป มัวแต่ยุ่งๆ"
วรนารี ลุกเดินไปเปิดลิ้นชัก หยิบซองใส่รูปมาส่งให้
อรอินทร์เห็นรูปตัวเองกับอนิรุทธิ์ในสถานที่อนิรุทธิ์เคยพาวิกันดาไปฮันนี
มูลก็คิดแผนร้ายได้ อรอินทร์มาหาวิกันดาที่สำนักงาน
เพื่อโชว์รูปที่อนิรุทธิ์พาเธอไปเที่ยวในสถานที่ที่อนิรุทธิ์พาวิกันดาไปฮันนีมูลและพูดเย้ยว่า
" ที่อรเอารูปพวกนี้มาให้ดูก็เพื่อจะเปิดหูเปิดตาคุณพี่ให้ฉลาดขึ้น
จะได้เลิกหลงใหลได้ปลื้มว่า
ที่พี่รุทธิ์ยังไม่หย่ากับคุณพี่ก็เพราะยังอาลัยอาวรณ์อยู่
จำได้ไหมค่ะว่าที่นี่ที่ไหนอันนี้จะโทษอรไม่ได้นะคะ พี่รุทธิ์เป็นคนชวนอรเอง
แถมยังบอกว่าที่ชวนอรไป
เพราะอยากจะดูว่าความรู้สึกระหว่างไปฮันนีมูนกับคุณพี่และกับอรจะต่างหรือ
เหมือนกันยังไง" "โรคจิต พวกคุณมันโรคจิต" วิกันดาเสียงสั่น "อรยอมรับค่ะ
โรคจิตกับโรคจิตอยู่ด้วยกันมันจะตาย" อรอินทร์หัวเราะ
วิกันดาแทบทนไม่ไหวต้องตวาดไล่ อรอินทร์เก็บรูปใส่ซองอย่างใจเย็นพูดต่อว่า
"ไม่ต้องไล่หรอกค่ะ คุณพี่น่ะจริงจังเกินไปเรื่องสามคนผัวเมียน่ะธรรมด๊า ธรรมดา
ใครๆ เขาก็เป็นกัน ไปละค่ะ บาย"
อรอินทร์กระดิกนิ้วโบกมือให้แล้วยกซองรูปขึ้นแตะปากส่งจูบให้ก่อนจะเดินออกไป
วิกันดาแทบทรุด นุดีนึกเป็นห่วงวิกันดา จึงรีบเข้ามาดู หลังจากอรอินทร์ออกไปแล้ว
เธอบอกกับวิกันดาว่า อรอินทร์ท่าทางไม่น่าไว้ใจและคงไม่มาดีแน่ "ไม่มีอะไรหรอก
คิดมากไปมั้ง ขอบใจที่เป็นห่วง ไปทำงานเถอะ" วิกันดาฝืนยิ้ม "ค่ะ ขอโทษนะคะที่หนู
ละลาบละล้วงเรื่องของคุณ" นุดีออกตัว "ไม่เป็นไร พี่รู้ว่าหนูหวังดี"
วิกันดามองนุดีด้วยความเอ็นดู นุ ดียิ้มอย่างบริสุทธิ์ใจ ลุกเดินออกไป
แต่เมื่อถึงโต๊ะทำงานก็โดนนพวรรณต่อว่า
เพราะไม่พอใจที่นุดีทำตัวแปลกแยกไม่ชื่นชอบอรอินทร์นางแบบขวัญใจของเธอ
แต่นุดีก็ไม่สน เธอก้มหน้าทำงานต่อไป นพวรรณมองนุดีอย่างมาดร้าย0000000000000000
"อรไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนส่งข่าวให้คุณพี่ทราบ คุณพี่ถึงได้โทรมาต่อว่าอร"
อรอินทร์ซับน้ำตาแต่งเรื่องโกหกอนิรุทธิ์ อนิรุทธิ์นิ่งแต่ก็นึกไม่ออกว่า
ใครเป็นคนบอกวิกันดาเรื่องที่เขาพาเธอไปเที่ยว "อาจจะเป็นเจนจบก็ได้
