ตอนที่11
หลังจากหนีเสกออกมาจากบ้านแล้ว สงกรานต์
พยายามเค้นมุกหอมให้พูดความจริงว่าหยาดพิรุณคือแม่
และลุงเสกกำลังบังคับให้มุกหอมพาไปพบหยาดพิรุณ
แต่มุกหอมไม่ยอมรับ แถมยังว่าสงกรานต์อย่ามาทำเป็นรู้ดี
"ผมสวนกับรถคุณน้าก่อนจะเข้าไปบ้านคุณ
มุกหอมถึงคุณจะไม่ยอมรับ แต่ความจริงมันก็คือความจริง ความจริงที่คุณมีแม่"
"ไม่มี ฉันคิดว่าแม่ตายไปแล้วตั้งแต่วันที่คลอดฉัน"
มุกหอมจะเดินหนี สงกรานต์ดึงแขนให้หันมา
จึงเห็นมุมปากมุกหอมมีรอยแดงช้ำ พอเขาพามุกหอม
ไปพบแนนนี่คุยเรื่องงานถ่ายโฆษณา หวังจะได้เริ่มงานกันใหม่
แต่ปรากฏว่าแนนนี่รับไม่ได้ที่นางแบบปากบวมช้ำ
สั่งให้วีณาโทร.หาโมเดลลิ่งเอานางแบบใหม่มาด่วน
ขณะมุกหอมเดินออกจากตึก สงกรานต์ยังเป็นห่วงวิ่ง
ตามมาห้ามอย่าเพิ่งกลับบ้าน เพราะกลับก็ต้องเจอลุงเสกอีก
"มันก็เรื่องของฉัน คุณน่ะ เอาเวลาไปทำงาน ไปดูแลแฟนเถอะ"
"ผมบอกแล้วที่ตามห่วงคุณ ก็เพราะคุณเคยช่วยผม
อย่าคิดว่ามันจะมีความหมายลึกซึ้งอะไร"
"ฉันรู้ แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องการความเป็นห่วงของคุณ
เพราะฉันก็เอียนน้ำใจปลอมๆเต็มทีแล้ว"
"ที่คุณไล่ผมเพราะคุณกลัวผมจะรู้เรื่องแม่คุณ"
"ฉันไม่กลัว"
"งั้นก็พาลุงเสกไปหาคุณน้าด้วยกัน"
"คุณท้าเพราะคิดว่าฉันไม่กล้า"
"เปล่า ผมอยากให้คุณทำ เพราะผมว่ามีความจริงบางอย่างที่คุณกำลังเข้าใจผิด"
"อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ ที่จริงก็อยากจะล้างมลทินให้คุณน้า"
"อย่าหนีสิมุกหอม ถ้าคิดว่าจะยอมรับความจริงได้"
"คนที่ยอมรับความจริงไม่ได้น่ะ ไม่ใช่นังมุกหอมแน่นอน
เพราะมันอดอยาก ลำบากมาตั้งแต่เกิด
ไม่เหมือนพวกผู้ดีมีอันจะกิน ถ้าตกสวรรค์ลงมาคลุกฝุ่นคลุกขี้ดิน
ฉันก็อยากจะรู้นักว่าคอจะตั้ง หางตาจะเชิด เที่ยวกดหัว
ถากถางคนจนได้อีกมั้ย"
มุกหอมมองจ้องสงกรานต์แล้วเดินออกไป
ทิ้งให้สงกรานต์ ยืนหนักใจอยู่ตามลำพัง...ขณะเดียวกัน
ตวงใจกำลังหงุดหงิดโวยวายใส่เจียมที่เพียงแค่
เจียมหยิบรองเท้าคู่ไม่ถูกใจมาให้ ตวงใจเอาแต่ใจตัวเอง
ถึงกับพูดจาดูถูกเจียมเป็นได้แค่คนใช้ หยาดพิรุณได้ยิน
จึงปรามตวงใจอย่าดูถูกเจียม เพราะเจียมเลี้ยงลูกมา
"แต่เจียมไม่ใช่แม่ตวงนี่คะ"
"แม่เคยสอนแล้วนะตวง คนเป็นผู้ดีต้องรู้จักเก็บอารมณ์
หงุดหงิดแค่ไหนก็อย่าไปลงที่คนรับใช้"
"ก็ดูสิคะ น่าบ่นแค่ไหน มายืนฟังเจ้านายคุยกันอยู่ได้
ไปเอารองเท้าคู่ใหม่มาสิ"
"ค่ะคุณหนู" เจียมรีบไป ตวงใจหันมาเห็นสายตาตำหนิของแม่
"ตวงไม่ผิดนะคะ เจียมนั่นแหละทำตัวน่าโมโห"
หยาดพิรุณคร้านที่จะพูดอะไรอีก ได้แต่มองลูกสาวอย่างอ่อนใจ
ooooooo
มุกหอมกลับไปหายายแคอีกครั้ง วอนทั้งน้ำตาให้ยายเล่าเรื่องแม่
แม่ที่ทิ้งเธอไป เห็นคนอื่นดีกว่าเรา...
