ธันวาตัดสินใจปลอมตัวเป็นผู้หญิง เพื่อเป็นคุณแม่จำแลง
ตามคำแนะนำของพิษณุ เพื่อหลอกให้ปอโต้หายเศร้า เอมิกาตัวปลอม หรือธันวา
มายืนตรงหน้าปอโต้ บอกว่าคือ เอมิกา ปอโต้ถอยหลังหนึ่งก้าว
มองเอมิกาอย่างไม่ค่อยแน่ใจ "แหม ทำเป็นจำแม่ไม่ได้
แต่แม่จำลูกของแม่ได้เสมอนะจ๊ะโดยเฉพาะ ปานรูปพระจันทร์ที่ก้นข้างซ้ายของลูกน่ะ
ยังอยู่รึเปล่าน๊อ" ปอโต้ฉีกยิ้มกว้างทั้งน้ำตา วิ่งเข้ามากระโดดกอดธันวา
พิษณุที่ยืนดูอยู่น้ำตาจะไหลโก๋ กับเทียม ยืนมองจ้องเอมิกาตาไม่กระพริบ
เทียมกระแทกสีข้างโก๋ "เฮ้ย ไอ้โก๋ แกว่าม่ะ คุณเอมิกานี่สวยแปลกๆ" "ก็แหง๋ล่ะ!
คุณธันแกคงชอบของแปลกอยู่แล้วนี่ อย่างคุณณุงี้ทั้งแปลกทั้งบึกยังกะ10ล้อมาเอง
เย้ย" พิษณุตบไหล่โก๋ดังพลั่ก! พลางเท้าเอวชี้หน้าประมาณเดี๋ยวเถอะมึง
ทั้งหมดหันกลับไปมองเอมิกาตัวปลอมที่กอดกับปอโต้ต่ออย่างซึ้งใจ
เอมิกามานั่งอยู่ในบ้าน โก๋เดินเอาน้ำมาให้ ทุกๆ คนนั่งล้อมเอมิกา
ปอโต้สงสัยว่าทำไมแม่มาช้านัก เอมิกาอ้างว่าเครื่องบินดีเลย์
เลยต้องใช้เวลานิดหน่อย ปอโต้ยิ้มบอกว่ายังไงเขาก็ไม่โกรธแม่
เพราะแค่แม่มาหาก็ดีใจแล้ว แต่ปอโต้ก็อดเสียดายไม่ได้ ที่เพื่อนๆ
ไม่ได้เห็นแม่ของเขา เทียมที่ฟังอยู่สอดขึ้นมา ว่าง่ายนิดเดียว
แค่ให้แม่ไปส่งโรงเรียนวันพรุ่งนี้ก็สิ้นเรื่อง พิษณุตกใจ เอมิกาถึงกับอ้าปากค้าง
ปอโต้รีบพยักหน้าดีใจ เอมิกาฉีกยิ้ม แต่ในใจเข่นเคี่ยว อยากจะฆ่าไอ้2ตัวนี่นัก
พิษณุแกล้งทำน้ำหกใส่เอมิกา แล้วลากเอมิกาเข้าไปเช็ดตัวในห้องน้ำ
ปอโต้ไม่ทันได้สังเกตอะไร มัวแต่ดีใจ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าธันวาพ่อของเขาหายไปไหน
ระหว่างที่เอมิกากำลังปรึกษาเรื่องที่ต้องไปส่งปอโต้ที่โรงเรียนกับพิษณุในห้องน้ำนั้น
ปอโต้ก็โทรศัพท์เข้าเครื่องของธันวา เอมิกาตัวปลอมตกใจ รีบรับสาย แล้วทำเสียงปกติ
บอกว่าเขาไปทำธุระที่บ้านลุงเกริก ปอโต้บอกว่าตอนนี้เขาเจอแม่แล้ว ธันวายิ้มๆ "ครับ
พ่อรู้แล้วไอ้เสือ ก่อนที่พ่อจะออกมาพ่อได้คุยกับแม่เขาแล้วล่ะ แล้ว
เอ่อปอโต้เจอแม่เค้าแล้ว รู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะลูก" "แม่สวยที่สุดในโลกเลยฮะพ่อ
สวยเหมือนที่ผมนึกภาพไว้เปี๊ยบเลย ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม๊ฮะพ่อ ผมได้เจอแม่แล้วจริงๆ"
น้ำเสียงสุดแสนดีใจของลูก ทำเอาธันวาถึงกับสะเทือนใจ "พ่อดีใจด้วยนะปอโต้
ที่ลูกได้เจอแม่ซะที งั้นก็อยู่กับคุณแม่ไปก่อนแล้วกันนะ
เดี๋ยวพ่อเสร็จธุระทางนี้แล้ว จะรีบกลับ มีความสุขมากๆ นะปอโต้ แค่นี้นะลูก"
