ตอนที่ 2 (ต่อ)
ในที่สุด กรวิกก็พาลักษณ์และช่อลดาไปเจรจากันที่ห้องอาหารแห่งหนึ่ง
หลังอาหารจิบกาแฟกันแล้ว กรวิกจึงเริ่มการเจรจา
"เงื่อนไขของฉันก็คือ เธอต้องย้ายไปอยู่อพาร์ตเมนต์ที่บริษัทจัดให้
เพื่อสะดวกในการทำงาน เพราะมันใกล้ที่พักฉัน เผื่อมีอะไรกะทันหัน จะได้มาหาฉันทันที"
"แต่ไม่ได้หมายความว่า เอยจะทำงานให้ตลอด 24 ชั่วโมง ใช่ไหมครับ"
"ผมไม่โหดขนาดนั้นหรอก เพียงแต่งานของผมไม่ใช่งานราชการที่เริ่มแปดโมงเลิกห้าโมงเป๊ะ"
"ถ้าอย่างนั้น เอยจะย้ายเข้าพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะคะ"
"ต้องเดี๋ยวนี้ ฉันจะพาเธอไปเอง" เหล่มองลักษณ์ แล้วหันไป
"หวังว่าผู้หญิงที่บรรลุนิติภาวะแล้วอย่างเธอ คงไม่ต้องมีผู้ปกครองตามประกบนะ กะไอ้แค่เรื่องย้ายที่นอนเนี่ย"
ช่อลดามองลักษณ์อย่างเห็นใจ ลักษณ์เองเริ่มจะศรศิลป์ ไม่กินกันกับกรวิกเอามากๆแล้ว...
ooooooo
ในคืนนั้นเอง กรวิกพาช่อลดาหอบกระเป๋ามาอพาร์ตเมนต์ เขานั่งลงถอดหมวก วางมือถือลงที่โซฟา ขณะที่ช่อลดากำลังสำรวจที่พักที่ค่อนข้างโอ่อ่า
"เอยต้องนอนรวมกับใครรึเปล่าคะ"
"เคยใช้ชีวิตนอนรวมกับใครจนชินหรือไงถึงต้องถาม"
"ไม่ใช่ค่ะ เอยคิดว่า ห้องมันใหญ่โตเกินตำแหน่งที่เอยทำรึเปล่า"
"เธอเป็นผู้จัดการดาราระดับซุปเปอร์สตาร์นะ ไม่ใช่สตั๊น กระจอกๆคนเดิม กรุณาจำใส่ใจเอาไว้ด้วย ที่นี่มียามดูแล 24 ชั่วโมง ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเข้ามาปล้ำ"
กรวิกชำเลืองเอยแวบหนึ่ง เดินออก แล้วหันมาทำเป็นลืม...
"อ้อ...อีกอย่างห้องนี้เป็นห้องส่วนตัว ที่บริษัทจัดให้ฉัน ไม่ใช่เรือนหอของใคร เพราะฉะนั้น ห้ามพาคู่รักของเธอมาที่นี่เด็ดขาด เข้าใจนะ" กรวิกเดินออกจากห้องไป ช่อลดายืดอกสูดลมเข้าปอดเพื่อสู้กับอุปสรรคให้ครบหนึ่งปี...
ขณะที่กรวิกที่พยายามพลางตัวไม่ให้ใครจำได้ตามประสาดาราดัง ลงมาที่ลานจอดรถ พอดีทอปัดนั่งรถมากับเพื่อน หลังจอดรถแล้วเพื่อนขึ้นไปก่อน ทอปัดเห็นกรวิกจำได้ วิ่งไปหา ขณะเขากำลังจะออกรถ กรวิกถามว่าทอปัดมาทำไมที่นี่ ทอปัดบอกมาหาเพื่อน ย้อนถาม เขาบอกมาหาเพื่อนเหมือนกัน ขณะกำลังถูกซักว่าเขามาหาเพื่อนหญิงหรือชาย ช่อลดาวิ่งมาบอกพี่วิกว่า ลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง ช่อลดายื่นโทรศัพท์ให้ ทอปัดมองเอยตาขวาง แล้วสับทันที
"นี่เธอหลอกพี่วิกให้มาหาถึงห้องเลยเหรอยายแฟนคลับเจ้าเล่ห์ ที่แล้วแกล้งเป็นลม ตานี้แกล้งป่วยอะไรอีก เธอนี่มันสารพัดมายายิ่งกว่าตัวอิจฉาละครน้ำไม่ดีเลยนะ" ทอปัดถูกกรวิกเตือนแต่ไม่ฟัง "อยากเป็นข่าวหน้าหนึ่งนักรึ พาดหัวมาสามวันติดกันยังไม่พอรึไง"
"กลับบ้านกับพี่เดี๋ยวนี้" กรวิกสั่ง แต่ทอปัดยังบุกต่อ
"คิดว่าพี่วิกสนใจเรอะ เมินเสียเถอะ พี่วิกเขามีนางเอกเบอร์หนึ่งในใจแล้วทั้งคน เขาไม่สนแฟนคลับหน้าจืดอย่างเธอหรอก"
กรวิกไม่พูด สตาร์ตเครื่องฉึ่ง ออกรถทันที ทอปัดร้องขอกลับด้วย ผวาเข้ามาในรถทันหวุดหวิด...ช่อลดายืนส่ายหน้าไปมา ยังไม่ทันหายใจ ก็เริ่มเจอตอเข้าให้แล้ว ยังไม่รู้จะเจออีกกี่ตอ...
ส่วนกรวิกทันทีที่ถึงบ้าน ทอปัดตามมาติดๆ เห็นท่าทีเขาแล้ว ทอปัดรีบขอโทษ แล้วให้สาวใช้ไปเอาน้ำเย็นมาเสิร์ฟ แล้วยังสงสัยไม่หาย
"พี่วิก ปัดอยากรู้จริงๆว่าทำไมพี่วิกถึงได้สนิทสนมกับยายแฟนคลับนั่นนัก"
"ไม่ใช่หน้าที่ของเธอ...หน้าที่เธอคือเรียนอย่างเดียว...ทำหน้าที่ให้ดี ดีกว่ามาสงสัยเรื่องไร้สาระ ให้ห่วงตัวเอง เรียนให้จบ ไม่ต้องห่วงพี่"
"จะไม่ห่วงพี่ แล้วปัดจะห่วงใคร พ่อแม่ปัดก็ไม่มีแล้ว พี่วิกมีพระคุณคนเดียวของปัด ถ้าพี่วิกไม่รับปัดมาดูแล ป่านนี้ปัดเป็นเด็กเร่ร่อนที่ไหนก็ไม่รู้"
"งั้นก็ห่วงได้ แต่อย่าใส่ใจให้มากนัก"
"ทำไม...พี่วิกรำคาญอย่างนั้นหรือคะ"
"ตอนนี้ยัง ถ้าถึงขั้นนั้นแล้วจะบอก" กรวิกว่าแล้วเดินหนีไปทันที
ประยงค์ถือถาดน้ำหวานมาเสนอทอปัด บอกว่าน้ำแดงหวานชื่นใจได้แล้วคุณปัด...ทอปัดตอบทันทีว่า ไม่กงไม่กินมันแล้ว จากนั้นกระทืบเท้าปึงปังไปทันที สาวใช้ยืนเอ๋อไป...
ooooooo
http://variety.mcot.net/inside_novel.php?novell_id=145202559
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น