ตอนที่ 10
เมื่อตวงใจได้ฟังข่าวดีจากทิพยงค์ในเช้าวันรุ่งขึ้น
ตวงใจนึกไม่ถึงว่าจะง่ายดายแบบนี้...ถึงแม้จะดีใจ
แต่ก็เกิดความระแวงขึ้นมา เธอบอกทิพยงค์ว่า
เธออยากให้แน่ใจก่อนว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในใจสงกรานต์
ไม่ใช่เงาของผู้หญิงคนอื่น มุกหอมเริ่มอาชีพที่รักอีกครั้งที่แผง
ในตลาดของหยาดพิรุณ แต่เช้านี้เธอไปซื้อวัตถุดิบที่จะมาทำส้มตำขาย
กลับถูกแม่ค้าพ่อค้าไม่ยอมขายของให้ ซึ่งนั่นเป็นคำสั่งของเล้ง
สงกรานต์มาเห็นเหตุการณ์ จึงดักหน้าดักหลังมุกหอมตื๊อ
จนมุกหอมยอมขึ้นรถไปซื้อของที่ตลาดอื่น
ตวงใจยังระแวงในความสัมพันธ์ของสงกรานต์กับมุกหอม
พอแอบเห็นสองคนช่วยเหลือเอื้ออาทรกันก็หวาดหวั่น
รีบหาตัวช่วย โดยเอาสร้อยเพชรเล็กๆไปกำนัลวีณา
แลกกับวีณาต้องหาแม่ค้าส้มตำมือดีสักคนมาเป็นคู่แข่งมุกหอมอีกพักใหญ่ๆ
คำปลิวจึงมาตั้งร้านรถเข็นข้างมุกหอม
ซึ่งวีณากับตวงใจก็ตามมาดูผลงานด้วย
ขณะที่สงกรานต์ก็ยังป้วนเปี้ยนอยู่กับมุกหอม
เมื่อว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเผชิญหน้ากัน
ตวงใจจึงประกาศข่าวดี และว่าสงกรานต์ก็คงอยากจะบอกมุกหอมให้ดีใจกับเรา...
มุกหอมฝืนยิ้ม และตอบโต้ไปเล็กน้อยก่อนจะบอก
ใบคูณกับชมพูเก็บของกลับบ้าน วันนี้เธออารมณ์ไม่ดี
ขายไปก็ไม่อร่อย ทันทีที่สงกรานต์จอดรถหน้าตึก
ตวงใจที่นั่งมาด้วยก็คาดคั้นสงกรานต์ให้บอกมาว่า
การแต่งงานของเราไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเขาประชดมุกหอม...
สงกรานต์เหนื่อยใจ ก้าวลงจากรถ ตวงใจตามลงมาระเบิดอารมณ์ทั้งน้ำตาคลอๆ
"บอกตวงมาสิคะ ว่าคุณรักตวง คุณถึงจะแต่งงานกับตวง
คุณรักตวงบ้างมั้ย หรือใจคุณมีแต่แม่ค้า"
"มุกหอมไม่เกี่ยวนะตวง นี่มันเรื่องของเราสองคน"
"คุณถอยหลังไม่ได้แล้วนะคะสงกรานต์
เพราะตวงถือว่าคุณเลือกแล้ว
คุณเลือกจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ดีพร้อมอย่างตวง ไม่ใช่ผู้หญิงชั้นล่างอย่างมุกหอม"
ตวงใจสร้างแรงกดดันให้สงกรานต์อย่างมาก
พอเข้าไปทำงานในออฟฟิศ สงกรานต์เอาแต่นั่งซึม
จนแนนนี่ออกปากว่า คนจะแต่งงานทำไมหน้าตาเหมือนคนอกหัก
สงกรานต์เลยแกล้งพูดเล่นกับแนนนี่ แล้วของานทำ
งานอะไรก็ได้ ยิ่งยุ่งยิ่งดี แนนนี่มีงานสำคัญที่สงกรานต์ต้องร่วมมือกับทวยเทพ
