ปอโต้รู้จากน้ำฟ้า ว่าชัชชากำลังเศร้า
เลยเข้ามาบอกธันวาให้ช่วยโทรศัพท์ไปปลอบใจชัชชาหน่อย ธันวาโทรศัพท์ไปปลอบใจชัชชา
แต่ดัดเสียงเป็นเอมี่ ชัชชาแปลกใจ แต่เหลือบไปที่ประตูเห็นน้ำฟ้ามายืนแอบฟังอยู่
เมื่อน้ำฟ้าเห็นชัชชาก็รีบวิ่งหนีไป ชัชชาก็พอจะเข้าใจ ชัชชาถอนหายใจ
ก่อนจะยอมรับกับเอมี่โดยดีว่าตอนนี้เธอกำลังเครียดอยู่จริง
เอมี่ไม่ได้ถามชัชชาว่าเครียดเรื่องอะไร แต่เลือกที่จะเล่าเรื่องตลกให้ชัชชาฟัง
ทำให้ชัชชาคลายเครียด หัวเราะและยิ้มออกมาได้อย่างสบายใจ
เช้าวันต่อมา
ปอโต้เดินสะพายกระเป๋ามีความสุขเข้ามาในห้อง
พอผ่านประตูก็มีมือถืออมยิ้มยื่นมาให้ที่ข้างประตู ปอโต้ชะงักมอง
น้ำฟ้าโผล่ออกมายิ้ม หลังจากยืนแอบที่ประตูดักรอปอโต้
"ขอบใจนะที่ปอโต้ขอให้คุณแม่โทรมาคุยกับคุณแม่ของเรา
เมื่อคืนเราเห็นคุณแม่ยิ้มใหญ่เลย"
ปอโต้งงๆ "เราไม่ได้บอกให้แม่โทรไป
เราขอให้พ่อโทรไปต่างหาก"
"แต่น้ำฟ้าได้ยินว่า คุณแม่คุยกับคุณแม่ปอโต้นะ"
"แต่เราเห็นพ่อเราคุยกับคุณแม่น้ำฟ้า"
"ไม่จริง คุยกับคุณแม่"
"ไม่ใช่คุณพ่อต่างหาก"
ปอโต้และน้ำฟ้าเถียงกันไปมาไม่มีใครยอมใคร
ด้านชัชชา
ชวนเอมี่ไปออกกำลังกายที่ฟิตเนส แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ
เลยชวนเหล่าคุณแม่ไปประชุมสมาคมผู้ปกครองกันที่ฟิตเนสเลย เอมี่อึดอัด
แต่ก็จำต้องไปอย่างช่วยไม่ได้ โดยมีพิษณุเป็นผู้จัดชุดกีฬาฟิตเนสให้เอมี่
สีชมพูแปร๋น
ในระหว่างที่ต้องเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว
เอมี่ก็ต้องชะงักเมื่อหันมาเห็นชัชชากำลังถอดเสื้อคลุมเหลือแต่เสื้อกล้ามขาวบางที่อยู่ใต้เสื้อคลุม
เผยให้เห็นสัดส่วนที่ยังคงงดงาม ผิวขาวละเอียด เอมี่เผลอจ้องโดยไม่รู้ตัว
กลืนน้ำลายเฮือก ชัชชาหันมาหน้ามองหน้าเอมี่
เอมี่ตกใจหันหลบหัวไปชนกับประตูล็อคเกอร์ดังโป๊ก เอมี่ร้องลั่น ชัชชาตกใจ เข้ามาดู
เอมี่ทั้งเจ็บทั้งอาย จอมขวัญ แจ่มจันทร์แทรกชัชชาเข้ามาดู
จอมขวัญพยายามจับหน้าเอมี่ดู อารามกลัววิกหลุด เอมี่เลยโวยขึ้น
"อ๊าย
บอกว่าไม่เป็นอะไร"
ได้ผล เงียบกันไปทั้งห้อง เอมี่ฉีกยิ้ม
"แฮ่
เอมี่ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ เห็นไหม๊คะ ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงค่า"
ศศิวิภากัด
"แล้วอยู่ดีๆ เอาหน้าไปโขกล็อคเกอร์ทำไมล่ะค่ะ?"
"อ๋อ
แบบว่าตกใจหุ่นคุณชัชชาน่ะค่ะ" เอมี่แก้ตัวถูกๆผิดๆ
ชัชชาตกใจมองตัวเอง ปิดป้อง
"หา หุ่นฉันทำไมเหรอคะ?"
