มุกหอมมาดูแลหยาดพิรุณแบบเช้ามาเย็นกลับ
บางวันสงกรานต์ว่างจากงานที่บริษัทคิซซี่
คิซซี่ก็จะมาขลุกอยู่ที่นี่ด้วย...
มุกหอมยังวางตัวไม่ถูกนักเมื่อได้ใกล้ชิดหยาดพิรุณ
อย่างวันนี้เคอะเขินจนวิ่งหนีหลบไปทางครัว
หยาดพิรุณปรึกษาสงกรานต์ว่าอยากจะเรียกทนายมาคุย
เธออยากทำอะไรให้ถูกต้อง สงกรานต์จึงท้วงว่า
เรายังพิสูจน์เรื่องมุกหอมเป็นลูกคุณน้าไม่ได้
หยาดพิรุณกลับบอกว่า บางเรื่องสัญชาตญาณ
มันก็อาจจะใช้ได้ดีกว่าเหตุผล...
ขณะที่สองคนคุยกันในห้องรับแขก มุกหอมที่หลบไปทางครัว
แล้วเผอิญไปได้ยินได้เห็นเจ๊สว่างกับลิลลี่
เอาของสดใกล้เน่ามาส่งให้เจียม เมื่อมุกหอมเข้ามาจับผิดทั้งสาม
สมรู้ร่วมคิดกันทำร้ายหยาดพิรุณ
จึงถูกสามคนนั้นรุมเล่นงานเสียงเอะอะเอ็ดตะโร
จนตวงใจต้องเข้ามาสงบศึก แล้วให้ทุกคนไปพบหยาดพิรุณ
เจียมกับเจ๊สว่างและลิลลี่พยายามแก้ตัวสุดฤทธิ์ แต่
หยาดพิรุณสั่งเด็ดขาดว่าต่อไปนี้
เจียมไม่มีหน้าที่ดูแลเรื่องอาหารการกิน ให้มุกหอมทำทุกอย่าง
ส่วนเจ๊สว่างกับลิลลี่ก็ไม่ต้องมาส่งของที่นี่อีก
มุกหอมจะดูแลจ่ายกับข้าวเอง ตวงใจไม่พอใจประชดแม่ว่า
น่าจะยกห้องชั้นบนให้มุกหอมเสียเลย
"มุกหอม...เธออยากย้ายมาที่นี่หรือเปล่า"
หยาดพิรุณถามทันที ทำเอาตวงใจหน้าง้ำ
"ไม่หรอกค่ะ อยู่บ้านคุณสงกรานต์ก็มีความสุขดีประสาคนรักกัน"
"มันแดกดัน มันหาว่าคุณตวงไม่มีปัญญาหาสามีหล่อๆ อย่างมัน"
ลิลลี่เน้นย้ำ จนตวงใจตวาดแว้ด "ฉันรู้แล้ว"
"คุณสงกรานต์คะ กลับบ้านเราได้หรือยัง วันนี้มุกหอม
เหนื้อยเหนื่อย เดี๋ยวกลับไปนวดให้หน่อยนะคะ"
มุกหอมลอยหน้าพูด พลางทำเกี่ยวแขนซบอ้อน
สงกรานต์ต่อหน้าตวงใจ กับพวกเจียม
แต่พอกลับถึงบ้าน สงกรานต์จะนวดให้ มุกหอมกลับถอยห่าง
บอกว่าแค่อยากเห็นตวงใจคนสวยอารมณ์เสีย
"ผมดีใจจัง ที่คุณดีกับผมต่อหน้าคนอื่น"
"แต่ฉันทุกข์มาก ที่ต้องไปฟังเสียงกรี๊ดคุณตวงที่บ้านเค้าทุกวัน"
