"แม่จะรีบคุยกับคุณทิพยงค์ให้"
ตวงใจดีใจรีบบอกแม่ว่า หมั้นและแต่งวันเดียวกันก็ได้... แต่พอสงกรานต์ได้ฟังทิพยงค์มาเจรจาเรื่องนี้ เขาบอกแม่ทันทีว่า
"ผมยังไม่หมั้น ไม่แต่ง ผมอยากทำงาน"
"แล้วมันมีกฎหมายข้อไหนห้ามผู้ชายมีเมีย ทำงาน ฮึ"
"แต่ถ้าผมมีครอบครัว ผมก็ต้องแบ่งเวลาไปดูแลลูกเมีย"
"ผมว่าให้ลูกตัดสินใจเรื่องคู่ชีวิตเองดีกว่า" ราชาติงภรรยา
"ได้ค่ะ ถ้าเราไม่เป็นหนี้แบงก์ยี่สิบ สามสิบล้าน สงกรานต์จะแต่งกับผู้หญิงตัวดำฟันเหยินยากจนข่นแค้นแค่ไหน ฉันก็จะเอาหูไปนา เอาตาไปไร่"
"แม่จะให้ผมแต่งล้างหนี้?" สงกรานต์ตกใจ
"ใช่ ได้ทำหน้าที่ลูกกตัญญู แถมมีเมียรวย อย่าคิดมากนักเลยน่า หนูตวงใจไม่เหมาะกับแกตรงไหน ก็เห็นควงกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย หรือว่าแกไม่รักหนูตวง"
"ผมไม่แน่ใจว่ารัก แต่ผมรู้ว่าผมเป็นหนี้ชีวิตเค้า"
ทิพยงค์กับราชาชะงัก แปลกใจ สงกรานต์เบือนหน้าหนี นึกถึงอดีตช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัย...
วันนั้น...สงกรานต์ถูกโจรวัยรุ่นคนหนึ่งใช้มีดจี้เพื่อชิงโทรศัพท์มือถือ แต่สงกรานต์ขัดขืน โจรจึงแทงสวนเข้าที่ท้องจนทรุดก่อนวิ่งหนีไป ทิ้งร่างสงกรานต์อาบเลือดเดินโซซัดโซเซขอความช่วยเหลือจากรถที่แล่นผ่าน แต่คันแล้วคันเล่าก็ไม่มีใครจอด จนกระทั่งตวงใจผ่านมาเห็น เธอจอดรถลงมาช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นก่อนโทร.แจ้งตำรวจ และขอรถพยาบาล...
หลังจากทบทวนความหลังให้พ่อกับแม่ฟัง สงกรานต์ ลุกขึ้นถอนใจ ก่อนเปรยออกมาอย่างไม่สบายใจนัก
"ผมไม่คิดว่าตวงจะเปลี่ยนไปจากวันแรกที่รู้จักกันมากถึงขนาดนี้"
"เปลี่ยนอะไร ฉันก็เห็นว่าหนูตวงสวย รวย เริ่ด อย่างนี้ มาตั้งแต่แรกแล้ว แกก็หล่อ เท่ ฉลาด เพอร์เฟกต์ สมกันกว่านี้มีที่ไหน เลือกๆ แต่งๆ เข้าไปเถอะน่า"
"ความรักไม่ใช่ข้อสอบนะแม่ ถึงจะให้ผมกาส่งๆ ดูหน้าตาผมทันสมัย แต่เรื่องมีครอบครัว ผมขอเชื่อแบบโบราณดีกว่า ผมอยากแต่งงานครั้งเดียว"
"ใครสั่งใครสอนมาวะ แต่งหลายครั้ง เมียหลายคนสิ กำไรชีวิต"
"คุณราชา..." ทิพยงค์แว้ดสามี แล้วตั้งท่าจะเกิดอภิปรายนอกสภา สงกรานต์จึงรีบประกาศเจตนารมณ์
"เอาล่ะครับ ยังไงเรื่องตวงใจ ผมก็ขอเวลา ผมอยากให้ ครอบครัวตวงเค้ามั่นใจด้วยว่า ผมมีอาชีพที่มั่นคงพอจะเลี้ยงดูลูกสาวเค้าได้ ไม่ใช่ให้ผมไปกอบโกยสมบัติเมียกิน"
ooooooo
เช้าตรู่ พีรพลอาสามาช่วยมุกหอมจ่ายตลาด ขณะ เดินแบกถุงมะละกอและมะนาวตามหลังมุกหอม พีรพลหาวบ่อยครั้ง เพราะไม่เคยตื่นเช้าขนาดนี้...
