วรพงษ์ บอกลูกนัทว่า หากอยากให้ชลธีหันมาสนใจ ก็ให้แกล้งมาควงกับเขา เพื่อยั่วให้ชลธีหึง
ในขณะที่หนูพุกเองก็ได้รับคำสั่งให้รุกหนักชลธีให้มากขึ้น
หนูพุกเลยจะต้องยั่วชลธีให้มากขึ้นเช่นกัน หนูพุกเลยไปหาชลธีที่ทำงาน
ทั้งคู่ออกมาเที่ยวกัน บังเอิญเจอกับวรพงษ์และลูกนัท ลูกนัทพยายามยั่วให้ชลธีหึง
อย่างที่วรพงษ์บอก วรพงษ์เลยเอ่ยปากชวนทุกคนไปเที่ยวผับ ขณะอยู่ในผับ
หนูพุกเป็นฝ่ายที่ยั่วชลธีได้สำเร็จ คว้าเอาตัวชลธีไปเต้นรำกันกลางผับกับเธอได้
ทำเอาลูกนัทแค้นใจยิ่งนัก เลยไม่ใช้แผนที่วรพงษ์บอกแล้ว วรพงษ์แค้นใจ
ยังไงเขาต้องเอาลูกนัททำเมียให้ได้
เลยเดินไปหาพนักงานขอยานอนหลับเพื่อหวังจัดการลูกนัท ว่าแล้ว
วรพงษ์ก็จัดแจงเทยาลงในแก้วน้ำส้มของลูกนัททันที ด้านลูกนัทจัดการ
เดินเข้าไปเต้นยั่วชลธีตามวิธีของตนเอง โดยเบียดจนหนูพุกกระเด็นออกนอกฟลอร์ไป
หนูพูกแค้นใจ เลยต้องโทรขอความช่วยเหลือจากมาลินี มาลินีงงว่าหนูพุกต้องการจะทำ
อะไรกันแน่ หนูพุกเลยจำใจต้องเล่าเรื่องที่เธอกำลังจะทำให้ฟัง มาลินีเลยสอนว่า
การเต้นยั่วผู้ชายต้องทำอย่างไหน ที่สุดหนูพุกก็ทำให้ชลธีมาเต้นคู่กับเธอได้สำเร็จ
หนูพุกเดินเข้ามาคุยโทรศัพท์กับมาลินีในห้องน้ำ ว่าเธอแย่งชลธีมาได้สำเร็จแล้ว
ลูกนัทมาได้ยินพอดี ก็โกรธ "นี่แก คิดแย่งพี่ธีไปให้ได้ใช่มั้ยหนูพุก" "อ้าว
พูดดีๆนะลูกนัท พี่ธีเขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอซะหน่อย แฟนก็ไม่ใช่
จะบอกว่าฉันแย่งได้ยังไงจ๊ะ" หนูพุกลอยหน้าลอยตา "แต่ฉันมาก่อนนะยะ" "คนนะเธอ
ไม่ใช่สุขา มาก่อนจะได้ใช้ก่อน" หนูพุกทำท่าจะเดินหนี "นังพุก" หนูพุกหันมา "ทำไม
อย่าบอกนะว่าจะท้าต่อยกับฉัน" ลูกนัมไม่กล้า หนูพุกทำท่าจะไป
ลูกนัทตัดสินใจฉีกเสื้อตัวเองจนขาด หนูพุกตกใจ "ลูกนัทนี่เธอจะบ้าไปแล้วเหรอ"
ลูกนัทยีผมตัวจนยุ่ง "ใช่ ฉันบ้า แล้วดูซิว่าพี่ธีจะทำยังไง"
ลูกนัทตบปากตัวเองจนเลือดไหล หนูพุกตกใจไม่คิดว่าลูกนัทจะกล้าขนาดนี้ ลูก
นัททำเป็นวิ่งลนลานมาหาชลธีกับวรพงศ์ที่โต๊ะ ร้องให้ชลธีช่วย บอกว่าถูกหนูพุกทำร้าย
ชลธีอึ้ง ขณะที่วรพงศ์ไม่พอใจที่หนูพุกกล้าทำขนาดนี้
"แค่ลูกนัทเข้าไปถามเรื่องพี่ธีกับหนูพุกๆก็ตบลูกนัทเลยค่ะ
หาว่าลูกนัทสอดไม่เข้าเรื่อง" วรพงศ์โกรธ "หนูพุก พูดกันดีๆก็ได้
ทำไมต้องใช้กำลังด้วยล่ะ" "อีกแล้วเหรอหนูพุก เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้ซะที"
ชลธีพลอยเป็นไปด้วยอีกคน หนูพุกรีบบอก "ฉันเปล่านะ" " ไม่จริงค่ะ
