ตอนที่ 6
ลักษณ์เซ็นเช็ค 25 ล้านใส่กระเป๋าแต่เมื่อคืนแล้ว
พอรุ่งเช้ารีบไปรับแซนดี้ที่โรงแรมตามนัด แต่แล้วแซนดี้ยังไม่แต่งตัว
บอกเมื่อคืนคุยงานกับเพื่อนจนดึก จึงตื่นสาย
แล้วยังหยันว่าอยากหย่าเต็มแก่สินะ ถึงได้มาแต่เช้า ลักษณ์สั่งให้รีบแต่งตัว
แซนดี้แบมือขอเช็ค เขาจะให้ที่อำเภอ แซนดี้รีบบอกว่าเอามาให้เธอก่อน
ไม่งั้นไม่ไป เดี๋ยวเขาเบี้ยว ลักษณ์กลับย้อนว่า แซนดี้จะเบี้ยวเขามากกว่า
เธอรีบคุยว่า จะยื้อเขาไว้ทำไม ในเมื่อเธอมีชายคนใหม่ หล่อรวยมากด้วย
"เอาเช็คมาให้ไอ แล้วไปรอที่อำเภอ ไอจะตามไป
แล้วจะแนะนำสวีตฮาร์ตคนใหม่ให้รู้จักด้วย"
"ผมมีคนไข้รอผ่าตัดอยู่ หวังว่าคนไทยใจฝรั่งอย่างคุณคงไม่เลทนะ"
ลักษณ์ส่งเช็คให้แล้วเดินกลับทันที แซนดี้
มองตัวเลขในเช็คแล้วยิ้มเริงร่าสบายใจเฉิบๆ
เช้าเดียวกัน กรวิกเริ่มปฏิบัติการชำระแค้นต่อ...วันนี้
เขาไปรับเมลานีที่บ้านแล้วไปรับช่อลดาที่หน้าอพาร์ตเมนต์ของเธอ
ช่อลดารีบวิ่งมาขึ้นรถ พอเปิดประตู แปลกใจที่เห็นเมลานีมาด้วย
เธอจึงทักทายแล้วนั่งข้างเมลานี กรวิกนั่งริมสุด เขาเริ่มตำหนิช่อลดา
"จะมีสักวันไหม ที่เธอจะเป็นฝ่ายรอฉัน ต้องให้ฉันมานั่งรอเธอทุกวัน
ไม่รู้จักเกรงใจกันเลย" กรวิกหันไปยิ้มกับเมลานี "ขอโทษนะครับที่ทำให้เสียเวลา
เอยก็อย่างนี้ละครับ ช้าเป็นเต่าล้านปี ทนเอาหน่อย"
ช่อลดามือไม้เย็นเฉียบด้วยความอาย ขณะที่เขาสั่งชนม์ออกรถ
ชนม์มองไมค์ที่นั่งข้างๆ อยากจะบอกว่า เจ้านายเล่นงานคุณเอยอีกแล้วเพื่อน...
ชนม์ทำหน้าที่ขับรถออกสู่ถนนนอกเมือง...เป็นการเดินทางไปงานต่างจังหวัด
กรวิกเริ่มแกล้งช่อลดาอีก ด้วยการส่งน้ำผลไม้และแซนด์วิชให้เมลานี
บอกรองท้องก่อน แล้วค่อย ไปทานอาหารที่โรงแรม
พอเมลานีถามว่าแล้วของช่อลดาล่ะ กรวิกตอบทันทีว่ารายนี้เขาไม่หิวหรอก
น้ำก็ไม่กิน ทนเหมือนอูฐ นั่งซึมเพราะเซฟพลังงาน แบบคางคกกบเขียดจำศีลไง...
ช่อลดามองไปนอกรถ ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าที่น้ำตาเริ่มซึมตอนนี้
จากนั้นเขาส่งกาแฟ แซนด์วิชให้ไม้ค์กับชนม์ ข้างหน้า บอกด้วยว่า
เขากับเมนี่กินแค่นี้ นอกนั้นให้นายสองคน...
ชนม์กับไมค์รู้ทันทีว่ากรวิกไม่ให้ช่อลดากินจริงๆ
จากนั้นยังใช้ทิชชูเช็ดปากให้เมนี่ผู้น่ารักอย่างเอาใจสุดๆ
ooooooo
นับว่าแซนดี้วางแผนไว้แนบเนียน...ให้ลักษณ์มารอเงกที่หน้าอำเภอ
รอจนร้อนรุ่ม โทร.ตามก็ไม่รับ จน สายโด่งจึงนวยนาดมา เขาต่อว่า
แล้วดึงแขนจะพาขึ้นที่ทำการ แซนดี้สะบัดหนี ถามว่าจะไปไหน
เขาตะคอกใส่ทันทีว่า ก็ไปหย่ากันสิ แซนดี้ตวาดกลับดังลั่น
"ไอไม่หย่า" เขาเตือนอย่าเล่นตลก "ไอไม่หย่าให้ยู...
ยูจะได้ไปเสวยสุขกับนังเอยสบายใจเฉิบสิ"
"คุณรู้...แต่จะแปลกอะไร ในเมื่อเราแยกกันอยู่เป็นสิบปี
คุณมีใหม่ ผมมีใหม่ มันผิดตรงไหน"
"ผิดที่ไอมีใครไม่เคยปิดบังยู แต่ยูปิดบังไอจนคนนิวยอร์กเห็นไอเป็นควาย
คบแม่ผู้หญิงคนนั้นมาตั้ง 7 ปี มีแต่ ไอคนเดียวที่ไม่รู้"
ลักษณ์แจงแล้วยืนยันว่า เขาไม่มีอะไรกับเอย
"เมื่อยูไม่จริงใจกับไอไอจึงไม่จำเป็นต้องทำตามเงื่อนไขของยู"
"แล้วทำไมไม่พูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อคืนที่เห็น...ที่เห็นผมกับเอยอยู่ด้วยกัน"
"อ๊ะ...ถ้าโวยวายแล้วไอจะได้เงินมาใช้ฟรีๆตั้ง 50 ล้านเหรอ"
ลักษณ์โกรธจนหน้าเขียว กระชากแขนแซนดี้ จะเอาตัวขึ้นอำเภอให้ได้
"ช่วยด้วย...ช่วยด้วยค่ะ ผัวอยากมีเมียน้อย ผัวจะลากเอาขึ้นไปหย่า โดยเมียไม่เต็มใจ..."