เอมี่ตัดสินใจบอก "สวยซีค่ะ
สวยอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะมีลูกแล้ว"
ชัชชาเขิน "อุ้ย คุณเอมี่ก็
พูดอะไรอย่างนั้น" ชัชชารีบใส่เสื้อ
ศศิวิภามองหมั่นไส้ อิจฉา "อย่างนี้
ดิฉันว่าผอมไปมันน่าจะมีน้ำมีนวลกว่านี้อีกสักหน่อย"
จอมขวัญแขวะ
"เหมือนคุณศศิวิภาว่างั้นเถอะ"
แจ่มจันทร์ชื่นชม
"แต่คุณศศิวิภาก็หุ่นดีจริงๆนะคะ ใส่ชุดออกกำลังกายชุดนี้แล้วส๊วย..สวย"
ศศิวิภาเชิ่ด "ของมันแน่อยู่แล้ว ไม่งั้นสามีจะหลงเหรอคะ"
จอมขวัญจะอ้วก
"นี่ จะชมกันเองให้คนในนี้เค้าคลื่นไส้เอาเหรอคะ ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า
ไปเถอะค่ะคุณเอมี่"
จอมขวัญดึงเอมี่ เอมี่รั้งตัวไว้
"ฉันว่าเรานั่งคุยกันในนี้ก็เย็นสบายตาดี จริงไหม๊จ๊ะ"
เอมี่หันไปฉีกยิ้มยักคิ้วยึกๆๆ ให้2สาวนุ่งผ้าเช็ดตัวที่ล็อคเกอร์ข้างๆ สาวๆ งง
"นี่มันห้องแต่งตัว จะมาคุยอะไรกันในนี้ ไปคุยข้างนอกเถอะค่ะ"
จอมขวัญกับชัชชาดึงแขนเอมี่คนละข้างออกไป เอมี่หันมองสาวๆ อย่างแสนเสียดาย
แจ่มจันทร์มองศศิวิภาที่ยืนหน้าเม้งอยู่
"ฉันว่า เรากลับกันดีกว่ามั้งคะ"
"เรื่องอะไรจะกลับ" ศศิวิภาหันมองแจ่มจันทร์
"แล้วนี่เอาชุดอะไรมาใส่คิดดีแล้วเหรอ"
ศศิวิภาเดินกระแทกส้นไป
ทำเอาแจ่มจันทร์เดินตามอย่างไม่มั่นใจหุ่นตัวเอง
00000000000000000000000
เหล่าแม่บ้านออกมานั่งคุยกันที่ด้านนอก
โดยให้ทำฉลากจับกันเพื่อหาตำแหน่งให้แต่ละคน
ศศิวิภาท้วงว่าจะใช้วิธีการแต่งตั้งให้ตำแหน่งโดยการทำฉลากไม่ได้ เอมี่บอกว่า
ตำแหน่งอะไรก็ไม่สำคัญ ขอแค่ตั้งใจทำงานก็พอแล้ว ทุกคนเห็นดีด้วย
ยกเว้นศศิวิภาที่ค้อนปะหลับปะเหลือก เอมี่เอามือลงไปเขย่าในแก้วลุ้นๆ
ก่อนหยิบสลากมาอ่าน
"ตำแหน่งแรกประชาสัมพันธ์สมาคม ผู้ที่ได้รับตำแหน่งได้แก่
คุณแจ่มจันทร์ ยินดีกับคุณแจ่มจันทร์ด้วยนะคะ ตำแหน่งต่อไป ตำแหน่งเหรัญญิก
ผู้ที่ได้รับตำแหน่งนี้ได้แก่คุณจอมขวัญค่ะ และตำแหน่งรองประธานสมาคม ได้แก่
คุณชัชชาค่ะ"
ทุกคนปรบมือ โดยเฉพาะเอมี่ปรบมือดีใจสุดๆ ชัชชาลุกขึ้นขอบคุณยิ้มๆ
ศศิวิภาหน้าเสีย
"งั้นก็แสดงว่าฉัน"
จอมขวัญพูดเยาะๆ " ได้ตำแหน่งสวัสดิการ
หรือเรียกทั่วไปว่า เบ๊ไงคะ"
ศศิวิภาหยุดเดิน นิ่ง อึ้ง "ไม่จริง ฉันไม่ทำ"
"อ้าว ทุกคนเขาก็ยอมรับกันทั้งนั้น
นี่คุณจะไม่ยอมรับความคิดเห็นของทุกคนรึไงคะ"
ศศิวิภาทั้งโกรธ ทั้งเสียหน้าสุดๆ
มองเอมี่ด้วยความแค้น ก่อนจะเดินออกไปจากห้องทันที
