ธันวาประคองชัชชาที่หมดสติเข้ามานั่งภายในรถของตน
พยายามเรียกชัชชาเพื่อให้ได้สติ ชัชชายังคงนิ่ง
ธันวาควานหายาดมภายในรถก่อนจะหยิบมาให้ชัชชาดม
ระหว่างนั้นเสียงมือถือของเอมี่ดังขึ้น ธันวาหยิบขึ้นมาดู
แล้วก็เห็นปอโต้โทรเข้ามา ธันวาลุกลี้ลุกลนจะรับหรือไม่รับดี
ก่อนจะหันไปมองชัชชาที่ยังไม่ฟื้นก็ตัดสินใจรับสาย ดัดเสียงเป็นเอมี่
แล้วบอกปอโต้ว่ากำลังงานยุ่งอยู่ แล้วจะโทรกลับ
ธันวาวางสายไปก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ระหว่างนั้นเสียงชัชชาดังขึ้น
ชัชชาเพ้อทั้งที่ยังหลับตา
"คุณมันเลวยิ่งกว่าสัตว์ สัตว์มันยังรักลูกของมัน
ไป"
ธันวาชะงักก่อนจะเห็นว่าที่ชัชชาพูดอย่างนั้นเพราะเพ้อไปไม่ได้ว่าเขา
ธันวาคว้ามือของชัชชาที่กำลังตีเขาเอาไว้ก่อนจะตะโกนเรียกให้รู้ตัว ชัชชาค่อยๆ
ลืมตาฟื้นคืนสติก่อนจะเห็นว่าตัวเองอยู่ในรถธันวาก็แปลกใจ
"ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่"
"ทำไมถามอย่างงั้น ผมไม่ได้ทำอะไรคุณนะ
ก็คุณไปเป็นลมกลางห้างอย่างนั้นคุณจะให้ผมพาคุณไปเล่นที่สวนน้ำหรือไง"
ชัชชาชะงักเมื่อรู้ว่าธันวาช่วยเอาไว้ ธันวาเห็นชัชชาสงบลงจึงลองถาม
"เมื่อกี้ผมเจอสามีคุณ เขาทำอะไรคุณรึปล่าว?"
ชัชชาไม่ตอบแต่ร้องไห้ออกมาแทน ทำเอาธันวาตกใจถามว่าเขตอรัญทำอะไรชัชชา
ชัชชาบอกว่าไม่ใช่เรื่องของธันวา แล้วเปิดประตูลงจากรถไป ธันวารีบเปิดประตูตามลงไป
กลัวชัชชาจะเป็นลมไปอีก
ธันวาก้าวตามไปคว้าแขนชัชชาไว้ แต่ชัชชาไม่ยอมไป
เกิดการยื้อยุดกันขึ้น เห็นสภาพว่าชัชชาอ่อนปวกเปียกแทบไม่มีแรงแต่ยังดื้อ
เขตอรัญที่กำลังขับรถจะออกจากห้างพอดี เห็นเข้า ก็ตาวาว
คิดว่าชัชชากับธันวามีอะไรกัน ด้วยความแค้นและความชั่วแล่นในหัว
เขตอรัญเลยหยิบมือถือถ่ายรูปทั้งคู่เป็นชุด เป็นช็อตที่ชัชชากำลังจะล้ม
ธันวาจึงรีบเข้ามาโอบเอวเอาไว้ ทั้ง2อึ้งมองหน้ากันชั่วครู่ เขตอรัญแอบถ่ายรูปไว้
"ไปให้พ้นนะ อย่ามายุ่งกับฉัน!" ชัชชาตวาดเสียงดังจนธันวาชะงักปล่อยมือ
"ต้องการเท่าไหร่"
ธันวางง "อะไรคุณ"
"ก็ที่คุณช่วยฉันไว้เมื่อกี้ไง
ต้องการเท่าไหร่ ผู้ชายอย่างคุณต้องการมากไม่ใช่เหรอ เงินน่ะ อยากได้เท่าไหร่"
