ชัชชากลับมาถึงที่กรุงเทพฯพร้อมกับน้ำฟ้า เจอกับปารินนั่งรออยู่
แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันมาก เขตอรัญก็เข้ามาเสียก่อน
เขตอรัญถามว่าชัชชาพาลูกหนีเขาไปกับชู้ที่ไหนมา ทั้งหมดเลยมีปากเสียงกัน
ปารินถูกเขตอรัญต่อยล้มลงกับพื้น
ชัชชาร้องด้วยความตกใจ จะวิ่งเข้าไปหาปาริน
แต่ถูกเขตอรัญเดินมาจิกผมเอาไว้ กระชากชัชชาไปที่รถ
ปารินที่หันมาเห็นก็ลุกขึ้นเข้ามาขวาง
ตรงเข้ามากระชากไหล่เขตอรัญที่กำลังผลักชัชชาเข้าไปในรถ
ปารินต่อยเข้าไปที่หน้าของเขตอรัญจนเขตอรัญเซไปติดรถ
ขตอรัญเห็นเลือดที่มุมปากตัวเองก็บ้าเลือด
เดินเข้ามาที่ปารินแล้วเอาหัวโขกเข้าที่ดั้งจมูกปาริน
ปารินเลือดกระฉูดออกจากจมูกจนล้มลงอีก ชัชชากรีดร้อง
เขตอรัญกระชากปารินที่ล้มอยู่ขึ้นต่อย ต่อย ต่อย
ปารินถูกเขตอรัญต่อยจนแน่นิ่งไป ชัชชารีบวิ่งเข้ามาตีเขตอรัญและผลักเขตอรัญจนเซ
ชัชชารีบเข้ามาดูปาริน แต่เขตอรัญเข้ามากระชากชัชชาให้ลุกขึ้นแล้วจิกผมไปที่รถ
ก่อนจะผลักเธอเข้าไปแล้วตัวเองก็ตามเข้าไป
รถของเขตอรัญถอยหลังออกตัวเอี๊ยดดังลั่น ปารินถูกเขตอรัญต่อยจนสลบเหมือด
ธันวาที่บอกให้ปอโต้โทรถามน้ำฟ้าว่าถึงบ้านหรือยัง แต่ปรากฏว่าขณะโทรมา
น้ำฟ้าร้องไห้ยกใหญ่ บอกว่าเขตอรัญกับชัชชากำลังทะเลาะกันอย่างหนัก
ธันวารีบขับรถตามมาที่บ้านชัชชาทันที
ก็พบว่ามีรถคันนึงอยู่ข้างหน้ากำลังขับตรงเข้ามา
ธันวามองรถคันนั้นอย่างแปลกใจเพราะเห็นรถคันขับส่ายไปมา
ในรถเขตอรัญ
ชัชชากำลังร้องโวยวายตบตีเขตอรัญที่กำลังขับรถให้ปล่อยเธอลง
ก่อนจะตัดสินใจกัดแขนของเขตอรัญ เขตอรัญร้องลั่นเบรครถดังเอี้ยดก่อนจะหันมาตบชัชชา
ชัชชาถูกเขตอรัญตบจนหน้าหันไปอีกทาง เขตอรัญหันมากำลังจะขับรถต่อ
ทันใดนั้นก็ต้องหงุดหงิดเมื่อเห็นรถคันหนึ่งขับมาขวางหน้าเอาไว้
เขตอรัญเปิดกระจกตะโกนด่าออกไป
"เฮ้ย! จะมาจอดขวางหาอะไรวะ ถอยไปเซ่"
แล้วเขตอรัญก็อึ้งไปเมื่อเห็นธันวาลงจากรถคันนั้น ธันวายืนอยู่ข้างรถ
บอกให้ปอโต้รอในรถ ปอโต้มองตามด้วยความเป็นห่วง
ธันวาเดินเข้ามาที่รถของเขตอรัญ
ชัชชาถูกเขตอรัญตบจนเลือดกลบปากหันมาเห็นธันวาก็ดีใจ
ชัชชาได้สติรีบเปิดประตูลงจากรถ เขตอรัญตกใจเมื่อเห็นชัชชาลงจากรถไป
ธันวาเห็นชัชชาลงจากรถเลือดกบปากก็ตกใจ ชัชชากำลังจะวิ่งเข้ามาหาธันวา
ทันใดนั้นเขตอรัญก็เข้ามาคว้าได้ซะก่อน พลางบอกให้ธันวาถอยไป
เพราะไม่ใช่เรื่องของธันวา แต่ธันวาไม่ฟัง
เขตอรัญหันไปคว้าไม้ที่อยู่ข้างทางแล้วอาศัยจังหวะที่ธันวากำลังดูแลชัชชาตรงเข้ามาฟาดธันวาที่กลางหลัง