เอมี่เดินถือแก้วใส่ม้วนฉลากมาที่ถังขยะข้างเสา แอบยิ้มสะใจ
"ทั้งแก้วนี่
มีแต่ชื่อยัยชัชชาคนเดียว ไม่ได้เป็นรองประธานก็แย่แล้ว"
เอมี่ทิ้งม้วนฉลากลงถังขยะ
จอมขวัญชวนทุกคนเล่นน้ำ ชัชชาขอตัว
เพราะว่ายน้ำไม่เป็น เอมี่ถือโอกาสบอกว่าเธอเองก็มีประจำเดือน เล่นน้ำไม่ได้
จอมขวัญเลยต้องไปเล่นน้ำคนเดียว เอมี่สบโอกาสจะคุยเรื่องงานกับชัชชา
ขณะกำลังจะหยิบแฟ้มงานมานำเสนอรับภาพศศิวิภาเดินออกมา ในมือถือแก้วน้ำแดง
ศศิวิภามองเอมี่ร้ายๆ
ก่อนจะแกล้งเดินเข้ามาชนเอมี่น้ำหกใส่เสื้อและแฟ้มงานเต็มไปหมด
"ขอโทษนะคะ
ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" ศศิวิภาแกล้งทำหน้าเหรอหรา
เอมี่รู้ว่าศศิวิภาตั้งใจแกล้งแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่โกรธ ชัชชาตกใจ บอก
"คุณเอมี่รีบไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเถอะค่ะ"
เอมี่มองศศิวิภาโกรธๆ
ก่อนจะลุกออกไปด้วยความเจ็บใจ ขัชชามองศศิวิภารู้ว่าตั้งใจแกล้งแต่ทำอะไรไม่ได้
ศศิวิภายิ้มร้ายด้วยความสะใจ
ในห้องน้ำ
เอมี่ถอดชุดที่เละน้ำแดงออกด้วยความหงุดหงิด เอมี่โมโหจัด ถอดเสื้อผ้าไม่ทันระวัง
เผลอทำซิลิโคนที่ยัดหน้าอกตกและเผลอเหยียบจนแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ เอมี่เห็นถึงกับช็อค
พยายามจะเก็บถุงซิลิโคนมาใช้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เอมี่มองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นทิชชู
เอมี่รีบหยิบทิชชูมาม้วนใส่แล้วยัดใส่หน้าอกแทน
เอมี่พยายามเอาทิชชูยัดและพยายามจัดทรงให้สวยงาม
ก่อนจะเดินออกไปอย่างขาดความมั่นใจนิดๆ
ที่ริมสระว่ายน้ำ
ชัชชาอ่านหนังสืออยู่ริมสระ มีศศิวิภาและแจ่มจันทร์นั่งคุยกันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
จอมขวัญว่ายน้ำอยู่อย่างมีความสุข เอมี่ค่อยๆ โผล่เข้ามา
มองหาชัชชาว่านอนอยู่ตรงไหน
เมื่อเห็นชัชชาเอมี่รีบจัดทรงเสื้อและนมทิชชูที่ยัดไว้อีกครั้ง ก่อนจะเดินออกมา
เอมี่รีบเดินมานั่งข้างๆ ชัชชา ศศิวิภาแอบสังเกตทั้งสองไม่ห่าง
จอมขวัญตะโกนให้ชัชชาช่วยหยิบผ้าเช็ดตัว
ชัชชาเดินถือผ้าเช็ดตัวจะเอาไปให้จอมขวัญข้างสระ ไม่ทันระวังเผลอลื่นกำลังจะล้ม
ด้วยสัญชาตญาณเอมี่รีบลุกจะไปคว้าตัวไว้
แต่ศศิวิภาอาศัยจังหวะชุลมุนยื่นขาออกไปขัดจนเอมี่สะดุดล้ม
แทนที่เอมี่จะคว้าตัวชัชชาได้ กลับกลายเป็นชนกระแทกชัชชาตกสระว่ายน้ำไปทั้งสองคน
จอมขวัญเห็นเหตุการณ์ตะโกนด้วยความตกใจ เอมี่โผล่ขึ้นมาจากน้ำ
