"วันนี้อรอยากไปไหน" อนิรุทธิ์หันมาถาม
อรอินท์ยิ้มยั่วถามกลับว่า ไปบ้านพี่รุทดีไหม เล่นเอาอนิรุทธิ์ถึงกับอึ้ง
"อรล้อเล่นน่ะค่ะ ไปไหนก็ได้ตามใจพี่รุทธิ์" อรอินทร์สบตาอนิรุทธิ์อย่างท้าทาย
"ตามใจพี่แน่หรือ" อนิรุทธิ์ยิ้มพรายแล้วออกรถไป
ค่ำ แล้วอนิรุทธิ์ยังไม่กลับ นวลจึงแอบเข้าไปหาโหน่งกับนุ่นที่กำลังนั่งระบายสีอยู่ในห้องแล้วหลอกให้ เด็กๆ โทรตามอนิรุทธิ์ อนิรุทธิ์ที่กำลังทานอาหารอยู่กับอรอินทร์หัวเราะกับถ้อยคำของลูกๆ ที่ขู่ว่าจะไม่ยอมนอนถ้าเขายังไม่กลับ แล้วถามเด็กๆ ว่าแม่สอนให้พูดหรือ
"เปล่าคะ คุณแม่อยู่ในห้อง คุณพ่อจะกลับเร็วๆ หรือเปล่า" นุ่นอ้อน
"ครับ เดี๋ยวพ่อจะกลับ อย่าเพิ่งนอนนะ" อนิรุทธิ์ปิดโทรศัพท์ สีหน้าแววตายังมีแววยิ้มพรายด้วยความรักและเอ็นดูลูกๆ อย่างเต็มเปี่ยม
อรอินทร์เอ่ยถามว่าลูกโทรมาตามหรือ อนิรุทธิ์อึกอักเพราะเกรงใจ อรอินทร์รีบออกตัว
" เดี๋ยวทานเสร็จพี่รุทธิ์กลับเถอะค่ะ อรก็จะกลับไปส่งลูกเข้านอนเหมือนกัน อรอยากเห็นลูกๆ ของพี่รุทธิ์จัง ภรรยาของพี่รุทธิ์ด้วย เห็นพี่ถาบอกว่าสวยมากใช่ไหมคะ" อรอินทร์ทิ้งท้าย
"ครับ สวยมาก" อนิรุทธิ์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
อร อินทร์หลบตาลงนิดหนึ่ง แล้วทำใสซื่อบอกกับอนิรุทธิ์ว่าเสาร์นี้ เธอจะชวนถาวรไปทานข้าวที่บ้านอนิรุทธิ์ เพื่อจะได้ทำความรู้จักกับครอบครัวของเขา
วิกันดาตรวจงานเสร็จก็ปิดไฟ เตรียมเข้านอน แต่เธอเห็นห้องนอนของลูกยังเปิดไฟอยู่จึงออกไปดู โหน่งกับนุ่นแย่งกันรายงานแม่ว่า พวกเขากำลังรอพ่ออยู่ เพราะบอกว่ากำลังจะถึงบ้านแล้ว วิกันดาไม่อยากเชื่อ เธอหันมามองนวล นวลรีบหลบตา แล้วเสียงแตรรถก็ดังขึ้น
"อุ๊ย คุณพ่อมาแล้วค่ะ" นวลตื่นเต้นจนอาการไม่อยู่เธอรีบชวนเด็กๆ ออกไปรับอนิรุทธิ์
วิ กันดาเดินกลับห้องแล้วกดล็อคประตูทันที แต่เธอก็อดใจไม่ได้จึงออกไปดูที่หน้าต่างก็เห็นอนิรุทธิ์กำลังทรุดตัวลงอุ้ม เด็กๆขึ้นมาหอมแก้มอย่างรักใคร่ โดยมีนวลยืนยิ้มอยู่ข้าง แล้วทั้งหมดก็เดินเข้าบ้าน วิกันดาน้ำตารื้น อนิรุทธิ์อุ้มลูกทั้งสองมาวางที่ห้องรับแขก เด็กๆ อ้อนให้อนิรุทธิ์อุ้มไปส่งที่ห้องนอน นวลรีบดุบอกว่า เดี๋ยวจะพากันตกบันได
"เจ๋อ อย่ามาทำเป็นสั่งเหมือนคุณแม่หน่อยเลย" นุ่นจีบปากจีบคอฟ้อง อนิรุทธิ์ปรามลูกสาวว่าพูดไม่เพราะเลย นุ่นจึงฟ้องต่อว่า
"ก็พี่นวลเขาชอบทำตัวเป็นแม่พวกเรา" อนิรุทธิ์มองนวล
นวลรีบส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วอนิรุทธิ์ก็บอกกับลูกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ไม่มีใครทำตัวเป็นคุณแม่ได้หรอกลูก คุณแม่ของน้องโหน่ง น้องนุ่นมีคนเดียว ไปพ่อจะพาขึ้นไปนอน"
อนิ รุทธิ์ อุ้มลูกทั้งสองขึ้นไป นวลมองตามด้วยความน้อยใจ เธอเดินจ๋อยเข้าในครัวก็ได้ยินเตื้องด่ากระทบว่าตกกระป๋อง นวลโกรธจัดปราดเข้าตบเตื้อง เตื้องหันขวับมาตบตอบเปรี้ยงใหญ่เช่นกัน แล้วทั้งคู่ก็เข้ากระโดดเข้าใส่กัน