เจนจบเห็นเราแล้วก็เอาไปฟ้องคุณพี่" อรอินทร์ใส่ไฟต่อ "ใครจะเห็นก็ช่าง"
อนิรุทธิ์ฉุน "พี่รุทธิ์ไม่แคร์เลยหรือคะ" "ทำไมต้องแคร์ล่ะ ทีเขายังไม่แคร์พี่เลย"
อนิรุทธิ์ประชด อรอินทร์ยิ้มอย่างพอใจที่เป็นไปตามแผน ตอน
เย็นหลังเลิกงานนุดีปรึกษากับวิกันดาว่า
อยากเรียนภาษาเพิ่มเติมเพราะมีเวลาว่างในตอนเย็น
วิกันดาเห็นดีด้วยแต่ก็อดห่วงไม่ได้จึงเตือนว่า ให้ระวังตัวด้วย เพราะกลับบ้านมืดๆ
ค่ำๆ อันตราย "หนูจะให้ยุทธการไปรับ" นุดีว่า
วิกันดาพยักหน้ารับแล้วชวนนุดีไปทานข้าวเย็นที่บ้านเธอด้วยกัน "ดีเหมือนกัน
หนูจะได้รู้จักบ้านคุณไว้" นุดียิ้มดีใจ นวล เห็นวิกันดาพานุดีมาด้วยก็ไม่พอใจ
เพราะกลัวอนิรุทธิ์จะไปติดพันนุดีอีกคน
แต่นุ่นกับโหน่งก็ดูจะชอบนุดีมากเพราะเธอยังเป็นวัยรุ่นอยู่
ทั้งสามพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง
นุ่นชวนนุดีมาค้างด้วยและอ้างถึงอรอินทร์ที่เคยมาค้างที่บ้านอยู่บ่อยๆ
โหน่งรีบออกตัวว่า "ก็อาอรเขาเป็นแฟนคุณพ่อนี่" ทำเอาวิกันดากับนุ ดีอึ้ง
วิกันดาขยับจะปรามลูก แต่อรนิรุทธิ์เดินเข้ามาพอดี
นุ่นกับโหน่งวิ่งเข้าไปกอดอนิรุทธิ์ อนิรุทธิ์มองนุดีด้วยแววตาประหลาดใจและพึงพอใจ
วิกันดาจำต้องแนะนำให้นุดีรู้จักอนิรุทธิ์
นุดียกมือไหว้อนิรุทธิ์แล้วหลบตาอย่างเก้อๆ วิกันดาเห็นแล้วนึกห่วงนุดีขึ้นมา
หลังจากส่งนุดีกลับคอนโดไปแล้ว วิกันดาก็เข้ามาพูดกับอนิรุทธิ์เรื่องหย่า
แต่อนุรุทธิ์ก็บ่ายเบียงอ้างว่าช่วงนี้ไม่ว่างเลย "ฉันไม่เข้าใจว่า
คุณจะยื้อไว้ทำไมให้ทรมานใจกันเปล่าๆ" วิกันดาถอนใจ " ผมไม่เห็นทรมานใจอะไรเลย
ถึงคุณเองก็เถอะปล่อยวางเสียบาง ผมอยากให้คุณเชื่อมั่นในความรักของผม"
อนิรุทธิ์อ้อน แต่วิกันดารู้ทันรีบสวนกลับ "ไม่ต้องเอาความรักจอมปลอมของคุณมาอ้าง
ฉันรู้หรอกว่า ทำไมคุณถึงเกิดไม่ยอมหย่าขึ้นมา เพราะคุณเกิดพอใจนุดีขึ้นมา
ถ้าคุณเกิดหย่ากับฉัน แล้วต้องออกไปจากบ้านนี้ คุณจะไม่มีโอกาสได้หลอกเด็ก"
"เหลวไหล ที่ผมยังไม่หย่า ก็เพราะใจผมยังไม่พร้อม ก็เท่านั้นเอง" อนิรุทธิ์หัวเราะ
