ตอนที่ 14
แม้สงกรานต์จะแต่งงานไปแล้ว ตวงใจก็ยังวนเวียนไปที่บ้าน
พยายามทำตัวเป็นมือที่สามเข้าแทรกแซง
โดยมีทิพยงค์คอยถือหางและช่วยกันกลั่นแกล้งมุกหอม
แต่มุกหอมตอบโต้อย่างไม่ยอม
ขณะที่สงกรานต์ก็คอยปกป้องมุกหอมด้วยเช่นกัน
เพราะวันนี้มัวแต่มาทำตัววุ่นวายอยู่ที่บ้านสงกรานต์
ตวงใจจึงไม่รู้ว่าเกิดเหตุร้ายขึ้นที่บ้าน..
.เจียมจะทำร้ายเสกแต่กลับถูกคมมีดของตัวเอง
บาดมือได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่หยาดพิรุณก็คะยั้นคะยอพา
เจียมไปหาหมอจนได้ เพราะหยาดพิรุณ
ต้องการให้หมอตรวจเลือดของเจียมว่าเป็นกรุ๊ปอะไร
ผลปรากฏว่าเลือดของเจียมเป็นกรุ๊ปโอซึ่งเป็นกรุ๊ปเดียวกับตวงใจ
หยาดพิรุณถึงกับหน้าเสีย และเก็บความลับนี้ไว้
โดยที่เจียมยังไม่รู้ตัว พอรุ่งขึ้นหยาดพิรุณรีบไปหาสงกรานต์
ฝากฝังให้สงกรานต์ดูแลมุกหอมดีๆ ส่วนเรื่องเสก
ตนจะให้นักสืบตามหา และมั่นใจด้วยว่าเสกต้องมาหาตนหรือไม่
ก็มุกหอมอีก สงกรานต์เลยอยากให้หยาดพิรุณสืบเรื่องเจียมด้วย
หยาดพิรุณจึงบอกว่าตนรู้แล้วว่าเจียมสมคบกับพวกเฮียตู้ ทำร้ายมุกหอม
ฝ่ายเจียมกำลังคิดกำจัดหยาดพิรุณ
เพราะอยากจะกอดตวงใจลูกสาวแท้ๆของตนเองให้สมกับที่รอคอยมาทั้งชีวิต
เจียมแอบใส่ยาเบื่อหนูลงในอาหารมื้อเย็น แต่ดวงของหยาดพิรุณไม่ถึงฆาต
กรณ์มารับเคราะห์แทน กรณ์ชักดิ้นชักงอแล้วไปสิ้นใจที่โรงพยาบาล
ท่ามกลางความเสียใจของหยาดพิรุณและตวงใจที่ร่ำไห้ปริ่มจะขาดใจ
ขณะที่สองแม่ลูกยังอยู่โรงพยาบาล
เจียมซึ่งอยู่ที่บ้านจัดการโยนความผิดให้สาวใช้
โวยวายว่าเห็นสาวใช้สะเพร่าทำยาเบื่อหนูหกลงในแกง
แล้วเรียกให้ยามมาช่วยกันจับตัวส่งตำรวจ
สาวใช้ตกใจกลัวเลยหลบหนีออกจากบ้านไป
หยาดพิรุณบอกตวงใจว่ามีคนจ้องจะฆ่าพ่อกับแม่
แล้วนึกถึงเจียมขึ้นมา จึงรีบกลับมาที่บ้านพร้อมตวงใจ
แล้วคาดคั้นเจียมเป็นการใหญ่ แต่เจียมปฏิเสธลูกเดียว
หยาดพิรุณโกรธจึงหลุดปากเรื่องเจียมเป็นแม่ตวงใจ
ตวงใจถึงกับผงะตกใจ และต่อว่าหยาดพิรุณโดนมุกหอม
ล้างสมองถึงขนาดยกคนใช้อย่างเจียมมาเป็นแม่ของเธอ
เจียมมองตวงใจด้วยสายตาร้าวรานกับคำดูถูก แต่ตวงใจเลือดขึ้นหน้า
เดินเข้าหาหยาดพิรุณ
"อยากได้มุกหอมเป็นลูก ก็เอามันมาชุบเลี้ยงในบ้าน
แล้วไล่ตวงออกไปสิคะ แต่อย่ามาหาว่าตวงมีสายเลือดของเจียม
ตวงรับไม่ได้ ตวงไม่ใช่ลูกคนใช้"
"แม่ไม่ได้รักไม่ได้หลงมุกหอม ทุกอย่างที่แม่กำลังทำคือค้นหาความจริง"
"ตวงไม่เชื่อ หรือว่านี่เป็นแผนผลักไสลูกตัวเอง
เพื่อเปิดทางให้ลูกจอมปลอมเข้ามาที่นี่ หรือว่าคนที่ฆ่าคุณพ่อคือคุณแม่"
"ไม่ใช่นะตวง แม่รักพ่อ"
"แต่แม่ทรยศพ่อ แม่หลอกแต่งงานกับพ่อที่เป็นหมัน
เพราะแม่มีตวงติดท้องมา แม่ต่างหากที่ฆ่าพ่อทั้งเป็น
แม่นั้นแหละ ฆาตกรฆ่าพ่อ!"