"มุกหอมครับ คุณกำลังทำให้แม่คุณมีความสุขอยู่นะ"
มุกหอมแอบอมยิ้ม เสียงโทรศัพท์มือถือดัง สงกรานต์จะรับให้
แต่มุกหอมคว้ามาก่อน แล้วกรอกเสียงหวานๆลงไปเมื่อรู้ว่าเป็นพีรพล
สองคนนัดเจอกันพรุ่งนี้ที่เก่าเวลาเดิม สงกรานต์ หึงหวง
ถามว่านัดที่ไหน ก็ไม่ได้รับคำตอบ นอกจากรอยยิ้มกวนๆของมุกหอม
พอเช้าขึ้น สงกรานต์ตามมุกหอมไปด้วย
มุกหอมกับพีรพลมาช่วยกันจ่ายตลาด
เสร็จแล้วกลับไปช่วยกันทำอาหารที่บ้านหยาดพิรุณ
สงกรานต์ก็ยังเกาะติดอย่างหึงหวง พยายามแทรกกลางตลอดเวลา
ฝ่ายตวงใจก็ฮึดขึ้นมาบ้างเหมือนกัน อยากเอาใจแม่
จึงให้เจียมสรรหาวัตถุดิบดีๆในซุปเปอร์มาร์เกตมาทำแข่งกับมุกหอม
โดยมีพีรพลคอยช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ
เมื่ออาหารสองชุดขึ้นโต๊ะประจันหน้ากัน ของตวงใจ
ส่วนใหญ่เป็นอาหารเลี่ยนๆมันๆ รสจัดจ้าน
ต่างจากของมุกหอม ที่เน้นพืชผักสมุนไพรกับเนื้อปลา
ที่ย่อยง่ายและล้วนมีประโยชน์ แล้วยังมีน้ำขึ้นฉ่ายดื่มช่วยลดความดันด้วย
ตวงใจหน้าง้ำที่มุกหอมเอาชนะได้อีก...
ถอดผ้ากันเปื้อนปาลงพื้นแล้ววิ่งออกไป พอพีรพลเดินตาม
ตวงใจหันมาตวาดอย่างอารมณ์เสีย "ไม่ต้องตามมาหัวเราะเยาะฉัน"
"ผมเห็นใจคุณนะตวงใจ ผมเข้าใจความรู้สึก
เวลาที่เห็นความสุขของคนที่เรารักกับคนอื่น"
"ฉันไม่ได้แคร์สงกรานต์ แต่มุกหอมมาแย่งความรักไปจากแม่ฉัน"
"อย่ามัวโทษคนอื่นว่าเอาแต่แย่งสิ
ทำไมไม่คิดว่าเราทำดีพอหรือยัง"
"ดีแค่ไหน ก็คงไม่ดีจับใจเท่ามุกหอม"
"คุณน่ะ ถ้าลดความเอาแต่ใจ ขี้โมโห ดูถูกคนลงบ้าง
ก็พอจะน่ารักอยู่เหมือนกัน"
"ฉันรู้อยู่แล้วว่าฉันสวย"
"ผมหมายความว่าน่ารัก ไม่ใช่สวย
ความสวยมันคือหน้าตาที่ร่วงโรย เหี่ยวย่นได้
แต่น่ารักคือเสน่ห์ที่ติดตัวคุณ ใครอยู่ด้วยก็สบายใจ
อยากอยู่ใกล้ๆ อยากมองนานๆ"
"นี่...นายจะจีบฉันเหรอ"
พีรพลรอยยิ้มเหือดหาย รีบบอกปัด "ไม่มีทาง...