เพราะเป็นงานใหญ่ บริษัทได้งบทำประชาสัมพันธ์เรื่องอาหารไทย
ถ้าทำสำเร็จชื่อเสียงของคิซซี่คิซซี่จะได้อยู่แถวหน้า
เมื่อสงกรานต์ไปปรึกษาหยาดพิรุณ
เพราะเขาอาจจะต้องมาขอถ่ายโฆษณาที่ตลาด
หยาดพิรุณไม่ขัดข้อง
แต่ย้ำว่าเรื่องแต่งงานต้องมีขึ้นหลังเสร็จงานนี้แล้ว
เมื่อสถานที่ได้แล้ว ต่อไปก็ถึงคิวต้องเลือกอาหาร ซึ่ง
สงกรานต์เสนออาหารยอดนิยมอย่างส้มตำ แนนนี่ปิ๊งนึกถึง
มุกหอมทันที สั่งให้สงกรานต์กับทวยเทพไปเจรจากับมุกหอมโดยด่วน
เมื่อสองหนุ่มบากหน้าไปขอร้อง มุกหอมกลับโบ้ยให้
สงกรานต์ไปขอร้องแฟนของเขา ที่เคยตำส้มตำชนะตนมาแล้ว
แม้สงกรานต์ข่มใจเจรจาว่านี่เป็นงานของบริษัท ไม่ใช่
เรื่องส่วนตัวของเขา ถ้าไม่ลำบากจริงๆ เขาก็ไม่มาหาหรอก...
มุกหอมก็ไม่เล่นด้วย สุดท้ายสงกรานต์จึงต้องวกกลับไปพึ่งตวงใจ
จากนั้นไม่นาน ทีมงานของแนนนี่จึงเซตสถานที่ขึ้นมา
เพื่อเก็บภาพไปเป็นตัวอย่างให้ลูกค้า ตวงใจใส่ชุดไทยสวยงาม
แต่พอลงมือตำส้มตำ ลีลาเธอไม่ได้เรื่อง
แถมยังทำให้ทั้งกองวุ่นวายโกลาหล บางคนเกือบเสียโฉม
เมื่อเป็นเช่นนี้ สงกรานต์จึงต้องบากหน้ากลับมาหามุกหอมอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้เจอพีรพลอยู่ด้วย เมื่อเห็นสงกรานต์
พยายามหว่านล้อมขอความเห็นใจจากมุกหอม
พีรพลจึงไล่ส่ง อย่ามาตีหน้าเศร้าเล่าความทุกข์
หยุดใช้ลูกอ้อนกับแฟนของตนสักที แทนที่มุกหอมจะปฏิเสธ
กลับเน้นย้ำใส่หน้าสงกรานต์ว่า ได้ยินชัดหรือยัง
สงกรานต์รู้สึกเสียหน้า แต่รีบทำเก๊ก
"ที่มาขอร้องเนี่ย เพราะเห็นว่าเธอทำอาหารเก่ง
เผื่อจะอยากช่วยทำให้คนหันมายกย่องอาหารไทย ไม่นึกว่าที่จริงก็รักแต่ปาก"
"คุณว่าใครรักแต่ปาก"
"ก็เธอไง ทำเป็นพูดว่าอาหารคือทอง
ให้ชีวิตมาตั้งแต่ รุ่นปู่รุ่นย่า ที่จริงก็แค่พูดจาให้ตัวเองดูดี"
เจอถ้อยคำปรามาสเข้าแบบนี้ มุกหอมตัดสินใจรับงานนี้ทันที
โดยมีพีรพลตามประกบไปด้วย ขณะถ่ายทำงานดำเนินไปอย่างราบรื่น
พีรพลคอยถือกล้องเก็บภาพมุกหอมตลอดเวลา
ทิพยงค์กับตวงใจเห็นมุกหอมสวยเด่นยิ้มชื่น
รู้สึกหมั่นไส้จนไม่อยากจะมอง
"ระรื่นเหลือเกิน เห็นรอยยิ้มมันแล้วทนไม่ไหว
งานนี้หนูตวงไม่ต้อง น้าขอค่ะ"
ทิพยงค์มองขาตั้งไฟ แล้วแอบกระเถิบไปใกล้จะผลักไปทางมุกหอม
แต่สงกรานต์เข้ามาจับมือแม่ดึงไว้ พร้อมกระซิบ