หนูพุกยังบอกนัทด้วยว่า ที่ควงกับพี่ธีก็เพราะอยากจะเย้ยนัท
ยายพุกมันไม่เคยชอบพี่ธีเลย มันบอกด้วยค่ะว่าใครจะเอามาเฟียมาเป็นผัว"
ลูกนัทใส่ไฟใหญ่ ชลธีคาดคั้น "บอกมาสิหนูพุก ว่าที่ลูกนัทพูด มันจริงรึเปล่า"
"ถ้านายเชื่อเขา แล้วมาถามฉันทำไม" หนูพุกน้อยใจ "ฉันแค่อยากให้เธออธิบาย" ชลธีบอก
"ไม่จำเป็น" หนูพุกหันไปคว้าแก้วน้ำส้มของเธอ แต่ดันไปคว้าแก้วของลูกนัทขึ้นมา
วรพงศ์ตกใจจะห้าม แต่ไม่ทัน "เธอแน่มากลูกนัท แก้วนี้ฉันดื่มให้เธอ"
หนูพุกวางแก้วโครม ก่อนจะเดินหนีไป ชลธี รีบตามไป
ถามว่าเรื่องที่ลูกนัทพูดจริงหรือไม่ หนูพุกประชดว่าจริง
ชลธีเศร้าค่อยๆปล่อยมือจากแขนหนูพุก แล้วบอกว่าจะไปส่ง แต่หนูพุกเดินหนี
ไม่ยอมขึ้นรถ ชลธีทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ
เลยสตาร์ทรถหักเลี้ยวแล่นจากไปอีกทางอย่างเร็วแรง
หนูพุกเหลียวมองตามอย่างเป็นห่วงอยู่ลึกๆ ในใจ ลูกนัทนั่งสลดอยู่ที่ที่ สุดแล้ว
ชลธีก็ตามหนูพุกไปอยู่ดี ลูกนัทแค้นใจจนร้องไห้ วรพงศ์ปลอบใจว่าร้องไห้ตรงนี้
ใครเห็นก็อายเขา เลยชวนไปดื่มต่อบนออฟฟิศของเขา ที่ออฟฟิศวรพงษ์
วรพงศ์แอบเทยาเม็ดใหม่ลงในแก้วเครื่องดื่ม ขณะที่ลูกนัทกำลังเมาพล่ามไม่รู้เรื่อง
ไม่เข้าใจว่าทำไมชลธีไม่สนใจเธอเลย วรพงศ์ส่งเครื่องดื่มให้ลูกนัท
ลูกนัทจิบไปคำเดียวแล้วสลบคร่อกไปกับโซฟาทันที ไม่รู้เมาได้ที่หรือยาออกฤทธิ์กันแน่
วรพงศ์ยิ้ม "ขอโทษนะลูกนัท แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ ลูกนัทก็คงลืมไอ้ชลธีไม่ได้
เป็นของพี่นะคนสวย" วรพงศ์ยิ้มพลางปลดกระดุมเสื้อตัวเอง00000000000000000000000000
หนู พุกมายืนรอรถอยู่ที่ศาลารถประจำทางคนเดียว ใส่กระโปรงสั้น แถมท่าทางมึนๆ
ทำให้จิ๊กโก๋แถวนั้นเริ่มเข้ามาพูดจาลวนลม สามโจ๋กรูเข้ามา
หนูพุกรีบงัดวิชาบู๊ต่อยเตะพัลวัน แต่แล้วด้วยความเบลอเลยต่อยโดนเสาเข้าเต็มๆ
โจ๋ถือโอกาสต่อยท้องหนูพุกจนทรุด ก่อนเตรียมหิ้วหนูพุกไปทำมิดีมิร้าย
แต่ขณะนั้นชลธีก็ขับรถมาถึงพอดี สามโจ๋มองหน้าแล้วรีบวางหนูพุกลง
แล้วเข้าไปต่อกรกับชลธีอย่างดุเดือด ชลธีเล่นงานพวกมันระเนระนาด เช้า วันต่อมา
หนูพุกตื่นมา พบว่าตัวเองนอนอยู่บ้านของชลธีก็ตกใจ รีบจะออกมาจากที่นั้น
แต่แล้วเกิดได้ยิน โรสกำลังโวยกับสมุนอยู่ที่หน้าเรือนใหญ่ สมุนรายงานโรส
"เห็นพวกมันบอกว่าอยากเจรจากับคุณโรสก่อนครับ" "ตอนนี้มันพักอยู่ที่ไหน"
โรสเสียงกร้าว "โรงแรม P.S.ครับ" "ก็ได้บ่ายนี้ฉันจะไปที่นั่น
พวกแกเตรียมตัวให้พร้อมละกัน" สมุนผงกศรีษะรับก่อนจะปลีกไป โรสเดินเข้าบ้านไป
หนูพุกซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้ สงสัยว่าโรสนัดกับใคร ด้านลูกนัท ตื่นขึ้นมา
พบว่าตัวเองตกเป็นของวรพงศ์ก็ตกใจ ร้องไห้หนัก รับไม่ได้ วรพงศ์ขยับมานั่งโอบ
"โธ่ลูกนัท จะร้องไห้ทำไมจ๊ะ ถึงไงพี่ก็รักจริงหวังแต่งนะ ไม่ได้หลอกไปวันๆ
เหมือนไอ้ธีซะหน่อย" ลูกนัทผลักวรพงศ์ออกไปอย่างขยะแขยง "แกไม่ต้องมาพูดดี
ไอ้คนสารเลว คอยดูนะ ฉันจะฟ้องพ่อ" ลูกนัทจะลุกหนี วรพงศ์ รีบกระชากกลับมานั่ง
"ก็ลองดูสิ" ล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา "เรื่องเมื่อคืนพี่ถ่ายวีดีโอคลิปไว้หมดแล้ว
ถ้าลูกนัทอยากประจานตัวเองเมื่อไหร่ ก็บอกได้เลย" ลูกนัทผวาจะแย่งโทรศัพท์
วรพงศ์รีบยันออกไป "แล้วทุกคนจะได้เห็น ว่าลูกนัทของพี่เร่าร้อนแค่ไหน"
ลูกนัทกรี๊ดร้องออกมาก่อนจะร้องไห้ วรพงศ์ยิ้มสะใจ0000000000000000000000000 เต
วิชนัดจันทร์เจ้าให้มาดูแบบตกแต่งร้านที่เขาออกแบบ แต่ตลอดเวลา
เตวิชก็เอาแต่นั่งมองหน้าจันทร์เจ้าด้วยความสุข
จันทร์เจ้าเอ่ยปากชมว่าเตวิชมีพรสวรรค์ด้านนี้ เตวิชหน้าสลด บ่นว่า
แต่แม่ของเขาอยากให้เรียนกฎหมายมากกว่า เวลามีใครติดคุกจะได้ประกันตัว
"เป็นลูกมาเฟียก็แบบนี้ล่ะครับ ทำไงได้ ไปไหนสังคมก็ประณาม ขนาดพี่จันทร์มาหาเต้
ยังไม่กล้าบอกให้คุณลุงรู้เลย" " ไม่เหมือนกันนะเต้ คุณอาของพี่เขาเป็นตำรวจเก่า
พี่กลัวว่าเขาจะคิดมากต่างหาก" จันทร์เจ้ากุมมือเต้ "ไม่เอาน่า
เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งสิจ๊ะ พี่เอาใจช่วยนะ" "จริงเหรอครับพี่จันทร์" "จริงสิ"
เตวิชดีใจมั่วนิ่มกอดจันทร์เจ้าหน้าตาเฉย เล่นเอาจันทร์เจ้าอึ้งไป
"เต้มีความมีสุขจังเลยครับพี่จันทร์ มีความสุขที่สุดในชีวิตเลยครับ" "จ้ะ มี
พอดีๆนะเต้นะ" เตวิชคลายกอดเขินๆ จันทร์เจ้ายิ้มส่ายหน้าในความกะล่อนของเตวิช
จันทร์ เจ้าขับรถมอเตอร์ไซด์โดยมีเตวิชซ้อนท้ายมาด้วยกัน
เตวิชกอดเอวจันทร์เจ้าอย่างมีความสุข
เฝ้าสูดกลิ่นหอมๆจากเส้นผมของจันทร์เจ้าอย่างชื่นใจ
แต่ในเวลานั้นเองชัชนินทร์กำลังขับรถเข้าเมืองพัทยามาเช่น
แล้วก็สวนกับรถของจันทร์เจ้าไปพอดี ชัชนินทร์เห็นภาพอาการของเตวิชอย่างชัดเจน
ชัชนินทร์ตกใจว่าชายหนุ่มเป็นใคร หรือจันทร์เจ้าชอบกินเด็ก หนูพุก
ปลอมตัวเป็นสาวเปรี้ยว ตามโรสกับสมุนมาที่โรงแรมที่ได้ยินชื่อ
ก็ได้เห็นโรสกับสมุนมาเคาะประตูห้องๆหนึ่งก่อนจะหายเข้าไป
สักครู่หนูพุกที่ซุ่มอยู่ตรงหัวมุมทางเดินก็ย่องมาที่ประตู