อย่างคุณน่ะไม่ใช่รักแท้ที่ผมตามหาหรอก"
"ฮึ...มันก็แค่นิยายเรื่องหมากับปลากระป๋อง"
พีรพลรู้สึกตัวรีบหันหน้าหนี ตวงใจสะบัดหน้าเชิด
พีรพลแอบเหลือบมองอีกทีอย่างสนใจ
ส่วนในบ้าน หยาดพิรุณ ได้รับการเอาใจใส่จากมุกหอมเป็นอย่างดี
ถึงกับเอ่ยปากเปรียบเทียบ ถ้าตวงใจเอาใจใส่ตนเหมือนมุกหอมสักนิดก็คงดี
"คุณตวงเธออาจจะถนัดดูแลเรื่องอื่นได้ดีกว่าค่ะ"
"ไม่น่าเชื่อนะ ว่าอาหารของเธอจะเปลี่ยนให้เรามาคุยกันดีๆได้"
"ยายบอกว่าเราต้องรู้จักคุณค่าของทุกอย่าง รู้จักตอบแทนบุญคุณ
แล้วชีวิตเราจะมีความดีคุ้มครอง"
"มุกหอม...ยายแคเลี้ยงเธอมาดีจริงๆ" หยาดพิรุณน้ำตา
รื้น และจับมือมุกหอมที่หยิบทิชชูมาส่งให้ "ฉันขอโทษที่เคยมองเธอผิดไป
แต่ตอนนี้ฉันโชคดีมาก ที่ได้เห็นเนื้อแท้ของเธอ"
หลังจากมุกหอมกลับไปแล้ว หยาดพิรุณโทร.
ติดต่อทนายจะให้มาเปลี่ยนพินัยกรรม เจียมแอบมองอย่างร้อนรนกังวลใจ
แล้วหวนนึกถึงอดีตในวัยสาวที่ได้รู้จักและหลงรักแกรี่ เจียมรักแกรี่มาก
ถึงขนาดจะทิ้งอาชีพนักร้องบาร์มาอยู่กินกับ
แกรี่ แต่แกรี่กลับบอกว่ารักหยาดพิรุณและจะไปสู่ขอ
เจียมจึงถามแกรี่ว่า แล้วลูกในท้องของตนล่ะ...
แกรี่สวนทันที แน่ใจเหรอว่าลูกตนคนเดียว
เจียมโกรธจัดหันไปคว้ากรรไกรเดินมาจ้วงแทงกลางอก
แกรี่ที่กำลังจะกลับออกไป แกรี่ทรุดทันที เลือดทะลักล้มลงขาดใจตายแทบเท้าเจียม...
ooooooo
วันนี้มุกหอมกับสงกรานต์จับได้คาตาว่าเฮียตู้
กับเจ๊สว่างขายหมูโกงตาชั่งให้ลูกค้ารายหนึ่ง
จึงพาตัวทั้งสองคนไปพบหยาดพิรุณ เจ๊สว่างแก้ตัวเป็นไฟ
แต่หยาดพิรุณเชื่อหลักฐานมากกว่า จึงไล่สองผัวเมียออกจากตลาด
ถ้ายังไม่ทำตามก็จะเรียกตำรวจมาไล่
พอเล้งรู้เรื่องนี้เข้าก็อาฆาตจะเอาชีวิตมุกหอมให้ได้...