หยาดพิรุณช็อก นึกไม่ถึงที่ถูกประณาม
ล้มพับสิ้นสติลงไปกับพื้นตรงหน้าตวงใจ
เจียมมองตวงใจที่ผิดหวังรุนแรง แล้วเดินมาใกล้แตะแขน ตวงใจสะบัดทันที
"อย่ามาแตะฉัน ฉันไม่ใช่ลูกแก
คุณแม่เสียใจเรื่องคุณพ่อจนพูดจาเลอะเทอะ"
ว่าแล้วตวงใจประคองหยาดพิรุณขึ้นมา ก่อนหันไปสั่งเจียมเสียงแข็ง
"ไปเอายามาซิ หรือจะยืนดูแม่ฉันตายอีกคน"
เจียมจำต้องถอยออกไป...น้ำตาร่วงที่ตวงใจไม่ยอมรับความจริง
เมื่อหยาดพิรุณฟื้นขึ้นมา และพบว่ามุกหอมอยู่ตรงหน้า
มุกหอมมาพร้อมสงกรานต์ที่มาแสดงความเสียใจต่อการจากไปของกรณ์
ตวงใจลงมาเห็นทั้งคู่ก็เอ็ดตะโรไล่ออกจากบ้าน
และกล่าวหามุกหอมคอยตามแย่งทุกคนที่เธอรัก
สงกรานต์พยายามใจเย็นพูดดีด้วย แต่ตวงใจไม่ฟัง
แถมยังจิกสงกรานต์ว่าเป็นลูกหนี้
เมื่อทิพยงค์รู้เข้าก็โมโหสงกรานต์ที่เลือก
เมียผิดจนขายขี้หน้ามาถึงพ่อแม่ ต้องมาปวดหัวคิด
ไม่ตกว่าจะเอาเงินตั้งมากมายจากไหนไปใช้หนี้
มุกหอมเห็นสงกรานต์เดือดร้อนจึงหันกลับมา
ขายส้มตำเพื่อเก็บเงินไว้ช่วยใช้หนี้ โดยไม่ได้บอกเหตุผลนี้แก่สงกรานต์
พอมุกหอมเริ่มอาชีพขายส้มตำอีกครั้ง พีรพลก็แวะเวียนมาช่วย
ทำให้สงกรานต์เกิดหึงหวงจนมีปากเสียงระหอง ระแหงกัน
ooooooo
ด้านเจียมยังจ้องจะกำจัดหยาดพิรุณ อีกทั้งก็ยังหวั่นใจ
ว่าเสกอาจย้อนกลับมาอีก จึงจ้างวานพวกเฮียตู้คอยสืบหาเสก
ถ้าเจอเมื่อไหร่ให้ฆ่าทิ้งทันที
ขณะเดียวกันใบคูณกับชมพูแอบรู้เห็นถึงแผนการนี้
จึงนำความมาบอกมุกหอม ก่อนจะอาสาไปตามหาเสกที่มุกดาหาร
แต่มุกหอมขอร่วมเดินทางไปด้วย จึงย้อนกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านสงกรานต์
โดยมีพีรพลติดตามไปด้วย
ทิพยงค์เห็นทั้งคู่เข้าก็ด่าว่ามุกหอมพาชู้เข้าบ้าน
พีรพลกางปีกปกป้องมุกหอมแล้วพากันออกไปจากบ้าน
ก่อนที่สงกรานต์จะกลับมา สงกรานต์ถูกทั้งแม่และตวงใจต่อว่าเรื่องเมียสุดที่รัก
จึงรีบตามไปดักมุกหอม และเอาตัวกลับมาที่บ้านก่อนมุกหอม