พอของเต็มมือ ทั้งสองคนหยุดพักกินกาแฟ ระหว่างนี้เองเฮียตู้และลูกเมียเดินเข้ามานั่งในร้าน มุกหอมตาไวรีบหันหลังให้ทันที พลางก็จุ๊ปากห้ามพีรพลเสียงดัง...พวกเฮียตู้กำลังวางแผนโกงตลาด และจะชักจูงให้พ่อค้าแม่ค้าเกลียดเจ้าของตลาดอย่างหยาดพิรุณ แต่ถ้าหยาดพิรุณเกิดระแคะระคายขึ้นมา เล้งอาจจัดการถึงขั้นปางตาย
มุกหอมฟังแล้วตกใจ รีบลุกเดินออกไป พีรพลแบกของเดินตามอย่างไม่เข้าใจ...มุกหอมจ้ำอ้าวเพราะเป็นห่วงหยาดพิรุณที่วันนี้จะมาตรวจตลาด ซึ่งหยาดพิรุณมาพร้อมตวงใจและสงกรานต์ที่อาสาขับรถมาส่ง พอไปเห็นหยาดพิรุณ มุกหอมรีบบอกให้ออกไปจากที่นี่ก่อน สงกรานต์กลับเข้าใจผิดว่ามุกหอมจะมาป่วนอีก จึงตั้งท่าจะตำหนิ แต่พอดีพวกเฮียตู้ เดินอาดๆเข้ามาวางก้าม
มุกหอมกางแขนกั้นพวกเฮียตู้ ห้ามไม่ให้ทำอะไรคุณหยาดพิรุณ เล้งกลัวแผนแตก ร้องด่ามุกหอมทันที "เฮ้ย พูดหมาๆ ฉันจะไปทำอะไรคุณนาย"
"แกบอกว่าจะฆ่าคุณนาย"
ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะตวงใจ ด่ากราดว่าพวกเลว พวกแกมีที่ทำมาหากินก็เพราะแม่ฉัน...เฮียตู้ไม่พอใจ จะเล่นงานตวงใจ ขณะที่เล้งกับเจ๊สว่างผู้เป็นแม่ก็รุมต่อว่าหยาดพิรุณงก หน้าเลือด พ่อค้าแม่ค้าที่มามุงเริ่มฮือฮา ท่าทางคล้อยตามพวกเฮียตู้ สงกรานต์ขอร้องทุกคนใจเย็น แต่เล้งไม่เย็น เหวี่ยงหมัดใส่หน้าสงกรานต์หน้าหงาย
เท่านั้นเอง เหตุการณ์ก็ชุลมุน มุกหอมเร่งหยาดพิรุณให้หนีไป ตวงใจจึงคว้ามือแม่วิ่งทันที พีรพลช่วยสกัดพวกเฮียตู้ เลยเจอเข่งเฮียตู้ซะหงายหลัง สงกรานต์เข้าช่วย และฉุดมือมุกหอมวิ่งหนี ส่วนพีรพลเกือบโดนยำ ถ้าไม่รีบวิ่งหนีไปอีกทาง
มุกหอมเป็นห่วงพีรพล จะวิ่งย้อนกลับไป สงกรานต์จึงประชดให้รีบตามไป เดี๋ยวแฟนจะหาย มุกหอมฉุน ศอกกลับเรื่องตวงใจ...จึงเกิดทุ่มเถียงกันจนต่างฝ่ายต่างโมโห สุดท้ายมุกหอมเลยแทงเข่าเข้าหว่างขาโดยที่สงกรานต์ไม่ทันตั้งตัว ถึงกับทรุด กุมเป้าร้องโอดโอย
"มุกหอม...นี่เธอกำลังจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์...โอย..."