อนิรุทธิ์ส่งลูกๆ เข้านอนแล้วก็ไปเคาะประตูห้องวิกันดา แต่เธอไม่ยอมเปิดให้ นวลเดินร้องไห้เข้ามาผวากอดอนิรุทธิ์พร้อมกับฟ้องเรื่องเตื้องแถมยุให้ อนิรุทธิ์ไล่เตื้องออก จังหวะนั่นเอง วิกันดาก็เปิดประตูออกมาพอดี เธอยืนมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าแววตาเยือกเย็น
"กรุณาไปอ้อนกันที่อื่นได้ไหมคะ ฉันต้องใช้สมาธิทำงาน" วิกันดาสั่ง
อนิ รุทธิ์ ไล่นวลลงไปทันที นวลน้อยใจสะบัดหน้าเดินออกไป วิกันดาจะปิดประตูแต่อนิรุทธิ์ขวางไว้แล้วดันตัวเองเข้าไปในห้อง เขาบอกกับวิกันดาจะเลิกกับนวลเพื่อความสบายใจของวิกันดา
"คุณคงลืมที่เคยพูดไม่เท่าไหร่นี้เองว่า รู้อย่างนี้คุณจะไม่แต่งงานกับฉัน" วิกันดาเยาะ
"คุณก็รู้ว่า ผมพูดด้วยความโมโห" อนิรุทธิ์อ้าง
"ฉันไม่รู้ค่ะ ยิ่งอยู่ด้วยกันนานเท่าไหร่ ฉันยิ่งไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณเลย ไม่รู้จริงๆ" วิกันดาสวน
อนิ รุทธิ์ เดินคิดหนักกลับมาที่ห้องนอน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเบอร์ของอรอินทร์โชว์อยู่จึงรีบโทรกลับ อรอินทร์ตอบรับเสียงใสแล้วเปรยว่า วิกันดาคงดีคงดีใจที่อนิรุทธิ์กลับบ้านเร็ว
"จะกลับช้าหรือเร็วเขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว นิ่มล่ะหลับหรือยัง" น้ำเสียงอนิรุทธิ์แฝงความน้อยใจ
" หลับตั้งนานแล้วค่ะ ยัยนิ่มไม่ค่อยเรื่องมาก อรมีญาติห่างๆ มาช่วยเลี้ยงให้พี่รุทธิ์บอกภรรยาหรือยังคะว่า วันเสาร์นี้พี่ถากับอรจะไปทานข้าวด้วย" อรอินทร์เข้าเรื่อง
"ยังเลยครับ พรุ่งนี้ค่อยบอกก็ได้"
"ไม่ต้องเตรียมอะไรมากมายนะคะ อรจะซื้อไปเอง กู๊ดไนท์ค่ะ พรุ่งนี้พบกัน"
"ครับ พรุ่งนี้พบกัน" แววตาอนิรุทธิ์เป็นประกาย เช่นเดียวกับอรอินทร์ที่ส่งยิ้มอย่างมีความสุข
อร อินทร์เปิดประตูออกมาจากห้อง ก็พบบัวกอดอกยืนรออยู่ด้วยสีหน้าแววตาเคร่งขรึม บัวบอกว่ามีเรื่องนิ่มจะคุยกับอรอินทร์ เพราะไม่ชอบใจนักที่อรอินทร์เอาแต่เที่ยวจนแทบไม่มีเวลาดูแลลูก อรอินทร์อ้างว่าเธอเพิ่งกลับจากเมืองนอกเพื่อนๆ รู้เข้าก็ผลัดกันเลี้ยงต้อนรับพร้อมกับสวนกลับบัวว่า
"แล้วพี่บัวจะให้ทำยังไงคะถ้าอรมีเวลา อรคงไม่จ้างพี่บัวมาดูลูกให้หรอก"
" คุณอร พี่มาเลี้ยงหนูนิ่มให้ก็เพราะคุณถาขอร้อง แล้วที่พูดไปทั้งหมดนั่นก็เพราะสงสารหนูนิ่มเท่านั้นเองแต่ถ้าคุณอรไม่พอใจ พี่ลาออกก็ได้"
บัวฉุนเดินกลับไปเข้าห้องนิ่ม อรอินทร์มองตามแล้วยักไหล่เดินออกไปคุยกับถาวรพร้อมกับฟ้องเรื่องบัวที่จะขอลาออก ถาวรรีบค้านน้องสาว
"มันไม่ง่ายอย่างที่อรคิดหรอก พี่น่ะอุตส่าห์ไปอ้อนวอนพี่บัวให้มาดูแลหนูนิ่มเพราะเห็นว่าเป็นคนรู้จักกันแล้วก็ไว้ใจได้"
"แต่อรไม่ชอบที่แกมาสั่งสอน เมื่อกี้ก็มาหาว่าอรไม่ดูแลเอาใจใส่ลูก"
" ก็แล้วมันจริงหรือเปล่าล่ะ ตั้งแต่รู้จักกับอนิรุทธิ์ อรกลับบ้านดึกทุกวัน เขามีลูกมีเมียแล้วอรก็รู้ พี่รู้จักเราดี อย่าไปยุ่งกับเขาเลย รุทธิ์น่ะเจ้าชู้มาก" ถาวรขอร้อง แต่อรอินทร์ไม่แคร์เธอบอกกับถาวรว่า