ชัชชาพยายามเปิดกระเป๋าแล้วหยิบเช็คออกมาเขียนด้วยมือสั่นเทาเพราะความโกรธ
ธันวานิ่งมองชัชชาที่กำลังดูลนลานจนทำอะไรไม่ถูก
ชัชชาพยายามเขียนเช็คแต่ก็เขียนไม่ได้ จึงปาสมุดเช็คใส่หน้าธันวา
"เอาไป
อยากได้เท่าไหร่ก็เอาไป เลิกยุ่งกับฉันซะที"
ชัชชาตวาดเสียงดังจนธันวาชะงักปล่อยมือ
"นึกว่าผมว่างงานว่างการอยากจะยุ่งกับคุณนักเหรอ โธ่เอ้ย เชิญเลย อยากจะไปก็ไป
ผมจะเรียกปอเต๊กตึ๋งไว้ให้ หึ"
ธันวาหันหลังเดินจากไปอย่างเหลืออด
ขณะที่ชัชชายืนหอบเหนื่อยแววตาเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ
เขตอรัญหลบเข้ามาข้างเสาก่อนจะดูรูปของชัชชากับธันวาในมือถือที่เขาแอบถ่ายเอาไวเห็นรูปธันวากับชัชชาที่เหมือนกำลังกอดกันอยู่
เขตอรัญยิ้มร้ายกับภาพในมือ
ด้านชัชชา พยายามขึ้นรถ จะขับกลับเอง แต่ไม่ทันไร
ก็เป็นลมล้มฟุบอีกแล้ว ธันวาที่ยังเป็นห่วงชัชชา เห็นเข้า
ก็เลยต้องพาชัชชามาส่งที่บ้าน
ชัชชาฟื้นขึ้นมา เห็นตัวเองอยู่ที่บ้าน
ก่อนที่จะนึกได้ว่ายังไม่ได้ไปรับน้ำฟ้ากลับจากโรงเรียน
ก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นลงมาที่ห้องรับแขก
ทันใดนั้นชัชชาก็ชะงักอึ้งไปเมื่อมองเห็นภาพตรงหน้า
เมื่อเห็นน้ำฟ้านั่งทำการบ้านอยู่ที่โซฟาหันมาเห็นชัชชา
ชัชชารีบวิ่งเข้ามากอดน้ำฟ้าทันที ถามว่าใครไปรับกลับมา
น้ำฟ้าบอกว่าคุณพ่อปอโต้ไปรับมา ชัชชาชะงักสงสัย
"พ่อปอโต้บอกว่าคุณแม่ไม่สบาย
ก็เลยมารับน้ำฟ้าแทนคุณแม่"
น้ำฟ้าเอามือแตะหน้าผากชัชชา "คุณแม่หายแล้วเหรอคะ"
ชัชชาถึงกับน้ำตาซึมเมื่อเห็นลูกเป็นห่วง ดึงน้ำฟ้าเข้ามากอดอีก
"หายแล้วจ้ะ แม่ขอโทษนะคะ หิวหรือยังคะ เดี๋ยวแม่ทำอะไรให้ทานนะ"
"น้ำฟ้าอิ่มแล้วคะ คุณพ่อปอโต้ทำให้ อร่อยมากเลยคะคุณแม่"
"นายนั่นน่ะเหรอ
เอ่อ คุณอาน่ะเหรอจ้ะ"
"ค่ะ พ่อปอโต้ยังทำข้าวต้มไว้ให้คุณแม่ด้วยนะคะ
บอกว่าถ้าคุณแม่ตื่นแล้วให้ทานด้วย"
ชัชชานิ่งไปเมื่อรู้ว่าธันวาทำอะไรให้เธอบ้างระหว่างที่เธอไม่สบาย
0000000000000000000000000000
ธันวากลับไปบ้าน เห็นปอโต้กำลังนั่งหน้าหงิก
ธันวาสงสัยว่าปอโต้เป็นอะไร ปอโต้ถามธันวาว่ารู้ไหมแม่อยู่ที่ไหน
เขาโทรหาแม่ตั้งหลายครั้ง แต่แม่ไม่ยอมรับสาย