ยายแคเห็นหลานน้ำตาร่วงด้วยความอัดอั้น ดึงหลานมากอด
"มุกหอมอย่าว่าแม่ อย่าพูดอย่างนั้น คุณหยาดเขาเป็นคนดี"
"คนดีที่ไหน ถึงทิ้งลูก ทิ้งแม่ได้ลงคอ"
ยายแคเงียบงัน...นึกถึงอดีตตอนหยาดพิรุณเป็นสาวสะพรั่ง
ยายแคแอบดูหยาดพิรุณในชุดนักศึกษากอดหอมคุณหญิงด้วยความรัก
เสกฐานะคนสวนเดินถือกรรไกรตัดหญ้าเข้ามาข้างหลังยายแค
"มีความสุขมากไหมแม่ มาแอบดูลูกตัวเองที่ยกให้คนอื่น"
ยายแคหันขวับ ตบปากเสกทันที
"ไอ้เสก บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าพูด"
"แม่ถึงกับตบฉัน เพราะห่วงนังหยาด"
"จำไว้ คุณหยาดเขาเกิดมาเพื่อเป็นลูกคุณหญิง ไม่ใช่ลูกขี้ข้าอย่างเรา"
ยายแคจ้องเสกแววตาดุ เสกจำต้องสงบปาก แต่แววตานั้นเจ็บแค้น
แล้ววันหนึ่ง ยายแคก็ต้องตกใจแทบช็อก
เมื่อหยาดพิรุณมาบอกว่าเธอท้องกับอาจารย์แกรี่ซึ่งสอนภาษาฝรั่งเศส
และตอนนี้ไม่รู้เขาหายไปไหน เธอติดต่อเขาไม่ได้เลย...
จากนั้นไม่นาน หยาดพิรุณก็ถูกคุณหญิงจับแต่งงานกับกรณ์
ชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่าง...
ยายแคหลุดจากความคิดของตัวเอง หันมาบอกมุกหอม
"คุณหยาดพิรุณคือแม่ที่ให้ชีวิตมุกหอม
แต่ยายมันคนกรรมหนัก ถึงต้องพาเอ็งมาลำบากลำบน
แทนที่จะได้เป็นคุณหนูอยู่บ้านหลังใหญ่"
"ไม่จ้ะ มุกหอมสบายที่สุดที่ได้อยู่กับยาย ยายจ๋า
ยายอยากกอดคุณหยาดมั้ยจ๊ะ"
"อยากสิ แม่ที่ไหนก็ต้องอยากกอดลูก
แต่เป็นแค่ยายแคอย่างนี้ก็ดีแล้ว เพราะยายอยากให้คุณหนูหยาดพิรุณ
สูงส่งสวยงามสำหรับทุกคน มุกหอมต้องรักแม่ให้มากๆนะ
คุณหยาดเธอน่าสงสารจริงๆ"
ในขณะเดียวกันนี้ หยาดพิรุณนั่งระทมทุกข์กับความ หลังเช่นกัน
ตวงใจเดินควงแขนสงกรานต์เข้ามา ไม่ทันเห็นแม่ มัวแต่อ้อนสงกรานต์
"ตวงกับคุณแม่เกิดวันเดียวกันค่ะ
แล้วตวงก็อยากฉลองปีนี้ให้พิเศษกว่าปีก่อน เพื่อครอบครัวที่น่ารักที่สุดของตวง"
"แล้วถ้าเกิดครอบครัวตวงจะมีใครเพิ่มขึ้นมาอีกคน"
หยาดพิรุณตกใจรีบเดินมาทักสงกรานต์มาตั้งแต่เมื่อไหร่
กำลังคิดถึงอยู่พอดี...จากนั้นก็หาทางกันตวงใจพ้นไปจนได้
แล้วเล่นงานสงกรานต์
"อย่าเอาความคิดของมุกหอมมายัดเยียดให้ลูกสาวน้า"