"คุณไม่พร้อมแล้วทำไมเมื่อวานรับปากกับฉันว่าจะหย่า"
"เพราะผมเห็นคุณทำท่าทำทางอยากจะหย่านัก ก็เลยรับปากไปอย่างนั้นเอง"
"ฉันไม่เคยเห็นใครทุเรศเท่าคุณเลย" "คุณจะด่าผมยิ่งกว่านี้ก็ได้ จะเป็นไอ้เลว
ไอ้ชั่ว ด่าให้มันสะใจไปเลย แต่ผมยันขอยืนยันว่า ผมรักคุณรักลูกมาก"
อนิรุทธิ์เดินหนีขึ้นข้างบน วิกันดามองตามด้วยความคับแค้นใจ และ
ในตอนดึกอนิรุทธิ์ก็มาเคาะประตูห้องเรียกวิกันดา เพื่อบอกกับเธอว่า
สิ่งที่เขาพูดกับเธอไปเมื่อตอนค่ำทั้งหมดเป็นความจริง เขารักเธอและลูกมาก
แล้วอนิรุทธิ์ก็เดินหงอยกลับไปที่ห้องตัวเอง วิกันดาชวนอนงค์นารถมาหา
ฉวีเพ็ญที่บ้านและคุยเรื่องอนิรุทธิ์ให้ฟัง สองสาวช่วยกันออกความเห็นว่า
อนิรุทธิ์คงไม่อยากหย่ากับวิกันดาจริงๆ แต่ก็จะไม่ยอมเลิกกับอรอินทร์ด้วยเช่นกัน
แล้วการสนทนาก็เป็นอันยุติ เมื่อรถของสีหนาทแล่นเข้ามา
ฉวีเพ็ญรีบออกไปรับสามีและถามถึงผลตรวจ การสุขภาพ แต่พอเห็นสีหนาททำหน้าไม่ดี
เธอก็เข้าใจว่าเขาเป็นมะเร็งจึงฟูมฟายเสียใหญ่โต สีหนาทดุฉวีเพ็ญบอกว่า
เขาเป็นแค่โรคขาดสารอาหารเท่านั้น แล้วไล่ให้ฉวีเพ็ญไปล้างรถ เจนจบกลับ
มาถึงเมืองไทยก็รีบโทรหาวิกันดา และชวนเธอไปทานอาหารด้วยกัน วิกันดาแบ่งรับแบ่งสู้
แล้วหันมาปรึกษาอนงค์นารถที่กำลังขับรถ อนงค์นารถล้อว่า
ถ้าวิกันดาเกิดลงเอยกับเจนจบ แล้วอนิรุทธิ์ลงเอยกับอรอินทร์คงตลกพิลึก
วิกันดาปฎิเสธว่า เธอกับเจนจบไม่ได้มีอะไรกัน "วิไม่มี แต่คุณเจนจบน่ะมี"
"คิดมากน่า เออ คุณเจนจบเขาชวนกินข้าวเย็นพรุ่งนี้ นารถไปเป็นเพื่อนเราหน่อยได้ไหม
ไม่อยากไปกันสองคน" วิกันดาเข้าเรื่อง
อนงค์นารถนิ่งคิดแล้วแนะนำให้วิกันดาชวนเจนจบไปทานอาหารเย็นที่บ้านเธอแทน
เพราะถึงใครรู้ใครเห็นก็ไม่น่าเกลียด วิกันดาเห็นดีด้วย
อนงค์นารถคุยกับพลเวทย์เรื่องวิกันดาและอนิรุทธิ์ แต่พลเวทย์ก็ยังยืนยันคำเดิมว่า
"ช่วยเขาได้แค่ไหนก็แค่นั้น กรรมใครกรรมมันอย่างที่ผมเคยบอก กัมมุนา วัฏฏฏีโกโลโก
เข้าใจไหม" " เข้าใจแต่ทำไม่ได้ค่ะ คุณบอกว่า กรรมใครกรรมมัน
แต่ฉันถือว่าเพื่อนคือเพื่อน ถ้าเพื่อนไม่ช่วยเพื่อน แล้วใครจะช่วยจริงไหมคะ