"คราวนี้ทีเดียว แต่ถ้ายังปากดี คราวหน้ามีเบิ้ล" มุกหอม ยืนเท้าเอวจังก้า สงกรานต์เงยมอง หน้าตาจุกจนพูดไม่ออก
ครั้นหยาดพิรุณกับตวงใจพาสงกรานต์กลับไปส่งบ้าน ทิพยงค์รู้เรื่องเข้าก็เดือดดาล จะเอาเรื่องพวกชาวตลาด ที่ทำลูกชายของเธอเจ็บจนเกือบสูญพันธุ์...สงกรานต์ได้ยินก็ปิ๊งไอเดีย บอกทุกคนว่าเจ็บมาก เจ็บจนหมั้นไม่ได้ ฝ่ายราชาผู้พ่อก็เห็นด้วย อยากให้เลื่อนไปก่อน เพราะเริ่มต้นก็ลางไม่ค่อยดี แต่ตวงใจไม่เชื่อเรื่องโชคลาง ยืนยันจะหมั้นให้ได้
"แต่ผมไม่พร้อม" สงกรานต์โพล่งขึ้น
"สงกรานต์ลำบากใจมากหรือเปล่า" หยาดพิรุณถามอย่างอาทร
สงกรานต์เหลือบมองตวงใจที่ตาแดงๆ และมองหยาดพิรุณ ด้วยความเกรงใจ
"ที่ผมขอเวลา เพราะผมอยากให้ตัวเองประสบความสำเร็จเรื่องงาน ถึงวันนั้น ผมคงเป็นเจ้าบ่าวที่ดีพอสำหรับตวงใจ"
"ฉันว่าสงกรานต์เค้าคิดถูกนะคะ ผู้ชายทุกคนก็อยากมีศักดิ์ศรีของตัวเอง งั้นเรารอไปอีกสักพักดีมั้ยคะลูก" หยาดพิรุณสรุป สงกรานต์ยิ้มสมใจ แต่คนอื่นๆ สีหน้าเซ็งมาก
เมื่อกลับไปถึงบ้าน ตวงใจหน้าบูดบึ้งไม่หาย ลงจากรถปิดประตูดังปัง ก่อนเดินอ้อมไปทางแม่
"ตวงใจรอมาสี่ปีแล้ว ต้องรออีกแค่ไหนคะ แล้วถ้าเกิดสงกรานต์ไม่ได้เป็นครีเอทีฟอันดับหนึ่ง ตวงใจก็คงไม่ได้ แต่งงาน"
"หรือว่าลูกอยากแต่งงานกับผู้ชายชาวเกาะ เกาะเงินเมีย เกาะชื่อเสียงเมียไปวันๆ ทำงานไม่เป็นชิ้นเป็นอัน สงกรานต์เค้าเป็นคนเก่ง แม่รู้ว่าอีกไม่นานเค้าจะทำให้ทุกคนภูมิใจในตัวเค้ายิ่งกว่านี้ เชื่อแม่นะตวง รออีกนิด ยังไงสงกรานต์ก็เกิดมาเพื่อตวงใจของแม่"
ที่นอกรั้ว มุกหอมโผล่หน้าแอบมอง ด้านหลังคือพีรพลที่บ่นไม่เข้าใจมุกหอมจะมาแอบดูเขาทำไม แต่พอมุกหอมไล่ให้กลับไปก่อน พีรพลก็เงียบเสียงลงได้
มุกหอมหันไปมองสองแม่ลูกเดินโอบกันเข้าไปในบ้านด้วยแววตาเศร้าสร้อย พีรพลสงสัยแต่ไม่กล้าถาม ได้แต่เดินตามมุกหอมที่หันหลังเดินออกไปเงียบๆ พอเห็นมุกหอมยังเศร้าไม่พูดไม่จา จึงเกริ่นว่า มีอะไรอยากระบายบ้างไหม?