เอามือจับวิกที่หัวเอาไว้ กลัวหลุด
จอมขวัญโวยวาย "น้องชัชชาอยู่ไหน ช่วยด้วย
น้องชัชชาว่ายน้ำไม่เป็น"
เอมี่ได้ยินตกใจ ดำลงไปหาชัชชา
ศศิวิภามายืนมองแอบตกใจนิดๆ ไม่คิดว่าจะเลยเถิดแจ่มจันทร์มองศศิวิภาจะเอ่ยปากถาม
แต่ศศิวิภาชิงออกตัวออกมาก่อน
"ฉันไม่เกี่ยวนะ"
ที่ใต้น้ำเห็นเอมี่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ ก่อนจะลงไปช่วยชัชชาที่อยู่ใต้น้ำ
เอมี่รีบพาชัชชาขึ้นฝั่ง อย่างทุลักทุเลเพราะต้องระวังอุปกรณ์เสริมของตนเองด้วย
ชัชชานอนนิ่ง จอมขวัญบอกว่าต้องผายปอดแล้ว เอมี่ได้ฟังก็อึ้งๆ
ชี้มาที่ตัวเองว่าตัวเองต้องทำเหรอ จอมขวัญพยักหน้าว่าใช่
เอมี่มองชัชชาที่ไม่ได้สติ ตัดสินใจค่อยๆ ก้มลงจะผายปอด
ปากของเอมี่และชัชชากำลังจะถึงปาก แต่ชัชชาสำลักน้ำใส่หน้าเอมี่
และลืมตาขึ้นมาเสียก่อน ชัชชารีบลุกขึ้นมา จอมขวัญแจ่มจันทร์รีบเข้ามาพยุงชัชชานั่ง
ถามอาการ ชัชชาบอกว่าแค่มึนๆ นิดหน่อย เอมี่ขอโทษชัชชา ชัชชาไม่ว่าอะไร
เพราะรู้เป็นอุบัติเหต เอมี่แย้ง
"แต่เอมี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุนะคะ"
เอมี่มองหน้าศศิวิภา ศศิวิภาหลบตา เอมี่มองไปที่สระน้ำ
เอกสารที่ตั้งใจจะคุยกับชัชชาเปียกลอยน้ำเต็มไปหมด เอมี่จ๋อย
พวกการ์ดเข้ามาพาชัชชาขึ้นเปลวิ่งไปห้องพยาบาล จอมขวัญ แจ่มจันทร์รีบตามชัชชาออกไป
ทุกอย่างคลี่คลายเอมี่โล่งอก เอมี่หันไปมองศศิวิภาจะเข้าไปเอาเรื่อง
ขณะกำลังจะเดินไป เอมี่สังเกตว่านมของตัวเองแฟบไป 1 ข้างอย่างเห็นได้ชัด
ก็รีบเอามือปิดนมข้างนั้นไว้ เมื่อเงยหน้าก็เห็นว่าศศิวิภาก็เห็นเหมือนกัน
ศศวิภาเหวอ "ทำไมนมเธอถึง..."
เอมี่ตกใจรีบวิ่งหนีออกไปทันที
หน้าตาท่าทางตกใจมาก ศศิวิภามองตามเอมี่ด้วยความสงสัยสุดๆ
000000000000000000000000
ปารินกำลังนั่งรอลูกค้าอยู่ที่ล็อบบี้
ก่อนจะเหลือบไปเห็นเขตอรัญโอบเด็กสาว 4-5 คน เดินออกมาจากลิฟท์ เข้ามาที่เคาน์เตอร์
ปารินมองเห็นเขตอรัญยื่นกุญแจห้องให้พนักงาน จ่ายเงินเพื่อเช็คเอ้าท์
ระหว่างที่รอก็หยอกล้อกับสาวๆ ตาเหลือบมาเห็นปารินนั่งมองอยู่ ปารินเมินหน้าหนี
ไม่อยากจะมองให้ทุเรศตา เปิดแฟ้มงานขึ้นมาดู
แต่พอเขตอรัญจ่ายเงินเสร็จก็บอกกับสาวให้รอก่อน
เขตอรัญเดินตรงเข้ามาหาปาริน
กระชากแฟ้มไปจากมือ ปารินลุกขึ้นถามว่าจะทำอะไร เขตอรัญไม่สนใจกวนกลับ
"แกนั่นแหละมาทำอะไร อ๋อ หรือว่าเดี๋ยวนี้พวกทนาย
เขาย้ายออฟฟิศมาทำงานที่โรงแรมกันแล้วเหรอ?"