พีรพลแต่งตัวหล่อมาเจ๊าะแจ๊ะตวงใจถึงบ้าน
แล้วตัดสินใจเอ่ยปากชวนเธอไปช่วยโปรโมตร้านอาหารอิตาเลียน
ของเพื่อนที่จะเปิดวันนี้ ตวงใจทำยักท่าอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมขึ้นรถไปกับเขาอย่างเขินๆ
วันเดียวกัน ชิบแอบมาหาใบคูณแล้วพาไปพบเสกที่ศาลเจ้า
ชมพูแอบตามไปด้วย พอทั้งคู่เห็นเสกก็แปลกใจว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
ชิบจึงเล่าให้ฟังว่า ตนแอบช่วยเสกรอดจากการถ่วงน้ำที่มุกดาหาร
แล้วพามาซ่อนตัวไว้
ใบคูณกับชมพูจึงจะพาเสกไปหามุกหอม แต่เสกกลับ
ต้องการพบหยาดพิรุณเป็นคนแรก...ขณะเดียวกันนี้
หยาดพิรุณกำลังให้ทนายเปลี่ยนแปลงพินัยกรรมอยู่ที่บ้าน
หยาดพิรุณต้องการให้มุกหอมมีสิทธิ์ในสมบัติของเธอ
เจียมแอบมองอยู่ตลอด และยอมไม่ได้ถ้ามุกหอมจะ
มาแย่งสมบัติที่ตวงใจควรจะได้... ทันทีที่ทนายกลับออกไป
เจียมจึงพุ่งเข้าใส่หยาดพิรุณ ตบตีจนหยาดพิรุณล้มลง
ด้านมุกหอมที่วันนี้ตั้งใจจะทำส้มตำสูตรยายแคให้
หยาดพิรุณกิน จึงไปรื้อค้นไหปลาร้าที่บ้านเช่า
แม้สงกรานต์ที่ตามมาช่วยจะทักท้วงให้ไปซื้อใหม่ที่ตลาด
มุกหอมก็ไม่ยอม ยืนยันจะเอาปลาร้าสูตรของยายที่อร่อยเด็ดไม่เหมือนใคร
เมื่อใบคูณกับชมพูพาเสกไปถึงหน้าบ้านหยาดพิรุณ
ทั้งหมดถูกยามและคนรถซักถามขัดขวาง
แต่เสกอาศัยช่วงชุลมุนวิ่งพรวดเข้าไป เป็นเวลาที่เจียมกำลังจะเอาชีวิตหยาดพิรุณ
เสกให้เจียมวางมีด และปล่อยหยาดพิรุณซะ ถึงฆ่ามัน ก็ไม่ได้เงิน...
"ได้สิ ฉันต้องได้เงิน แล้วก็ได้ลูกสาวฉันคืนด้วย"
"ตวงใจเป็นลูกเธอใช่มั้ยเจียม ตวงใจเป็นลูกเธอ แต่
มุกหอมเป็นลูกฉัน"
"ไหนๆก็จะตายอยู่แล้ว เล่าให้นังแม่หน้าโง่มันฟังสิเสก
ว่าเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน แกกับฉันทำอะไรไว้"
เสกเริ่มลำดับเรื่องราวในอดีตว่าหยาดพิรุณคือลูกสาวของยายแค
และเป็นน้องคนละพ่อของตน...
พ่อของหยาดพิรุณคือสามีของคุณหญิงที่ยายแคมาเป็นคนรับใช้อยู่ในบ้าน
พอยายแคคลอดลูกก็ยกให้เป็นลูกคุณหญิง
แต่ตนอิจฉาหยาดพิรุณตลอดมาที่ได้ดิบได้ดีอยู่สุขสบาย
เมื่อหยาดพิรุณให้กำเนิดมุกหอม ตนจึงรวมหัวกับเจียมแอบขโมยมุกหอมไป
แต่เกิดผิดพลาดยายแคตามไปเอามุกหอมคืน
แล้วหยิบตวงใจซึ่งเป็นลูกของเจียมกลับมาให้หยาดพิรุณ...
หยาดพิรุณรับฟังเรื่องในอดีตทั้งน้ำตา
เจียมที่ความแค้นอัดแน่นจะจ้วงแทงหยาดพิรุณให้จบสิ้น
แต่นาทีนั้นเสกเข้าขวาง และยื้อแย่งมีดจากเจียม
จนพลาดถูกเจียมแทงเข้าอกเต็มที่ หยาดพิรุณตกใจ
พอดีใบคูณกับชมพูวิ่งพรวดเข้ามาเห็น
เสกกัดฟันร้องบอกให้แจ้งตำรวจมาจับเจียม เจียมชะงัก
และตัดสินใจหันหลังวิ่งออกไปทางหลังบ้านทันที
ก่อนเสกจะขาดใจตายในอ้อมกอดหยาดพิรุณ...