" อรกับพี่รุทธิ์คบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจสำหรับเรื่องพี่บัว พรุ่งนี้อรจะขอโทษแกเองเพราะอรมาคิดดูแล้ว แกหวังดีกับหนูนิ่มจริงๆ ถ้าอรต้องออกไปทำงาน คงไม่มีใครดูแลหนูนิ่มได้ดีเท่าพี่บัว"
เช้าวัน ใหม่ อรอินทร์รบเข้ามาขอโทษบัวพร้อมกับขอร้องให้บัวช่วยอยู่ดูแลนิ่มต่อเพราะถ้า เธอออกไปทำงานจะไม่มีคนดูแลนิ่ม บัวชะงักมองอรอินทร์อย่างไม่เชื่อ แต่เมื่ออรอินทร์ยืนยันหนักแน่น บัวก็ใจอ่อนแถมยังแนะนำให้อรอินทร์ไปขอความช่วยเหลือจากถาวร
"เอาไว้ หาที่อื่นไม่ได้แล้วค่อยขอให้พี่ถาช่วยค่ะ อรอยากใช้ความสามารถของตัวเองดูก่อน ว่าแต่พี่บัวไม่ออกแล้วนะคะ" อรอินทร์ถามย้ำ บัวยิ้มพยักหน้า
ถาวรชวนอนิรุทธิ์ไปตีกอล์ฟด้วยกันในวัน เสาร์นี้ อนิรุทธิ์อึ้งถามถาวรกลับว่า อรอินทร์ยังไม่ได้บอกหรือว่าวันเสาร์นี้ เธอจะชวนถาวรไปทานข้าวที่บ้านเขา ถาวรปฏิเสธว่าไม่เห็นอรอินทร์บอกอะไร
"งั้นก็ไปคุยกับน้องสาวคุณให้แน่ก่อน แล้วค่อยตกลงกันอีกที" อนิรุทธิ์ว่า
ถาวรถอนใจทำคิดหนัก แล้วโทรไปถามอรอินทร์ อรอินทร์ตอบรับเสียงใส
" อรว่าจะบอกพี่ถาเย็นนี้ ก็เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจของอรไงคะ ถ้าอรมีอะไรกับพี่รุทธิ์ อรก็ต้องหลบๆ ซ่อนๆ พี่ถาไม่ไปก็ไม่เป็นไรนะคะ อรไปคนเดียวก็ได้"
อรอินทร์โทรมาฟ้องอนิรุทธิ์ว่า ดูท่าทางถาวรจะไม่พาเธอไปบ้านอนิรุทธิ์แน่ อนิรุทธิ์นิ่งคิดแล้วเอ่ยว่า
"ถ้าอย่างนั้นเอาไว้ไปวันเกิดพี่เลยดีไหม อีกเดือนเดียวเอง" อรอินทร์แอบถอนใจแล้วตอบรับ
"ดีเหมือนกันค่ะ ไม่อย่างนั้นภรรยาพี่รุทธิ์อาจจะตกใจที่อยู่ดีๆ พี่รุทธิ์ก็พาเพื่อนผู้หญิงเพิ่งรู้จักกันไม่เท่าไรไป"
"วิเขาไม่คิดมากขนาดนั้นหรอก"
"งั้นก็ดีค่ะแค่นี้นะคะ อรต้องไปแล้วเพื่อนแล้ว" อรอินทร์รีบปิดโทรศัพท์พลางส่งยิ้มเพราะรู้ดีว่าอนิรุทธิ์ติดกับเธอเข้าแล้ว
อร อินทร์มาหาวรนารีที่คอนโด สองสาวพูดคุยกับถึงเรื่องอนิรุทธิ์เป้าหมายใหม่ของอรอินทร์ วรนารีแปลกใจที่เห็นอรอินทร์คลั่งไคล้อนิรุทธิ์เอามากๆ ถึงกับออกปากว่า ทำไมไม่เจอเขาก่อนหน้านี้ แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น อรอินทร์หยิบออกมาดูพอเห็นเป็นเบอร์ของเจนจบอดีตสามีก็รีบปิดเครื่องแล้วบ่น กับวรนารีว่า
"เจนจบ คงได้ข่าวว่าอรกลับมาแล้ว ไม่รู้ว่าอรเคยรักผู้ชายคนนี้ได้ยังไง"
"สักวันหนึ่ง อรอาจจะคิดอย่างนี้กับด็อกเตอร์อนิรุทธิ์" วรนารีล้อ
"ไม่ อรแน่ใจว่าจะไม่มีวันคิดอย่างนั้นเด็ดขาด" อรอินทร์มั่นอกมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง
อนิ รุทธิ์ มาปรึกษาวิกันดาเรื่องจะจัดงานวันเกิดของเขาที่บ้าน แต่วิกันดาบอกว่าเธอไม่มีความเห็นเพระจะพาลูกๆ ไปเที่ยวทะเลในช่วงนั้น เพื่อที่อนิรุทธิ์กับเพื่อนๆ จะได้สนุกกันเต็มที
"แล้วผมจะบอกทุกคนว่าอย่างไร" อนิรุทธิ์หน้าขรึม
"ก็บอกไปตามความจริงซิคะ คุณมีธุระแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะได้ไปดูลูกต่อ" วิกันดาขยับออกเดิน แต่อนิรุทธิ์จับมือไว้ถามว่า เป็นอะไรไป