"คุณน้ารู้เหรอครับว่าผมกำลังจะพูดเรื่องที่มุกหอมอาจจะเป็นพี่น้องกับตวง"
"แสดงว่าเธอก็เชื่อเรื่องที่มุกหอมปั้นน้ำเป็นตัว"
"เพราะผมรู้ว่ามุกหอมไม่ได้โกหกเพื่อหวังเงิน
เราก็เห็นว่าเขาไม่เคยอยากได้เงินคุณน้า
แต่ที่มุกหอมต้องการคือความจริง"
"ก็หาหลักฐานมาสิ แต่ถ้าไม่มี ก็บอกมุกหอมด้วยว่า
หยุดเข้ามาทำลายครอบครัวน้าสักที เธอเองก็เหมือนกัน
ทำตัวให้สมกับการเป็นเจ้าบ่าวของตวงใจด้วย
อย่ามัวแต่ตีท้ายครัวแม่ค้าส้มตำ"หยาดพิรุณมองสงกรานต์ด้วยสายตาตำหนิ...
ค่ำนี้มุกหอมกลับมาบ้าน เกือบจะถูกเสกลวนลาม ถ้าพีรพลไม่มาเห็นเสียก่อน
พีรพลขอคุยกับเสกตามลำพัง แล้วแอบยัดเงินห้าพันใส่มือ
แลกกับการอยู่ห่างๆมุกหอม เสกยิ้มย่องและยอมกลับไป
แต่ไม่วายทิ้งท้ายว่าวันหลังจะแวะมาใหม่
พอเสกเดินผิวปากตัวปลิวออกไป มุกหอมเข้ามาซักพีรพล
ว่าให้เงินลุงเสกไปหรือเปล่า
"เปล่าเลยครับ ผมขอร้องลุงเสกให้เห็นใจคุณบ้าง
ยังไงคุณก็ไม่มีวันทิ้งยายกับลุงอยู่แล้ว มุกหอมครับ
มะรืนมุกหอมจะไปไหนหรือเปล่า คือผมอยากชวนมุกหอมไปทานข้าว
คือพี่แก้วฟ้าบอกว่าวันเกิดมุกหอม"
"ถ้าเป็นวันเกิด มุกหอมไม่อยากอยู่กับใครค่ะ นอกจากยาย"
พีรพลฟังแล้วไหล่ตก หน้าจ๋อย
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น สงกรานต์แอบได้ยินพวกใบคูณคุยกันเรื่อง
วันเกิดมุกหอม เขากลับไปเตรียมของขวัญทันที
ราชาแปลกใจที่เห็นลูกชายนั่งขะมักเขม้นเพ้นต์
สากลวดลายสวยงาม พอซักจนรู้ว่าลูกจะเอาไปให้มุกหอม
ราชาออกอาการขัดขวาง เพราะไม่อยากให้มีปัญหา กับตวงใจ
สงกรานต์เถียงว่าแค่สากอันเดียว ไม่แพงสักหน่อย
ถ้าเขาซื้อบ้านซื้อรถให้มุกหอมก็ว่าไปอย่าง...
พีรพลเองก็ปรึกษาหารือพ่อว่าจะให้ของขวัญอะไรมุกหอมดี
พ่อจึงแนะนำว่าของสิ่งนั้นต้องทำให้ผู้หญิงซึ้งจนระทวย..
.ครั้นถึงเวลาเช้าวันใหม่ พีรพลจึงมาพร้อมยายแค
มุกหอมดีใจมาก และมีความสุขที่สุดที่วันเกิดมียายมาตักบาตรด้วย
เธอขอบใจพีรพลเป็นการใหญ่
ฝ่ายตวงใจก็กำลังเบิกบานอยู่กับพ่อแม่ และแฟนหนุ่ม...
เจียมมองด้วยความอิจฉาหยาดพิรุณที่เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมตวงใจ...