ท่านคะ" อนงค์นารถลุกเดินออกไป พลเวทย์ส่ายหน้าอ่อนใจ
อนิรุทธ์เข้ามาคุยกับวิกันดาเรื่องงานใหม่ของเธอ และถามถึงนุดีด้วยความสนใจ
วิกันดารีบตีกัน "นุดีเป็นเด็กดี แล้วเขาก็มีคนรักที่เหมาะสมกัน
กรุณาอย่ายุ่งกับเขา" "ก็แค่คนรัก" อนิรุทธิ์ยักไหล่ "เอาอีกแล้วหรือรุทธิ์
เท่าที่มีอยู่นี่มันยังไม่ยุ่งพอหรือไง" "ผมยังไม่ทันพูดอะไรสักหน่อย"
"คุณไม่พูดหรอกแต่คุณคิด ฉันรู้จักคุณดี และฉันก็คิดว่าฉันรู้จักนุดีดีด้วย
เขาไม่มีวันตกเป็นเหยื่อของคุณเหมือนคนอื่นหรอก"
"ความแน่นอนที่สุดคือความไม่แน่นอน" " ก็เอาซิรุทธิ์ ถ้าอยากจะลองดูก็ได้
คุณจะได้เห็นว่าผู้หญิงที่เขาไม่ได้หลงใหลได้ปลื้มกับคุณ
ผู้หญิงที่ไม่ได้เห็นกงจักรเป็นดอกบัวก็ยังมีอยู่" วิกันดาท้า
"อย่าไปรับรองแทนคนอื่นเลยวิ ไม่มีใครรู้จักใครดีพอหรอก
แม้กระทั่งคนที่สนิทกันที่สุด เช่นคุณกับผม" อนิรุทธิ์จ้องวิกันดาแล้วลุกขึ้น
"ผมจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าละ แล้วที่เราพูดกันเมื่อกี้ ก็อย่าคิดมากล่ะ"
อนิรุทธิ์เดินออกไป วิกันดามองตามด้วยรู้สึกกังวลเพราะอนิรุทธิ์เป็นคนชอบเอาชนะ วิ
กันดาชวนนุดีมาทานอาหารเย็นที่บ้านอนงค์นารถด้วยกัน
ทำให้เค็นที่มากับเจนจบเกิดรักแรกพบขึ้นทันที และในระหว่างที่นั่งทานอาหาร
นุดีก็ถามเค็นเรื่องเรียนภาษา เพราะยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกเรียนอะไรดี
เค็นแนะนำให้เรียนภาษาญี่ปุ่นและอาสาจะเป็นคนสอนให้เอง
"นุดีซังอยากเรียนเมื่อไหร่ก็บอกมาเลย" เค็นส่งยิ้ม "ขอบคุณค่ะ
ถ้าอย่างนั้นนุดีต้องกลับไปคิดดูก่อนว่า จะเรียนได้วันไหน" นุดีตอบรับ
แล้วหันไปทางอนงค์นารถที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับฉวีเพ็ญที่มาไม่ได้เพราะต้องดูแลสีหนาท
"โอ.เค ไม่เป็นไรจ้ะ เอาไว้วันอื่นก็ได้"
อนงค์นารถวางโทรศัพท์แล้วหันมาบอกกับวิกันดา "เขาต้องคอยดูสามีของเขา
สงสัยว่าตอนนี้คงต้องอาบน้ำแปรงฟันให้ด้วยมั้ง" "ฮื้อ นารถละก็"
วิกันดาปรามแล้วอธิบายให้ทุกคนฟังว่า "เพ็ญเขาเป็นแม่บ้านแม่เรือนน่ะค่ะ
คอยดูแลสามีอย่างดีชนิดที่ไม่มีใครทำได้อย่างนั้น" "เพราะไม่มีใครเขาทำกันน่ะค่ะ"