เขตอรัญทิ้งไม้แล้วเดินย่างสามขุมเข้ามากระชากคอธันวา
ชัชชาที่ถูกเขตอรัญผลักกระเด็นออกไปก็ตัดสินใจสู้สุดชีวิตกระโดดเข้าไปสู้กับเขตอรัญ
เขตอรัญหันไปตบเข้าที่หน้าชัชชาดังผัวะ ก่อนจะเข้าไปดึงให้ขึ้นรถ
ระหว่างที่เขตอรัญกำลังดันชัชชาเข้าไปในรถ อยู่ๆเสียงแตรรถธันวาก็ดังขึ้น แป๋น แป๋น
เขตอรัญชะงัก
ธันวาหันไปมองก็เห็นปอโต้กำลังกดแตรพร้อมกับตะโกนออกมา ให้คนช่วย
ชัชชาอาศัยจังหวะนั้นสะบัดเขตอรัญออกก่อนจะได้สติตะโกนขอความช่วยเหลือเสียงดัง
ผู้คนต่างเริ่มออกมามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ชัชชาตะโกนบอกผู้คน " ช่วยด้วยคะ
แจ้งตำรวจที พวกเราถูกทำร้าย"
ไทยมุงต่างจับจ้องมาที่เขตอรัญเป็นตาเดียว
ทำให้เขตอรัญที่กำลังจะเข้ามาดึงชัชชาต้องตัดสินใจผละออก
"เฮ้ย แสบนักนะมึง"
เขตอรัญรีบขึ้นรถก่อนจะถอยหลังเบี่ยงหลบรถของธันวาก่อนจะขับพุ่งออกไป
ธันวาค่อยๆ กระเสือกกระสนโดยมีชัชชาเข้ามาดู
ธันวาเอื้อมมือไปเช็ดเลือดที่มุมปากของชัชชา
ระหว่างนั้นชัชชานึกถึงปารินขึ้นมาได้รีบวิ่งกลับไปที่บ้านทันที
ธันวารีบวิ่งตามชัชชาออกไป
ธันวาวิ่งตามชัชชาเข้ามาที่บ้าน
แล้วธันวาก็อึ้งไปเมื่อเห็นชัชชากำลังประคองร่างของปารินร้องไห้
ระหว่างนั้นปารินค่อยๆ รู้สึกตัว ถามชัชชาว่าเป็นยังไงบ้าง
ชัชชาอึ้งไปเมื่อเห็นปารินไม่ได้ห่วงตัวเอง เพราะคนแรกที่เขาเป็นห่วงคือเธอ
ชัชชารีบตะโกนบอกเด็กในบ้านให้โทรเรียกรถพยาบาล แล้วถามหาน้ำฟ้า
ราตรีบอกน้ำฟ้าอยู่ข้างบนบ้าน ร้องไห้ใหญ่เลย ชัชชาตกใจ
ปารินเอื้อมมือมาลูบหน้าชัชชาด้วยความเป็นห่วง ชัชชาจับมือปารินเอาไว้
ธันวาเห็นภาพที่ชัชชากับปารินต่างห่วงหาอาทรกันทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน
ธันวาค่อยๆหันเดินจากไปอย่างเงียบๆ
รัญนรีนั่งน้ำตาคลออยู่ภายในห้อง
เห็นบนโต๊ะมีขวดเบียร์วางเกลื่อน
บนเตียงมีกระเป๋าเสื้อผ้าวางอยู่ยังไม่ได้เอาเสื้อผ้าออก
ทันใดนั้นรัญนรีก็ปาขวดเบียร์ในมือออกไปทางประตูหน้าห้องเพื่อระบายอารมณ์
เป็นจังหวะเดียวกับที่เขตอรัญเปิดประตูเข้ามาในห้อง
ขวดเบียร์กระทบผนังห้องเฉียดเขตอรัญไปนิดเดียว เขตอรัญตกใจหลบวืด
ถามว่าจะฆ่าเขาหรือไง รัญนรีเห็นเขตอรัญเท่านั้นก็ปล่อยโฮออกมา
ถามว่าเขตอรัญจะไม่ทิ้งเธออีกคนใช่ไหม เขตอรัญสงสัยว่าใครทำรัญนรี รัญนรีโวยวาย
"ทำไมเขาไม่ชอบฉัน ไอ้คนบ้า ไอ้โง่ โง่ โง่"
"เลิกแหกปากได้แล้ว"
รัญนรีชะงักเมื่อเขตอรัญตวาดเสียงดัง เขตอรัญดึงรัญนรีตรงไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง
"ดูสารรูปเธอซิ ดูได้มั้ย"
รัญนรีหันไปตบตีเขตอรัญ "ไอ้บ้า
แกก็เหมือนคนอื่น"
เขตอรัญจับมือเอาไว้
"ทำไมเธอไม่ไปทำไอ้คนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ ถ้าเป็นฉัน ใครที่มันทำให้ฉันเจ็บ
ฉันจะทำกลับไปเป็นสิบเท่าร้อยเท่า จำเอาไว้ว่าเราไม่ใช่ผู้แพ้"
เขตอรัญพาลเจ็บใจไปถึงชัชชา
รัญนรีได้ฟังก็หยุดร้องไห้ก่อนจะเห็นสายตาของเธอหรี่ลงร้ายกาจ
ชัชชามาหาธันวาที่ร้านถังทอง แต่ไม่เจอธันวา
เจอแต่โก๋กับเทียมที่บอกว่าธันวาออกไปส่งปอโต้ที่โรงเรียน ชัชชาบอกว่าไม่เป็นไร
เธอจะรอ จากนั้นชัชชาก็ขอลองทำขนมถังทองไทยเครปดูบ้าง
ธันวากลับมา
เจอชัชชาเดินถือถาดออกมาเสริฟถังทอง
ธันวามองชัชชาอึ้งไปในความแปลกตาและรู้สึกว่าชัชชาสวยขึ้น
โก๋กับเทียมทำหน้าเสียอย่างรู้สึกผิดว่าชัชชาอยากทำเอง
ธันวาเดินเข้าไปหาชัชชาที่กำลังเสริฟถังทองให้กับลูกค้า ถามว่ามาทำอะไรที่นี่
"คุณลืมไปแล้วหรือไง ตอนนี้ฉันก็เป็นส่วนนึงของถังทองไทยเครปแล้ว
แต่ฉันคงจะเรียกตัวเองว่าเป็นหุ้นส่วนได้ไม่เต็มปากถ้าฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย"
"คุณนี่ก็แปลกคนเนอะ สบายๆ ไม่ชอบ ชอบลำบาก" ธันวาหัวเราะ
โก๋สำทับ
"ใช่ครับ แถมยังทำให้พวกผมลำบากใจด้วย"
"ถ้าไม่อยากลำบากใจ
ก็คิดว่าฉันเป็นส่วนนึงของถังทองเหมือนกับทุกคนซิคะ"
ชัชชายิ้มแย้ม
ธันวาเห็นความมุ่งมั่นของชัชชาก็ยิ้มออกมา
"ก็ได้
งั้นผมจะให้คุณรู้จักทุกซอกทุกมุมของถังทอง คุณห้ามบ่นก็แล้วกัน"
"คุณนั่นแหละที่จะบ่น เพราะฉันจะถามคุณจนรำคาญเลยคอยดู"
ทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่ทั้งสองจะฉีกยิ้มออกมา เทียมกับโก๋มองหน้ากันยิ้มๆ
อย่างรู้สึกว่าทั้งสองคนมีบางอย่างในใจต่อกัน
ชัชชาวางถังทองฝีมือตัวเองลงบนจาน
ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบ
"ระวังร้อนคุณ!" ธันวาร้องเตือน
ไม่ทันซะแล้ว
ชัชชาสะดุ้งเพราะดันไปจับถังทองเต็มๆ ธันวารีบจับมือชัชชาขึ้นมาดูอย่างเป็นห่วง
ชัชชาอึ้งไปแอบมองธันวาหัวใจเต้นแรง แต่แล้วเสียงรัญนรีกลับดังขึ้น
"ทำอะไรกันน่ะ"
ธันวากับชัชชาหันไปก็เห็นรัญนรียืนหน้าตาเอาเรื่องอยู่
"ตกใจเหรอคะที่รัญเข้ามาขัดจังหวะ" รัญนรีหรี่ตามองเอาเรื่อง
ธันวากับชัชชาแปลกใจก่อนจะรู้สึกตัวว่ากำลังจับมือกันอยู่
ทำให้ทั้งสองรีบปล่อยมือทันที โก๋กับเทียมรีบวิ่งตามเข้ามา ชัชชารีบบอก
"เอ่อ
มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะคะ"
รัญนรีตวาดกลับ "มารยา!"