โดยไม่รู้ว่าสงกรานต์ลอบมองเจียมด้วยความสงสัย
ตักบาตรเสร็จกลับเข้าบ้าน มุกหอมก้มลงกราบยาย
และรับพรด้วยสีหน้าอิ่มเอมใจ พวกใบคูณก็ตื้นตันไปด้วย
จากนั้นพีรพลเอ่ยปากขออนุญาตยายแคพามุกหอมไปเที่ยว
มุกหอมทำท่าจะปฏิเสธ เพราะอยากอยู่กับยาย
แต่ยายแคเปิดไฟเขียว เพราะยายยังจะอยู่ที่นี่ต่ออีกหลายวัน
พีรพลพามุกหอมไปนั่งเรือในบึง
ก่อนจะเซอร์ไพรส์ด้วยการทาน
อาหารริมบึงซึ่งจัดขึ้นอย่างโรแมนติกสุดๆ
แต่แล้วบรรยากาศกลับพลิกผันเมื่อสงกรานต์
กับตวงใจก็ควงกันมาเที่ยวที่นี่เหมือนกัน
สงกรานต์เข้ามาทำลายบรรยากาศด้วยการแขวะมุกหอมกับพีรพลว่า
กำลังถ่ายหนังกันอยู่เหรอ หรือว่าถ่ายรูปแต่งงาน...
ส่วนตวงใจก็ไม่เบา จิกกัดอย่างแสบสัน
"อ๋อ...นึกว่าตามกลิ่นใครที่ไหนมา ที่แท้ก็กลิ่นแรงๆของปลาร้านี่เอง"
"เมื่อเช้าที่ฉันตักบาตรแล้วกรวดน้ำไปให้ คุณตวงยังไม่ได้รับส่วนบุญเหรอคะ"
ตวงใจโกรธมุกหอม แต่พยายามข่มอารมณ์
"ไปค่ะสงกรานต์ วันเกิดตวง ตวงไม่อยากด่าพวกสัมภเวสีให้เป็นเสนียดปาก"
"ดีเลยค่ะ เพราะวันเกิดฉันทั้งที ฉันก็ไม่อยากตบผู้ดีตกน้ำเหมือนกัน"
"คิดว่าจะทำฉันได้เหรอ ฉันต่างหากที่จะช่วยให้เธอเห็นเงาตัวเอง"
ว่าแล้วตวงใจแกล้งกระแทกมุกหอมจะให้ตกน้ำ แต่พลาดอย่างแรง
ตัวเองเซถลาลงน้ำดังตูม ตวงใจกรีดร้องจนผู้คนใกล้เคียงแตกตื่น
พีรพลเยาะหยันจะถ่ายคลิปวีดิโอไฮโซตกน้ำไว้ประจาน
ตวงใจยิ่งกรี๊ดหนัก สงกรานต์รีบอุ้มตวงใจขึ้นมา
แล้วตำหนิมุกหอมป่าเถื่อน
"ฉันเถื่อนได้มากกว่านี้อีก อยากลงไปกอดกันใต้น้ำมั้ยล่ะ"
"ไม่นะคะ ตวงกลัว ไปเถอะค่ะสงกรานต์ตวงกลัวมุกหอมจะฆ่าตวง"
สงกรานต์อุ้มตวงใจออกไป มุกหอมมองตามน้อยใจ
พีรพลไม่ทันสังเกต มัวแต่บ่นอย่างสุดเซ็ง
"ไม่น่ามาเจอยายตวงเลย ผู้หญิงอะไร ดวงล้างผลาญความสุขชาวบ้าน"
ooooooo
ตวงใจในสภาพเปียกปอนกลับมาฟ้องพ่อแม่ว่าถูกมุกหอมกลั่นแกล้งรังแก
กรณ์มีท่าทีโมโหที่สงกรานต์ ดูแลลูกสาวของตนไม่ดี
แต่หยาดพิรุณและเจียมต่างแปลกใจที่รู้ว่ามุกหอมเกิดวันเดียวกับตวงใจ