อนงค์นารถตีหน้าตาย วิกันดานิ่วหน้าเป็นเชิงปราบ "สามีคุณเพ็ญเป็นผู้ชายที่โชคดี
แต่ผมคิดว่า ยังมีผู้ชายอีกคนที่โชคดีที่สุด"
เจนจบมองวิกันดาแน่วแน่วิกันดาขยับตัวอึดอัด อนงค์นารถแกล้งดักคอ
"คุณเจนจบหมายถึงสามีของฉันหรือเปล่าคะ ก็น่าจะใช่ค่ะ
เพราะตอนนี้เขาเกือบจะบรรลุอยู่แล้ว" เจนจบกับวิกันดาฟังแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ วิ
กันดากลับมาถึงบ้านก็เข้าไปดูลูกๆ ที่หลับกันหมดแล้ว เตื้องรายงานวันนี้เด็กๆ
ง่วงเร็วเพราะเล่นเกมส์จนเหนื่อย วิกันดาเดินมาจูบลูกเบาๆ แล้วเดินกลับห้อง
ก็พบอนิรุทธิ์รออยู่ เขาถามเธอถึงเรื่องเจนจบ "ได้ยินว่าเจนจบกลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว
คุณไปพบกับไอ้หมอนั่นมาแล้วใช่ไหม" แต่วิกันดาไม่มีคำตอบให้
อนิรุทธิ์หึงเข้ามาถามย้ำ "ใช่ไหมวิ" "ใช่ค่ะ" วิกันดาสบตาอนิรุทธิ์
"คุณไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นน่ะวิ" " แบบไหนหรือคะ คนเราเปลี่ยนกันได้ค่ะ
อีกอย่างฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เผอิญมี คำว่า ด็อกเตอร์นำหน้าเท่านั้น
ซึ่งคนอื่นเขาก็เป็นกันเยอะแยะไป
ฉะนั้นคุณไม่ต้องเอาคำนั้นมาตีกรอบฉันว่าจะต้องทำอย่างนี้ ไม่ควรทำอย่างโน้น
คิดว่าคุณคงเข้าใจนะคะ" วิกันดาปิดประตูทิ้งให้รุทธิ์ยืนอึ้ง000000000000
นุดีบอกกับยุทธการว่า เธอตัดสินใจจะเรียนภาษาญี่ปุ่น และจะไปเรียนที่บ้านของครู
ยุทธการรีบซักต่อว่าครูผู้หญิงหรือผู้ชาย "ผู้ชาย ก็ไม่เชิงเป็นครูหรอก
ขาเป็นคนญี่ปุ่น เป็นเพื่อนกับด็อกเตอร์วิกันดา" นุดีตอบ ยุทธการ
นิ่งไปแต่ตาคอยลอบมองนุดีอย่าสังเกต แต่นุดีไม่มีพิรุธอะไร
เขาจึงเปลี่ยนเรื่องชวนเธอไปดูหนังเพราะเป็นวันหยุด นุดีตกลงแต่มีข้อแม้ว่า
เธอต้องไปส่งงานให้วิกันดาที่บ้านก่อน และยุทธการต้องยอมให้เธอเป็นเจ้ามือ
ยุทธการรับปากสีหน้าดีขึ้น นุดีพา ยุทธการมาที่บ้านวิกันดาด้วย
แต่วิกันดาทำงานติดพันอยู่ในห้อง อนิรุทธิ์จึงออกมาคุยกับทั้งคู่ก่อน
นวลรีบขึ้นไปตามวิกันดาเพราะหึงอนิรุทธิ์ วิกันดาลงเดินลงมาก็เห็น อนิรุทธิ์