"ถ้าวันนี้แม่แกล้งมุกหอม ก็เท่ากับแม่กำลังทำลายอนาคตผม"
"งั้นแกก็เลิกจ้องมันต่อหน้าหนูตวงสักที" ว่าแล้วทิพยงค์ ขยับกลับไปยืนกับตวงใจ
การถ่ายทำใช้เวลาไม่นานเป็นอันเสร็จ
พีรพลได้ทีคุยโวต่อหน้าทุกคนว่า ถ้าไม่ได้ตัวจริงเรื่องทำ
กับข้าวอย่างมุกหอม ถ่ายทั้งคืนก็ไม่เสร็จ
"แน่ล่ะ เป็นแม่ค้าไม่ได้เป็นกันง่ายๆนี่จ๊ะ ตากแดดตากฝน
หน้าทนขนาดไหน ใครๆก็รู้" ตวงใจสวนทันควัน พีรพลไม่พอใจ ตอบโต้
"ถึงทนแต่คงไม่ด้านเท่าหน้าคุณ ด่าได้กระทั่งคนเสียเวลามาช่วย"
"ก็คิดเงินมาสิ คิดค่าตัวมาเลย ฉันจะจ่ายให้" ตวงใจท้า ทิพยงค์รีบเสริม
"หรือว่าไม่คิด เพราะหลอกไถลูกชายฉันไปเยอะแล้ว"
"แม่ ตวง พอแล้ว เลิกดูถูกแม่ค้าสักที...มุกหอม ขอบคุณมากนะ"
สงกรานต์ดึงแม่กับตวงใจออกไปอีกทาง มุกหอมบีบแก้วนํ้าแน่น
แนนนี่รีบเข้ามาหามุกหอม
"วันนี้คิซซี่เป็นหนี้บุญคุณเธอ สงกรานต์ตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ
เขายืนยันว่ายังไงก็ต้องเป็นมุกหอม"
"บอกลูกน้องพี่ด้วยนะครับ วันหลังอย่ามาใช้แล้วก็ให้คนอื่นหลอกด่าแฟนผม"
"กลับกันหรือยังพีรพล มุกหอมไปก่อนนะคะพี่แนนนี่" มุกหอมตัดบท
ยกมือไหว้แล้วเดินออกไป พีรพลวิ่งตาม
แนนนี่มองแล้วหันมาเจอวีณากำลังกินส้มตำปูม้า
ของมุกหอมอย่างเอร็ดอร่อย
"แบ่งกันมั่งสิยะ โชคดีที่วันนี้ไม่มีหายนะ"
"สงครามยังไม่จบ เขาว่าอย่าเพิ่งนับศพทหารค่ะ"
วีณาลอยหน้าจ้อ แต่พอหันมาเจอแนนนี่จ้องตาเขียวปั๊ด วีณาถึงเจื่อนจ๋อย...
ไม่ทันพ้นเขตถ่ายทำ มุกหอมเดินผ่านไปได้ยินตวงใจ
กับทิพยงค์ยังพูดถึงเธอในแง่ไม่ดี จึงเกิดปะทะกันอีกยก
"แกมันหน้าด้าน ทำมาเป็นมีบุญคุณ คิดจะจับลูกชายฉัน"
ทิพยงค์เปิดฉาก
"มุกหอมไม่ได้รักผม เขารักพีรพล รักมาก กำลังจะแต่งงานกัน"
สงกรานต์รีบป้อง ตวงใจได้ยินดังนั้น ควงแขนสงกรานต์โชว์ทันที
"หวังว่าเราคงไม่แต่งวันเดียวกัน"
"แน่นอนค่ะ แล้วงานเรา ก็จะไม่เชิญพวกผู้ดีมาให้เป็นเสนียดตาด้วย
เพราะเรารักกันประสาจนๆ ขืนให้คนรวยๆมาอวยพร เดี๋ยวสากกะเบือของฉันมันจะบินว่อนทั้งงาน"
"หวังว่าคุณสงกรานต์คงได้ยินชัดนะครับว่ามุกหอมจะแต่งงานกับผม"
พีรพลยิ้มกวน ควงแขนมุกหอมออกไป สงกรานต์มองตามมุกหอม
ตวงใจรีบจับหน้าสงกรานต์หันกลับมา ทั้งสำทับว่า
ห้ามเขามองเจ้าสาวของคนอื่น เขาต้องมองเจ้าสาวของตัวเองคนเดียว...