คนที่เข้าออกแถวนั้นต่างหันมามองเป็นตาเดียว ลักษณ์ แค้นจนกัดฟันกร้วมๆ
"ยังไงผมก็ต้องหย่ากับคุณ" ลักษณ์ปล่อยมือ เดินหนี... แซนดี้มองตามยิ้มอย่างผู้พิชิต...
จากนั้นแซนดี้โทร.นัดพบปรัชญาที่ห้องในโรงแรมทันที...
ครั้นได้เวลานัด ทำเป็นนาฬิกาไม่เดิน จนปรัชญารอไม่ไหว รีบขึ้นมาหาที่ห้อง
ขณะที่แซนดี้ทำเป็นว่ายังแต่งตัวไม่เสร็จ
ปล่อยให้เกิดอาการนมหกเรี่ยราดจากอก...ปรัชญารู้เชิง จึงรวบหัวรวบหาง
แต่ก็เข้าทางแซนดี้ ทั้งสองจึงฟัดกันไปเหวี่ยงกันมา
แล้วไปจบที่เตียงตามประเพณีฟรีเซ็กซ์...
ooooooo
แซนดี้กับปรัชญาพากันลงมาจากห้องหอบนโรงแรม ถึงล็อบบี้
ปรัชญาบอกลืมกุญแจรถที่ห้อง เธอ จะไปเอาให้ แต่ปรัชญาให้เธอรอ
เขาขอการ์ดกุญแจห้อง จะไปเอาเอง...
ขณะปรัชญาเดินไปไม่กี่ก้าว ได้ยินเสียงทักแสงฉาย
จึงหันมองเห็นลักษณ์เข้ามาทักแซนดี้ ทำให้ปรัชญาแปลกใจ
ทำไมหมอลักษณ์จึงรู้จักแซนดี้ จึงหลบแอบจับตามองจนหูผึ่ง
แซนดี้ไม่อยากพูด บอกลักษณ์ว่ามีอะไรว่ามา
เขาบอกว่าวันนี้เธออาจไม่พร้อม เขารอได้ แต่อยากรู้ว่าเมื่อไหร่
แซนดี้ ยืนกรานท่าเดียวว่าไม่หย่า เขาอ้างว่า เมื่อไม่รักกันจะให้มีพันธะกันไปทำไม
"เพื่อสะใจไง ไอไม่เคยบังคับยูให้มารักไอ แล้วไอก็ไม่ห้าม
ถ้ายูจะไปรัก หรือเอาแม่นั่นทำเมีย"
"อย่าก้าวร้าว อย่าคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะใจง่ายเหมือนคุณ"
"งั้นเชิญนั่งเฝ้าพรหมจรรย์มันไปก็แล้วกัน...วันไหนไอนึกครึ้ม
อยากจดทะเบียนกับชายคนใหม่ อาจจะเซ็นหย่าให้ แต่วันนี้ รอไปก่อน"
แซนดี้เดินเชิดหนี...ลักษณ์มองตามด้วยความแค้น
ทั้งเสียรู้ทั้งเสียเงินก้อนโตไปด้วย...ส่วนปรัชญาได้แต่
มองตามลักษณ์ไปอย่างไม่คาดคิด
เพราะเขาได้ยินการสัมมนาจนจะเกิดรำมะนากันจนหมดแล้ว...
แน่นอน...ปรัชญารู้สึกว่าเรื่องราวที่กำลังเป็นปัญหาของลักษณ์ขณะนี้
เขาอยู่ในสถานะที่เหนือกว่าในตัวแซนดี้ภรรยาของลักษณ์
จึงหาโอกาสเข้าไปพูดจาเฉียดไปมา จนลักษณ์
รู้ว่าปรัชญาอาจรู้เรื่องเขากับแซนดี้ ปรัชญาจึงแย้มว่า ถ้าหมอมีปัญหาหนัก
ปรึกษาเขาได้ เราผู้ชายด้วยกัน เข้าใจกันดีเรื่อง แบบนี้...
ปรัชญายิ้มหยันก่อนผละไป...ลักษณ์ได้แต่ถอนใจ ที่เหมือนหนามทิ่มตำคาใจอยู่ไม่หาย
แต่ปรัชญากับแซนดี้ต่างก็กอดเกี่ยวกันอย่างหนัก
แซนดี้บอกไม่อยากอยู่โรงแรมกลัวคนเข้าใจผิด เธอออดอ้อน
ปรัชญาเสนอให้ไปอยู่อพาร์ตเมนต์ด้วยกัน แต่ก่อนจะไปอยู่ด้วยกัน
ต้องไปฮันนีมูนเปลี่ยนบรรยากาศกันก่อน...ทั้งสองจึงรักแสนพิศวาส
กอดเกี่ยวรัดกันยิ่งกว่างูกินหาง
ooooooo
ทันทีที่รถกรวิกไปถึงหน้าโรงแรมที่พักหัวหิน ภัทรวิ่งมาต้อนรับ
เมลานีลงรถก่อนจึงทักทาย พอบอกว่ามาแค่นี้ไม่เหนื่อยเลย ภัทรจึงเสียดสีทันทีว่า
ความรักทำให้โลกเป็นสีชมพู ใครจะรู้เหนื่อย เมลานี หยิกภัทรจนร้องลั่น
แต่จิกต่อ คนมีความรักมือหนักจริง ทุกคนหัวเราะ กรวิกทำตาเยิ้มใส่เมลานี
แล้วก็มองช่อลดา เมื่อเธอรับสาย
"ฮัลโหล...พี่ลักษณ์หรือคะ" กรวิกทำท่าจะจิกช่อลดา
กลับถูกหยิกจิกตีแสบสันทันที เมื่อได้ยินชื่อลักษณ์...ภัทรรีบชวนเมลานีไปแต่งตัวกัน
สั่งกรวิกให้ไปพบพี่ดวงแก้ว มีธุระสำคัญจะคุยด้วย...
