บริเวณห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมในจังหวัดอุบลฯ
มีการจัดงานเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่
นักร้องสาวเซ็กซี่ออกมาวาดลวดลายยั่วยวนชวนสยิว ทำให้ชัยวิทย์
หัวหน้าวิศวกรคนใหม่เคลิ้บเคลิ้ม
พอเพลงจบนักร้องหุ่นอวบอัดก็เดินลงเวทีพุ่งตรงมาทางโต๊ะชัยวิทย์
ชัยวิทย์ตาค้างนึกว่าสาวจะเข้ามาหา
แต่ทว่านักร้องสาวกลับเดินเลยชัยวิทย์ไปที่โต๊ะของใบไผ่สาวหน้าหวานสุดฮ้าว แสนเท่ห์
จนแยกไม่ออกว่าเธอเป็นหญิงหรือชาย ทำให้ชัยวิทย์ไม่พอใจมาก ถามว่าใบไผ่เป็นใคร
ลูกน้องบอกว่าเป็นวิศวกรที่โรงงาน แต่ยังไม่ทันได้บอกว่าใบไผ่เป็นผู้หญิง
หลังงานเลี้ยงเลิก
ชัยวิทย์ให้ลูกน้องจับตัวนักร้องสาวขึ้นมาบนรถตู้แล้วเขาก็ถือโอกาสปลุกปล้ำ
ใบไผ่มาเห็นเข้ารีบเข้าไปช่วยเหลือ ชกเปรี้ยงเข้าที่หน้าชัยวิทย์
ตอนเช้าชัยวิทย์เรียกใบไผ่ไปพบและหาเรื่องกลั่นแกล้งไล่เธอออก
พลางยื่นข้อเสนอว่าถ้าไม่อยากออกก็ต้องไปทานข้าวกับเขา
แล้วชัยวิทย์ก็เข้าไปโอบใบไผ่ ใบไผ่โมโหมาก ประกาศลาออก
บริเวณห้องประมูลงานของโรงแรม ทุกคนหันขวับไปมอง วิชญ์ กับ ทศ
บอดี้การ์ดของวชรวรรษนำทีมบอดี้การ์ดเดินเรียงหน้ากระดานเข้ามา ไม่นาน วชรวรรษ
หนุ่มหล่อมาดเท่ห์ เนี้ยบเฉียบก็เดินเข้ามา แขกในห้องส่งเสียงฮือฮา
วชรวรรษถอดแว่นดำออกมองไปที่พิธีกร พิธีกรถึงกับตกใจจนทำรูปเกือบร่วง
"ขอโทษที่มาขัดจังหวะ เชิญว่าต่อได้เลยครับ ผมมาประมูลเหมือนกัน"
วชรวรรษประภาพของนรารี ไฮโซสาว ด้วยราคาที่สูงลิบลิ่ว
จนหญิงสาวต้องหันไปมองชายหนุ่มด้วยความสนใจ
หลังจากตกงาน
ใบไผ่ตัดสินใจกลับมาที่บ้านสวนอรุณรักษ์ โดยเธอตรงไปหานาท เจ้าของค่ายมวยอรุณรักษ์
ซึ่งเป็นอา นาทเห็นหลานสาวก็ดีใจมาก จากนั้นทั้งคู่ก็พากันกลับมาที่บ้าน
ขณะนั้นกริชกับอุบล ลุงกับป้าของใบไผ่กำลังทะเลาะกันด้วยเรื่องความเจ้าชู้ของกริช
จนอุบลไม่ยอมทำขนมบัวลอยรสเลิศให้กิน
พอเห็บใบไผ่กลับมากริชก็ดีใจมากเพราะฝีมือการทำบัวลอยของใบไผ่อร่อยเลิศ
เนื่องจากเธอเรียนรู้กลเม็ดเด็ดพรายการทำขนมหวานทั้งหลายมาจากอุบลนั่นเอง
ใบไผ่เข้าครัว ดูเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการทำขนมมากๆ
กะทิที่ใบไผ่เคี่ยวส่งกลิ่นหอมลอยออกไปนอกบ้าน
ชาวบ้านละแวกนั้นได้กลิ่นรู้ได้ทันทีว่าใบไผ่กลับมาบ้านแล้ว
ทุกคนพากันคว้าจานชามวิ่งไปที่บ้านสวนอนุรักษ์ทันที
และตั้งหน้าตั้งตากินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย
มีแต่อุบลที่นั่งน้อยใจว่าเมื่อใบไผ่กลับมาทุกคนก็ลืมความสำคัญของเธอ
แต่ใบไผ่ปลอบว่าอุบลเป็นคนสำรคัญของบ้านสวนอรุณรักษ์เสมอ
"เอ็งไม่ต้องมาทำเป็นปากดีเลย แม้แต่เอ็งก็เหมือนกันนั่นแหละ"
"เอ้า
ไหงมาลงที่ไผ่ได้ล่ะเนี่ย"
"ก็ดูเอ็งสิ ดู๊ดู ผมเผ้าก็สั้น
แต่งตัวก็อย่างกับผู้ชาย เอ็งเอาแต่เชื้อลุงเชื้ออามาหมด
จนไม่รู้ว่าเอ็งเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายกันแน่"
"ไผ่ก็ต้องเป็นผู้หญิงสิจ๊ะ
ไม่งั้นจะทำขนมอร่อยได้เหมือนป้าเหรอ ไผ่ไม่ได้ควงตะหลิวกระทะมาตั้งแต่เกิดนะ
ทุกวันนี้ที่ทำเป็นก็เพราะป้าไม่ใช่เหรอจ๊ะ"
อุบลค่อยคลายความน้อยใจหันไปมองใบไผ่
"เออ แล้วนี่เอ็งกลับมาทำไม
งานการไม่ทำเหรอ"
"ไผ่ลาออกแล้วจ้ะ"
"ลาออก อ้าวทำไมล่ะ"
"เรื่องมันเยอะ เอาเป็นว่าไผ่จะกลับมาทำธุรกิจของตัวเองจ้ะ"
"เอ็งจะทำธุรกิจอะไรของเอ็ง หา"
"เปิดร้านขายขนมไทยจ้ะป้า"
ณ
คฤหาสน์วชิรธาน วชรวรรษนั่งลงที่โต๊ะอาหารยาวสุดหรู แต่รอบตัวดูเหงา
แม้ป้าแหววจะทำอาหารหลายอย่างมาให้แต่วชรวรรษก็ไม่ถูกปาก
เพราะเขาเคยโปรดปานแต่อาหารฝีมือแม่ ทำให้ป้าแหววน้อยใจอยากจะลาออก
แต่วชรวรรษห้ามไว้และบอกว่าเขาเสียใจ คนที่ผิดคือเขาเอง
วรรษา หรือฝน
สาวหน้าใสน้องสาวของวชรวรรษกำลังเล่นแชตกับผู้ชายผ่านทางเวบแคมอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์
วชรวรรษเข้ามาหาโดยไม่เคาะประตู ทำให้วรรษาไม่ค่อยพอใจนัก
วรรษาต่อว่าพี่ชายที่ชอบทำตัวเป็นข่าวกับสาวไฮโซอย่างนรารี
เพื่อหวังจะฟอกตัวเองให้สะอาดจากความเป็นเจ้าพ่อ
ตำหนิพี่ชายกำลังหรอกใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือ
วชรวรรษโกรธมากแต่พยายามระงับอารมณ์แล้วตั้งสติ
"อาทิตย์นี้เราต้องไปเดินแฟชั่นการกุศลให้พี่"
"ไม่ค่ะ
อย่าดึงฝนเข้าไปในวงจรอุบาทว์ของพี่"
"พี่ไม่สน เราต้องไป!!"