กับพรรคพวกจะเดินทางไปมุกดาหาร...ถึงแม้จะไม่มีมุกหอมไปด้วย
แต่ชมพูกับใบคูณก็เดินหน้าไปตามหาเสก
โดยไม่รู้ว่าเล้งกับชิบแอบติดตามไปด้วยตามคำสั่งของเจียม
มุกหอมยังมุ่งมั่นขายส้มตำ วันหนึ่งเผอิญไปขายที่หมู่บ้านจัดสรร
แล้วเจอทิพยงค์แม่ผัวตัวแสบเข้าที่บ้านหลังหนึ่ง
ทิพยงค์มาเล่นไพ่กับเพื่อนๆ พอเห็นมุกหอมเข้าก็โวยวายด่าทอ
จนเพื่อนๆรู้ว่าเป็นลูกสะใภ้ ยังความอับอายให้ทิพยงค์จนไม่กล้ามองหน้าเพื่อนๆ
กลับมายื่นคำขาดกับสงกรานต์
ให้เลือกมาว่าระหว่างแม่ค้ากับแม่บังเกิดเกล้า
สงกรานต์จะเลือกใคร?
พีรพลเห็นใจมุกหอมที่พยายามหาเงินทุกบาทุกสตางค์
ไปช่วยครอบครัวสงกรานต์ปลดหนี้ แต่ก็ยังถูกทิพยงค์หาเรื่องด่าจนได้
แต่ยังไงเขาก็จะเป็นกำลังใจให้มุกหอมสู้ต่อไป
สงกรานต์ตามมาเห็นความใกล้ชิดของสองคนก็หึงหวง
บังคับมุกหอมกลับบ้าน แล้วขอร้องให้เลิกขายส้มตำสักพัก
เพื่อความสบายใจของแม่เขา แต่มุกหอมยืนกรานไม่หยุดขาย
ยอมถูกเขาตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงใจจืดใจดำ
ส่วนที่มุกดาหาร ใบคูณกับชมพูเจอเสกแล้ว แต่ไม่
สามารถเอาตัวกลับมาได้ เพราะเล้งกับชิบจับเสกไปถ่วงน้ำ
แถมยังจับใบคูณกับชมพูมัดทิ้งไว้กลางป่า
เพราะเล้งโกรธที่สองคนไม่ยอมเล่าความจริงว่าเจียม
เสก หยาดพิรุณ และมุกหอมเกี่ยวข้องกันยังไง
ใบคูณกับชมพูพยายามดิ้นรนจนหนีกลับมาได้
พอมุกหอมรู้ว่าลุงเสกตายแล้วก็ตกใจ...
มุกหอมลุยไปที่ตลาดพร้อมใบคูณ ชมพู และพีรพล
คาดคั้นเล้งให้สารภาพมาว่าใครใช้ให้ฆ่าลุงเสก
แต่เฮียตู้กับเจ๊สว่างโดดป้องลูกชายเต็มที่
ทุ่มเถียงกับพวกมุกหอมอย่างไม่ยอมรับข้อกล่าวหา ให้เอาพยานหลักฐานมายืนยัน
ชิบที่แอบชอบใบคูณอยู่ถึงกับหน้าซีดเผือด
เมื่อใบคูณจะให้ชิบช่วยเป็นพยาน
ชิบมองพวกเฮียตู้แล้วไม่กล้าปูดความจริง
ถอยไปยืนด้านหลัง...ในที่สุด พวกมุกหอมก็ต้องพากัน
กลับไปเพราะไม่มีหลักฐานเอาผิดพวกมันได้...