กรวิกจำต้องไปพบดวงแก้ว ที่เสนอให้กรวิกออกเทปซีดีร้องเพลง 4-5 เพลง
โดยมีเมลานีมาเป็นนางเอกมิวสิกวีดิโอให้ด้วย กรวิกยืนกรานหลายครั้งว่าเขาไม่ถนัด
ร้องเพลงไม่เป็นเลย
"ผมคิดดีแล้ว ผมไม่ทำ" กรวิกยืนกราน ดวงแก้วกลับยืนยันว่า
กว่าจะสร้างเป็นซุปเปอร์สตาร์ไม่ใช่งานสบายๆ แล้วในที่สุดก็ยื่นคำขาดอย่างสุภาพ
"นี่ไม่ได้บังคับนะ แต่วิกต้องทำ จะลองไปอ่านสัญญาดูอีกทีก็ได้นะ"
กรวิกฟังแล้วกัดกรามแน่น
กรวิกวิ่งลงไปชายหาด กำหมัดแน่นเมื่อถูกบีบอย่างหนัก เขาร้องระบายลม
"ทำไมต้องทำด้วยวะ" ขณะกำลังหน้ามืด ช่อลดาวิ่งมาหา แล้วถามทันที
"พี่วิกคะ เมื่อคืนพี่วิกบอกใช่ไหมคะว่าจะคืนแหวนให้เอย" กรวิกหันมามอง
ลมสว้านในใจยิ่งปั่นป่วนกระพือโหมยิ่งขึ้น
"เอยขอคืนเดี๋ยวนี้เลยได้ไหมคะ พี่ลักษณ์จะมารับเอยกลับกรุงเทพฯคืนนี้
เอยไม่อยากเข้าไปรบกวนพี่วิกตอนงานเลิกน่ะค่ะ"
กรวิกจ้องช่อลดาเหมือนคนกำลังผีเข้า ยิ้มนั้นน่ากลัว เสียงที่
เอ่ยออกมานั้นเรียบคล้ายทะเลหลับ ก่อนมีพายุ
"เดี๋ยวนี้เลยหรือ...ได้สิ" กรวิกล้วงแหวนมายื่นให้ช่อลดา...
แต่แล้วกลับเป็นอาการสติแตก เขาเหวี่ยงแหวนวงนั้นลอยลิ่วลงไปในทะเล
"อยากได้คืนนัก ก็ลงไปงมเอาเองก็แล้วกัน"
ช่อลดาหัวหมุนติ้ว ใจสั่นใกล้อาการอยากจะช็อกตาย
เพราะไม่คาดฝันว่ากรวิกจะทำได้ขนาดนี้...
กาลเวลาหมุนติ้วๆไปนานแค่ไหนช่อลดาไม่รู้ แต่แล้วเมื่อหันไปมองกรวิก
แล้วตั้งคำถาม
"ทำไมพี่วิกถึงทำแบบนี้ ใจดำที่สุดเลย" ช่อลดาวิ่งลงไปในทะเล
ดำผุดดำว่ายจะงมแหวนมาคืนให้ได้ กรวิกมองแล้วเหมือนถูกตบ
ฉาดใหญ่ รู้สึกสะเทือนใจ ไม่คิดว่าช่อลดาจะรักแหวนวงนี้มากขนาดนี้
"งมไปเถอะ งมให้ตายก็หาไม่เจอ" เขาตะโกน แล้วเดินหนีโดยไม่รู้ว่าตัวเขาเองอยู่ที่ไหน?
ooooooo
กรวิกไปแสดงความห่วงใยเมลานีที่กองถ่ายด้วยการช่วยทาครีมให้
ลูบไล้ไปทั้งแขนแมน ยังความอิจฉาให้แก่ทุกคนอย่างออกนอกหน้าทีเดียว
จากนั้นกรวิกก็ยังถูกแฟนคลับตามมารุมขอลายเซ็น จนการ์ดทั้งสอง
ต้องรีบพาหนีหลบหลีกแฟนเพลงไปยังห้องพักสำเร็จ
ภัทรมาดูแล ยังไม่ออกจากห้อง หลังการ์ดสองคนออกไปพักห้องข้างๆแล้ว
ภัทรมองไปยังชายหาด ตกใจมากที่เห็นช่อลดาลงไปดำผุดดำว่ายอยู่ในน้ำชายหาด
ยามแดดเปรี้ยงๆ บ่นว่าว่ายน้ำเป็นรึเปล่า แล้วเรียกกรวิกมาดู
กรวิกไม่ดูให้เสียเวลา ภัทรจึงขอกลับไป สั่งให้วิกมีเวลางีบครึ่งชั่วโมง แล้วจะมาปลุก...
กรวิกทำหลับตา ภัทรรีบออกไป ทันทีที่ประตูปิด กรวิกเผ่นพรวดไปที่ระเบียง...