โดยเฉพาะเจียมที่เป็นคนขโมยลูกของหยาดพิรุณไปตั้งแต่แบเบาะ
พีรพลมอบแหวนให้มุกหอมไว้ใส่เพื่อนึกถึงความรัก
ของเขาที่มีให้เธอคนเดียว มุกหอมกลับปฏิเสธอย่างนุ่มนวล
ว่าแหวนนี้มากเกินไปสำหรับความเป็นเพื่อนที่ดี
พีรพลได้ฟังก็หน้าเจื่อน อยากจะเป็นมากกว่าเพื่อน
แต่มุกหอมก็ไม่สัญญาว่าเมื่อไหร่ถึงจะเปลี่ยน
พีรพลให้เป็นอย่างอื่นวันเดียวกัน หยาดพิรุณมาที่บ้านเช่าและ
เจอเข้ากับยายแค หยาดพิรุณไม่พอใจที่ยายแคเรียกเธอว่าลูก
มุกหอมกลับเข้ามาได้ยินสองคนทุ่มเถียงกัน
จึงต่อว่าหยาดพิรุณค่อนข้างแรง หยาดพิรุณเหลือ
อดพูดจาตัดขาดยายแคก่อนจะผลุนผลันกลับออกไป
ยายแคทรุดลงร่ำไห้อย่างปวดร้าว
มุกหอมแค้นใจวิ่งตามไปขอร้องหยาดพิรุณให้กลับไป
กอดผู้หญิงที่เป็นแม่สักครั้ง หยาดพิรุณกลับสวนว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวยายแค
มุกหอมเลยพูดไม่ออก ได้แต่ยืนน้ำตาร่วงด้วยความผิดหวัง
เจียมก็เป็นอีกคนที่ดอดมาพบยายแค พอเผชิญหน้ากัน
ยายแคจำเจียมได้ว่าเป็นคนที่ขโมยลูกหยาดพิรุณ
เจียมจึงคิดกำจัดยายแคด้วยการบีบคอจนแกดิ้นพราดใกล้จะหมดลม
ทันใดหยาดพิรุณย้อนกลับมา เจียมรีบหลบไปไม่ให้หยาดพิรุณเห็น
หยาดพิรุณตกใจกับสภาพของยายแค และยิ่งช็อกเมื่อได้ยินยายแค
บอกว่ามุกหอมเป็นลูกของเธอ ก่อนที่ยายแคจะสิ้นลมหายใจไป
มุกหอมกลับเข้ามาเห็นและเข้าใจผิดว่าหยาดพิรุณฆ่ายายแค
พีรพลกับสงกรานต์ตามมาติดๆ สงกรานต์ยังไม่อยากให้
มุกหอมปักใจว่าหยาดพิรุณคือฆาตกร แต่มุกหอมกับพีรพลไม่ฟัง
และต่อมาในงานศพยายแค สองคนยังช่วยกันไล่สงกรานต์
ไม่ให้มาร่วมงานหยาดพิรุณพยายามบอกสงกรานต์ว่าเธอไม่ได้ฆ่ายายแค
และขอให้เขาไปอธิบายกับมุกหอม ไม่อยากให้เข้าใจผิดอยู่อย่างนี้
สงกรานต์ยิ่งหนักใจเพราะเพิ่งถูกไล่มาหยกๆ ฝ่ายเจียม
ฆาตกรตัวจริงก็ยังลอยนวล แถมยังเสี้ยมสอนตวงใจให้เกลียดชังมุกหอมยิ่งขึ้น
พอสงกรานต์มาบอกว่าตวงใจกับมุกหอมอาจจะเป็นพี่น้อง
ตวงใจแสดงความชิงชังรังเกียจ ประกาศว่าครอบครัวของเธอไม่มีคนรากหญ้า
เธอกับมุกหอมไม่มีวันจะเป็นอะไรกันได้ นอกจากศัตรู!
