นงไฉนมาขอโทษแหวนและขอให้แหวนกลับไปทำงานตามปกติ
แหวนเข้าใจนงไฉนและยิ้มรับ
จอมบอกกับแหวนว่าอยากรักษานงไฉนให้หาย
เพราะตัวเองจะได้รู้ความจริงเรื่องภาพในมือถือด้วย
ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าอาการตัวเองก็ดีขึ้นด้วย
วันรุ่งขึ้นแหวนแวะมาว่ายน้ำที่สระในโรงแรม ชาคริตเข้ามาใกล้ๆ ที่ริมสระ
แหวนขึ้นจากสระน้ำพอเห็นชาคริตก็จะเดินหนี
"จะรีบไปไหนล่ะ อยู่ด้วยกันก่อน
ยิ่งนายจอมห้ามผมเข้าใกล้คุณ มันก็ยิ่งท้าทายผมใหญ่"
ชาคริตจับมือแหวน
แหวนสะบัดมือออก
"คุณนงเจ็บปวดเพราะคุณมามากแล้วนะ ไม่เห็นใจเธอบ้างเหรอ"
"ภรรยาก็ส่วนภรรยาซีครับ สำหรับคุณ ถ้ายอมเป็นของผม
ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการมากกว่าที่นายจอมให้เสียอีก"
"เอ๊ะ
คุณจอมกับฉันเหมือนพี่น้องกัน คุณจอมบอกคุณแล้วนี่"
"จะให้เชื่อเหรอ"
ชาคริตปล้ำแหวน
แหวนจะร้อง แต่ถูกชาคริตปิดปากไว้ นงไฉนเห็นแล้วตะลึงงัน
ก่อนจะหลบวูบเข้ามุมอาคาร เพราะเสียงคนเดินเข้ามาคืออานนท์
เสียงกรีดของแหวนดังขึ้น อานนท์จะวิ่งไปตามเสียง แต่เดชชาติยึดไว้
"ปล่อยผม" อานนท์จะวิ่งขึ้นสระน้ำ สวนกับแหวนที่วิ่งลงมา
"คุณแหวนมีเรื่องอะไร"
"ไปถามนายคุณก็แล้วกัน ทุเรศที่สุดเลย"
แหวนวิ่งกระเจิงไป อานนท์และเดชชาติวิ่งเข้าไปที่สระน้ำ
นงไฉนที่หลบมุมอยู่ตัวสั่นเทิ้ม เธอรีบผละไปจากสระ
นงไฉนเดินแยกมาลำพัง
หน้าตาหมดอาลัย พิมพาสวนมาพอดีทักว่า
"หนูนง เป็นอะไรน่ะ"
"คุณแม่คะ
คุณคริตอีกแล้ว เขาทำอีกแล้ว"
"เข้ามาพักข้างในก่อนลูก"
พิมพาพานงไฉนมาที่มุมกาแฟ และวางยาให้นงไฉนทาน
"แม่คะ หนูไม่ได้เป็นอะไร
ไม่ต้องทานหรอกค่ะ"
"หนูมือสั่นขนาดนี้ ทานหน่อยดีกว่า"
นงไฉนกินยาและดื่มน้ำตาม พิมพามองอย่างพึงใจ
"แล้วเล่ามาซี
หนูไปเห็นอะไรเข้า"
นงไฉนพยายามสงบสติอารมณ์ พิมพาสีหน้าลุ้น
"คุณคริต
เขาลวนลามคุณแหวนอีกแล้ว แม่คะ หนูไม่ได้ตาฝาดนะคะ คราวนี้ทั้งคุณแหวน อานนท์
กับคุณเดชชาติ ก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ทุกคนยืนยันได้ว่าคุณคริตรังแกคุณแหวนจริงๆ"
"หยุด หยุดพูดได้แล้ว"
นงไฉนนิ่งงัน เหมือนถูกสะกด
ชาคริตมายืนมองอยู่ระยะไกล หลบอยู่หลังพุ่มไม้ เห็นนงไฉนนั่งนิ่งงันกับพิมพา
พิมพามองจ้องอย่างมาดร้าย จับมือของนงไฉนไว้แน่น
"ฟังที่ฉันพูด
แล้วทำตามทุกอย่าง เธอจะต้องไปจัดการกับนังเด็กแหวนนั่น
มันกำลังจะแย่งนายคริตไปจากเธอ เธอจะต้องทำให้มันทั้งเจ็บทั้งอาย
ไปจัดการมันเดี๋ยวนี้ เหมือนที่เธอเคยทำกับยายนรีมาแล้วไง"
"แม่คะ แต่"
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ทำตามที่ฉันสั่ง"
"ค่ะแม่"
"ไปได้แล้ว"
นงไฉนลุกจากโต๊ะในสภาพสะกดจิต
พิมพามองอย่างสมใจ ชาคริตเข้ามาสมทบกับแม่
"เป็นไงครับแม่"
"เป็นไปตามแผนทุกอย่าง"