วชรวรรษเดินออกไป ทศกับวิชญ์รีบตามไปติดๆ
วรรษาได้แต่ทิ้งตัวนั่งร้องไห้ด้วยความเจ็บใจ
กริชกับนาทสำลักบัวลอยออกมาพร้อมกันทันทีที่รู้ว่าใบไผ่จะเปิดร้านขนมไทยแล้วขายคู่กับกาแฟ
นาทเห็นว่าสมัยนี้มีแต่คนกินขนมฝรั่งกัน
แต่สำหรับลุงกริชเห็นว่าเป็นเรื่องแปลกที่เขาเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
นาทบอกว่าไม่เห็นจะแปลก แต่จะกลายเป็นการเอาเงินไปถลุงเล่นมากกว่า
ใบไผ่ไปหาแก้วขวัญ น้าของเธอที่สตูดิโอแห่งหนึ่ง
ขณะที่แก้วขวัญไปเป็นสไตลิสต์ให้กับนางแบบที่นั่น
ใบไผ่เล่าเรื่องที่เธอจะเปิดร้านขนมไทย
ซึ่งแก้วขวัญก็เห็นด้วยเพราะรู้ว่าหลานสาวทำขนมไทยอร่อยมาก
และเธอก็เห็นว่ามีทำเลทองแห่งหนึ่งจะช่วยติดต่อให้ แต่ใบไผ่บอกว่า
เธอกลุ้มใจเรื่องเงินทุน เพราะนาทไม่เห็นด้วย แก้วขวัญฉุน
"ตานั่นอีกแล้วเหรอ
น้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่าตาเชยนั่นเป็นน้องชายพ่อเราได้ยังไง ต่างกันราวนรกกับสวรรค์
ไม่มีความคิด หัวโบราณคร่ำครึ เป็นอาที่ใช้ไม่ได้ แถมยังไม่หล่ออีก"
"แต่จริงๆ
ไผ่ก็พอมีวิธีที่จะทำให้อานาทเขาเห็นด้วย
แต่วิธีนี้มันต้องให้น้าแก้วช่วยนิดนึงน่ะจ้ะ"
ใบไผ่กลับมาบอกนาทว่าแก้วขวัญเห็นด้วยกับการเปิดร้านขนมไทยของเธอและแก้วขวัญก็อยากจะขอให้นาทช่วยลงทุนให้
แล้วแก้วขวัญก็บอกให้ใบไผ่นัดนาทไปทานอาหารด้วยกันสักมื้อ นาทตาโตพอใจมาก
เพราะเขาหลงรักแก้วขวัญมานานแล้ว
"อ้อ น้าแก้วฝากขนมมาให้อาด้วยนะจ๊ะ"
นาทรับขนมมาเปิดดูเห็นเป็นขนมลำเจียก บนขนมมีกระดาษสีชมพูวางอยู่
นาทหยิบขึ้นมาอ่านเสียงดัง
"ลำเจียกชื่อขนม นึกโฉมฉมหอมชวยโชย
ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย โหยไห้หาบุหงางาม"
นาทถึงกับเคลิ้มเอากระดาษขึ้นมากิน
"คุณแก้วคิดถึงเรา ส่งขนมลำเจียกมาแทนความคิดถึงด้วย"
ใบไผ่มองนาทแล้วแอบอมยิ้มที่แผนสำเร็จ
วชรวรรษเริ่มสนิทสนมกับนรารีมากขึ้นจึงมารับเธอไปงานเดินแบบการกุศล
และถือโอกาสพาตัวเองมาทำความรู้จักกับพยุทธ์ นักธุรกิจใหญ่ พ่อของนรารี
ซึ่งพยุทธ์ก็พอใจในชื่อเสียงและฝีไม้ลายมือในการทำงานของวชรวรรษอย่างมาก
"แต่คงไม่มีใครอยากมีชีวิตที่เสี่ยงตลอดไปหรอกครับ ผมกำลังหาตลาดลงทุนใหม่
เพราะว่าผมอยากประสบความสำเร็จเหมือนคุณ คุณเป็นแบบอย่างของผมเลยนะครับ"
พยุทธ์หัวเราะชอบใจ "ผมเชื่อว่าอีกไม่นานเราคงได้ทำธุรกิจร่วมกันแน่ๆ