พวกเฮียตู้รู้ข่าวยายแคตาย และตอนนี้มุกหอมก็กลาย
เป็นหมาหัวเน่าที่ไม่มีใครสนใจ หลังงานศพยายแคเฮียตู้
จึงสั่งเล้งกับชิบไปแอบดูความเคลื่อนไหวของมุกหอม
แต่สองคนไปเจอเสกที่ย้อนกลับมา เสกได้ยินสองคนพูด
ถึงหยาดพิรุณกับมุกหอม จึงแกล้งพูดคุยดีด้วยก่อนจะสอบถามถึง
บ้านช่องของหยาดพิรุณ อ้างว่าอยากไปขอบคุณที่เขาเอ็น
ดูหลานของตน เมื่อเสกไปปรากฏตัวที่บ้านหยาดพิรุณ
เจอเจียมเข้าอย่างจัง เสกแค้นใจที่ในอดีตเจียมเคยใช้
ตนขโมยลูกหยาดพิรุณแล้วเจียมก็สวมรอยเข้ามาอยู่บ้านนี้
มีเงินมีทองใช้ เสกจะไปเล่าความจริงให้หยาดพิรุณรู้
เจียมกลับท้าทาย ถ้าอยากติดคุกจนแก่ตายก็เอาเลย
"กล้าท้าข้าเหรออีเจียม คิดให้ดีก่อนนะว่าเอ็งกับข้า
ใครจะตายในคุกก่อนกัน ข้ายังมีความดีที่เลี้ยงมุกหอมมา
แต่เอ็งมันก็แค่งูพิษที่คอยวางแผนลอบกัด นังหยาดมันไม่โง่
ปล่อยเอ็งไว้เป็นหอกข้างแคร่" เจียมใจไม่ดีรีบดึงเสกออกไปจากรั้วบ้าน
ถามว่าแกจะเอาเงินเท่าไหร่ เสกทำโยกโย้เพราะรู้ว่าถือไพ่เหนือกว่า
ก่อนจะยอมตามเจียมออกไปเจรจากันข้างนอก
แต่เสกไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของเจียม ถูกเจียมแทงจนปางตาย
ขณะที่เสกเข้ารักษาตัวในห้องไอซียู มุกหอมกับสงกรานต์
รีบไปเยี่ยม แล้วรู้จากเสกที่พูดได้กระท่อนกระแท่นว่าเจียมคือคนทำร้าย
สองคนคิดหนักเจียมมาเกี่ยวอะไรด้วย มุกหอมเดาว่า
เจียมเพียงแค่รับคำสั่ง แต่สงกรานต์มั่นใจว่าหยาดพิรุณไม่ใช่คนอย่างนั้น
เจียมอาจลงมือโดยที่หยาดพิรุณไม่รู้ไม่เห็น
มุกหอมน้อยใจที่สงกรานต์ เข้าข้างว่าที่แม่ยาย
จึงตัดบทให้รอลุงเสกออกจากไอซียู
วันนั้นหยาดพิรุณต้องได้เข้าคุกแน่
สงกรานต์ไม่สบายใจอย่างมากย้อนกลับไปสอบถามหยาดพิรุณ
แต่หยาดพิรุณยืนยันว่าเธอไม่ได้สั่งใครฆ่าเสก
"คุณน้าครับ ผมขอถามตรงๆ
คุณน้ายายแคกับลุงเสกเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า"
"ถึงขนาดนี้ น้าก็คงต้องพูดยายแคเคยทำงานที่บ้านน้า
เสกเป็นลูกยายแคไม่เรียนหนังสือ ทำตัวเป็นนักเลง
จนแม่น้าต้องไล่ออกจากบ้าน เค้าคงแค้นที่ยายแคไม่ช่วยปกป้องเค้า"
"แค้นแค่ไหนก็ไม่น่ามาลงที่คุณน้าเรื่องมันจบ
ไปหลายปีแล้ว นอกจากว่ายังมีความลับบางอย่างต่อกัน"
"น้าไม่มีความลับกับเสก"
"แล้วเจียมล่ะครับ"
"เจียมมาเกี่ยวอะไรด้วย"
"คนที่แทงลุงเสกคือเจียม"
หยาดพิรุณฟังแล้วผงะ นึกไม่ถึง...
พอกลับเข้ามาในบ้านได้ยินเจียมกำลังสอนให้
ตวงใจกำจัดทุกคนที่ขวางทาง หยาดพิรุณก็ยิ่งโกรธ
ถึงกับไล่เจียมออกแต่ตวงใจคัดค้าน
แม้หยาดพิรุณบอกว่าเจียมแทงลุงของมุกหอมตวงใจก็ไม่เชื่อ
หาว่ามุกหอมใส่ร้ายเจียม และยังต่อว่าแม่เมื่อไหร่
จะเลิกเชื่อเศษดินอย่างมุกหอมเสียที...
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น