ปารินกระชากแฟ้มคืนไป
"ผมน่ะมาทำงานแน่ แต่คุณมาทำอะไร ผมไม่รู้"
"หึๆๆ โลกมันช่างกลมจริงๆ โว้ย
มาเจอกันบังเอิญงั้นสิ โฮ้ย ขำว่ะ แต่เจอก็ดี
เอาไปเล่าให้เมียสุดที่รักของฉันฟังให้หมดเลยนะ ว่ามากันกี่คน
อย่าให้ตกหล่นสักคนเดียวล่ะเผื่อเมียฉันจะได้ร้องกรี๊ดๆ ระบายออกมาบ้าง
ไม่อย่างงั้นก็เก็บกดเที่ยวมาระบายกับไอ้ทนายโหยอย่างแก"
"หยุดนะ!
คุณนี่มันชั่วจริงๆ เที่ยวด่าเมียตัวเองต่อหน้าคนอื่น ชัชชาไม่ได้มีอะไรกับฉัน"
"เชื่อ! ว่ายังมีอะไรกัน แกถึงได้ตามรับใช้เมียฉันงกๆ ยังกับเปรต
รอส่วนบุญอยู่นี่ไง แต่รอไปเถอะ แกไม่ได้แอ้มเมียฉันหรอก"
ปารินโกรธจัด
แต่อุเทนเดินเข้ามาด้านหลังเขตอรัญพอดี เลยชะงัก
ขณะที่อุเทนก็ดูออกว่ากำลังมีเรื่องกันอยู่แต่ทำไขสือ ถามปารินว่ารอนานไหม
เขตอรัญหันไปมองเห็นอุเทนก็ร้องทัก
"หวัดดีครับพี่ แหม
ไม่ได้เจอกันนานสบายดีเหรอครับ?"
เขตอรัญเปลี่ยนอารมณ์มาจับมือทักทายอุเทนได้อย่างอัตโนมัติ
"สบายดี
แล้วนายล่ะ"
"จะไม่สบายก็เพราะมีคนแถวนี้คิดจะตีท้ายครัวนี่แหละ"
เขตอรัญเหล่มองปาริน "พี่รู้จักกับหมอนี่เหรอ?"
"คุณปารินเป็นที่ปรึกษาทางกฎหมายของโปรเจคฉัน" อุเทนบอก
"พี่เจอตัวอันตรายแล้วล่ะ หึ! ผมเตือนด้วยความหวังดีนะ ระวังเมียพี่ไว้ให้ดี
อาจเสียของรักง่าย"
"พูดให้ดีนะคุณ"
อุเทนเห็นปารินขยับจะเอาเรื่องเลยตัดบท
"เอ่อ ไว้คุยกันวันหลัง พอดีพี่รีบ ไปเถอะคุณปาริน"
อุเทนโอบไหล่ปารินเดินผละไป
เขตอรัญยืนเท้าเอวหัวเสีย
อุเทนดึงปารินมาพ้น ปารินดูอึดอัดมาก
"ขอโทษนะครับ ที่ทำให้คุณต้องมาได้ยินเรื่องอะไรแย่ๆ"
"ผมชินซะแล้ว
ที่ออฟฟิศผมยิ่งกว่านี้ ไอ้เรื่องมีกิ๊กแอบยุ่งเมียชาวบ้านน่ะ
เป็นเรื่องยอดฮิตประจำออฟฟิศผม"
"มันไม่ใช่อย่างงั้นนะครับ ผมไม่ได้
ทำอะไรอย่างที่นายเขตอรัญกล่าวหา"
"โฮ๊ย ผมไปฟังนายเขตก็บ้าแล้ว ตัวมันเอง
เป็นยังไงผมรู้ดีมันเป็นรุ่นน้องผม ทั้งเรียนทั้งเที่ยวมาด้วยกัน มันเอาหมด
ทั้งสุรานารี โดยเฉพาะเรื่องเล่นของมัน สุดๆ"
ปารินตกใจ "การพนันน่ะเหรอครับ"
"นั่นแหละ! มันชอบเล่นจนข้าไส้เลย นี่ก็ได้ข่าวแว่วๆ
มาว่ามันเอาเงินไปผลาญที่บ่อนไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ คุณรู้จักกับเมียมันเหรอ