"ไม่มีค่ะ ไม่ต้องห่วงมุกหอมหรอก"
"ไม่ให้ห่วงเนี่ย คงยาก เพราะนิสัยผม ชอบผู้หญิงสู้ชีวิต"
"ไม่กลัวเข่งหล่นใส่หัวอีกเหรอ"
"ไม่กลัวครับ ถ้าได้ปกป้องมุกหอม ผมอยากให้มุกหอม รู้ว่าผู้ชายบางคนก็ไม่สนใจเรื่องความรวยความจน"
"ไม่มีหรอกค่ะ ผู้ชายรวยๆจะมารักผู้หญิงจนๆ"
"มีครับ ผมยืนยันว่ามี แล้วก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมุกหอม ด้วย" พีรพลส่งสายตาซึ้ง มุกหอมดูออก รีบทำกลบเกลื่อนว่า แดดร้อนมาก พีรพลเลยได้โอกาส ชวนไปหาอะไรเย็นๆกินกัน
ขณะที่สองคนกินไปคุยไปในร้านกาแฟ สงกรานต์ที่ถูกพ่อกับแม่บังคับให้เอาอกเอาใจตวงใจเพราะอยากได้เป็นสะใภ้ ใจจะขาด ได้พาเธอมาที่นี่เช่นกัน ตวงใจเหม็นหน้ามุกหอมที่ชอบวุ่นวายกับครอบครัวของเธอ จึงเกิดปะทะฝีปากกันอุตลุด ส่วนสองหนุ่มอย่างพีรพลกับสงกรานต์ต่างก็ปกป้องคนของตัวเอง จนแทบจะวางมวยกัน...
สงกรานต์ลากตวงใจที่จะเอาเรื่องมุกหอมออกไปหน้าร้าน แล้วยืนทะเลาะกันเอง เพราะตวงใจฮัดฮัดขัดขืน จะไม่ยอมถูกมุกหอมด่าฟรีๆ
"ทะเลาะกันไปก็ไม่มีใครชนะ มันคุ้มเหรอตวง ที่จะเอาชื่อเสียงไปแลก"
มุกหอมออกมาได้ยินคำพูดสงกรานต์พอดี ยิ่งเจ็บใจ กระแทกเสียงใส่
"เก็บความเป็นผู้ดีของคุณไว้เถอะค่ะ"
"แน่ล่ะย่ะ ฉันไม่หน้าหนาทนทานเป็นกระเบื้องหลังคาบ้านอย่างเธอ ครอบครัวฉัน วงศ์ตระกูลฉันสั่งสอนมาดี"
"จำไว้นะคะคุณตวงใจ ทุกครั้งที่คุณด่าฉัน มันจะย้อน กลับไปหาคนที่สั่งสอนคุณ"
"นี่แกเล่นถึงแม่ฉัน ปล่อยค่ะ ตวงจะสั่งสอนนังแม่ค้าปากตลาด"
"พอแล้ว ตวง อายคนบ้างสิ"
"พาหมาบ้าของคุณไปฉีดยาซะบ้างนะ เที่ยวไล่กัดคนอื่นอย่างนี้ ระวังจะเจอของแข็ง ไม่ทันมีผัวก่อนตาย...ไปเถอะ มุกหอม" ว่าแล้วพีรพลคว้ามือมุกหอมออกไป สงกรานต์มองตาม ตวงใจหันมาฟูมฟาย
"ดูสิ มันด่าเอา ด่าเอา แล้วก็วิ่งหนี สงกรานต์ต้องปลอบใจตวงนะคะ ไม่งั้นคืนนี้ตวงใจต้องบ้าแน่ๆ"
(อ่านต่อพรุ่งนี้)
ที่มา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น