จอม เข้ามาที่ห้องของนงไฉนเห็นนงไฉนกำลังเก็บของจะกลับโรงแรม จอมถามว่าเกิดอะไรขึ้น นงไฉนหยิบเอกสารบางอย่างให้จอมดู จอมตกใจเพราะเป็นเอกสารที่จอมสลับกับของจริงซึ่งเป็นข้อมูลว่าชาคริตเป็น หมัน ทั้งคู่ออกมาคุยกันด้านนอก
นงไฉนยืนอยู่ริมน้ำ พยายามระงับสติตัวเอง จอมนั่งอยู่ที่โต๊ะ หน้าตายังหมกมุ่นคร่นคิด
"ทำไมคุณต้องโกหกฉัน"
"มันจำเป็น"
"จำ เป็นยังไง นี่คือสิ่งที่คนรักกัน ทำต่อกันงั้นเหรอ คุณช่วยคุณคริต ร่วมกันหลอกฉันกับพ่อเรื่องเป็นหมัน ฉันเป็นนังโง่ตัวหนึ่งสำหรับคุณใช่ไหม"
"ผมขอโทษ ผมจำเป็นต้องหลอกคุณ ผมมีเหตุผลส่วนตัวของผม"
"เพื่อช่วยฉัน ใช่ไหม เหตุผลเดิมๆ ทุกครั้ง ฉันจะวางใจในตัวคุณได้ยังไง ในเมื่อฉันจับได้ว่าคุณหลอกฉันไม่จบไม่สิ้น"
"ไม่มีอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว นงไฉน"
"ต้องมี ต้องมีมากกว่านี้แน่ๆ บอกฉันมาตามตรง วันนั้นในห้องประชุม คุณตกลงอะไรกับคุณคริต"
"ไม่มีอะไรอีกแล้ว"
"โกหก ฉันสรุปให้ก็ได้ คุณกำลังหลอกฉันแบบเดียวกับนายคริตนั่นแหละ"
"ไม่ใช่นะ ไม่ใช่" จอมนิ่งงันไป
"ถ้าฉันประเมินไม่ผิด คุณกำลังร่วมมือกับนายคริต จะฮุบสมบัติของฉันทั้งหมด"
จอมนั่งนิ่งเหมือนอยู่ในมนต์สะกด ปากเริ่มพึมพำอะไรบางอย่าง
"พอ ฉันรู้ทันนายคริต คุณก็เริ่มแผนสองต่อ ทำเป็นรักษาฉัน หลอกล่อให้ฉันหลงรักคุณ ทำแสนดีต่างๆ นานา เพื่อให้ฉันตายใจ แต่งกับคุณแทนนายคริต"
จอมเริ่มเอนตัวไปมา ปากขมุบขมิบ อาการประสาทเริ่มเด่นชัดขึ้น
"ฉันถามว่าใช่ไหม ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายพอ สารภาพออกมาซิ" นงไฉนเขย่าไหล่ของจอม
จอม ลุกพรวดขึ้นมองนงไฉนด้วยสายตาโหด นงไฉนนิ่งงันไป จอมหยิบสร้อยรูปหัวใจขึ้นมาแกว่งต่อหน้านงไฉน ยิ้มอย่างที่ไม่ใช่นายจอมอีกต่อไป ทั้งสีหน้าและน้ำเสียง
"แล้วเธอล่ะ มีคำอธิบายสำหรับสร้อยเส้นนี้บ้างไหม"
จอมแสยะยิ้มในแบบปีศาจเทวัญ แกว่งสร้อยไปมาเบื้องหน้า
"นี่คุณพูดอะไร สร้อยนี่เกี่ยวอะไรกับฉัน"
"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง ในเมื่อเธอเป็นคนขโมยไปจากฉัน"
"คุณจอม คุณพูดอะไรของคุณ"
"สร้อยที่เธอขโมยจากฉัน ตอนที่ฉันทำมันตกที่ไซท์งาน เธอเอาสร้อยไปขู่นรี ทั้งๆ ที่เธอย่ำยีนรีจนไม่เหลือดีแล้ว" จอมตวาดลั่น
"นรี ภรรยานายเทวัญน่ะเหรอ นี่คุณพูดเหมือนกับว่าคุณรู้จักสามีภรรยานั่น"
"ใช่ รู้จักซี รู้จักดีด้วย"
"เขาเป็นอะไรกับคุณ"
"เขา คือคนที่ฉันรักที่สุด แล้วเธอก็ใช้ความหึงหวงชั่วๆ ของเธอร่วมมือกับไอ้ผัวจัญไรนั่นข่มขืนนรี แล้วถ่ายภาพไว้แบล็คเมล์ แล้วยังเอาสร้อยนี่มาข่มขู่นรีอีกหน ทำไมจิตใจเธอมันอำมหิตนัก นังแพศยา"
"นายเทวัญ คุณพูดเหมือนนายเทวัญ"
"ก็ฉันนี่แหละคือเทวัญ" จอมเดินเข้าหานงไฉน
นงไฉนถอยกรูด "อย่า อย่าเข้ามานะ"