ด้านแหวนนั่งร้องไห้เช็ดน้ำตาอยู่หน้าสปา นงไฉนที่มองอยู่ นัยน์ตาวาวโรจน์
มองแหวนอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ นงไฉนตรงไปหาทันที สีหน้าอาฆาตแค้น
ชาคริตและพิมพาที่เข้ามาแอบมองอยู่ ยิ้มให้กัน
แหวนกลับเข้ามาในส่วนสปา
เห็นลูกค้าหญิงกำลังนวดเรียงลำดับกันในโถง นงไฉนตามติดเข้าประชิดร่างแหวน
"นังสารเลว"
แหวนหันมา พร้อมกับบรรดาแขกหญิงและพนักงานหยุดกิจกรรมทั้งหมด
นงไฉนตบหน้าแหวนฉาดใหญ่ แหวนเซล้มไปบรรดาคุณนายร้องกันวี๊ดว้าย
"คุณนง
นี่มันเรื่องอะไรกันคะ"
"ยังมาทำไม่รู้เรื่องแกจะแย่งคุณคริตไปจากฉัน
ใช่ไหมบอกมาซี แกจะแย่งสามีฉันใช่ไหม ที่สระน้ำฉันเห็นนะ" นงไฉนจิกผมแหวน
"ปล่อยนะ สามีคุณข่มเหงฉันเอง เอ๊ะ ถ้าคุณเห็นคุณก็ต้องรู้นี่ว่าฉันถูกรังแก
เหมือนคราวที่แล้ว"
"โกหก"
นงไฉนตบหน้าแหวนอีกฉาด แหวนร้องกรี๊ด
นงไฉนตบไม่ยั้ง พนักงานหญิงเข้ามาช่วยกันดึงนงไฉนออก แหวนพยายามปัดป้องสู้
จอมวิ่งเข้ามา
"มันเรื่องอะไรกัน" จอมดึงร่างนงไฉนออกมา
"นังเด็กใจแตกของคุณคนนี้ ให้ท่าไปทั่ว ตอนนี้กำลังยั่วสามีฉัน"
บรรดาคุณนายฮือขึ้นพร้อมกัน
"คุณนงไฉน คุณพูดอะไรของคุณ"
"ปล่อย
ปล่อยฉัน"
"ช่วยด้วยค่ะพี่ ยายคุณนายบ้าไปแล้ว"
"บ้าเหรอ ฉันไม่ได้บ้า
อย่ามาหาว่าฉันบ้านะนังชั่ว"
นงไฉนจะเข้าถึงตัวแหวนอีก บรรดาคุณนายร้องเอะอะ
จอมดึงนงไฉนแล้วจับอุ้มออกไปจากโถง นงไฉนกรี๊ดดด
จอมอุ้มนงไฉนเข้ามาในห้องน้ำ
สวิงประตูล็อคแล้วเปิดน้ำราดร่างนงไฉน นงไฉนร้องกรี๊ดไม่เลิกพยายามต่อสู้
"ฉันจะบอกคุณคริต พวกแกรังแกฉัน"
"คุณเป็นอะไรของคุณ คราวที่แล้ว
คุณบอกว่าคุณเข้าใจผิดแหวนไม่ได้ให้ท่าคุณคริต แล้วทำไมตอนนี้เป็นแบบนี้"
"ตอนนี้ก็คือตอนนี้น่ะซี ยายแหวนของคุณคือนังตัวร้าย แย่งผัวชาวบ้าน"
"คุณมันตีสองหน้าแบบนี้นี่เอง ครั้งที่แล้วทำเล่นละครเป็นยายแสนดี
เข้าใจทุกอย่าง ถึงกับมาขอโทษแหวน ขอโทษผม แต่ตัวจริงคือแบบนี้ใช่ไหม"
"ใช่
ฉันเป็นแบบนี้แหละ ปล่อยนะ ปล่อย"
"เก่งมาก เล่นเอาผมเกือบเชื่อคุณแล้ว
เข้าใจหว่านเสน่ห์นะ มารยาหญิงจริงๆ ถ้าอย่างนั้นคุณต้องได้บทเรียนแบบนี้"
จอมยึดร่างของนงไฉนปะทะติดผนังห้อง จับคางนงไฉนเงยขึ้น
แล้วจูบบดขยี้นงไฉนกอดรัดไว้แน่น นงไฉนพยายามดันร่างเหมือนจะหมดแรง
น้ำที่ฉีดซ่าลงมาที่ร่างทั้งสองกระตุ้นความรู้สึกเพิ่มขึ้น
จอมถอนใบหน้าออก
นงไฉนแน่นิ่งไปแล้ว ค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น น้ำจากฝักบัวไหลอาบร่าง
จอมมองนงไฉนอย่างชิงชังและสะใจ เสียงเคาะประตูรัว เสียงพนักงานเอะอะนอกห้อง
เสียงเคาะประตูลั่น อานนท์กระแทกเข้ามา พร้อมพนักงานชาย จอมรีบผละจาก
นงไฉนที่นั่งตาลอยอยู่กลางสายน้ำ พนักงานหญิงสองสามคนอออยู่หน้าประตู
"อะไรกันครับ พี่นงเป็นอะไร"
"สงบแล้ว ผมพามาแช่ในน้ำนี่แหละ