หนูพุกล้วงโทรศัพท์มือถือออกมากดปุ่มเลือกโหมดบันทึกเสียงก่อนจะแนบไปที่ ประตู
ส่วนตัวเธอเองก็แนบหูฟังเช่นกัน โรสกับสมุนกำลังเจรจาอยู่กับ
มาเฟียรัสเซียหนุ่มฝรั่งคนนึงชื่อมิสเตอร์คาลอส
โดยมีบอดี้การ์ดชาวเอเชียของคาลอสที่ชื่ออ๊อตโต้กำลังยืนกอดอกคุมเชิงอยู่ ห่างๆ
"บอกตามตรงนะคุณโรส ผมแปลกใจมากเรื่องเงื่อนไขของคุณ"
"มันเป็นธรรมเนียมของครอบครัวฉัน ที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพย์ติด" คาลอสหัวเสีย
"แต่เราจ่ายค่าคุ้มครองให้คุณไปแล้ว ดังนั้นเรามีสิทธิ์ที่จะค้าขายอะไรก็ได้"
"เสียใจด้วยคุณคาลอส
แต่พื้นที่ของฉันไม่เคยต้อนรับธุรกิจค้ามนุษย์กับยาเสพย์ติดพวกนี้ "
คาลอสเหลือบไปสบตากับบอดี้การ์ด แล้วหันมาถามโรสด้วยภาษาอิตาลี
"แล้วถ้าผมบอกว่าผมไม่แคร์ล่ะ คุณโรส คุณจะทำยังไง" โรสตอบกลับเป็นภาษาอิตาลี
"คุณมีเวลาสามวันที่จะย้ายออกไปจากพื้นที่นี้ หรือตายซะที่นี่"
"คุณก็เช่นกันคุณนายโรส ภายในสามวันทบทวนให้ดีนะ ก่อนที่จะสายเกินไป" หนู
พุกนิ่วหน้าเพราะแปลประโยคช่วงหลังๆไม่ออก
แต่แล้วโทรศัพท์มือถือของหนูพุกเกิดดังขึ้นเพราะมีคนโทรเข้ามา โรสหันขวับถามว่าใคร
สมุนของคาลอสก็โผไปเปิดประตูทันที เมื่อมองไปก็เห็นหนูพุกกำลังวิ่งหนีไปลิบๆ
จึงรีบไล่ตามไป เห็นคาลอสหันมาคำรามใส่โรสดุๆ "ถ้ามันเป็นสายตำรวจล่ะก็
คุณต้องรับผิดชอบคุณโรส" หนู พุกหนีการจับกุมมาได้ ก็เปลี่ยนโฉมตัวเองเหมือนเดิม
ก่อนจะกระวีกระวาดออกมาจากโรงแรม แต่แล้วก็เจอรถของโรสที่แล่นออกมาเช่นกัน
โรสให้สมุนหยุดรถและเปิดกระจกหน้าต่างถามว่าหนูพุกมาทำอะไร หรือว่าสะกดรอยเธอ
หนูพุกทำนิ่วหน้า "ว๊าย สะกดรอยทำไมคะ คุณนายไม่ใช่แม่สามีในอนาคตของพุกซะหน่อย
พุกไม่ตามให้เมื่อยหรอกค่ะ" "ระวังให้ดีเถอะแก ชอบจุ้นเรื่องชาวบ้าน
สักวันจะรู้สึก" รถแล่นออกไป หนูพุกหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูยิ้มๆ "ใครกันแน่
ที่ต้องรู้สึก คุณนายโรส" ชัชนินทร์
โทรหาหนูพุกร้องห่มร้องไห้เรื่องเห็นมีหนุ่มซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของจันทร์ เจ้า
เลยให้หนูพุกไปสืบว่าจันทร์เจ้ามีคนในใจแล้วหรือยัง หรือว่าเขาต้องอกหัก
หนูพุกเห็นท่าทีชัชนินทร์จริงจังกับพี่สาวเธอ เลยอาศัยจังหวะที่จันร์เจ้าหลับ
แอบเอาไดอารี่ของจันทร์เจ้าไปดู แล้วหนูพุกก็ต้องตกใจ
เมื่อพลิกมาเจอภาพของชลธีที่ถ่ายคู่กับจันทร์เจ้าสมัยเป็นนักศึกษา หนูพุกตะลึง
"นายชลธี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น