ชัชชาถึงกับชะงัก
รัญนรีพูดจบก็ปรี่เข้ามาจะเอาเรื่องชัชชา ธันวารีบเข้ามาขวาง โก๋กับเทียมดึงเอาไว้
คนในร้านเริ่มหันมามอง มีละครให้ดูซะแล้ว
"รัญ คุณจะทำอะไร !"
"ทำในสิ่งที่รัญควรทำไงคะ ทำไม
ลูกผัวก็มีแล้วยังมักมากชอบแย่งของชาวบ้านหรือไง" ชัชชาหน้าร้อน "มากเกินไปแล้วนะคะ
ฉันกับคุณธันวาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรมากไปกว่าเพื่อนร่วมงาน"
แวบนั่นของคำพูดชัชชาทำให้ธันวารู้สึกเจ็บจิ๊ดขึ้นมาในใจยังไงชอบกล
"เพื่อนร่วมงานหรือเพื่อนร่วมเตียงกันแน่" รัญนรีไม่ลดละ
ธันวาไม่ปล่อยให้รัญนรีพูดอะไรมากไปกว่านี้ จึงรีบเข้าไปดึงรัญนรีออกไปทันที
ชัชชามองตามไม่พอใจก่อนจะพ่นลมออกมาด้วยความเหนื่อยใจ
"คราวนี้ไฟไหม้ป่าแล้วล่ะว่ะไอ้โก๋"
ธันวาลากรัญนรีออกมาที่หน้าร้าน
รัญนรีสะบัดแขนธันวาออกก่อนจะปรี่เข้าไปในร้านใหม่ ธันวารีบยื้อเอาไว้
"คุณบ้าไปแล้วเหรอไง"
"ใช่คะ รัญมันบ้า รัญรักคุณจนบ้าไปแล้ว"
"แต่สิ่งที่คุณทำอยู่นี่เขาไม่ได้เรียกว่าความรักหรอกนะรัญ" ธันวาหน้ายุ่ง
"แล้วให้เรียกว่าอะไรคะ
ต้องให้รัญปล่อยคุณกับนังนั่นแต่งงานกันเหรอคะถึงจะเรียกว่ารัก
ความรักของรัญมันไม่ใช่ความเสียสละนะ" รัญนรียังไม่ยอม
"รัญ
คุณไม่ได้ยินหรือไงว่าผมกับเขาไม่ได้มีอะไรกัน" ธันวาเริ่มเซ็ง
"อ๋อ เหรอคะ
คุณมองยัยนั่นแทบจะกลืนกิน แต่กับรัญ
คุณไม่เคยมองรัญด้วยสายตาแบบนั่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว"
ธันวาชะงักสงสัยในตัวเองว่าเป็นอย่างที่รัญนรีพูดเหรอ แต่กลบเกลื่อน "ตามใจ
ถ้าคุณคิดอย่างนั้นแล้วสบายใจก็เรื่องของคุณ
แต่ผมบอกไว้ก่อนว่าถ้าคุณก้าวไปในร้านเมื่อไหร่ ผมกับคุณเลิกกัน"
ธันวาเดินเข้าไปในร้านอย่างหงุดหงิด รัญนรีอึ้งปากค้างจะเดินตามเข้าไปในร้าน
แต่พอโดนประตูก็ชะงักเหมือนผีโดนสายสิญจน์เพราะกลัวว่าจะเลิกกับธันวา
รัญนรีกระทืบเท้าไม่พอใจ
"คอยดูนะธัน รัญไม่หยุดแค่นี้แน่
คุณต้องเป็นของรัญคนเดียว"
ธันวาเข้ามาในร้านเห็นชัชชากำลังเก็บกระเป๋าถอดผ้ากันเปื้อนออก
โก๋กับเทียมยืนก้มหน้างุดเพราะบรรยากาศมาคุสุดๆ
"ผมขอโทษ"
ธันวาหน้าเครียดปนเศร้า
"ขอโทษฉันทำไมคะ ฉันต่างหากที่ควรจะขอโทษคุณ"
ธันวาสงสัย ชะงักไปกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของชัชชา ชัชชาพูดต่อ
"เพราะฉัน
เลยทำให้คุณกับแฟนต้องทะเลาะกัน"