"ยังต้องมาถามอีกหรือคะ"
"ผมขอโทษ นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าคุณจะโกรธขนาดนี้"
"มันสายเกินไปแล้วค่ะ เยื่อใยระหว่างเราที่อาจจะพอมีอยู่บ้าง ตอนนี้มันขาดสะบั้นไปหมดแล้วคุณจะทำอะไรก็ทำไป ไม่เกี่ยวกับฉัน"
วิกันดาสะบัดมือเดินออกมาก็พบนวลมายืนแอบฟังอยู่ แต่เธอทำเหมือนไม่มีนวลอยู่ตรงนั้นแล้วกลับห้องทันที
นวล รีบเข้าไปทำคะแนนกับอนิรุทธิ์ เธอบอกกับเขาว่าจะเข้าไปกราบขอโทษวิกันดา เพื่อให้วิกันดาหายโกรธอนิรุทธิ์ แล้วอ้อนให้อนิรุทธิ์ซื้อตุ้มหูทองให้สักคู่ เพื่อที่เตื้องจะได้เกรงใจเธอบ้าง
"ไปดูราคาแล้วมาบอกฉัน" อนิรุทธิ์ว่า นวลตื่นเต้นดีใจ ก้มกราบอนิรุทธิ์ที่ตัก
"นวลกราบขอบพระคุณมากค่ะ คุณผู้ชาย นวลรักคุณผู้ชาย รักเหลือเกิน"
นวล ซบหน้าลงกับตักอนิรุทธิ์ แล้วจูบที่มือของเขา อนิรุทธฺเอามือลูบหัวนวลแล้วเงยหน้ามองไปที่ห้องวิกันดา ก็เห็นวิกันดามองมาพอดี เขารีบดึงมือออกแล้วขยับตัวหนีนวลอ้างว่าจะไปดูลูก นวลส่งยิ้มบอกกับตัวเองว่า
"ตุ้มหูทอง นังนวลจะได้ใส่ตุ้มหูทอง แล้วต่อไปจะเป็นตุ้มหูเพชร"
วิ กันดาชวนฉวีเพ็ญไปหาอนงค์นารถที่บ้าน และปรับทุกข์เรื่องอนิรุทธิ์กับนวลพร้อมกับเปรยว่า งานวันเกิดอนิรุทธิ์ปีนี้เธอจะพาลูกๆ ไปเที่ยวทะเล เพื่อเปิดทางให้อนิรุทธิ์ แต่อนงค์นารถกับฉวีเพ็ญค้านเต็มที แล้วอนงค์นารถก็แนะนำว่า
"ของอย่างนี้มันอยู่ที่ใจ เหมือนอย่างเพ็ญ ขอโทษนะ ที่ถึงแม้สามีจะปฏิบัติเหมือนเพ็ญเป็นทาสแต่เพ็ญก็เคยบอกว่า ยังดีที่ไม่เจ้าชู้ส่วนวิ วิได้ผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุด หล่อ รวย ความรู้ดีมาก เข้าสังคมเก่ง เป็นผู้ชายเจ้าเสน่ห์ คุณสมบัติพวกนี้ล้วนแต่ดึงดูดผู้หญิงให้เข้ามาหา ซึ่งไม่ใช่ว่าวิจะไม่รู้ เพียงแต่ว่าวิต้องทำใจยอมรับให้ได้เหมือนที่ตั้งใจไว้ก่อนแต่งงาน"
"ใช่ เราจำได้วันนั้นใครๆ ก็พูดว่า คุณรุทธิ์กับวิเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด" ฉวีเพ็ญสนับสนุน วิกันดาสีหน้าใคร่ครวญครุ่นคิดตามคำเพื่อน
ในระหว่าง ที่วิกันดากำลังตัดสินว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี อนิรุทธิ์ก็กำลังปรับทุกข์กับอรอินทร์เรื่องที่วิกันดาจะพาลูกๆ ไปเที่ยวทะเลให้วันเกิดเขา อรอินทร์ทำเป็นเห็นอกเห็นใจอนิรุทธิ์และอาสาจะช่วยจัดการเรื่องอาหารในงาน ให้เอง พร้อมกับเหย้าว่า อนิรุทธิ์ไปทำอะไรให้วิกันดาโกรธ แต่อนิรุธิ์ไม่ตอบ เขาชวนเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
วิกันดาซื้อของใช้และ ขนมมาฝากลูกๆ อนิรุทธิ์รีบเข้าไปช่วยถือพร้อมกับล้อว่ามีแต่ขนมของลูกไม่มีของเขาบ้างหรือ วิกันดาส่งยิ้มนิดๆ สวนว่า
"ขนมของคุณคงไม่ใช่แบบนี้หรอกค่ะ" อนิรุทธิ์อึ้งแล้วถือของไปส่งวิกันดาถึงในห้อง เขาเดินไปที่หน้าต่างชะเง้อมองโน่นมองนี่ชวนคุยว่า
"ตรงนี้มุมดีจริงๆ ด้วย"
"ค่ะ ใครทำอะไรเห็นชัดหมด" อนิรุทธิ์ชะงักนึกถึงวันที่นวลเข้ามาประจบประแจงออดอ้อนริมสระ แล้วรีบออกตัว