นุดีและยุทธการคุยกันอย่างถูกคอ "เจ้านายหนูมาแล้ว" อนิรุทธิ์พยักหน้ากับนุดี
นุดีกับยุทธการหันมามองพร้อมกับยกมือไหว้วิกันดา วิกันดารับไหว้
นุดีรีบส่งแฟ้มงานให้ "ขอบใจมาก" วิกันดาเปิดแฟ้มดูเล็กน้อยแล้วปิด
"ด็อกเตอร์อนิรุทธิ์จะรับยุทธให้ไปฝึกงานที่บริษัทค่ะ" นุดีดูเขินๆ
"ไม่ต้องเรียกเต็มยศขนาดนั้นก็ได้" อนิรุทธิ์ว่า "อาจารย์ใจดีมากครับ"
ยุทธการบอกต่อ "โอ๊ะ ขอที อย่าเรียกผมว่าอาจารย์เลย ผมไม่มีคุณสมบัติขนานนั้นหรอก"
อนิรุทธิ์ห้าม แต่ยุทธการไม่ยอม อนิรุทธ์จึงเปลี่ยนเรื่องคุยบอกกับวิกันดาว่า
"ยุทธการบอกว่านุดีรักคุณมาก" "ฉันก็รักนุดีมากค่ะ เราสนิทกันทั้งๆ
ที่รู้จักกันไม่นานเท่าไหร่" วิกันดามองนุดี
นุดีน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างตื้นตันเอ่ยว่า "คุณเมตตาหนู
มีอะไรก็แนะนำสั่งสอนทุกอย่าง" "อ้าว เลยรำพึงรำพันซาบซึ้งกันไปใหญ่" อนิรุทธิ์ล้อ
นุดียิ้มเขินๆ ยุทธการขยับตัวชวนนุดีกลับ ทั้งสองไหว้ลาอนิรุทธิ์กับวิกันดา
อนิรุทธิ์กับวิกันดาเดินไปส่งนุดีกับยุทธการที่หน้าบ้าน
อนิรุทธิ์เปรยกับยุทธการว่าน่าจะซื้อรถเล็กๆ สักคันจะได้สะดวก
"คงต้องรอให้ผมเรียนจบแล้วก็เก็บเงินสักพักก่อนครับ" ยุทธการตอบ
"จะซื้อเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน ผมพอจะมีคอนเน็ตชั่นทางนี้อยู่บ้าง" อนิรุทธิ์ออกตัว
ยุทธการขอบคุณ แล้วพานุดีเดินออกไป อนิรุทธิ์มองตามนุดี แล้วเปรยกับวิกันดาว่า
"เด็กของคุณนี่น่ารักจริงๆนะ" "เขาเป็นแฟนกับยุทธการนะค่ะ
แล้วเด็กคนนั้นก็นับถือคุณขนาดเรียกว่าอาจารย์ด้วย" วิกันดาปราม
"ผมก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แค่คิดว่าเขาโชคดีที่มีแฟนน่ารักมากๆ เท่านั้นเอง"
อนิรุทธิ์ยักไหล่ วิกันดายิ้มนิดๆ ทำหน้าเหมือนรู้ทัน อนิรุทธิ์ปรายตามอง
"โทรศัพท์คุณผู้หญิงค่ะ" เตื้องเดินเข้ามายื่นโทรศัพท์ให้
วิกันดาหันมาสมองอนิรุทธิ์เห็นเขาเดินเลยเข้าไปข้างใน เธอจึงรับสาย "วิกันดาพูดค่ะ"
"พี่รุทธิ์อยู่หรือเปล่าคะ คุณพี่" อรอินทร์ส่งเสียงทักทาย "คุณจะพูดกับรุทธิ์