"โอ๊ย คุณเข้าใจผิดแล้วครับ
คุณธันกับยัยนั่นน่ะไม่ใช่" โก๋ยังพูดไม่จบ ชัชชาแทรก
"ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอกคะ
ฉันไม่ได้อยากรู้" ชัชชากับธันวา
"แล้วอีกอย่างเราจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน ใช่มั้ยคะ"
ธันวาพยักหน้าพูดไม่ออก โก๋กับเทียมมองหน้ากัน ชัชชาขอตัว
บอกว่าพรุ่งนี้เธอจะไปสำรวจตลาดที่ห้างฯเดิม ถ้ายังไงให้ธันวาไปตามนัดด้วยเวลา 11
โมง ชัชชาพูดจบก็คว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไป ธันวามองตามเซ็งในอารมณ์สุดๆ
000000000000000000000
พิษณุเป็นครูสอนให้เหล่าสมาคมผู้ปกครอง ซ้อมละครเวที
และต้องมาสอนแจ่มจันทร์ตัวต่อตัวที่บ้าน เพราะแจ่มจันทร์ยังไม่คล่องนัก
แจ่มจันทร์กำลังเอาหนังสือเทิร์นศรีษะแล้วซ้อมเดินแบบนางแบบ
พิษณุทำท่านำให้แจ่มจันทร์ดู แจ่มจันทร์เข้าไปเดินคู่กับพิษณุ
แต่พอจังหวะหมุนตัวแจ่มจันทร์ดันเสียหลัก พิษณุรีบพยุงเอาไว้
ระหว่างนั้นเองวันชนะก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก
พอเห็นภาพที่พิษณุกับแจ่มจันทร์ใกล้ชิดกันก็เกิดอาการหึงขึ้นมาทันที ปรี่เข้ามา
พิษณุกับแจ่มจันทร์เงยหน้ามองก็เห็นวันชนะอยู่ แจ่มจันทร์แปลกใจ
"คุณ
ทำไมวันนี้กลับเร็วละคะ"
"ผมจะกลับเร็วหรือช้ามันก็เรื่องของผม" วันชนะหันไปหา
"คุณเป็นใครมาทำอะไรในบ้านของผม กับภรรยาผม"
"ผมชื่อพิษณุเป็นผู้กำกับละครเวที
กำลังซ้อมให้คุณ .." พิษณุยังพูดไม่จบ
วันชนะ ขัดขึ้นอย่างไม่พอใจ "
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร
แต่คุณไม่รู้หรือไงว่าการอยู่สองต่อสองกันในบ้านตามลำพังมันไม่ควร"
แจ่มจันทร์ตกใจกลัวว่าวันชนะจะเข้าใจผิด
พิษณุรู้ว่าวันชนะกำลังหึงจึงทำให้เกิดไอเดียขึ้นมาทันที พิษณุเก็กแมนสุดฤทธ์
"ขอโทษด้วยครับ ผมอาจจะเข้าใจผิด
พอดีผมเห็นว่าคุณแจ่มจันทร์เธอไม่ค่อยพูดถึงสามี ผมก็นึกว่าสามีเธอตายไปแล้ว"
วันชนะจะเอาเรื่อง "อ้าวเฮ้ย! ทำไม แช่งกันเหรอวะ"
"เปล่าครับคุณ
แต่ถ้าคุณแจ่มจันทร์เป็นม่ายจริง
ก็คงจะเป็นแม่ม่ายที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ"พิษณุพูดเสร็จก็หันไปทำตาเยิ้มใส่แจ่มจันทร์
วันชนะโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อพิษณุเล่นเกี้ยวแจ่มจันทร์ต่อหน้า
แต่ระหว่างที่วันชนะกำลังจะเอาเรื่องเสียงมือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน
วันชนะมองมือถือก่อนจะเดินปลีกตัวออกไปทันที
พิษณุมองตามจนวันชนะรับตาก็หัวเราะคิกคัก แจ่มจันทร์ตาโต
"คุณณุ
ทำไมคุณไม่บอกเขาไปละคะว่าคุณไม่ได้ชอบผู้หญิง"
"ถ้าบอก
เขาก็ไม่หึงณุกับคุณแจ่มซิคะ"
"งั้นก็แปลว่า ..." แจ่มจันทร์ยังพูดค้างไว้
พิษณุต่อให้ "ณุว่า เราเห็นจุดอ่อนของเขาแล้วละคะ"
วันชนะคุยมือถือไปก็ลุกลี้ลุกลนพยายามชะโงกมองแจ่มจันทร์ด้วยความหึง
"วันนี้พี่ไปไม่ได้จริงจ้ะโอปอล พอดีพี่รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย"
วันชนะพูดกับตัวเอง
"เหมือนโดนแทงข้างหลัง ก็แล้วจะเอายังไง
ก็พี่บอกว่าพี่ไปไม่ได้ เออ ไม่ต้องรู้หรอก แค่นี้นะ" วันชนะกดวางสายอย่างหงุดหงิด
0000000000000000000000000
เกรียงชัยโทรหารัญนรี
รัญนรีขณะนั้นอยู่กับเขตอรัญก็ไม่อยากรับ เขตอรัญบอกว่าให้รับเถอะ
เพราะว่ายังไงถึงเกรียงชัยจะมีเมีย แต่ก็มีเงิน รัญนรีเลยยอมรับโทรศัพท์
เกรียงชัยนัดรัญนรีมาที่ร้านอาหาร
รัญนรีทำกระเง้ากระงอดว่าเกรียงชัยมาหลอกเธอทั้งที่มีเมียอยู่แล้ว
เกรียงชัยรีบง้องอน ถามว่ารัญนรีอยากได้อะไร เขาจะยอมทำให้ทุกอย่าง
รัญนรีแกล้งพูดว่าอย่าเลย เก็บเงินเอาไว้ให้ภรรยาของเกรียงชัยดีกว่า
เขตอรัญตอนนั้นทำเป็นเดินเข้ามาได้ยินพอดี ก็พูดขึ้น
"คุณเกรียงถ้าคุณมีปัญหาเรื่องเงินปรึกษาผมได้นะครับ"
เกรียงชัยรู้ทันทีว่าเขตอรัญกำลังหักหน้าก็ไม่ยอม
"ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงครับ
แต่เงินสิบล้านในแบงค์ของผมคงพอไม่ต้องลำบากคุณเขตมั้งครับ"
เขตอรัญกับรัญนรีได้ยินก็แอบตื่นตาตื่นใจ
เขตอรัญเก็บข้อมูลทันทีก่อนจะแอบส่งซิกให้รัญนรี
"งั้น ผมก็คงหมดประโยชน์แล้ว
ไปก่อนนะครับ"
เขตอรัญยิ้มให้เขตอรัญกับรัญนรีก่อนจะเดินออกไป
รัญนรีแกล้งทำเป็นอารมณ์เย็นลง
"แล้วคุณทำอย่างนี้
คุณจะไม่มีปัญหากับคุณศศิเหรอคะ"
"คุณจะพูดถึงยัยปลากะโห้นั่นทำไม
คุณก็รู้นี่ว่าผมอยู่กับเขาแค่ตัว แต่หัวใจผมน่ะเป็นของคุณน่ะ"
รัญนรีแกล้งทำงอน เกรียงชัยเห็นก็รู้ว่ารัญนรีหายโกรธแล้วจึงดึงเข้าหอม
"อย่าทำอย่างนี้อีกก็แล้วกัน"
"จ้ะ ผมสัญญา"
เกรียงชัยรีบกุลีกุจอจัดที่จัดทางให้รัญนรี
เห็นรัญนรีแอบมองเขตอรัญที่นั่งอยู่ที่โต๊ะห่างออกไป
ทั้งสองแอบมองกันด้วยสายตาที่รู้กัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น