ธันวาบอกว่าแม่คงกำลังติดธุระ
แต่พูดยังไง ปอโต้ก็ไม่ยอมฟัง จนธันวาเหลืออด
ถามว่าจะให้แม่ทำตามใจปอโต้ทุกอย่างได้ยังไง ระหว่างนั้น
ชนะชลที่มานั่งรอเอมี่อยู่ในบ้านนานแล้ว ก็โผล่มา ถามขึ้น
"หรือว่าคุณเป็นคนกีดกัน ไม่ให้คุณเอมี่มาเจอปอโต้"
ธันวางงว่าชนะชลมาได้ยังไง ปอโต้รบเร้าจะเจอแม่
แต่ธันวาก็ยืนยันว่าเอมี่ยังมาเจอไม่ได้ ธันวาเผลอตวาด
"พูดไม่รู้จักฟังหรือไง
จะร่ำร้องไปถึงไหนนี่ ขืนเป็นแบบนี้ สักวันแม่เขาจะไม่มาอีก แล้วจะรู้สึก"
เทียมเตือนสติ "ใจเย็นๆ ครับคุณธัน"
ธันวาชะงักเพราะเห็นปอโต้มองน้ำตาคลอเบ้ามาที่เขา
"โธ่ปอโต้
พ่อไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้น"
ธันวายังพูดไม่ทันจบก็เห็นปอโต้วิ่งออกไปจากร้านแล้ว ธันวารีบเดินตามปอโต้ออกไป
ธันวาเดินออกมา เห็นปอโต้ยืนซึมๆ อยู่คนเดียว
หัวใจของพ่ออ่อนยวบลงเดินเข้ามาจับไหล่ปอโต้ พลางขอโทษ
ปอโต้บอกว่าไม่ต้องมาขอโทษเขา แค่ไปตามหาแม่ให้เขาเท่านั้น ปอโต้เดินหนี
แต่ธันวานั่งยองลงคว้าไหล่ปอโต้มากอดลูกไว้
"ปอโต้! ระหว่างพ่อกับแม่
ลูกต้องการใครกันแน่"
"ก็ผมมีพ่ออยู่ใกล้ๆแล้ว ผมก็ต้องการแม่ซีฮะ
พ่อปล่อยผมซีไปตามแม่มา"
2มือธันวาตกลงข้างตัว 2มือปอโต้จับไปที่หน้าธันวา
"นะพ่อนะ ตามหาแม่ให้ผมที วันนี้แม่หายไปทั้งวันเลย ผมกลัวว่าแม่จะหนีผมไป
ผมต้องตายแน่ๆ เลย ถ้าไม่ได้เจอแม่อีก"
ปอโต้ปล่อยมือจากหน้าธันวา
แล้วหันเดินคอตกกลับเข้าบ้านไป ธันวานั่งลงแผละอย่างกลัดกลุ้มอยู่ตรงนั้นเอง
พรุ่งนี้เขาต้องปลอมตัวเป็นเอมี่อีกครั้งแล้วเพื่อลูก
ชัชชาคุยกับน้ำฟ้า
รู้สึกอยากจะพาน้ำฟ้าไปเที่ยวทะเล น้ำฟ้าดีใจใหญ่ แต่แล้วก็เหมือนคิดได้บางอย่าง
ว่าถ้าไปกันแค่สองคนจะสนุกหรือ ชัชชาคิด
"อืม
งั้นเราชวนปอโต้กับคุณแม่เขาไปด้วยดีมั้ย"
เสียงปารินดังขึ้น
"คุณธันวาอีกคนดีมั๊ยครับ"
ชัชชาชะงัก น้ำฟ้าวิ่งไปหาปาริน
ชัชชาหันมาก็เห็นปารินยืนอยู่ ปารินนั่งลงลูบหัวเอ็นดูน้ำฟ้า
"ไงคะ
คิดถึงอามั้ย"
"คิดถึงคะ นี่ไงคะคุณแม่ ชวนอาปารินไปทะเลด้วยซิคะ"
ปารินชะงักมองชัชชา ชัชชาหลบสายตาโดยไม่รู้ตัวเพราะรู้สึกผิด
"เอ่อ
พอดีฉันเห็นว่าคุณยังเจ็บอยู่ ก็เลย ..."