ooooooo
เมื่อไปส่งมุกหอมถึงบ้านเช่า พีรพลหน้าตายิ้มแย้ม
บอกกับมุกหอมว่าเขาดีใจมากที่มุกหอมพูดว่าเราจะแต่งงานกัน
"ขอโทษนะ ที่ต้องเอาพีรพลมาอ้าง"
"ผมไม่โกรธหรอก ดีใจด้วยซ้ำ อย่าทำให้เป็นแค่เรื่องล้อเล่นได้ไหมครับ"
"พีรพล ถ้ายังเลี้ยงยายไม่ได้ มุกหอมจะไม่คิดเรื่องแต่งงาน"
"แต่ถ้าสงกรานต์บอกว่าจะแต่งงานกับตวงใจ
แสดงว่าสงกรานต์จะไม่มาใกล้มุกหอมอีก"
"ฉันตอบแทนคุณสงกรานต์ไม่ได้หรอก" มุกหอมจะเข้าบ้าน
พีรพลยังตามติด
"มุกหอมจะไม่ยอมให้สงกรานต์มารบกวนจิตใจ
ไม่ยอมให้สงกรานต์มาทำให้มุกหอมไขว้เขว
มุกหอมบอกผมให้มั่นใจหน่อยได้มั้ยครับว่า ถ้ามุกหอมต้องเลือก
มุกหอมจะคิดถึงผมเป็นคนแรก"
มุกหอมไม่ตอบ รีบหลบเข้าบ้านไป พีรพลถึงกับหน้าเสีย
เดินซึมกลับออกไป
ด้านสงกรานต์ที่ขับรถไปส่งตวงใจถึงบ้าน ตวงใจทำให้
สงกรานต์อึดอัดลำบากใจขึ้นมาอีก...
ตวงใจพยายามคาดคั้นจะให้สงกรานต์สารภาพว่า
ที่จะแต่งงานกับเธอเพราะต้องการประชดมุกหอม
"ผมห้ามความคิดไม่ได้นะตวง แต่ผมรู้ใจตัวเอง"
"แน่ใจเหรอคะว่าใจคุณมีตวง สายตาคุณอยากมองตวง
เพราะถ้าคุณรักมุกหอม แต่แต่งงานกับตวง ก็เท่ากับว่าคุณฆ่าตวงทั้งเป็น"
สงกรานต์อึ้งงัน แววตาหม่นหมอง เดินออกไปเงียบๆ
ตวงใจมองตามด้วยความเสียใจ...แล้วคืนนี้เอง
ตวงใจแบกความทุกข์ไปดื่มในผับ
เช่นเดียวกับพีรพลที่เพิ่งเศร้ามาจากมุกหอม
เมื่อสองคนมาเจอกัน จึงเกิดแขวะกันไปมาประสาคนไม่ชอบหน้า
แต่แล้วพีรพลเมาหนักเดินแทบไม่เป็น
เดือดร้อนตวงใจต้องพาไปส่งที่โชว์รูม
ซึ่งครั้งนี้เองตวงใจเกือบจะรู้ความจริงว่าพีรพลไม่ใช่แค่เซลส์ขายรถ
ถ้าแม่ไม่โทร.ตามตัวกลับไปเสียก่อน
ooooooo
หลังจากแนนนี่นำผลงานไปเสนอลูกค้า ปรากฏว่าลูกค้าชอบมาก
และระบุมาด้วยว่าต้องการมุกหอมเป็นนางแบบตัวจริงเสียงจริง
ซึ่งแนนนี่โยนความรับผิดชอบนี้ให้สงกรานต์ต่อทันที...