"นวลมันชอบทำรุ่มร่าม ผมเตือนไปแล้ว"
"ฉันไม่โทษเด็กหรอก เป็นธรรมดาค่ะ ไม่อย่างนั้นเขาจะมีคำพังเพยว่า เล่นกับหมา หมาเลียปากหรือคะ"
อนิรุทธิ์อึ้งสีหน้าเหมือนทั้งโกรธทั้งละอาย วิกันดาหันมามองอนิรุทธิ์แล้วถามว่า
"เรื่องงานวันเกิด คุณจะเชิญแขกสักเท่าไหร่คะ ฉันจะได้สั่งอาหารถูก"
"วิ นี่คุณ เอ้อ ไม่พาลูกๆ ไปเที่ยวทะเลแล้วหรือ" อนิรุทธิ์ตั้งตัวไม่ทัน
"ไม่แล้วค่ะ ฉันไม่อยากตอบคำถามลูกว่าทำไมคุณพ่อเลี้ยงวันเกิดที่บ้านแต่แม่กลับพาแกแยกไปเที่ยวทะเล" วิกันดาว่า
อนิรุทธิ์สีหน้าเหมือนจะยุ่งยากใจขึ้นมา วิกันดามองท่าทีนั้นอย่างเพ่งพิศแล้วถามว่าทำไม อนิรุทธิ์รีบปฏิเสธ
"เปล่า ผมกำลังคิดว่าหลังงานวันเกิด เราพาลูกๆ ไปเที่ยวทะเลก็ดีเหมือนกัน" วิกันดายิ้มนิดๆ แล้วเดินออกไป อนิรุทธิ์มองตามพลางถอนใจ
อนิ รุทธิ์ โทรบอกอรอินทร์ว่าไม่ต้องสั่งอาหารแล้ว เพราะวิกันดาจะจัดการทุกอย่างเอง อรอินทร์ไม่พอใจนักแต่ก็ต้องเก็บอาการ เธออ้อนอนิรุทธิ์ต่อว่า
"เข้า ใจแล้วค่ะ ภรรยาพี่รุทธ์จะบัญชาการเอง ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวอรโทร.ไปให้เพื่อนบอกยกเลิกได้ เรื่องเล็กค่ะ ว่าแต่ยกเลิกเรื่องอาหารเรื่องเดียว ไม่ได้ยกเลิกชวนอรไปงานด้วยนะคะ"
"ไม่หรอกครับ อรต้องไปเป็นแขกของพี่อยู่แล้ว แขกพิเศษที่สุดเลยครับ" อนิรุทธิ์รีบบอก
อร อินทร์ยิ้มพอใจแล้วกลับไปสอนการบ้านนิ่มต่อ นิ่มเห็นอรอินทร์กลับมาก็รีบต่อว่า เรื่องอนิรุทธิ์เพราะหนูน้อยรู้สึกว่าอนิรุทธิ์กำลังจะแย่งแม่ของเธอไป อรอินทร์ฟังแล้วก็ไม่พอใจนัก เธอหันมาตำหนิบัว เพราะคิดว่าบัวเป็นคนสอนนิ่ม บัวรีบปฏิเสธ
"นิ่มพูดเองค่ะ คุณแม่ ป้าบัวไม่ได้สอน คุณแม่อย่าโกรธป้าบัวนะคะ" นิ่มขอร้อง อรอินทร์ยังคงมีสีหน้าไม่พอใจนัก
นวล เข้ามาพบอนิรุทธิ์ที่ห้องนอนเพื่อขอเงินไปซื้อตุ้มหูทองตามที่ตกลงกันไว้ และเมื่อได้เงินจากอนิรุทธิ์แล้วนวลก็บอกกับเขาต่อว่า คืนนี้จะขึ้นมาหาที่ห้อง อนิรุทธิ์ทำท่าเหมือนจะห้ามเพราะเกรงใจวิกันดา แต่นวลรีบพูดก่อน
"นวลจะขึ้นมาตอนดึกๆ น่ะคะ คุณผู้ชายอย่าล็อคประตูก็แล้วกัน" อนิรุทธิ์พยักหน้า
นวลเขย่งขึ้นหอมแก้มอนิรุทธิ์เบาๆ แล้วเดินลงไป อนิรุทธิ์มองตามสีหน้าเหมือนภาคภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมาก
วิ กันดาขอให้อนิรุทธิ์อยู่ดูแลลูกในวันหยุดเพราะเธอมีธุระต้องออกไปข้างนอก แต่ไม่ยอมบอกว่าจะไปเรียนเต้นรำกับอนงค์นารถและฉวีเพ็ญ และในระหว่างที่วิกันดากับเพื่อนๆ เรียนเต้นรำกันอยู่นั้น อนิรุทธิ์ก็พาโหน่งกับนุ่นไปหาอรอินทร์ที่บ้านโดยอ้างกับลูกว่าจะพาไปพบ เพื่อนใหม่
อรอินทร์รีบอกมาต้อนรับอรนิรุทธิ์กับลูกๆ แล้วพาไปแนะนำให้รู้จักกับนิ่มลูกสาวของเธอ นุ่นกับนิ่มเข้ากันได้ดีเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ส่วนโหน่งก็หันไปวาดรูประบายสีง่วนอยู่คนเดียว บัวตามเข้ามาดูแลเด็กๆ เพราะอรอินทร์กับอนิรุทิ์ไปจู่จี๋กันอยู่ที่ห้องรับแขก เธอถอนใจกับพฤติกรรมของทั้งคู่และนึกสงสารพวกเด็กๆ ขึ้นมา