ครับคุณวัช"
นาทแต่งหล่อใส่เสื้อลายดอกสีสันสดใสหวีผมเรียบแปล้
มาหาแก้วขวัญที่งานการกุศลพร้อมกับใบไผ่ ขณะนั้นแก้วขวัญกำลังแต่งตัวใหักับวรรษา
วชรวรรษพานรารีเข้ามาหาวรรษา
วรรษาหน้าบึ้งและไม่ยอมพูดคุยกับนรารีจนนรารีหน้าเจื่อนไป
ใบไผ่มองหาจนเจอแก้วขวัญ แก้วขวัญเห็นนาทส่งยิ้มหวานมาให้ก็ยิ้มไม่ออก
คนแถวนั้นต่างมองนาทเป็นตาเดียว แก้วขวัญรีบลากใบไผ่มาคุยตามลำพัง
เพราะรับไม่ได้กับการแต่งตัวของนาท ใบไผ่จึงรีบพานาทออกไปรอแก้วขวัญด้านนอก
บอกว่าแก้วขวัญอยากจะชวนทานข้าว นาทตาโตรีบรับปาก ในขณะที่แก้วขวัญก็พยายามทำใจ
พิธีกรงานเดินแบบขึ้นมาบนเวที บอกว่างานนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้
ถ้าไม่มีผู้สนับสนุนรายใหญ่อย่างวชรวรรษ วรรษามองพี่ชายตัวเองด้วยความเกลียดชัง
"ช่วยงานตำรวจแล้วคิดว่าตัวเองจะดีขึ้นเหรอไง มาเฟียยังไงก็ต้องเป็นมาเฟีย"
ทศเอากล่องกำมะหยี่สีแดงส่งให้วชรวรรษ วชรวรรษรับมาแล้วเปิดดู
เป็นจี้สร้อยคริสตัลสวยงามจนนรารีตาโต วชรวรรษบอกว่าเขานำมาทำเซอร์ไพร์สวรรษา
นาทถือถุงขนมเดินไปเดินมา
ใจจดใจจ่อรอว่าเมื่อไหร่แก้วขวัญจะออกมาสักทีจนใบไผ่รำคาญ
สักครู่แก้วขวัญโทรศัพท์มาตามใบไผ่ให้เข้าไปช่วยงานข้างใน
ใบไผ่จึงให้นาทรออยู่ด้านนอก
นาทหันรีหันขวางแล้วก็ไหว้วานพนักงานคนหนึ่งให้ช่วยนำกล่องขนมของเขาไปให้แก้วขวัญ
แต่ทีมงานเข้าใจว่าเป็นคุณนายของนายตำรวจคนหนึ่งซึ่งชื่อแก้วเหมือนกัน
คุณนายรับกล่องขนมจีบพร้อมกับจดหมายหวานหยดย้อยมาด้วยความสงสัย
ก่อนจะรีบนำไปให้สามีดู เท่านั้นเองนายตำรวจก็สั่งให้ลูกน้องมาหิ้วปีกนาทออกไปซ้อม
ใบไผ่เดินมาเห็นเข้ารีบเข้าไปช่วยเตะต่อยกับชายแปลกหน้าก่อนจะรีบจะโกนบอกให้นาทวิ่งหนีไปด้วยกัน
ขณะนั้นวชรวรรษทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็มาล้างมือที่อ่าง
เขาหยิบสร้อยคอคริสตัลออกมาดูอย่างชื่นชมอีกครั้ง
เพราะรู้ว่าเป็นของที่น้องสาวชอบมาก
ใบไผ่วิ่งแล้วก็มาหยุดหอบ
แต่พอหันกลับมาก็ไม่เห็นนาทตามมาด้วย ใบไผ่มองหานาทแต่กลับเห็นชายที่ไล่ตามเธอมา
เธอตกใจรีบวิ่งตรงไปที่หน้าห้องน้ำชายที่ทศยืนเฝ้าอยู่ ทศมองใบไผ่งงๆ ใบไผ่หาที่หลบ
เห็นประตูห้องน้ำไม่ทันได้มองรีบวิ่งเข้าไป ทศตกใจ
"เฮ้ย!! น้อง"
วชรวรรษกำลังจะเปิดประตูออกไป