มุกหอมถูกตวงใจมาอาละวาดถึงบ้านเช่า
ตวงใจคว้าฝักบัวรดน้ำในมือมุกหอมปาลงพื้นต่อหน้าใบคูณที่ยืนงง
"ตกมันมาเหรอคุณตวงใจ ถึงได้งุ่นง่านเหลือเกิน"
"ฉันคงปากจัดสู้เธอไม่ได้ แถมยังอ่อยผู้ชายไม่เก่ง
เท่าผู้หญิงหน้าหวานๆอย่างเธอ แต่ไม่ว่าเธอจะหา
ทางใกล้ชิดแฟนฉันด้วยวิธีไหนก็ตาม แต่สงกรานต์ก็เลือกฉัน"
"ถ้าคุณสงกรานต์รักคุณจริง คุณคงไม่วิ่งมาอาละวาดพี่มุกหอมถึงนี่"
ใบคูณเถียงแทน ตวงใจฉุน หยิบกระถางมะลิขึ้นมาปาลงพื้นแตกกระจาย
"นี่คุณตวงใจ อย่าคิดว่ารวย แล้วมีสิทธิ์จะทำลายของรักคนอื่น"
"ไม่ใช่แค่ของ แต่ฉันจะทำลายเธอด้วย"
ตวงใจจับมุกหอมบิดแขนกดลงกระแทกโต๊ะ ใบคูณเข้ามาช่วย
ตวงใจผลักใบคูณกระแทกต้นไม้ แล้วคว้าเศษกระถางขึ้นมาจ่อหน้ามุกหอม
"ถ้าคิดว่าฉันไม่กล้า ก็ลองมาใกล้เจ้าบ่าวฉันอีก
แล้วเธอจะรู้ว่าเงินของฉันซื้อได้ทุกอย่าง กระทั่งชีวิตเน่าๆจนๆของเธอ"
"คงไม่ทุกอย่างหรอก เพราะถ้าเงินคุณซื้อความรักได้
วันนี้ฉันคงไม่ได้เห็นธาตุแท้ผู้หญิงที่หน้าตาดี
แต่จิตใจสกปรกโสโครก ฉันคงไม่ได้เห็นแววตาของคุณ
ที่กลัวกระทั่งผู้หญิงจนๆที่คุณกดหัวดูถูกมาตลอด
เพราะคุณกำลังจะแพ้ฉัน คุณกำลังจะเสียคุณสงกรานต์
ให้ฉันที่ไม่ต้องทำอะไรเลย ในขณะที่คุณร้อนรนยิ่งกว่าหมาบ้า"
ตวงใจผงะ เศษกระถางในมือหล่น ถอยห่างออกมา
"เธอไม่มีวันได้ทุกอย่างของฉัน" ตวงใจตวาดใส่แล้วหันหลังรีบเดินออกไป
"ใบคูณ พี่ขอโทษ มะลิใบคูณแตกหมดเลย เดี๋ยวพี่ปลูกให้ใหม่นะ"
สงกรานต์เดินเร็วมาจากอีกด้าน เห็นสภาพกระถางเกลื่อนกระจาย
เขาถามทันทีว่า เกิดอะไรขึ้น
"ทุกอย่างนี่ก็ฝีมือแฟนคุณทั้งนั้นแหละ" ใบคูณตอบเสียงแข็ง
สงกรานต์หันมองมุกหอม สีหน้าไม่ดี แล้วก้าวตามเมื่อมุกหอมเดินหนี
"นี่คุณ เลิกตาม เลิกเอาความวุ่นวายมาให้ฉันสักที"
"ไม่ได้...ที่ผมไม่ไปจากคุณ เพราะผมมีเหตุผล
อย่าเพิ่งคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ระหว่างเรามีแค่เรื่องงานเท่านั้น
งานที่คุณถ่าย ลูกค้าชอบมาก เขาอยากให้คุณเป็นนางแบบ"
"แลกกับอะไร ค่าจ้าง หรือชีวิตฉันที่ต้องโดนตราหน้าว่าแย่งผู้ชายของคนอื่น
มันคุ้มกันเหรอ"
"ถ้าเราไม่ได้รักกัน ถ้าเราบริสุทธิ์ใจ คำพูดคนอื่นก็ไม่มีความหมาย"
"ฉันไม่ทำ อย่ามาหลอกใช้ฉัน"
"มุกหอม ผมขอร้อง จบงานนี้เมื่อไหร่ต่างคนต่างไป
หรือคุณไม่อยากได้เงินก้อน เป็นนางแบบทำงานไม่กี่ชั่วโมงได้เงินเป็นหมื่น
จะเอาไปเปิดร้านใหม่กับแฟน หรือจะเก็บไว้เป็นค่ายารักษายายก็ได้
ไหนว่ารักยาย ห่วงยาย"