"หนีไม่พ้นหรอก นรีตายในไฟ ส่วนเธอ ตายในน้ำนี่แหละเหมาะที่สุด"
นง ไฉนกรีดร้องจะวิ่งหนี จอมเข้าตะครุบร่างนงไฉนกอดรัดไว้ แล้วผลักร่างของเธอตกลงในสระ นงไฉนกรีดร้องลั่น จอมแสยะยิ้ม แล้วกระโดดตามลงในน้ำ จอมปล้ำนงไฉนในสระน้ำ พยายามกดหัว นงไฉนลงน้ำ
นง ไฉนสำลักน้ำ พยายามดิ้นหนี นงไฉนทะลึ่งขึ้นจากน้ำ ร้องกรี๊ด จอมโผล่ตามแล้วกดร่าง นงไฉนจมลงไปอีก ที่ใต้น้ำ นงไฉนผละจากจอม จอมว่ายตาม ปล้ำดึงนงไฉนไปก้นสระ นงไฉนใกล้จะหมดแรง เต็มที
บนสระ โชค แหวน อานนท์ ธงวิ่งตามมา แหวนร้องกรี๊ด ธงหลบอยู่มุมหนึ่ง
"ไอ้จอม"
โชค และ อานนท์ กระโดดลงในสระ โชคกระชากร่างจอมออกมาจากนงไฉน อานนท์ ประคองนงไฉนที่ทรุดลงในสระ อานนท์พานงไฉนทะยานขึ้นมาเหนือน้ำ นงไฉนใกล้จะหมดสติ อานนท์ลากนงไฉนขึ้นมาบนสระ แหวนช่วยพยาบาลนงไฉนที่หายใจรวยริน โชคลากจอมขึ้นมาจากสระ ที่ยังมีท่าทีงุนงง โชคกระชากคอเสื้อจอม
"แกทำร้ายคุณนงทำไม"
"ฉันทำอะไรลงไป คุณนง" จอมถลาเข้ามาจะประคองร่าง
นงไฉนที่เริ่มรู้สึกตัว "อย่ามายุ่งกับพี่ผม"
อานนท์ ผลักจอมเซไป "คุณจะฆ่าพี่นงงั้นเหรอ"
"ผมเปล่า"
"ปัทโธ่ ยังจะโกหก" อานนท์ชกโครมเต็มหน้าจอม
จอมล้มไปกับพื้น อานนท์จะเข้าซ้ำ แหวนดึงไว้
"อย่าค่ะ คุณนนท์"
"ผมว่าพาคุณนงไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า"
"ฉันไม่เป็นอะไร นนท์ พาพี่ไปจากที่นี่"
อานนท์ประคองนงไฉนลุกขึ้น จอมรีบขอโทษและบอกว่าไม่รู้ว่าทำอะไรลงไป
"อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ"
อานนท์ผลักอกจอมจนเซล้มไป จอมยังจะถลาเข้าหานงไฉนโชคกระชากไว้
"คุณนง อย่าเข้าใจผมผิด"
"พอทีเถอะไอ้จอม เมื่อกี้แกกำลังจะฆาตกรรมคุณนงนะ" โชคเตือน
อานนท์พานงไฉนออกไปทันที แหวนรีบตามไป จอมระล่ำระลักอยู่ที่พื้น ธงโผล่เข้ามาร่วมวง
"คุณนง ผมขอโทษ ผมขอโทษ"
"แกมานี่เลย แกไม่มีสิทธิ์แก้ตัวอะไรทั้งนั้น ธง ช่วยกันลากมันกลับเข้าบ้านไป"
ธงและโชคประคองจอมที่หมดเรี่ยวแรง พาเข้าบ้าน
จอมกลับมาหมกมุ่นอยู่กับตัวเองที่ห้องอาการเก่าๆ เริ่มกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง
ขณะเดียวกันนงไฉนกำลังนั่งดื่มเพราะความเครียด เปิดโอกาสให้พวกพิมพา ลาวัลย์ เดชชาติ และชาคริตวางแผนใส่ยาให้ดื่มจนได้
นง ไฉนเริ่มเกิดอาการคลุ้มคลั่งคุมสติไม่อยู่จนสลบไป ชาคริตพานงไฉนกลับมาที่ห้อง ตกดึกนงไฉนเดินออกมานัยน์ตาพร่ามัว แต่มองเห็นคนทั้งสี่กำลังคุยกัน และหันมามองนงไฉนแบบเยาะๆ ชาคริตบอกว่าจะพานงไฉนกลับไปโรงพยาบาลบ้าอีก นงไฉนไม่ยอมแล้วก็ล้มพับไป
นง ไฉนตื่นเช้ามาพบว่าตัวเองอยู่บนเตียง ป้าถมยาเดินเข้ามา นงไฉนรีบถามเรื่องเมื่อคืนป้าถมยาบอกว่าชาคริตเป็นคนพามาส่งเพราะนงไฉนเมา มาก และยืนยันว่าเมื่อคืนพวกลาวัลย์ พิมพา เดชชาติ รวมถึงชาคริตไม่ได้มานั่งคุยในบ้านแน่นอน