วิกันดาเป็น ห่วงลูกๆ จึงโทรมาที่บ้าน แต่พอได้ยินนวลรายงานว่าอนิรุทธิ์พูกออกไปเที่ยว ก็สบายใจขึ้นเพราะอย่างน้อยอนิรุทธิ์ก็ไม่ได้อยู่กับนวล
อรอินทร์เอียงซบไหล่อ้อนอนิรุทธิ์อยู่ในห้องรับแขก เธอบอกกับเขาว่า
"อรรู้ว่ามันผิด แต่อรก็รักพี่รุทธ์มาก" อนิรุทธิ์จับมืออรอินทร์ขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน "ความรักไม่ใช่เรื่องผิด"
"อรอิจฉาภรรยาของพี่รุทธิ์" อรอินทร์บีบน้ำตา
"อย่าไปอิจฉาเขาเลยเพราะพี่ก็รักอรเหมือนกัน" อนิรุทธิ์โอบอรอินทร์
"อรอยากเห็นด็อกเตอร์วิกันดา" อรอินทร์อ้อนต่อ
อนิรุทธิ์นิ่งคิดแล้วตอบตกลง เขาชวนอรอินทร์กับถาวรไปทานอาหารที่บ้านอีกครั้ง เพราะหวังจะดูท่าทีวิกันดาที่แสดงออกกับอรอินทร์
วิ กันดาลับมาถึงบ้านโหน่งกับนุ่มก็วิ่งเข้ามารายงานเรื่องที่อนิรุทธิ์พาไป เล่นกับนิ่มลูกของอรอินทร์ วิกันดานึกแปลกใจ อนิรุทธิ์จึงรีบบอกต่อเรื่องที่ถาวรกับอรอินทร์จะมาทานข้าวที่บ้านในวัน พรุ่งนี้ เพราะอรอินทร์อยากรู้จักวิกันดา วิกันดาไล่ลูกๆ ขึ้นไปอาบน้ำแล้วหันกลับมาถามอนิรุทธิ์
"ทำไมน้องสาวคุณถาวรถึงอยากรู้จักฉัน"
"เพราะด็อกเตอร์วิกันดาไม่ควรจะกระตือรือร้นอยากรู้จักใครก่อน โดยเฉพาะผู้หญิงที่คุณกำลังคิดว่าผมชอบน่ะซิครับ"
"คุณทำเหมือนฉันไม่มีหัวใจ ไร้ทั้งความรู้สึกโดยสิ้นเชิง"
" ไม่ใช่อย่างนั้นนะวิ เพียงแต่ผมไม่เคยคิดว่าจะดึงคุณลงไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น ไม่มีใครคู่ควรที่จะเปรียบเทียบกับคุณได้เลย"
"คุณไม่อายปากตัวเองบ้างหรือคะ"
"ทำไมจะต้องอายในเมื่อผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ สำหรับผมแล้ว ไม่เคยมีใครมีความหมายมากไปกว่าคุณ"
วิกันดาลุกขึ้นหยิบข้าวของอนิรุทธิ์ขยับช่วย วิกันดาเสียงสั่นบอกว่า ไม่ต้อง แล้วเดินหนีไปทันที อนิรุทธิ์มองตามอย่างไม่เข้าใจ
ใน ตอนค่ำ วิกันดาลงมาหาอนิรุทธิ์ที่ห้องรับแขก และเห็นนวลกำลังตัดเล็บให้เขาอยู่ก็ อนิรุทธิ์ขยับจะไล่นวลออกไป วิกันดาสั่งว่าไม่ต้องเพราะเธอมาพูดธุระแค่นิดเดียว
"ไม่เป็นไร ธุระของคุณสำคัญที่สุดสำหรับผม" อนิรุธิ์พยักหน้าให้นวลออกไป
"เรื่องวันเกิดคุณ คงต้องไปจัดที่โรงแรมแล้วล่ะคะ เพราะอนงค์นารถกับฉวีเพ็ญเขาอยากเต้นรำที่บ้านเราคงไม่กว้างพอ" วิกันดาว่า
อนิรุทธิ์ยิ้มถามกลับว่า แล้ววิกันดา อยากเต้นรำด้วยหรือเปล่า
"เฉยๆ ค่ะ" วิกันดาตอบ
"ก็ดีเหมือนกัน ทุกอย่างผมยกให้คุณเป็นคนจัดการ" อนิรุธิ์ยินดี วิกันดาขยับลุกขึ้น
อนิรุทธฺรีบพูดต่อ "วิ ผมยังไม่ได้มีอะไรกับอรอินทร์"
"แล้วจะมีไหมล่ะคะ" วิกันดาหันมาสบตาแล้วเดินออกไป อนิรุทธิ์มองตามพลางถอนใจ
อร อินทร์ไม่ชอบใจนักที่บัวทำปั้นปึงใส่เธอและคอยตอกย้ำเรื่องที่เธอไม่มีเวลา ดูแลนิ่ม เพราะมั่วแต่ยุ่งเรื่องอนิรุทธิ์ อรอินทร์โทรไปปรึกษาวรนารัพร้อมกับขอร้องให้ช่วยหาพี่เลี้ยงคนใหม่ให้ที วรนารีรับปากแล้วกดวางสายเพราะจะเข้านอนแล้ว