มุกหอมชะงัก เงียบไปอย่างครุ่นคิด แล้วตัดสินใจยอมตามสงกรานต์ไปพบแนนนี่
"คิดซะว่าช่วยกันเชียร์อาหารไทยนะจ๊ะ โฆษณาตัวนี้จะฉายทั่วโลก
ทุกคนจะต้องอยากมาเมืองไทย อยากชิมอาหารไทย
มุกหอมกำลังจะช่วยให้เศรษฐกิจประเทศดีขึ้นนะจ๊ะ"
"เว่อร์ไปมั้ยคะพี่แนนนี่ บอกแค่ว่ามุกหอมจะช่วยให้คนรู้จักอาหารไทยก็ได้ค่ะ"
"แปลว่ามุกหอมตกลง" แนนนี่มีความหวัง
"ตกลงค่ะ แต่มุกหอมมีข้อแม้นะคะ ห้ามคุณสงกรานต์ มาเกี่ยวข้องกับงานนี้"
"ไม่ไล่ผมออกจากคิซซี่ซะเลยล่ะ" สงกรานต์ประชด
"ฉันอยากทำงานแบบสบายใจ ไม่มีแฟนใครมาคอยหึง
ถ้าเห็นแก่ส่วนรวม ก็รับปากมาก่อน"
"สงกรานต์เป็นคนคิดงานชิ้นนี้นะจ๊ะ"
"คิดก็ส่วนคิดสิคะ ไม่ต้องมาวุ่นวายตอนถ่าย
มุกหอมเกลียดขี้หน้าคนชื่อสงกรานต์ ได้ยินแล้วหมดอารมณ์ทำกับข้าว"
มุกหอมยิ้มกวน สงกรานต์มองตอบอย่างไม่ยอม แนนนี่เห็นแล้ว
กุมขมับอยากจะบ้า...พอมุกหอมกลับออกจากตึก สงกรานต์ยังตามตอแย
"นึกว่าทุกคนต้องง้อเธอหรือไง เก่งมากนักล่ะสิ"
"แน่นอน ทำกับข้าวเป็น มันก็ได้เปรียบตรงนี้ เฮ้อ อีกหน่อยแต่งงานไป
มีเสน่ห์ปลายจวัก สามีคงรักจนตาย"
"นึกว่าจะเก็บเงินไปรักษายาย ที่แท้ก็เก็บเงินไว้ แต่งงาน"
"แน่สิคะ ก็ฉันไม่ใช่ลูกคุณหนู มีเงินปูเป็นกระเบื้องให้ผู้ชายคลานเข้ามาหา"
เห็นสงกรานต์ชะงัก มุกหอมนึกได้ "ฉันไม่ได้ตั้งใจว่าคุณ"
"ผมก็ไม่ได้เจ็บ เพราะผมไม่ใช่ผู้ชายแต่งเพื่อเงิน"
"ก็ดี หวังว่าคงรักษาสัญญา
พรุ่งนี้ถ้าเห็นหน้าคุณลอยไปลอยมาในกองถ่ายเมื่อไหร่
ฉันกลับทันที" มุกหอมยิ้มสะใจ หันหลังเดินออกไป
สงกรานต์มองตาม รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นทันที
เมื่อพวกแก้วฟ้ารู้ว่ามุกหอมได้เป็นนางแบบ
ทุกคนดีใจมาก ตรงข้ามกับตวงใจที่อิจฉาสุดๆ
วางแผนให้วีณาสกัดดาวรุ่งอย่างมุกหอม
ด้วยการส่งรถตู้ไปรับมุกหอมและเพื่อนในวันรุ่งขึ้น
พวกมุกหอมเข้าใจว่าเป็นรถที่แนนนี่ส่งมา
จึงนั่งไปอย่างไม่เอะใจอะไรเลย จนกระทั่งไปถึงบ้านพักคนชรา
รถตู้ปล่อยทุกคนไว้ แล้วบึ่งรถหนีไปทันที
แนนนี่และทีมงานเริ่มกระวนกระวายเพราะถึงเวลาแล้ว
แต่นางแบบยังไม่โผล่ ทวยเทพจึงโทร.ไปตามมุกหอม
และรู้ว่าอยู่บ้านพักคนชรา สงกรานต์ที่ปลอมตัวเป็นคนแก่มาป้วนเปี้ยนใกล้ๆ
ได้ยินการสนทนาของทวยเทพกับแนนนี่ จึงถอยฉากออกไปทันทีเวลาเดียวกัน
ตวงใจได้รับรายงานจากวีณาทางโทรศัพท์ ตวงใจสะใจมาก
สมน้ำหน้ามุกหอมที่อยากเด่นอยากดังดีนัก หยาดพิรุณเดินมาทันได้ยินท้ายๆ
ถามลูกทันทีว่าสมน้ำหน้าใครอยู่ มุกหอมหรือเปล่า?