สงกรานต์น้อยใจที่มุกหอมไปขลุกอยู่กับพีรพลและเพื่อนพ้อง
ยิ่งตวงใจมาพูดจาเยาะหยันว่าเขาถูกเมียทิ้งๆขว้างๆ
สงกรานต์ยิ่งคิดมาก แอบไปดูมุกหอมขายส้มตำอยู่บ่อยครั้ง
จนวันหนึ่งพีรพลตามมาส่งมุกหอมที่บ้าน
และขออยู่เป็นเพื่อนจนกว่าสงกรานต์จะกลับ
เมื่อสงกรานต์และตวงใจกลับมาเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกันริมสระน้ำ
สงกรานต์หึงหวงจ้ำพรวดเข้าไปกระชากกล่องเล็กๆ
ในมือมุกหอมปาลงน้ำทันที เพราะคิดว่ามันคือของขวัญแทนใจพีรพล
"แน่จริงก็ลงไปเก็บให้สิ พีรพล" ตวงใจท้า พีรพลไม่รีรอ
โดดลงสระคว้ากล่องนั้นกลับมาให้มุกหอมที่ยืนน้ำตาร่วง
แต่สงกรานต์ยังเข้ามาดึงกล่องไปอีก
"ฉันไม่มีวันยกโทษให้คุณ รู้ไว้ด้วย คุณสงกรานต์ ฉันเกลียดคุณ!"
มุกหอมโกรธจัดประสานตากับสงกรานต์ที่
อารมณ์คุกรุ่นไม่ยอมกัน แล้วมุกหอมเป็นฝ่ายหันหลังวิ่งออกไป
"เมื่อไหร่แกถึงจะเห็นค่ามุกหอม" พีรพลระเบิดอารมณ์ใส่สงกรานต์
"แกก็เลิกใช้ข้ออ้างความรักบังหน้า วนเวียนมาดูแลผู้หญิงของฉันสักทีสิ"
สงกรานต์ด่าพีรพลแล้ววิ่งตามมุกหอมไป ตวงใจจะตาม
แต่ถูกพีรพลดึงแขนห้ามไม่ให้ไปซ้ำเติมมุกหอมอีก...
สงกรานต์ตามมาต่อว่ามุกหอมแล้วปากล่องในมือลงพื้นด้วยความโมโหหึง
แล้วต้องชะงักที่เห็นสร้อยทองเส้นหนึ่งหล่นออกมา
"รวยร้อยล้านแต่ซื้อทองเส้นแค่นี้ให้คุณ
ผิดฟอร์มลูกเศรษฐีไปหน่อยนะ" สงกรานต์ยังกัดต่อ
"ไม่ใช่ของพีรพล" มุกหอมสวนทันควัน
"มุกหอมเอาเงินที่ขายส้มตำไปซื้อทองมาเก็บไว้...
ให้คุณเอาไปใช้หนี้คุณตวงใจ มันคงเล็กน้อยเทียบไม่ได้กับเงินล้าน
แต่หยาดเหงื่อของคนต่ำต้อยก็คงพอช่วยพ่อแม่คุณได้
เผื่อว่าอย่างน้อยวันนึงข้างหน้า
จะมีใครสักคนหันมารักและคิดถึงเศษดินก้อนนี้บ้าง"
มุกหอมสะอื้นแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน สงกรานต์หยิบสร้อยขึ้นมากำแน่น
แววตาหมองหม่นที่เข้าใจเจตนาของมุกหอมผิดไปไกล
ส่วนพีรพลกับตวงใจที่เกิดยื้อยุดกันริมสระน้ำจน
พลาดตกลงไปในสระด้วยกัน ตวงใจสำลักน้ำอยู่ในอ้อมกอดของพีรพล
กว่าจะพากันขึ้นมาได้ก็ทุลักทุเลพอดู จากนั้นพีรพลจะขับรถไปส่ง
ตวงใจกลับตอกหน้าว่า ให้เก็บมุกสุภาพบุรุษอกหักของ
เขาไว้อ้อนมุกหอมคนเดียวเถอะ เธอไม่เคลิ้ม...
เมื่อสงกรานต์เข้าห้องมาเห็นมุกหอมกำลังเก็บเสื้อผ้า
เขารีบห้าม และขอโทษที่ไม่เคยมองเห็นความหวังดีของเธอ...
มุกหอมน้อยใจดึงดันจะไปให้ได้ สงกรานต์จึงกอดรัดเอาไว้
และสารภาพรักเธอเต็มหัวใจ ทั้งอยากรู้ด้วยว่ามุกหอมรักเขาหรือเปล่า...