แล้วทำไมต้องมาผ่านฉัน" วิกันดาไม่พอใจ "แหม
ก็อรให้เกียรติคุณพี่ในฐานะที่เป็นหมายเลข 1ไงคะ อรมันแค่หมายเลข 2" "ถ้ามีหมายเลข
1 หมายเลข 2 ต่อไปก็คงจะมีหมายเลข 3" "ต๊าย ไม่ยักรู้ว่า
คุณพี่นับรวมพี่เลี้ยงของลูกเป็นเมียของพี่รุทธิ์ด้วย"
"ทำไมคุณอรไม่คิดว่าเป็นคนอื่นบ้างล่ะคะ
รุทธิ์เขาอยู่ในสายตาคุณตลอดเวลาเสียเมื่อไหร่" "หมายความว่ายังไง" อรอินทร์ระแวง
"คุณอรจะคุยกับรุทธิ์ใช่ไหมคะ จะได้เอาโทรศัพท์ไปให้เขา" "ไม่ต้อง อรจะโทรเอง"
อรอินทร์วางสายทันที วิกันดายิ้ม อร
อินทร์โทรหาอนิรุทธิ์และบังคับให้เขาไปพบเธอที่ร้านอาหารเดี๋ยวนี้
แต่อนิรุทธิ์ปฏิเสธเพราะต้องไปรับลูก อรอินทร์ขยับจะอาละวาด
แต่ก็นึกขึ้นได้จึงรีบปรับน้ำเสียงแล้วอ้อนต่อว่า "อรขอโทษค่ะ
พอดีอรมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย พี่รุทธิ์ไปรับลูกเถอะค่ะ
เรื่องของอรเอาไว้ทีหลังก็ได้" "พรุ่งนี้พี่จะไปรับก็แล้วกัน" อนุรุทธิ์รับปาก "ค่ะ
ขอบคุณพี่รุทธิ์มากค่ะ" อรอินทร์ปิดโทรศัพท์วางลง สีหน้าใคร่ครวญครุ่นคิด อร
อินทร์เดินลงมาข้างล่าง เห็นนิ่มเล่นต่อเลโกอยู่กับถาวรและบัว เธอเดินเข้าไปทักลูก
แต่นิ่มไม่ตอบเพราะกำลังเล่นเพลิน ทำให้อรอินทร์ไม่พอใจ
เธอต่อว่าลูกแล้วเดินปึงปังออกไป เพราะกำลังหงุดหงิดเรื่องอนิรุทธิ์
ถาวรรีบลุกตามอรอินทร์ไป นิ่มน้ำตาคลอบอกกับบัวว่า "คุณแม่เกลียดนิ่ม"
"คุณแม่กำลังอารมณ์ไม่ดีค่ะ นิ่งเสียนะคะ มาเล่นกับป้าบัวต่อนะ" บัวพยายามปลอบ
ถาวรตำหนิอรอินทร์ที่พูดไม่ดีกับลูก แต่อรอินทร์โทษว่าเป็น
เพราะบัวสอนให้นิ่มแข็งข้อกับเธอ และยุให้นิ่มเกลียดเธอด้วย "ทำไมอรไม่คิดบ้างว่า
เพราะอรไม่ค่อยมีเวลาให้ลูก ลูกก็เลยดูห่างเหิน" "ไม่จริง
พี่ถาอย่ามาหาเรื่องอรนะคะ อรรู้หน้าที่ของแม่ดี
ถ้าว่างไม่ว่าอรจะไปไหนก็พาลูกไปด้วย" "อรพาลูกไปด้วย แต่ก็ปล่อยให้อยู่กับพี่บัว
ส่วนตัวเองมัวแต่คุยกับรุทธิ์" ถาวรรู้ทัน "พี่บัวมาฟ้องใช่ไหมคะ
อรจะไปไล่มันออกเดี๋ยวนี้ ลูกคนเดียว อรเลี้ยงของอรได้"
อรอินทร์โกรธจัดจะเข้าไปไล่บัว แต่ถาวรดึงตัวไว้แล้วสอนต่อ " อย่าเอาแต่อารมณ์