"ค่ะแม่ มุกหอมมันดีดดิ้นอยากเป็นนางแบบโฆษณา คิดจะอัพเกรดมาเทียบตวง"
"ตวง แม่ไม่ชอบมุกหอม เพราะความทระนงตัวของเขา เพราะฉะนั้น แม่ก็ไม่อยากเห็นลูกสาวมีนิสัยที่แม่เกลียดเหมือนกัน"
"ตวงไม่เหมือนมุกหอมอยู่แล้วค่ะ เพราะที่มาก็คนละชั้น ต่อให้ตะกายแค่ไหน มุกหอมก็ไม่มีทางพ้นดินขึ้นมาได้" ตวงใจยิ้มเชิดมั่นใจ...
มุกหอมไม่เสียใจเลยที่ถูกพามาทิ้งไว้ที่บ้านพักคนชรา กลับดีใจด้วยซ้ำที่ได้เจอยาย จากนั้นจึงชวนแก้วฟ้า ใบคูณ และชมพู ช่วยกันตำส้มตำเลี้ยงคนชราที่นี่อย่างสนุกสนาน สงกรานต์ตามมาทีหลัง ก็ทำเนียนเข้ามาช่วยพวกมุกหอมด้วย
ooooooo
พิชญะมีโอกาสต้อนรับตวงใจที่จู่ๆก็โผล่มาดูรถ แล้วส่งต่อให้พีรพลฐานะเซลส์มือหนึ่งช่วยแนะนำลูกค้า พีรพลไม่ชอบหน้าตวงใจเป็นทุน จึงออกแนว กระแหนะกระแหนมากกว่าแนะนำ
"ซื้อรถก็เหมือนเลือกผู้ชายนะครับ ถ้าคนขับนิสัยชอบแซง ชอบปาดหน้าชาวบ้านเพื่อความสะใจ ก็ต้องเลือกเครื่องแรงๆเข้าไว้ครับ แรงดีแต่อยู่กับเราไม่นาน"
"นายด่ากระทบฉัน"
"อ้าว เหรอครับ ผมนึกว่าคุณจะไม่เข้าใจ"
"ไอ้พี" พิชญะปรามทันที "เอางี้นะครับคุณตวง วันนี้เรามีรถใหม่มา ไปลองขับดูมั้ยครับ"
"หมดเวลาทำงานของผมพอดี" พีรพลรีบบอก
"จะรีบไปปลอบใจแฟนเหรอจ๊ะ ที่อดเป็นนางเอกโฆษณา"
"นางเอกโฆษณาอะไร" พีรพลงง
"ตายแล้ว มุกหอมไม่ได้บอกเหรอว่าเขาเป็นนางแบบให้คิซซี่คิซซี่ ป่านนี้มุกหอมคงกำลังร้องไห้ เป็นนางเอกโฆษณาทิชชูซับน้ำตา"ตวงใจหัวเราะ แล้วเดินไปนั่งจิบกาแฟสบายใจ ดูพีรพลที่เดินโทรศัพท์วุ่นวายใจ จนพิชญะต้องมาดึงโทรศัพท์ ไปจากมือ
"โน่น คนที่แกต้องเทกแคร์นั่งอยู่โน่น"
"ไม่เป็นไรค่ะ ตวงเข้าใจว่าเวลาแฟนไม่ยอมรับสาย มันก็ทุรนทุรายใกล้ตายอย่างงี้ทุกราย ตวงไปลองรถที่อื่นก็ได้"
"ไม่ต้องเลยครับ เซลส์ผมยินดีบริการคุณตวงตลอดเวลา ใช่มั้ยไอ้คุณพีรพล" ว่าแล้วคว้ากุญแจรถใส่มือพีรพล สั่งให้พาลูกค้าวีไอพีไปลองรถเดี๋ยวนี้ พีรพลจำยอม แต่แล้วขณะลองรถใหม่ พีรพลถูกตวงใจแกล้งให้วิ่งตามรถหน้าตั้ง หอบแฮก...