แต่ประตูถูกผลักเข้ามากระแทกโดนหน้าวชรวรรษเต็มแรง วชรวรรษถึงกับเซ สร้อยในมือร่วง
คริสตัลตกแตก ใบไผ่รีบเข้ามา เห็นก็ตกใจ ทศเข้ามาเห็นเจ้านายก็ตาเหลือกรีบเข้ามาดู
วชรวรรษพูดไม่ออก สลัดหัวไล่ความมึนออกไป แล้วก็เห็นสร้อยคริสตัลแตก
วชรวรรษเงยหน้ามองใบไผ่อย่างไม่พอใจ ใบไผ่หน้าซีด ทศพุ่งเข้าไปจะจัดการใบไผ่
ใบไผ่หลบหวืดจับแขนทศทุ่ม ทศร้องลั่น วชรวรรษถึงกับอึ้งไป ใบไผ่มองหน้าวชรวรรษ
"ฉันรู้ว่าฉันผิดที่ทำของนายแตก แต่อย่ามาเสียงดังใส่ เพราะว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ
มันเป็นอุบัติเหตุ คือ ฉัน ฉันปวดท้องก็เลยรีบมากไปหน่อย"
ใบไผ่หันไปแล้วก็ชะงักกึกที่เห็นแต่โถฉี่ เพิ่งรู้ตัวว่าเข้าห้องน้ำชาย
หญิงสาวหน้าเสียแต่ก็รีบกลบเกลื่อน
"จะไม่ตั้งใจยังไง น้องก็ทำของของพี่แตก"
"เอ่อ ฉันขอโทษ แล้วมันราคาเท่าไหร่ ฉันใช้คืนให้นายก็ได้"
"เงินมันซื้อไม่ได้ทุกอย่างหรอกนะ ของบางอย่างมันก็ไม่ได้หากันได้ง่ายๆ"
"เอ๊ะ ฉันก็ขอโทษแล้วไง แล้วนายจะเอายังไงอีก ท่าทางจะพูดไม่รู้เรื่องนะเนี่ย"
ใบไผ่หงุดหงิดจะเดินออกไป แต่วชรวรรศยกมือขึ้นมาขวาง ทำให้โดนหน้าอกใบไผ่เต็มๆ
ทั้งใบไผ่ทั้งวชรวรรษถึงกับอึ้ง ช็อค วชรวรรษเอามือมาดูแล้วตกใจ
"นม เฮ้ย
กะเทยเหรอเนี่ย"
"ไอ้ลามก ผู้หญิงโว้ย"
ใบไผ่จะชก
วชรวรรษเบี่ยงตัวหลบแล้วรวบตัวใบไผ่เข้ามากอดแน่น
"ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!!"
"เป็นผู้หญิงแต่เข้าห้องน้ำชาย แบบนี้เขาเรียกว่าโรคจิต"
"ก็ ก็
ฉันไม่ทันได้มองนี่น่า ปล่อยฉันได้แล้ว"
"อ้อยเข้าปากช้างแล้วแท้ๆ
จะให้ปล่อยไปง่ายๆ งั้นเหรอ"
"ถ้านายโกรธที่ฉันทำของนายพัง
ฉันก็บอกแล้วไงว่าจะใช้คืนให้"
"เธอต้องได้ใช้คืนแน่ๆ
แต่สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่เงิน"
ใบไผ่ชะงักใจคอไม่ดี "แล้วนายจะเอาอะไร"
วชรวรรษยิ้มเจ้าเล่ห์ ดันตัวใบไผ่ไปชิดผนังห้องน้ำก่อนจะจูบไปที่ปากใบไผ่เต็มๆ
แน่นๆและเน้นๆ ใบไผ่ตาเหลือก อึ้ง ไม่ทันตั้งตัว ทศซึ่งลุกขึ้นด้วยอาการมึนๆ
พอเห็นเจ้านายจูบผู้ชายก็อึ้งไป วชรวรรษจูบใบไผ่อยู่นานก่อนจะถอนจูบออกจากเธอ
ทำเอาใบไผ่ยืนงงไปด้วยความช็อค วชรวรรษยิ้มพริ้มแล้วก็หันไปบอกทศซึ่งอ้าปากค้าง
"ไปได้แล้ว"
ชรวรรษเดินออกไป ทศรีบตามไปติดๆ ใบไผ่ยังคงอึ้ง อึ้ง และอึ้ง
ไม่ไหวติง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น