เช้าวันต่อมา อรอินทร์ก็โทรมาป่วนวิกันดาแต่เช้า เธอแนะนำตัวกับวิกันดาว่า "สวัสดีค่ะคุณพี่ นี่อรอินทร์นะคะ อรเป็นน้องสาวของพี่ถา ไม่ทราบว่าพี่รุทธิ์เคยพูดถึงอรให้คุณพี่ฟังหรือเปล่า" วิกันดานิ่งอึ้งไปและเมื่อตั้งสติได้ก็ตอบกลับ
"รุทธิ์ยังไม่ลงมา ถ้าคุณจะพูดกับเขา"
" อุ๊ย อรไม่คุยกับพี่รุทธิ์หรอกค่ะ เจอกันทุกวันอยู่แล้ว อรโทรบอกคุณพี่ว่า ไม่ต้องเตรียมอาหารนะคะเดี๋ยวอรจะแวะซื้อไปเอง จะได้ถูกปากพี่รุทธิ์ อุ๊ย ขอโทษคะ คุณพี่อย่าคิดมากนะคะ อรกับพี่รุทธิ์แค่เป็นเพื่อนสนิทกัน แล้วคุณพี่ล่ะคะ อยากทานอะไรเป็นพิเศษ"
"ไม่ค่ะ ดิฉันเป็นคนกินยาก แต่ก็ขอบคุณ" วิกันดาวางโทรศัพท์ลง
"ฉันเป็นคนกินยาก แล้วจะได้เห็นว่ากินยากหรือกินง่าย" อรอินทร์เบ้ปาก
วิ กันดาจะเดินขึ้นห้อง แต่อนิรุทธิ์เดินลงมาพอดี เธอจึงบอกกับเขาว่า อรอินทร์โทรมามาบอกกับเธอว่าไม่ต้องเตรียมอาหาร เพราะจะแวะซื้อของโปรดของอนิรุทธิ์มาเอง
"แล้วทำไมต้องทำเสียงอย่างนั้น อรเขาก็แค่หวังดีไม่อยากให้คุณเหนื่อย"
อนิรุทธิ์ออกรับแทน แต่วิกันดาไม่คิดอยากนั้นเธอบอกกับอนิรุทธิ์ว่าจะพาลูกๆ ออกไปข้างนอก แล้วขึ้นไปโทรศัพท์ปรับทุกข์กับอนงค์นารถ
อนงค์นารถโวยวายลั่นแล้วสั่งให้ วิกันดาอยู่เผชิญหน้ากับอรอินทร์ "วิ เชื่อเรานะ วิไม่ใช่คนอ่อนแอ
ฟัง นะวิ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แต่อย่าให้ใครโดยเฉพาะผู้หญิงของคุณรุทธิ์เห็นความอ่อนแอเด็ดขาด เชื่อเรา" วิกันดานิ่งคิดแล้วบอกกับอนงค์นารถว่า
"ขอบใจนะนารถที่ให้สติ"
"คนเราต่อให้เก่งแค่ไหนก็ขาดสติกันได้ ไม่ใช่พระอรหันต์นี่ จริงไหม ไม่เป็นไรจ้ะตั้งสติให้ดีนะ"อนงค์นารถปิดโทรศัพท์
วิกันดาลงมาสั่งเตื้องที่กำลังจะเตรียมอาหารกลางวันว่าไม่ต้องทำแล้ว แค่หุงข้าวไว้อย่างเดียวพอ
แล้ว เธอก็กลับขึ้นไปดูแลลูกๆ ที่บนห้อง จนกระทั่งอรอินทร์กับถาวรมาถึง อนิรุทธิ์ก็สั่งให้นวลขึ้นเชิญวิกันดาลงมา นวลกับอรอินทร์สบตากันอย่างระแวง และเมื่อนวลเดินออกไป อรอินทร์ก็รีบซักอนิรุทธิ์ว่านวลเป็นใคร ถาวรรีบปรามน้องสาว อนิรุทธิ์ตอบอรอินทร์ว่า นวลเป็นพี่เลี้ยงของลูก
"แต่งเนื้อแต่งตัวยังกับคุณนาย" อรอินทร์แอบแขวะ
ถาวร กระแอมเป็นเชิงปราบ อนิรุทธิ์พาอรอินทร์กับถาวรไปนั่งที่ห้องรับแขก ไม่นานักวิกันดาก็เดินลงมา อรอินทร์ที่กำลังยิ้มแย้มคุยกับอนิรุทธิ์ชะงักหันมามอง วิกันดาส่งยิ้มนิด
อนิ รุทธิ์ รีบเดินมาจูงมือวิกันดาให้นั่งลงข้างๆ อย่างเอาใจ อรอินทร์สีหน้าแววตาไม่พอใจแว่บหนึ่งแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มอย่างเดิม วิกันดาทักทายถาวร แล้วอนิรุทธ์ก็ขยับตัวแนะนำให้รอินทร์รู้จักกับวิกันดา
"สวัสดีค่ะ" อรอินทร์ไหว้อ่อนหวาน แต่นัยน์ตาคมกริบมองสำรวจวิกันดาอย่างถี่ถ้วน
วิกันดารับไหว้ด้วยสีหน้ายิ้มนิดๆ โดยสายตาก็สำรวจอรอินทร์เพ่งพิศเช่นกัน
" เห็นพี่รุทธิ์พูดถึงแต่คุณพี่ อรเลยอยากรู้จักจนต้องขอให้พี่รุทธิ์พามา ตกลงวันเกิดพี่รุทธิ์เปลี่ยนเป็นเลี้ยงที่โรงแรมแล้วใช่ไหมคะ" อรอินทร์ชวนคุย