ปารินขัดขึ้นเพราะรู้ว่าชัชชาลำบากใจ
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะผมก็ต้องเคลียร์งานที่ออฟฟิศเหมือนกัน"
"เหรอคะ
อย่างนี้อาปารินก็ไม่ได้เจอกับแม่ปอโต้ซิคะ" น้ำฟ้าพาซื่อ
ปารินได้ยินก็ชะงักเพราะขนาดน้ำฟ้ายังรู้ว่าชัชชากำลังจับคู่เขาให้กับเอมี่
ชัชชาตกใจ
"น้ำฟ้า! ไป ไปอาบน้ำแล้วนอนนะคะ ถ้าไม่อย่างนั้นแม่ไม่พาไปทะเลจริงๆ
ด้วย"
น้ำฟ้ารีบสวัสดีปาริน แล้ววิ่งออกไป
ชัชชาหันมาคุยกับปารินต่อแล้วเปลี่ยนเรื่อง
"เอ่อ
คุณจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ทำไมไม่โทรบอกฉันละคะ ฉันจะได้ไปรับ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะคุณคงจะยุ่งกับคุณธันวา"
ชัชชาชะงัก "ใครบอกคุณคะ
เขตอรัญไปหาคุณ" ชัชชาฉุกคิด
ปารินพยักหน้าแทนคำตอบ ชัชชาจะแก้ตัว
แต่ปารินกลับส่งรูปที่เขตอรัญถ่ายเอาไว้ที่ลานจอดรถให้ชัชชาดู
"คุณกับคุณธันวาก็แค่กอดกัน"
ชัชชาโกรธ "เขต ทำไมเขาถึงได้เลวอย่างนี้นะ"
"คุณอย่าโทษเขาเลย ก็ดีที่เขาทำให้ผมตาสว่างได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไรซะที"
"นี่คุณเชื่อเขามากกว่าเชื่อฉันเหรอคะ"
ปารินนิ่งเงียบแทนคำตอบ
ชัชชาเสียใจก่อนจะเดินออกไปหยิบซองรูปของเธอมาให้ปารินดู
ปารินรับมาสงสัยแล้วเปิดดูก่อนจะอึ้งไปเมื่อเห็นรูปของเขากับชัชชาถูกแอบถ่ายเอาไว้
"เขตเอารูปพวกนี้มาแบล๊คเมย์ขอเงินจากฉัน"
"แต่เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่"
"ฉันกับคุณธันวาก็เหมือนกัน
เขาก็แค่ช่วยฉันเพราะฉันช๊อคที่เขตเขาจะเอารูปพวกนี้ให้เพื่อนน้ำฟ้าดู"
ปารินได้ยินก็รู้เรื่องราวทั้งหมดจึงรู้สึกผิด รีบขอโทษ ชัชชาไม่ว่าอะไร
แต่ขอปารินอย่างหนึ่ง ปารินพยักหน้า ชัชชาพูดต่อ
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ขอให้คุณเชื่อใจเพื่อนอย่างฉันได้มั้ย"
ปารินเจ็บจิ้ดเหมือนเข็มทิ่มใจ "อืม"
ปารินเปลี่ยนเรื่อง "คุณได้บอกเขาเรื่องที่ผมเข้าโรงพยาบาลหรือเปล่า"
"เปล่านี่คะ ทำไมรึคะ"
"คุณไม่ได้บอกเขา
แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าผมเข้าโรงพยาบาล"
"คุณกำลังสงสัยว่าเขตอรัญเป็นคนที่..."