ขณะเดียวกัน ช่อลดาพยายามอย่างหนัก สำลักน้ำหลายหน เหนื่อยก็ไม่ยอมแพ้
ในที่สุดเธอก็งมแหวนขึ้นมาได้ ช่อลดายิ้มอย่างดีใจสุดๆ
เธอสวมแหวนที่นิ้วทันที เดินเซขาอ่อนล้าขึ้นมา...แล้วต้องชะงัก
เมื่อกรวิกมายืนจังก้าตรงหน้า
"ความรักของเธอ มันยิ่งใหญ่เหลือเกินนะ ถ้าไม่เจอคงยอมเป็นผีเฝ้าทะเลเลยใช่ไหม"
ช่อลดารับคำว่าค่ะชัดเจน เล่นเอากรวิกยืนจุก เหมือนเจอหมัดเขาทราย
แต่ทำเป็นเก่ง "งั้นเก็บมันไว้ให้ดี หลุดมาถึงมือฉันเมื่อไหร่ ทีนี้จะโยนเข้ากองไฟ
เธอเตรียมบูชายัญได้เลย ช่อลดา"
กรวิกเดินหนีไปทันที ช่อลดายืนโงนเงน มองบนฟ้าแดดจ้าส่อง
พอก้าวเท้า เกิดหน้ามืด ซวนเซล้มลงบนหาดทรายทันที... กรวิกหันมาเห็นตกใจ
วิ่งกลับมาช้อนร่างช่อลดา จึงรู้ว่าตัวเธอร้อนมาก เขารีบอุ้มพาเดินไป
ไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียงมือช่างภาพกดชัตเตอร์ไม่นับ...
ช่างภาพนั้นคือเจษฎา...ยืนมองยิ้มตามไปอย่างสมใจนึก...แล้วรีบก้าวตามไปทันที
กรวิกอุ้มช่อลดาไปโรงแรม แต่เพื่อหนีแฟนคลับ
จึงหลบไปทางบันไดหนีไฟ ซึ่งเจษฎาตามถ่ายตลอด
ยิ่งตอนอุ้มขึ้นบันไดอย่างอ่อนล้า ยิ่งทำให้เจษฎาเลือกมุมถ่ายได้ตามใจชอบ....
พอถึงหน้าห้องช่อลดา ไมค์กับชนม์มาเห็นรีบเปิดประตูให้กรวิกพาเข้าไปในห้องเธอ
เขาบอกลูกน้องสั้นๆว่า คุณเอยไม่สบายนิดหน่อย...
ที่ห้องแต่งตัว ภายในโรงแรม เมลานีแต่งตัวเพื่อเข้าฉากเสร็จ
เกิดชะเง้อคอยกรวิก เมื่อไหร่จะมา จนทนไม่ไหว
ถามว่าป่านนี้กรวิกยังไม่ลงมาแต่งตัวอีก จะทันหรือ
ภัทรจีบปากบอกว่ากรวิกหล่อเริ่ดอยู่แล้ว แต่งห้านาทีก็เสร็จ...
แล้วภัทรก็แปลกใจสั่งการ์ดของกรวิกไว้นานป่านนี้ยังเงียบ จึงต้องไปดูเอง
ที่ห้องช่อลดา กรวิกติดกระดุมเม็ดสุดท้ายให้ช่อลดา
แล้วจึงดึงผ้าเช็ดตัวที่ห่มไว้ข้างในออก เอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กชุบน้ำเช็ดตัวให้...
ช่อลดาเริ่มกระสับกระส่าย แล้วละเมอเบาๆ
"พี่ลักษณ์คะ...แหวน แหวนของพี่ลักษณ์อยู่ที่เอย อยู่กับเอยแล้วนะคะ"
กรวิกหยุดมือทันที...พยายามข่มใจ ฝืนเช็ดให้ช่อลดาต่อ...
หลังจากภัทรรู้ว่ากรวิกอยู่ที่ห้องเอย จึงให้การ์ดทั้งสองถอยไป ภัทรเปิดเข้าไป
แล้วถึงตาพอง แตะอกตัวเองไว้ทันที...ร้องว้าย แล้วบอกกรวิกว่า
เธอไม่เห็นอะไรทั้งนั้น กรวิกจึงบอกว่า
เอยไม่สบาย เลยเช็ดตัวให้ ถามว่ามีอะไรหรือ ภัทรตั้งสติได้
จึงบอกว่ามาเรียกลงไปแต่งตัว จะเช็ดตัวต่ออีกก็ได้
ให้เวลาสิบนาที...แล้วภัทรรีบกลับออกไป แต่ใจยังตื่นเต้นระทึก...
ในห้อง เสียงมือถือของช่อลดาดัง เขาหยิบมาดู เป็นลักษณ์โทร.มา...
ด้วยอาการผีเข้า กรวิกปาโทรศัพท์ลงพื้น เสียงยังดังเรียกอยู่เรื่อยๆ
ช่อลดาค่อยๆลืมตาควานหาโทรศัพท์ กรวิกจิกทันที
"พอคู่รักโทร.มารีบลืมตาเชียว หายไข้เลยสิท่า" ช่อลดามองกรวิกงงๆ
จับเรื่องยังไม่ได้ว่ากรวิกมาอยู่ในห้องเธอได้ยังไง เธอเป็นอะไรไป...
เขาสำทับ "หายแล้วก็ดี จะได้ไปทำงานซะที ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้"
ช่อลดายันตัวขึ้น แต่ยังมีไข้ จึงป้อแป้ไม่มีแรง "คิดว่าฉันเป็นไอ้หมอนั่นสิ
จะได้มีแรง มีจิตใจทำงานลุกขึ้นมาเลย ไม่ต้องสำออย"
กรวิกปากว่ามือถึง กระชากช่อลดาขึ้นมา แล้วฉุดลงจากเตียง
ร่างของเธอปลิวตามแรงเหวี่ยงไป...