"ค่ะ คิดว่าเลี้ยงที่นั่นจะสะดวกกว่า"
"วิเขาไปหัดเต้นรำด้วย" อนิรุทธิ์มองวิกันดาเอ็นดู
"ต๊าย ถึงกับต้องหัดเชียวหรือคะ อรนึกว่าคุณพี่จะเต้นเก่งเสียอีก"
"ไม่เก่งหรอกค่ะ พี่มัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนจนไม่ได้สนใจอะไร"
"จริงซีคะ อรลืมไปว่าคุณพี่จบด็อกเตอร์"
"แต่ตอนนี้คงต้องเปิดหูเปิดตาแล้วละค่ะ เดี๋ยวจะไม่ทันคน" วิกันดาแอบจิก
อนิ รุทธิ์ ร้อนตัวรีบเปลี่ยนเรื่องบ่นว่า ไม่รู้เตื้องจัดโต๊ะเสร็จหรือยังเพราะหิวแล้ว วิกันดาจึงลุกออกไปดู อรอินทร์มองตามแล้วฟ้องว่า
"ภรรยาพี่รุทธิ์ไม่ค่อยชอบอร"
"โทษคุณวิคนเดียวไม่ได้หรอก เป็นพี่ พี่ก็รู้สึก" ถาวรดุ
อนิ รุทธิ์ รีบเปลี่ยนเรื่องถามถาวรว่าตกลงจะไปป่าวันไหนแน่ ถาวรส่ายหน้าบอกคงยกเลิกเพราะหาเวลาตรงกันไม่ได้ อรอินทร์เสนอว่าไปกันแค่สามคนก็ได้ แต่ถาวรไม่ยอม อ้างว่าไปหลายๆ คนถึงจะสนุก
นวลนึกระแวงอรอินทร์จึงยุให้เด็กๆ ลงมาทานอาหารข้างล่างเพื่อจะได้กันท่าอรอินทร์ด้วย แต่โหน่งกับนุ่นไม่ยอมเพราะกลัวโดนวิกันดาดุ นวลจึงได้แต่ถอนใจ ส่วนที่โต๊ะอาหาร อรอินทร์ก็กำลังคุยข่มวิกันดาเรื่องอาหารที่เธอซื้อมาว่า เป็นร้านโปรดที่อนิรุทธิ์พาไปทานอยู่เป็นประจำ แล้วจัดแจงตักอาหารให้อนิรุธิ์ราวกับเป็นภรรยาเขาเสียเอง
ถาวรมองน้องสาว แล้วเหลือบมองวิกันดาอย่างเกรงใจและอึดอัด แต่วิกันดากลับมีสีหน้าเรียบเฉย อรอินทร์หันมาทางวิกันดาแล้วพูดออกตัว
"อรต้องขอโทษนะคะที่ตักโน่นตักนี่ให้พี่รุทธิ์ มันเคยตัว อรเป็นคนชอบบริการน่ะค่ะ"
"คุณอรคงบริการเก่งนะคะ ใช่ไหมคะ รุทธิ์" วิกันดาส่งยิ้ม
อินทร์อึ้ง อนิรุทธิ์ถึงกับไอข้าวติดคอเช่นเดียวกับถาวร
"ยัยด็อกเตอร์วิกันดานี่ปากจัดนัก เอาไว้ดูฤทธิ์อรอินทร์บ้าง"
อรอินทร์หันมาบ่นกับถาวรเมื่อกลับมาถึงบ้าน แต่ถาวรสวนกลับว่า
" พี่ว่าเขาสุภาพนะ ถ้าเป็นคนอื่นอรอาจจะถูกด่าจนต้องรีบกลับตั้งนานแล้ว ไม่ได้อยู่กินข้าวจนอิ่มหรอก มีอย่างที่ไหนไปทำใกล้ชิดสนิทสนมกับรุทธิ์โดยไม่เกรงใจเขาสักนิด"
"ทำไมคะ อรกับพี่รุทธิ์สนิทสนมกันมันผิดตรงไหน มันเป็นสิทธิของอรที่อรจะคบกับใครก็ได้"
"แต่ไม่ใช่คนที่เขามีลูกมีเมียแล้ว รุทธิ์มันเจ้าชู้นะอร"
"พี่ถาบอกอรแล้วค่ะ ขอบคุณที่เตือน"
อรอินทร์หันหลังเดินกลับออกไป จุดหมายค์อคอนโดของวรนารี ถาวรมองตามพลางส่ายหน้าบ่นว่า
"ลูกเต้าไม่เอาใจใส่"
อรอินทร์มาคุยเรื่องวิกันดาให้วรนารีฟัง เพราะดอกเตอร์วิกันดาที่เธอเห็นยังสาวยังสวยอยู่มาก
"งั้นก็สู้อรไม่ได้ละซี" วรนารีล้อ
"แต่เขาสง่า ดูเหมือนจะนิ่ง แต่ก็เอาเรื่อง" อรอินทร์ว่า
"ค่อยสนุกหน่อย ไม่ชอบหาเรื่องกับคนไร้อารมณ์"
" ลำพังด็อกเตอร์วิกันดาน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ผู้หญิงแบบนี้ทนแรงเสียดทานมากๆ เข้าคงทนไม่ได้สำคัญที่พี่รุทธิ์นี่แหละที่ดูจะรักแล้วก็เกรงใจเมียเขามาก" อรอินทร์ครุ่นคิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น