ทำให้เธอสงบลง"
"พี่นง โธ่ ช่วยพาออกไปที" อานนท์และพนักงานชายประคองนงไฉนไป
จอมกับแหวนมาเอาเรื่องชาคริต แต่ชาคริตบอกว่าทุกอย่างเป็นแผนที่วางเอาไว้
เพราะรู้จุดอ่อนของนงไฉนเรื่องนี้ดี
"คุณแกล้งปล้ำฉัน หลอกคุณนง" แหวนเคือง
"ครับ โธ่ นึกถึงความจริง ผมได้บทเรียนไปแล้ว คงไม่คิดจะทำผิดหนสองหรอกครับ"
"ไม่ใช่แค่หลอกฉัน คุณยังให้คุณนงเล่นงานฉันอีก ฉันฟ้องร้องได้หลายกระทงเลย"
"ผมจะชดใช้ให้ทั้งหมดครับ"
"คุณทำไปทำไม"
"ผมทำเพื่อคุณนะคุณจอม
ผมต้องการให้คุณนงรักษาตัวกับคุณโดยเร็วที่สุด"
"คุณลงทุนทำขนาดนี้
มันเลือดเย็นมากเลยนะครับสำหรับสามีที่ทำกับภรรยา
คุณทำให้อาการทางจิตของเธอทรุดหนักลงไปอีก"
"ถ้าคุณมีภรรยาที่มีอาการประสาทอย่างคุณนง คุณไม่มีทางเลือกอื่น
นอกจากให้เธอยอมรับว่าเธอควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ แบบนี้"
"คุณทำมานานแล้วงั้นซี"
"เปล่าเลย นี่คือครั้งแรก
อย่าเห็นผมเป็นคนโหดขนาดนั้นซีครับ
ผมแค่หยิบฉวยประโยชน์จากวิกฤติของเธอมาเท่านั้นเอง"
"ยังไงก็โหดอยู่ดี"
แหวนไม่พอใจ
"ไม่เป็นไรครับ อ้อ บทบาทยังไม่จบแค่นี้นะครับ
ผมต้องขอร้องคุณสองคนอีกเรื่องหนึ่ง เดชนายจัดการที ฉันไปหาคุณนงก่อน" ชาคริตออกไป
"อย่างนี้นะครับ เดี๋ยวเราจะต้องไปพบคุณนงด้วยกัน
เพราะฉะนั้นเหตุการณ์การปล้ำที่สระ คงต้องเปลี่ยนบทกันใหม่"
เดชชาติยิ้ม
จอมและแหวนทั้งทึ่งทั้งงง
ทั้งหมดมาหานงไฉนและอธิบายให้ฟังว่าไม่มีอะไรอย่างที่นงไฉนคิด
ที่แหวนร้องเพราะอายที่ซิลิโคนหลุดออกมาเท่านั้น นงไฉนฟังแล้วต้องขอโทษแหวนอีกครั้ง
และสรุปว่าตัวเองต้องยังไม่หายดีแน่ จอมคอยจับสังเกตพิมพา ชาคริตตลอด
จอม แหวน
ปรึกษากันถึงสิ่งที่เกิดขึ้น โดยมีโชคนั่งฟังอยู่ ส่วนธงยังคงสนุกสนานกับการวาดภาพ
โชคบอกว่าเท่าที่ฟังน่าจะประเมินสถานการณ์ว่าตัวการจริงๆ คือชาคริตกับพิมพา
ที่อยากฮุบสมบัติของนงไฉนไว้ให้หมด
กลางดึกคืนนั้นจอมกับธงวางแผนกัน
จอมให้ธงทำหน้ากากเทวัญตอนเสียโฉมเอาไว้ และใส่เป็นเทวัญเดินอยู่ที่ริมทะเล
นงไฉนมองจากระเบียงเห็นร่างนั้นเข้าก็วิ่งมาดู
แต่พอนงไฉนมาถึงกลับไม่เจอใคร
เธอเดินไปเรื่อยๆ จนสุดหาด จนเทวัญปรากฏตัวขึ้น นงไฉนกรี๊ดลั่น
เทวัญคาดคั้นว่านงไฉนตบแหวน เพราะตั้งใจไม่ใช่บ้าใช่หรือเปล่า
แต่นงไฉนพูดด้วยอาการลนลานบอกว่าเธอเห็นภาพชาคริตกับแหวนจริงๆ
ก่อนจะเจอกับพิมพาและกินยาระงับประสาท
เทวัญเริ่มเข้ามาใกล้
นงไฉนตกใจข่วนเข้าที่ไหล่ก่อนจะวิ่งหนีมาที่ทางแยกสปา และชนเข้ากับจอม
นงไฉนตกใจมากค่อยๆ ตั้งสติพอมองเห็นเป็นจอมก็ร้องขอให้ช่วยด้วยก่อนหมดสติไป
ธงตามมาถือหน้ากากเทวัญที่ทำเอาไว้แล้วบอกให้จอมเล่นอีกเพราะสนุกดี
จอมรีบบอกให้ธงช่วยกันพานงไฉนออกไปจากที่นี่ก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น