ตกตอนค่ำ สงกรานต์ถูกหยาดพิรุณเรียกไปพบ หยาดพิรุณถามประชดว่าหาฤกษ์แต่งงานได้หรือยัง หรือว่าต้องรอปรึกษามุกหอมก่อนว่าจะอนุญาตวันไหน
"มุกหอมไม่เกี่ยวครับ"
"แต่ที่น้ารู้คือเธอมัวพามุกหอมไปช่วยงาน หรือจะให้น้าคิดว่าเธอแกล้งลืมเรื่องที่ มุกหอมต้องสืบเรื่องตลาดให้ เพราะมัวมาใกล้ชิดอยู่กับเธอ"
"เป็นความผิดของผมเองครับ มุกหอมไม่ได้ลืมเรื่องตลาด"
"ไม่ต้องรับอาสาจะไปเร่งให้หรอกนะ เธอน่ะช่วยอยู่ ห่างๆมุกหอมดีกว่า เดี๋ยวน้าจะไปพูดกับเขาเอง"
พอเช้ารุ่งขึ้น หยาดพิรุณจึงเตรียมตัวไปหามุกหอม เป็นเวลาที่เสกมาปรากฏตัวที่บ้านเช่ามุกหอม เสกรู้จากแม่ของแก้วฟ้าว่ามุกหอมจะได้เป็นนางแบบ จึงตามมาต่อว่ามุกหอมได้ดิบได้ดีแล้วคิดจะทิ้งลุงผู้มีพระคุณ
"มุกหอมไม่ได้คิดจะทิ้งลุงเสก"
"แล้วทำไมเอ็งไม่ติดต่อข้า ทำไมไม่ส่งเงินให้ข้า"
เสกเอาแต่อารมณ์ จับมุกหอมเหวี่ยงกระเด็นไปหน้าประตู หยาดพิรุณก้าวเข้ามาพอดี เสกกับหยาดพิรุณต่างตะลึงมองกัน แล้วหยาดพิรุณเป็นฝ่ายวิ่งหนีออกไป เสกสั่งให้มุกหอมตามไป ผู้หญิงคนนั้นคือแม่แท้ๆของแก หยาดพิรุณสีหน้ากลัวๆ รีบวิ่งไปขึ้นรถแล้วสั่งคนขับออกรถทันที และนึกสงสัยว่าทำไมเสกถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ฝ่ายเสกพอวิ่งตามไม่ทัน ก็หันมาลากมุกหอมเข้าไปตบตีในบ้าน
"แกเจอแม่ แต่ไม่ยอมพูด เพราะกลัวต้องแบ่งสมบัติให้ข้าใช่มั้ย บอกมาว่าแม่แกอยู่ไหน"
"มุกหอมไม่รู้"
เสกตบมุกหอมคว่ำ เลือดซึมจากมุมปาก มุกหอมคว้าของใกล้มือฟาดให้บ้าง เสกยิ่งยัวะ
"กล้ากับข้าใช่มั้ย นังหลานเนรคุณ ไม่ใช่ข้าหรือไงที่เลี้ยงเด็กแม่คลอดแล้วทิ้งอย่างเอ็งมา...แม่เอ็งน่ะมันไม่รักเอ็งจริงหรอก นังลูกไม่มีพ่อ บอกข้ามา เอ็งแอบนัดเจอแม่
มากี่ครั้งแล้ว"
เสกพุ่งจะเข้าขย้ำ ทันใดสงกรานต์โผล่พรวดมาซัดเสกหลายหมัด จนเสกลุกไม่ขึ้น ได้แต่มองสองคนฉุดมือกันวิ่งหนีออกไปจากบ้าน...
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น