ภัทรเอาเรื่องที่เห็นกับตานี้ไปบอกดวงแก้ว แล้วให้ออกความเห็น
ว่ากรวิกชอบใครกันแน่ ช่อลดาหรือเมนี่ ดวงแก้วว่าช่อลดาน่า
จะมีอะไรพิเศษกับกรวิก เขาจึงดูแลกันดีขนาดนี้
แต่กรวิกจะรักใครชอบใครไม่สำคัญ เราก็ขายข่าวโกยเงินเข้าบริษัทได้ทั้งนั้น
ooooooo
ถึงแม้จะยังไม่หายไข้ ช่อลดาก็ยังแข็งใจไปทำงาน
ตอนที่กรวิกกับเมลานีจะเข้าฉากพิธีวิวาห์
กรวิกแกล้งชมความงามของเมลานีว่า แต่งแล้วสวยงามมีเสน่ห์
ใครเห็นก็อยากแต่งงานด้วย เมลานีหน้าบานแต่เหนียมอาย...
ภัทรรับสาย ตัวสำคัญที่จะรันคิวเกิดไม่สบายมาไม่ได้
มีการเสนอใครต่อใครหลายคน กรวิกเสนอช่อลดาให้ทำแทนทันที
แม้จะยังเพลียแต่ช่อลดาก็จำต้องรับคำ
ช่อลดาแนะนำคิวพระเอกนางเอกเข้าฉาก การคล้องแขน ลอดซุ้ม
ให้เกาะเกี่ยวแขนกันท่าไหนยังไง กรวิกรีบให้เมลานีมาคล้องลอดซุ้ม
เพลงขึ้นแล้วทั้งสองก็จูบกัน ภัทรให้ซ้อมจูบกัน
กรวิกทำอย่างดูดดื่มต่อหน้าช่อลดา ภัทรชมว่า คนรักกันนี่
ทำอะไรก็ดูดีไปหมด เมลานีเขินจนสะเทิ้นอายหลายม้วน
ช่อลดาก้มหน้าก้มตาอ่านสคริปต์ในมือที่สั่นระริก ไม่อยากมองการจูบ
ซ้ำซากของทั้งสองตามที่กรวิกอยากจะจูบ... พอดีมือถือช่อลดาดังขึ้น
"ฮัลโหล มาถึงแล้วหรือคะ เอยทำงานอยู่น่ะค่ะ พี่ลักษณ์
รอเอยที่ล็อบบี้นะคะ เสร็จแล้วเอยจะรีบไปหา"
ภัทรแอบเหล่มองกรวิก รู้ทันทีว่าเขาไม่พอใจที่เห็นช่อลดาหน้าบาน
เมื่อรู้ว่าแฟนมารับ
ส่วนลักษณ์ที่โทร.มาจากล็อบบี้โรงแรม แล้วแปลกใจ
ที่เห็นแซนดี้กับปรัชญาในชุดเดินเล่นชายหาดควงกันมา...
ลักษณ์ จึงตรงไปหา ทักสวัสดีคุณปรัชญา ปรัชญายิ้ม
อยากรู้ว่าแซนดี้จะแก้ปัญหานี้ยังไง เขาจึงทักหมอลักษณ์ว่ามาเที่ยวเหมือนกันหรือ
ลักษณ์รีบบอกว่ามารับช่อลดา เธอมาทำงานที่นี่
แล้วทั้งสองฝ่ายคุยกันเรื่องการจัดโปรแกรมงานแต่งงาน
ชายหาดโปรโมตการท่องเที่ยว
"อ้อ...นี่แซนดี้ เพื่อนผมครับ" ปรัชญาแนะนำ ทั้งๆที่
รู้แล้วว่าหมอคือสามีแซนดี้ แล้วแนะนำหมอ
"นี่หมอลักษณ์ที่ผมเคยพูดให้ฟังว่ามาจากนิวยอร์กเหมือนคุณไง"
"สวัสดีค่ะ คุณหมอ" แสงฉายหรือแม่แซนดี้ตัวดีตีหน้าตายสวมรอย
"ได้ยินชื่อคุณหมอมานานแล้ว เพิ่งเจอตัววันนี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
ยื่นมือให้จับ หมอลักษณ์จำต้องเล่นด้วย แล้วรีบบอกลาไป...
แซนดี้แอบเบะปาก ปรัชญาทึ่งในความสามารถของแซนดี้ในทางนี้...
ooooooo
งานที่ชายหาดจัดขึ้นอย่างคึกคัก ซุ้มที่ตบแต่งอย่างงดงามรายเรียงไปเป็นแนว
ทั้งรูปปะการัง รูปหอยปูปลา ประชันผลงานศิลป์หลากฝีมือ ผู้คนมาเที่ยวตอน
ตะวันจะลับฟ้าล้นหลาม เสียงเพลงโหมโรงดังก้องไปทั่วท้องน้ำและชายหาด
เสียงหัวร่อเฮฮา ถ่ายภาพกันในมุมต่างๆ
ภัทรกับช่อลดาวิ่งมาพร้อมทีมงาน ไปสมทบคุณดวงแก้ว...
กรวิกให้เมลานีคล้องแขนออกงาน โดยมีช่างภาพสารพัดสื่อบันทึก
ภาพและเหตุการณ์ต่างๆในงาน ภัทรให้คุณดวงแก้วจับตาดูช่อลดา
ที่มองกรวิกกับเมลานีสวีทกันอย่างขมขื่น...
เหตุที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เมื่อเมลานีเดินไปเหยียบเปลือก
หอยที่พลิกฝังทรายอยู่ เธอเซจนจะล้ม กรวิกคว้าไว้ทัน
ภาพนั้นเหมือนกอดกัน ภัทรรีบบอกคุณดวงแก้วว่า นี่ไม่มีในสคริปต์...