สองพี่น้องได้อโหสิซึ่งกันและกัน จากนั้นหยาดพิรุณให้ใบคูณรีบพา
ไปหามุกหอม ลูกสาวตัวจริงของตน และในขณะเดินทาง
หยาดพิรุณได้โทร.หาสงกรานต์ บอกให้มุกหอมรออยู่ที่บ้านเช่า
ตนกำลังจะไปหา
เฮียตู้กับเล้งซุ่มอยู่ในชุมชนเพื่อจัดการมุกหอมขั้นเด็ดขาด
พอสองพ่อลูกเห็นมุกหอมกับสงกรานต์อยู่หน้าบ้านเช่า
เฮียตู้เล็งปืนรอจังหวะ แต่แล้วเห็นรถหยาดพิรุณแล่นมาจอด
หยาดพิรุณลงมาโผเข้ากอดมุกหอม
ขณะที่ใบคูณรีบบอกมุกหอมว่า เราเจอลุงเสกแล้ว
"มุกหอมลูกแม่...แม่ขอโทษที่ไม่เคยเลี้ยงดู
ขอโทษที่ผลักไสลูกมาตลอด มันเป็นความผิดพลาดของแม่คนเดียว
ที่ทำให้ลูกต้องตกยาก ทำให้ลูกกับยายแค แม่แท้ๆต้องมารับบาป
มุกหอม แม่ขอโทษ ขอแม่กอดลูกให้ชื่นใจหน่อยนะ
มุกหอมของแม่"
มุกหอมน้ำตาคลอ กอดตอบแม่บังเกิดเกล้าด้วยความตื้นตัน
"ต่อไปนี้แม่จะขอชดเชยทุกอย่างให้ลูก มุกหอม
แม่จะรักลูกให้สมกับเวลาที่เราห่างกัน"
ทันใด หยาดพิรุณมองไปเห็นเฮียตู้กำลังเล็งปืนมา
จึงเอาตัวเองบังวิถีกระสุนที่พุ่งเข้ามา...
เสียงปืนดังเปรี้ยง ใบคูณ กรีดร้อง
สงกรานต์พุ่งเข้าไปกอดมุกหอม พร้อมๆกับร่างหยาดพิรุณ
ร่วงลงพื้น เฮียตู้กับเล้งหน้าเสียที่พลาดเป้า เล้งรีบกระชากพ่อวิ่งไปทันที
มุกหอมกับสงกรานต์เห็นหยาดพิรุณนอนเลือดไหลริน
จากกระสุนทะลุอก มุกหอมรีบเข้าประคองหยาดพิรุณที่พยายามจะพูด
"มุกหอม...ลูกปลอดภัย..."
"แม่...แม่อดทนนะคะ ช่วยด้วย ช่วยตามหมอที ช่วยแม่มุกหอมด้วย"
สงกรานต์รีบกดโทรศัพท์มือถือแจ้ง 191 และขอรถพยาบาลมาด่วนด้วย
"มุกหอม...ถึงไม่เคยได้กอด ไม่เคยให้นม ดูแลลูก แต่แม่
ก็ดีใจที่เราได้อยู่ด้วยกัน ถึงเวลาจะสั้นเหลือเกิน แต่รอยยิ้มของลูก
ความเอาใจใส่ของลูก ก็ทำให้แม่มีความสุข...มุกหอมจำไว้นะลูก
แม่รักมุกหอมของแม่" หยาดพิรุณพูดได้แค่นั้นก่อนจะหลับตาลง
ขาดใจ แต่มือยังกำมือมุกหอมแน่น
"แม่จ๋า...แม่...มุกหอมก็รักแม่ แม่ได้ยินมั้ยคะ มุกหอมรักแม่"
สงกรานต์และใบคูณตะลึง สงสารมุกหอมจับใจที่พร่ำบอกแม่ที่ไม่ได้ยิน
ใจจะขาดที่สูญเสียแม่ในวันที่ความจริงเปิดเผย...
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น