คิดก่อนซิว่า ตัวเองมีเวลาให้ลูกแค่ไหน อรเป็นคนไม่อยู่ติดบ้าน ไม่ชอบความจำเจ
แถมตอนนี้ยังต้องคอยตามเฝ้าอนิรุทธิ์อีก ปล่อยให้พี่บัวแกเลี้ยงหนูนิ่มน่ะดีแล้ว
พี่พูดด้วยความหวังดี อรจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ"
ถาวรมองหน้าอรอินทร์เห็นเธอกัดปากแน่นก็ถามต่อ " แล้วที่อารมณ์เสียกับลูกนี่
ก็เพราะทะเลาะกับเขาใช่ไหม เมื่อไหร่ที่อรรู้ตัวว่าอะไรที่สำคัญที่สุดในชีวิต
เมื่อไหร่ที่อรเลิกร้อนรนกระวนกระวาย
เมื่อนั้นพี่เชื่อว่าอรจะเป็นแม่ที่ดีที่สุดคนหนึ่งและหนูนิ่มจะไม่ต้องการ
พี่เลี้ยงคนไหนเลย"
อรอินทร์น้ำตาไหลพรากแล้วเดินหนีขึ้นห้องด้วยความสับสนในอารมณ์ของตัวเอง ถาวร
กลับเข้าไปหานิ่มและขอร้องให้นิ่มไปปลอบใจอรอินทร์ นิ่มส่ายหน้าบอกว่ากลัวแม่ดุ
ถาวรจึงขอให้บัวพานิ่มไป
บัวเดินจูงนิ่มมาที่หน้าห้องอรอินทร์แล้วขอให้นิ่มพูดกับอรอินทร์ "นิ่มกลัว"
เด็กหญิงลังเล "ไม่ต้องกลัวค่ะ คุณแม่รักหนูนิ่มมาก ป้าบัวรับรองเลย"
บัวพยักเพยิดกับนิ่ม "คุณแม่ขา ขอนิ่มเข้าไปได้ไหมคะ" นิ่มเรียก ประตูเปิดออก นิ่ม
เงยหน้ามองอรอินทร์ท่าทางยังขลาดๆ กลัวๆ
อรอินทร์ทรุดตัวลงอ้าแขนออกเรียกให้นิ่มมาหา นิ่มโผเข้ากอดแม่อย่างดีใจ
อรอินทร์น้ำตาซึมด้วยความตื้นตัน บัวเองก็ถึงกับน้ำตาคลอ นุดีเข้ามา
ปรึกษาวิกันดาเรื่องยุทธการเพราะแน่ใจแล้วว่าเธอไม่ได้รักเขา
วิกันดาแนะนำให้นุดีปลีกตัวออกห่างจากยุทธการ นุดีถอนใจเล่าต่อว่า "แต่เขารักหนู
เขาวางแผนสำหรับอนาคตของเขากับหนูไว้หมดทุกอย่าง" "งั้นยิ่งต้องรีบปลีกตัว
ไม่อย่างนั้นเขาจะเข้าใจผิดมากขึ้น แล้วจะยิ่งปลีกตัวลำบาก" "หนูสงสารเขาค่ะ
เคยพยายามจะบอกกับเขาแล้ว แต่ก็พูดไม่ออก เขาคงต้องเสียใจมาก" "
ให้เขาเสียใจตอนนี้ยังดีกว่าให้เสียใจทีหลัง
เพราะยิ่งนานไปเขาก็ยิ่งมีความหวังในตัวหนูมากขึ้นปลีกตัวก็ยากขึ้น
ในที่สุดก็จะเป็นการทรมานทั้งสองฝ่าย"
นุดีนิ่งคิดแล้วตอบว่าจะลองพยายามบอกกับยุทธการ แล้วยกมือไหว้ขอบคุณวิกันดา
"ไม่เป็นไร ขอให้โชคดีนะจ๊ะ นุดี" วิกันดายิ้มให้กำลังใจ "ขอบคุณค่ะ"
นุดีเดินออกไปวิกันดามองตามด้วยสีหน้ากังวล