ถึงแม้ไม่ได้คำตอบจากปากมุกหอม แต่สงกรานต์ก็รับรู้ได้ด้วยตัวเอง
เมื่อมุกหอมโอนอ่อนรับสัมผัสรักจากเขาด้วยความเต็มใจ...
ooooooo
รุ่งขึ้น สงกรานต์ไปเยี่ยมหยาดพิรุณที่พักหลังมานี้ป่วยกระเสาะกระแสะ
แล้วเกิดระแวงเจียมที่อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้อง
ในเรื่องอาหารการกินที่ทำให้หยาดพิรุณ แต่สงกรานต์ก็จับพิรุธเจียมไม่ได้
เพราะเจียมรอบคอบเก็บหลักฐานมิดชิด
เจียมแอบปรุงอาหารจากของที่เน่าเสียหมดอายุให้หยาดพิรุณกิน
เมื่อกินนานเข้าร่างกายก็อ่อนแอ จนวันหนึ่งหยาดพิรุณถึงกับหน้ามืดล้มทั้งยืน
โชคดีที่สงกรานต์มาที่บ้าน จึงช่วยกันกับตวงใจปฐมพยาบาล
หลังจากนั้นหยาดพิรุณบอกสงกรานต์ว่าต้องการให้มุกหอมมา
ดูแลเรื่องอาหาร ซึ่งมุกหอมพอรู้เรื่องก็ ยอมมาอย่างง่ายดาย
เพราะลึกๆก็เป็นห่วงแม่ตัวเองอยู่แล้ว
แต่ตวงใจฮึดฮัดจะไม่ยอม เพราะไม่ต้องการเห็นมุกหอม
ลอยไปลอยมาในบ้านหลังนี้ มุกหอมจึงให้ถือว่าเธอมา
ทำงานผ่อนหนี้ก็ได้ เพราะเธอกับสงกรานต์เป็นสามีภรรยาถือว่าเป็นคนคนเดียวกัน
"ตวง...แม่เรียกมุกหอมมาเอง แล้วแม่ก็ต้องการให้มุกหอมดูแลแม่" หยาดพิรุณย้ำ
"แล้วตวงล่ะคะ ตวงที่เป็นลูกสาวแม่"
"ตั้งแต่แม่ป่วย น้ำสักแก้ว แม่ยังไม่เคยได้กินจากมือตวง"
หยาดพิรุณพูดอย่างขมขื่น
"ก็เลยต้องไปเรียกพวกลูกจ้างที่เก่งเรื่องปรนนิบัติพัดวี"
"ครับ แล้วนั่นก็คือเสน่ห์ของผู้หญิงที่ผมรัก"
สงกรานต์พูดเรียบๆ แต่ทำเอาตวงใจเจ็บจี๊ด แผดเสียงว่าบ้านนี้ไม่ต้องการลูกจ้าง
"หยุดดูถูกคนอื่นสักที ตวงใจ" หยาดพิรุณเริ่มจะหมดความอดทน
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือ เพราะเจ้านายบางคนก็ไม่สำนึก
จนกว่าจะขาดคนคอยรองมือรองเท้า"
"มุกหอมมาที่นี่ในฐานะญาติ เพราะมุกหอมคือภรรยาของสงกรานต์
เพราะฉะนั้น ลูกต้องให้เกียรติมุกหอมตลอดเวลา"
"ไม่ค่ะ ตวงจะให้เกียรติกับคนระดับเดียวกันเท่านั้น"
ตวงใจกระแทกเสียง พร้อมจ้องมองมุกหอมอย่างเกลียดชัง...
ต่อมาเมื่อชมพูรู้ว่ามุกหอมจะไปปรนนิบัติหยาดพิรุณ
ชมพูไม่เห็นด้วย กลัวมุกหอมจะต้องน้ำตาตกเพราะช่วยสงกรานต์อีก
แต่ใบคูณมั่นใจว่ามุกหอมทำอะไรมีเหตุผลเสมอ...
แล้วอดแขวะชมพูไม่ได้ว่าคงไม่เคยรักใคร ถึงไม่เข้าใจ
ชมพูทำท่าจะเถียงเพราะความจริงก็แอบชอบใบคูณอยู่
แต่พอดีชิบโผล่มาขัดจังหวะ ชิบมีความลับจะมาบอกใบคูณ
แต่ถูกชมพูไล่ตะเพิดไปเสียก่อน...
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น