ช่อลดามองแล้วเบือนหน้าหนีเสียใจและน้อยใจ...เมลานีอยู่ในอ้อมแขนกรวิก
ไม่เจ็บเพราะยิ้มอย่างพอใจ แฟนๆส่งเสียงกรี๊ด ยาวนาน...มุมหนึ่ง
แซนดี้เคลียคลออยู่กับปรัชญา แล้วเมื่อมองเห็นช่อลดา สีหน้าเป็นนางยักษ์ขึ้นมาทันที
ช่อลดาเห็นภาพที่เคยซ้อมของกรวิกกับเมลานี
ตอนนี้กำลังลอดซุ้มโปรยดอกไม้ เพลงโมสาร์ทดังขึ้น
กรวิกจูบปากเมลานีอย่างดื่มด่ำยาวนาน เสียงแฟนๆกรี๊ดสนั่นลั่นชายหาดอันยาวเหยียดนั้น
ช่อลดาไม่อาจยืนอยู่กับภาพนั้นได้อีก จึงรีบบอกลา
"พี่ดวง พี่ภัทรคะ เอยขอตัวไปทานยาที่ห้องก่อนนะคะ
รู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ แล้วเอยจะมาช่วยตอนเก็บของนะคะ"
เมื่อทั้งสองมองตากันแล้วอนุญาต...ช่อลดาเดินจากไป
แซนดี้มองตามช่อลดา ตาวาวเหมือนเริ่มจะติดไฟแล้ว...
ช่อลดาเดินมาตามทางเลียบชายหาด ตกอยู่ในสภาพคล้ายจะหน้ามืด
มีเสียงทักมา ถามว่าจะไปไหนคุณเอย ช่อลดาหันมาเห็นแซนดี้
ตกใจอุทานชื่อ...แม่นั่นสวนทันที
"จำชื่อฉันแม่นจัง คงจะเพราะควงสามีฉันมานานถึงเจ็ดแปดปี
ถึงจำแม่นขนาดนี้" ช่อลดาถึงกับตะลึงพูดไม่ออก
แซนดี้เข้ามาตบจนหน้าหัน แล้วจิก "จำชื่ออย่างเดียวไม่พอ
ควรจำใส่กะโหลกด้วยว่า ฉันเป็นเมียหมอลักษณ์ จะได้ไม่ลอยหน้า
ไปไหนๆกับสามีฉันแบบนี้"
"คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะ ฉันกับพี่ลักษณ์ไม่มีอะไรกัน"
ขาดคำ ช่อลดาถูกตบซ้ำอีกที "นี่แน่ะ เอาผัวฉันไปกกเป็นสิบปี
ยังทำหน้าซื่อว่าไม่มีอะไรกัน คิดว่าฉันปัญญาอ่อนรึไง"
"ถ้าคุณไม่เชื่อ ไปถามพี่ลักษณ์สิคะ"
"จะไปถามทำไม ในเมื่อฉันไม่หย่าให้หมอลักษณ์ รู้ไว้ ถ้ายังเกาะเขาต่อไป
เธอก็เป็นแค่เมียน้อยหรือนางบำเรอเท่านั้น" ช่อลดาแทบยืนไม่อยู่
ยังถูกแซนดี้ชนจนล้มลง...ช่อลดาถึงกับนั่งร้องไห้ออกมา
เพราะทั้งเจ็บทั้งอายคนที่ผ่านไปมา...
งานอันสนุกสนานครึกครื้นรื่นเริงกันทั่วหน้าผ่านไปจนค่ำ
ฝ่ายเก็บของกวาดชายหาดทำหน้าที่แทน ภัทรสั่งคนทำงานอยู่ที่มุมหนึ่ง
พอเห็นลักษณ์เดินมาถามหาช่อลดา รีบต้อนรับเต็มอัตราสาระแน
บอกว่าช่อลดาปวดหัวขอไปพัก ลักษณ์ จะรีบไปหาช่อลดา
ภัทรรวบรัดจับมือถือแขน อาสาพาไปหา
ขณะนั้นช่อลดาถูกแซนดี้ตบแล้วชนจนทรุดคาชายหาดมาแล้ว...
ยามนี้มีดาวเต็มฟ้าน่าดู แต่ช่อลดาได้แต่นั่งปาดน้ำตาตัวเอง...
แล้วถ้อยคำเยาะเย้ยถากถางจากกรวิก จากแซนดี้ เรื่องแหวนก็ประดังมา
กรวิกด่าว่าเธอยอมงมหาแหวนจนตาย แล้วยังขู่ ถ้าเขาได้แหวนมาอีก
จะโยนลงกองไฟ ให้เอยกระโจนเข้าควานหาจนตายในกองไฟ ส่วนแซนดี้
หลังจากตบเธอจนทรุดแล้วยังสำทับว่า จะไม่หย่าหมอลักษณ์ ช่อลดาเป็นได้แค่
เมียน้อย นางบำเรอเท่านั้น...
แล้วช่อลดาก็นึกขึ้นได้...ร้องหาพี่ลักษณ์ แล้วออกวิ่งไป แต่ไปได้ไม่กี่ก้าว
สำนึกวูบไปทันที ร่างของช่อลดาล้มลง เท้าเรี่ยชายน้ำแน่นิ่งไป...