กระซิบเตือนๆ บ้างก็ดี อาจจะหมดตัวเพราะมันได้ง่ายๆ"
ปารินได้ฟังเรื่องเขตอรัญถึงกับอึ้งไปทีเดียว
000000000000000000000
บรรยากาศเวลาเลิกเรียน ชัชชาและธันวาเดินเข้ามารับลูกพร้อมกัน
ธันวารีบเข้าไปทักทาย ถามว่าชัชชาอาการดีขึ้นหรือยังที่จมน้ำ ชัชชานิ่วหน้า
"ฉันไม่เข้าใจเลย ว่านายมีดีอะไรนักหนา คุณเอมี่เขาถึงได้ไว้ใจ
เล่าอะไรทุกเรื่องให้นายฟัง"
"เพราะคุณยังไม่รู้จักผมดีพอ อย่างที่เอมี่รู้จัก"
"ขอโทษนะ อย่าสำคัญตัวผิด ฉันไม่ได้อยากรู้จักคุณนักหรอก"
ปอโต้กับน้ำฟ้าวิ่งเข้ามา น้ำฟ้ารีบเข้าไปกอดชัชชา ชัชชาจะพาน้ำฟ้ากลับบ้าน
น้ำฟ้าท้วง
"เดี๋ยวก่อนค่ะคุณแม่ เมื่อเช้าน้ำฟ้ากับปอโต้เถียงกัน
ปอโต้บอกว่าขอให้คุณพ่อเป็นคนโทรหาคุณแม่ แต่น้ำฟ้าได้ยินคุณแม่คุยกับคุณแม่ปอโต้
ตกลงใครเป็นคนโทรกันแน่คะ"
ชัชชามองหน้าธันวาแปลกใจ "แม่คุยกับคุณแม่ปอโต้จ๊ะ"
ปอโต้ยัน "แต่ผมก็เห็นพ่อคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้นะครับ ตั้งนานแน่ะ"
ธันวารีบกลบเกลื่อน " คนหล่อๆ อย่างพ่อก็ต้องคุยกับสาวๆ ซิลูก"
"คุณนี่พูดต่อหน้าลูก โดยไม่อายเลยนะ" ชัชชาหันพูดกับปอโต้
"ปอโต้ไม่ต้องคิดมากนะจ๊ะ คุณพ่อคงโทรหาคุณแม่ของหนู ให้โทรหาน้าน่ะจ๊ะ"
ธันวารีบเห็นด้วย "นั่นแหละ คุณเข้าใจถูกที่สุด"
ปอโต้หน้าตาผิดหวังนิดๆ
ชัชชาเข้าไปปลอบ
"แต่ยังไงน้าต้องขอบใจปอโต้มากๆ นะจ๊ะ"
"ที่จริงคุณก็ต้องขอบใจผมนะ ผมก็ช่วยเหมือนกัน" ธันวาบอก
ชัชชาพูดอย่างเสียไม่ได้ "ขอบใจ" ชัชชาพูดสั้นๆ ก่อนหันหาน้ำฟ้า
"เรากลับกันเถอะลูก"
ชัชชาจูงน้ำฟ้าออกไป น้ำฟ้าหันมาบ๊ายบายปอโต้
ทั้งสองเดินลับตาไป ปอโต้แอบมองธันวาผิดหวังนิดๆ
ปารินนำเรื่องที่รู้ว่าเขตอรัญติดการพนัน มาบอกชัชชา ชัชชาหน้าเครียด
ปารินแนะนำว่าควรตัดไฟแต่ต้นลม ด้วยการฟ้องหย่า ชัชชาเครียด
ไม่แน่ใจจะเป็นวิธีที่ดีหรือเปล่า และลูกของเธอจะพร้อมไหม
"ฉันไม่คิดว่าเขาจะกลายเป็นคนอย่างนี้ได้" ชัชชาผิดหวังในตัวเขตอรัญสุดๆ
ชัชชามองหน้าปารินเสียใจมาก ปารินรีบเข้าไปปลอบ เขตอรัญเห็นได้ยินทุกอย่าง
ก็โกรธมาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น