อานนท์ แวะมาหาแหวน ระหว่างนั้นนงไฉนโทรตามด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดี อานนท์กับแหวนรีบเข้ามาหานงไฉน อานนท์กับแหวนเข้ามาเห็นนงไฉนที่นอนยุ่งเหยิง
"พี่นงครับ"
เสียงนงไฉนครางเบาๆ จากมุมห้อง ทั้งสองรีบวิ่งมาดู นงไฉนนั่งคุดคู้อยู่มุมห้อง มือพยายามปัดป้องอะไรบางอย่าง
"พี่นง นี่ผมเองนะ"
"อย่า ไล่ไป ไล่ไปที อย่าให้มายุ่งกับฉัน "
"พี่นงครับ ตั้งสติหน่อยครับ"
"คุณเชื่อฉันแล้วหรือยังว่าคุณนงโดนวางยา" แหวนหันมาถามอานนท์
"อาการเหมือนเมื่อตอนที่พี่นงเป็นหนักเลยละครับ"
"นนท์เหรอ พาพี่ไปจากที่นี่ที มันมากันเต็มบ้านไปหมด มันจะทำร้ายพี่"
"พากลับอารักษ์เถอะค่ะ"
"ใช่นนท์ พาพี่ไปหาคุณจอม พี่อยากเจอคุณจอม"
อานนท์พยักหน้า ที่ด้านนอกห้อง พิมพาแอบฟังอยู่ก่อนจะหลบไป นงไฉนถูกอานนท์และแหวนประคองเข้ามาในบ้าน
โชคกำลังดูแลจอมอยู่ที่โซฟายาว จอมนั่งนิ่งตาลอย
"คุณนง"
"คุณนงถูกวางยาอีกแล้วค่ะพี่"
อานนท์ประคองนงไฉนลงข้างๆ จอมที่มองไปไกล
"คุณจอม คุณเป็นอะไรไป" นงไฉนถาม
"ผมให้ยามันทานน่ะครับ พรุ่งนี้ผมจะส่งมันไปรักษาที่กรุงเทพ"
"ไม่นะ อย่าพาเขาไป คุณจอม ได้ยินฉันไหม" นงไฉนจับแก้มจอม
จอมหันมามองนงไฉน แล้วน้ำตาไหลพราก
"คุณนง"
"จอมคะ คุณจำฉันได้แล้ว" นงไฉนยิ้มออกมาได้
"ผมขอโทษคุณนง ผมทำร้ายคุณ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
"ผมเสียใจ"
"ขอฉันอยู่กับเขาลำพังเถอะค่ะ"
โชคพยักหน้ากับแหวนและอานนท์ ทั้งสามออกจากบ้านไป
"ฉันจะไปรักษาตัวกับคุณด้วย" นงไฉนกอดจอม
จอมยิ้มออกมา กอดนงไฉนไว้ อาการเหม่อลอยดูจะหายไป
"ดีใจที่สุดที่คุณยกโทษให้ผม เราจะไปรักษาตัวด้วยกัน"
"เราจะหายนะคะ เราจะหายด้วยกันทั้งคู่"
"เมื่อหาย ผมจะสารภาพเรื่องทั้งหมดของผมให้คุณฟัง"
"เรื่องอะไรคะ"
"นงไฉน ที่ผมมาอยู่ที่นี่ สร้างสปาอารักษ์ ก็เพราะคุณ"
"อะไรนะ"
"ผมมาที่นี่เพราะคุณ ผมต้องการมาอยู่ใกล้คุณ"
"คุณจอม คุณรู้จักฉันมาก่อนหน้านี้งั้นเหรอ"
"ใช่ครับ เรารู้จักกันมาก่อน"
"เรา หมายความว่าไง เรา"
"ผมไม่ใช่นายจอมอย่างที่คุณเห็นหรอก อดีตของผมคือ"
จอมกำลังจะพูด เสียงเอะอะดังมาจากนอกบ้าน ทั้งคู่หันไปมอง
จอมออก มาพร้อมกับนงไฉนก็ถูกชาคริตพุ่งเข้าชกทันที ชาคริตต่อว่าจอมและพานงไฉนขึ้นรถ อานนท์รีบตามไปด้วยและบอกว่าจะพานงไฉนไปหาหมอเอง แต่ชาคริตไม่ยอม
ชาคริต บอกว่ามีหลักฐานบางอย่างจะแฉจอม แล้วก็เปิดวิดีโอคลิปที่ถ่ายเอาไว้ตอนที่จอมบอกกับพวกชาคริตว่าตั้งใจจะหลอก นงไฉนให้ตายใจจึงแกล้งทำดีด้วย รวมถึงเรื่องหลอกผีต่างๆ โดยเฉพาะพวกของจอมเป็นคนวางยานงไฉนไม่ใช่พวกชาคริตตามที่อานนท์กับนงไฉนเข้า ใจ
อานนท์กับนงไฉนเสียใจมาก แหวนมาที่โรงแรมเจอกับอานนท์ อานนท์มองแหวนอย่างเจ็บปวดและไล่แหวนออกจากโรงแรมทันที แหวนตกใจมาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น