ooooooo
ภัทรพาลักษณ์เที่ยวตามหาช่อลดาที่บอกว่าไม่ค่อยสบายจะมาหายากิน
แต่ช่วยกันตามหาจนทั่วโรงแรมก็ไม่พบ ภัทรจึงเห็นว่าช่อลดาอาจไม่สบาย
ล้มฟุบอยู่แถวชายหาดอีกด้านก็ได้ ลักษณ์จึงรีบวิ่งไปทันที ภัทรต้องจ้ำอ้าวตาม
พอตามลักษณ์ทัน จึงหันมาถามภัทรว่าทำไมเอยถึงไม่สบาย ภัทรตอบทันทีว่า
อาจเพราะลงเล่นน้ำกลางแดดเปรี้ยง ลักษณ์ค้านทันทีว่า เอยเคยจมน้ำมาแล้ว
ไม่จำเป็นเธอไม่ลงแน่ ยิ่งกลางแดดเปรี้ยงอย่างนี้ ยิ่งไม่ลง เป็นไปไม่ได้แน่
"แต่มันเป็นไปแล้วค่ะ ขึ้นมานอนซม ให้วิกเช็ดตัว... อุ๊ย" ภัทรแย้งจนลืมตัว
เปิดเผยความลับ "เอ่อ...ดูแลอยู่เป็นชั่วโมง แต่ก็ยังขยัน ตามวิกลงไปทำงานนะคะ"
"ขยันหรือโดนบังคับครับ" ลักษณ์หยุด หันมาจ้องเอาคำตอบ...ภัทรหันหน้าหนี
หาคำตอบ แต่สายตากลับมองไปเห็นร่างช่อลดานอนถูกน้ำซัด
"คือ....เฮ้ย...นั่นเอยนี่" ภัทรร้องขึ้น ทั้งสองผวาไปทันที เมื่อน้ำทะเลขึ้นเกือบจ่อจมูกเอย
ภัทรร้องจะถึงตายไหมเนี่ย ลักษณ์พูดถามแทบไม่เป็นภาษา อุ้มเอยขึ้นมาเหนือชายหาด
ทั้งจับเช็กอาการ ปากร้องเรียกเอย...ครู่หนึ่งเอยลืมตาขึ้นเรียก "พี่ลักษณ์"
ลักษณ์ดีใจที่ช่อลดาฟื้น แต่แล้วกลับสลบวูบไปอีก เขารวบตัวเธออุ้มวิ่งไป
ภัทรตามติดทันที...
กรวิกกระวนกระวายที่ห้องในโรงแรม หลังจากไมค์ไปรายงานว่าคุณเอย
ไม่ได้อยู่ที่ห้องของเธอ พอดีเมลานีมาเคาะประตูห้อง เขาจึงให้ลูกน้องออกไป
เมลานีเข้ามาทำทีว่ามาตามหาภัทร...แต่เมื่อภัทรตามเข้ามาอีกคน
จึงบอกกรวิกว่ามีคนมาหาเขา พอลักษณ์เข้ามา หน้าตาเขาถมึงทึง...
แล้วไม่พูดพล่ำทำเพลง ชกเปรี้ยงเข้าที่หน้า กรวิกล้มตึง เขาตามชกซ้ำ
เมลานีกับภัทรร้องแตกตื่น เมลานีถามว่ามันเรื่องอะไร ภัทรเองก็ไม่รู้
หันไปห้ามหมอลักษณ์ หมอคำรามใส่
"คุณทำอะไรเอย คุณแกล้งเอยใช่ไหม รู้ทั้งรู้ว่าเอยไม่สบาย
คุณยังใช้ทำงาน"
"จะอะไรนักหนา" กรวิกผลักลักษณ์กระเด็นไป "แค่ปวดหัวตัวร้อน
ก็แจ้นไปฟ้องแฟน...สำออย"
"สำออยเหรอ" ลักษณ์กระชากคอเสื้อมา "คุณรู้ไหม เอยป่วยหนักแค่ไหน
ที่ต้องไปนอนจมในทะเลเป็นชั่วโมงๆน่ะ"
"นายพูดอะไรของนาย ใครไปนอนจมในทะเล" กรวิกขมวดคิ้วนิ่วหน้า
"ถ้าเอยเป็นอะไรไป ผมจะไม่มีวันให้อภัยคุณเด็ดขาด จำไว้"
ลักษณ์ซัดเปรี้ยงที่หน้ากรวิกอีก เลือดทะลักมุมปาก พิงผนังห้อง...
กรวิกไม่ตอบโต้ลักษณ์เพราะกำลังคิดห่วงเอย...
ลักษณ์กระชากประตูเดินหนีไป ภัทรวิ่งไปหากรวิก
ในขณะที่เมลานีวิ่งตามลักษณ์ออกไป
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ" เสียงเมลานีกระชากมา ลักษณ์หันไปมอง
"นายมีสิทธิ์อะไรมาทำกับวิกขนาดนี้ ป่าเถื่อนที่สุด"
ลักษณ์ถามว่า เป็นแฟนเขาเหรอถึงเดือดร้อนแทน เมลานีโต้ตอบ
"เป็นเพื่อนร่วมงาน แล้วขอบอกว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่นายจะมาทำแบบนี้
คราวหน้าถ้ายังกล้าดี ฉันเอาตำรวจลากคอนายเข้าคุก"
"รีบไปบอกแฟนคุณเลยว่า อย่าแตะต้อง ทำร้ายเอยอีก ถ้าเอยเป็นอะไรไป
ผมจะเล่นงานเขาให้ถึงที่สุด" ลักษณ์เดินเข้าห้องช่อลดาไป
เมลานีนึกไม่ถึงว่าเขาจะเดือดร้อนแทนเอยขนาดนี้...
ooooooo
ขณะที่เมลานีถูกภัทรมาตามไปหาพี่ดวงแก้ว จะให้รู้จักเจ้าของงานในงานเลี้ยง
เมลานียังชะเง้อหา กรวิกตลอดเวลา แล้วยังซักภัทรเรื่องลักษณ์ว่า
ถ้าเป็นเพื่อนช่อลดา แต่ท่าทางไม่แค่นั้น ไม่งั้นคงไม่ทำถึงขนาดนี้
ภัทรลากเมลานีไปหาคุณดวงแก้วทันที
ที่ลานจอดรถโรงแรม...ลักษณ์อุ้มช่อลดาที่คลุมผ้าห่มหนาลงมาที่รถ
ช่อลดาหนาวสั่นและเพ้อด้วยพิษไข้
"แหวน...พี่ลักษณ์ เอยได้คืนแล้ว พี่วิก...ใจดำที่สุดเลย พี่วิก..."
ลักษณ์ร้อนรุ่มอุ้มช่อลดาใส่เข้าไปในรถ พลางเรียกเอยตลอด
เรียกให้ลืมตาไว้ อย่าเพิ่งเป็นอะไรไป...เมื่อรถลักษณ์วิ่งออกไปแล้ว..