ปารินพยักหน้า ชัชชาสีหน้าเครียดลง
0000000000000000000
รัญนรีอยู่ที่ร้านอาหารกึ่งผับกับเกรียงชัย
แต่รัญนรีเบื่อที่เกรียงชัยไม่ค่อยทุ่มเงินให้เธอนัก
ขณะนั้นเขตอรัญเข้ามาเที่ยวในร้าน เห็นเกรียงชัยอยู่กับรัญนรี
เกรียงชัยทักทายว่ามาเที่ยวหรือ
เขตอรัญรับว่าพาน้องๆ มาใช้เงินสักหน่อย
รัญนรีได้ยินเรื่องเงินก็หูผึ่ง เขตอรัญจับสังเกตได้
ก็รู้ว่ารัญนรีน่าจะเห็นแก่เงินแน่ๆ เลยพยายามพูดเกทับเรื่องความมีเงินของตนเอง
ทำเอาเกรียงชับไม่ค่อยพอใจนัก
รัญนรีมาเข้าห้องน้ำด้วยความเบื่อเกรียงชัย
ทันใดนั้นก็มีมือหนึ่งเข้ามาคว้าร่างของเธอก่อนจะกระชากเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
รัญนรีอึ้งไปเมื่อเห็นว่าเป็นเขตอรัญ
"คุณเขต จะทำอะไรคะ"
"ก็ทำอย่างที่คุณชอบไง ไฟมันก็ต้องคู่กับน้ำมัน"
"มันก็ต้องดูก่อนละคะว่าน้ำมันที่ว่า เบนซินหรือดีเซล"
เขตอรัญยิ้มก่อนจะหยิบเงินปึกหนึ่งขึ้นมาโชว์แทนคำตอบ
รัญนรีเห็นเงินปึกนั่นในมือของเขตอรัญก็เปลี่ยนสีหน้ามายิ้มให้ทันที
ศศิวิภาที่นั่งอยู่ในรถค่อยๆลดกล้องส่องทางไกลลงมองไปรอบๆ สังเกตการณ์บ้านธันวา
แล้วศศิวิภาก็ชะงักไปเมื่อเห็นเอมี่ที่ไม่ได้ใส่วิก
กำลังปีนออกมาจากบ้านก่อนจะเห็นร่างของเอมี่ร่วงลงที่พุ่มไม้ข้างบ้าน
ศศิวิภาลดกล้องแล้วขยี้ตาด้วยความไม่เชื่อสายตา
ศศิวิภายกกล้องขึ้นส่องดูอีกครั้ง
เห็นธันวาที่ใส่วิกเรียบร้อยลุกขึ้นมาจากพุ่มไม้กำลังปัดเนื้อปัดตัวเอาเศษกิ่งไม้ใบไม้ออก
"ห๊า เมื่อกี้ยังผมสั้นอยู่ แล้ว" ศศิวิภาอ้าปากค้าง
ธันวาในร่างของเอมี่รีบวิ่งเข้ามาที่หน้าถังทอง ศศิวิภาสงสัย
"ทำไมจะต้องปีนออกมาจากในบ้าน แล้วก็เข้าไปในร้านใหม่หรือว่า..."
ศศิวิภาหน้าตื่นทันทีกำลังคิดชั่วร้ายที่กำลังโลดแล่นในหัว
เอมี่เข้ามาในร้าน พยายามง้อให้ปอโต้หายโกรธ แต่ปอโต้ก็งอนไม่เลิก
กระทั่งเอมี่นึกออกว่าเมื่อคืนชัชชาโทรมาชวนไปทะเล เอมี่เลยบอกปอโต้ว่าจะพาไปทะเล
ปอโต้ดีใจใหญ่ บอกให้ชวนธันวาไปด้วย จากที่ซึ้งๆ
อยู่ทำเอาเอมี่ถึงกับชะงักกลืนน้ำลายเอื้อก ซวยแล้วตู
ศศิวิภาได้ยินทุกอย่างก็ครุ่นคิด เรื่องนี้ต้องหาแนวร่วม
ที่คอนโดรัญนรี
รัญนรียืนคุยมือถืออยู่ที่ระเบียงของคอนโดด้วยท่าทางตกใจ
เมื่อศศิวิภาโทรมารายงานว่าเห็นเอมี่ออกมาจากบ้านธันวา
ศศิวิภาเสี้ยมว่าเอมี่น่าจะนอนค้างที่บ้านธันวาทุกคืนแน่ๆ ถ้าไม่มีอะไรกัน
ทำไมเธอถึงได้ยินว่าทั้งคู่จะพาปอโต้ไปทะเล
รัญนรีจี๊ดขึ้น
วางสายด้วยสายตาที่หมายแค้นเอมี่สุดฤทธ์ ระหว่างนั้นเสียงเขตอรัญดังขึ้นด้านหลัง
ถามว่าใครโทรมา รัญนรีสะดุ้ง
"ตื่นแล้วเหรอคะ เอ่อ
รัญคุยเสียงดังจนคุณตื่นหรือเปล่าคะเนี่ย"
"ใช่ แล้วถ้าผมตื่น
คุณคงรู้นะว่าใครจะต้องเดือดร้อน" เขตอรัญมองโลมเลีย
"เหรอคะ"
รัญนรีชายตาเซ็กซี่ให้เขตอรัญ เขตอรัญยิ้มมุมปาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น