.กรวิกขยับออกมาจากเสาต้นหนึ่ง เขามองตามรถไป..
.เหมือนหัวใจถูกกระชากตามช่อลดาไปในรถด้วย....
กรวิกได้ไวน์มาดื่มระบายความเครียด...
เขาเดินไปดื่มไปตามชายหาดที่ช่อลดามานอนจม...
เขาลำดับเรื่องที่ทั้งพูดทั้งกระทำต่อเธอ เรื่องแหวน
เรื่องบังคับใช้งานทั้งๆที่รู้ว่าเธอไม่สบาย...เขาดื่มไวน์หมดแก้วโตๆนั้นแล้ว
นึกตำหนิตัวเอง ถึงปาแก้วไวน์ทิ้งสุดแรง ตะโกนลั่น
"บ้าแล้ว ไอ้วิก แกทำอะไรลงไป ทำไม?" เขาหันไปคว้าขวดไวน์
ดื่มอั๊กๆ แล้วปาทิ้ง วิ่งลงไปในน้ำ ปากร้องถาม "ทำไมแกทำแบบนี้
แกสุขมากรึ สุขมากไหม ไอ้วิก" ตบตีน้ำทะเลเหมือนผีบ้าเข้าสิง
ooooooo
เมื่อหมอลักษณ์พาช่อลดาเข้าดูแลอย่างใกล้ชิดที่โรงพยาบาล
จนอาการดีขึ้น แต่ต้องนอนพักรักษาตัวต่อที่ห้องพิเศษของโรงพยาบาลนั้น.
ส่วนกรวิกหายบ้าแล้ว จึงเดินพาร่างเปียกปอนมอมแมมกลับห้องพัก...กลับเจอเมลานีมานั่งรออยู่ในห้องแล้ว เขาบอกเธอว่า
เขาหนีไปเดินเล่นเรื่อยเปื่อย ที่เปียกเพราะลงไปเล่นน้ำ
เมลานีเตือนว่า เมาลงเล่นน้ำอันตราย...เขาย้อนถามมองตาเธอซึ้งว่า
เธอห่วงเขาหรือ เมลานีกลับถามถึงที่เขาถูกชก เจ็บมากไหม
เขากลับย้อนถามเรื่องที่เท้าเมลานีถูกเปลือกหอยบาด เขาก้มลงดูเท้าเธอ
เมลานีรีบก้มลงห้าม...ยามนี้ หน้าของทั้งสองถึงกับสัมผัสกัน
เมลานีเปลี่ยนเรื่อง บอกเขาว่าแผลเธอนิดเดียว เธอห่วงเขา
มียาไหม เธอจะได้ทาให้
"ไม่มีใครเป็นห่วงผม อย่างนี้มานาน...นานมาก" กรวิก พูดเหมือนตัดพ้อบางคน
และอยากลืมช่อลดา พยายามสลัดเธอไปจากหัวใจ เขาปล่อยใจไปตามอารมณ์...
ดึงเมลานีเข้ามาจูบ เมลานีตกใจ เพราะไม่ทันตั้งตัว...
แล้วกลับเคลิ้มไปตามรอยรสจูบของกรวิก...
ส่วนกรวิกต้องการหยุดหัวใจไว้ที่เมลานีคนนี้ เพื่อลบความรักฝังใจของเขามานานด้วย...
ทั้งสองประชิดติดพันกันไปถึงเตียงนอน
เมลานีซุกตัวพลิ้วไหวไปตามกรวิกด้วยความอบอุ่นหวานชื่น...
ขณะเดียวกันนี้...พยาบาลและหมอลักษณ์ที่เฝ้าไข้ช่อลดาอยู่
ต่างตกใจเมื่อเครื่องวัดการเต้นหัวใจบนจอวิ่งเกือบเป็นเส้นตรง
พยาบาลเสนอให้เข้าห้องไอซียู แต่ลักษณ์บอกไม่ทันแล้ว
เขารีบกดปั๊มหัวใจช่อลดาด้วยมือของเขา ขณะที่ช่อลดานิ่งไม่ไหวติง
ลักษณ์ตกใจจนเหงื่อแตก...ตั้งนานยังไม่ดีขึ้น
เขาทำหน้าที่ต่อด้วยความหวังว่าเธอจะต้องกลับมาหายใจเหมือนเดิม...
ในที่สุด ช่อลดากลับมาหายใจได้อีกครั้ง...ลักษณ์ปาดเหงื่อ แล้วยิ้มออกมาได้...
แล้วช่อลดาเริ่มหายใจกลับเข้าสู่อาการปกติ...
ในช่วงแห่งความเป็นความตายของช่อลดา..
.เป็นช่วงแห่งความสุขของวัยหนุ่มสาวอย่างกรวิกกับเมลานี...
ขณะที่กรวิก กำลังแกะกระดุมเสื้อของเมลานีนั้น...
เป็นช่วงที่กรวิกตัดสินใจกะทันหัน ถึงชะงักงัน แล้วกรวิกผละจากเมลานีทันที...
เขาลุกจากเตียงลงไปนั่งกุมขมับเหมือนคนกำลังแฮงก์จากอาการเมา
"ผมขอโทษครับ เมนี่ ผมไม่ตั้งใจจะทำอะไรขาดสติแบบนี้
ผมควรจะให้เกียรติคุณ และทำทุกอย่างให้ถูกต้องก่อน พรุ่งนี้จะให้ผมไปส่งคุณที่บ้านไหม"
"เมนี่เองก็ขาดสติไปเหมือนกัน เมนี่ขอตัวกลับห้อง ก่อนนะคะ กู๊ดไนต์ค่ะ"
ทั้งสองยิ้มให้กัน ก่อนเมลานีจะเดินกลับออกไป.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น