ธันวาในคราบเอมิกาวางสายไปแบบซึ้งๆ นิ่งไป พิษณุสะกิดถามว่าเป็นอะไร
"ถูกของแกว่ะไอ้นุ ปอโต้ดีใจมากที่มีแม่มาอยู่ใกล้ๆ ตั้งแต่เลี้ยงลูกมา
ฉันไม่เคยเห็นลูกดีใจเท่านี้มาก่อนเลย" "แล้วปอโต้จะทำใจได้เหรอห่ะ
ดีใจไม่ทันข้ามคืน อยู่ๆแม่ก็ต้องโบกมือลา แถกลับเมืองนอกไปอีกและ" เอมิกาถอนใจ
"ฉันคงทำร้ายจิตใจลูกอย่างงั้นไม่ได้หรอกว่ะ" "โฮ้ว หมายความว่า
เอมิกาจะอยู่ต่อใช่ม่ะ โฮ้ว เริ่ด" "แต่ อีกแค่วันเดียวเท่านั้นนะ" "เอาน่า
แค่นี้ไม่ตายหรอกธันวา ชีวิตแกถ้าไม่ทำเพื่อลูก แล้วแกจะทำเพื่อใครยะ" "นั่นสินะ
ฉันต้องทำเพื่อลูก" ธันวาเรียกแรงฮึดให้ตัวเองสู้0000000000000000000 วันรุ่งขึ้น
ธันวาแต่งตัวเป็นเอมิกา แต่ห้อมอเตอร์ไซค์บึกบึนไปส่งปอโต้ที่โรงเรียน
บอยและเพื่อนเดินผ่านมาพอดี เข้ามาหาปอโต้โดยที่ไม่ทันสังเกตเอมิกา ก็แซวปอโต้ทันที
"ว่าไง ไอ้ลูกไม่มีแม่ วันนี้พ่อไม่มาส่งเรอะ ถูกทิ้งทั้งพ่อทั้งแม่เลยล่ะสิ"
ธันวาได้ยินก็โกรธ รีบลงจากรถมอเตอร์ไซค์ "ใครมาแซวลูกฉัน"
กลุ่มบอยเห็นแม่ปอโต้ตัวใหญ่
แถมยังทำท่าน่ากลัวก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียนด้วยความหวาดกลัว ปอโต้หัวเราะชอบใจ
"ขอบคุณครับแม่ สมน้ำหน้ามาว่าเรา หวัดดีครับแม่" ปอโต้กระโดดหอมแก้มเอมิกา
ทำเอาธันวาในคราบเอมิกาตกใจเพราะไม่ชิน แล้วปอโต้ก็โบกมือบ๊ายบายวิ่งไป
เอมิกาจับแก้มตัวเองอย่างอ่อนใจ
ขณะนั้นที่ชัชชาเดินสะพายกระเป๋าส่งน้ำฟ้าเสร็จแล้วเช่นกัน กำลังจะกลับไปที่รถ
มีชายคนหนึ่งยืนซุ่มอยู่ที่พุ่มไม้หน้าโรงเรียน
พอชัชชาเดินผ่านมาก็วิ่งเข้ามากระชากกระเป๋าถือของชัชชาออกไป
ชัชชาตกใจร้องตะโกนขึ้นให้คนช่วย ชนะชลและเหล่านักเรียนและผู้ปกครองหันมามองกันหมด
ขณะที่เอมิกาตกใจเพราะเห็นปอโต้ยืนตกใจอยู่กับที่อยู่ระหว่างทางที่โจรกำลังวิ่งมา
อารมณ์ห่วงลูก เอมิกากระโจนลงจากมอเตอร์ไซด์ วิ่งเข้าไปคว้าตัวปอโต้หลบเข้าข้างทาง
โจรวิ่งผ่านเอมิกาไป เอมิกามองตามโจรอย่างโกรธ
เอมิกาถอดรองเท้าส้นสูงข้างหนึ่งขึ้นมาเขวี้ยงไปที่กบาลโจร
โจรร้องโอ๊ยลั่นแล้วล้มคว่ำลงทันที เอมิกาวิ่งกระเผลกๆ
ด้วยส้นสูงข้างเดียวเข้ามาล็อคแขนล็อคคอโจรเอาไว้ แล้วดึงกระเป๋าคืนชัชชาไป
โจรรีบส่งกระเป๋าคืนให้เอมิกา เอมิกาปล่อยโจร ปัดมือหันมาส่งกระเป๋าให้
แล้วเอมิกาก็ต้องช็อค เมื่อเห็นเป็นชัชชา เอมิกาหลบๆ ตาหลบๆ หน้าไม่ค่อยกล้ามองตรงๆ
กลัวชัชชาจับได้ เอมิการีบก้าวจะเดินหลบไป
แต่ต้องชะงักเมื่อเจอะกับกองทัพผู้ปกครองนักเรียนยืนจ้องเป็นตาเดียว
รวมทั้งครูสมศิริและชนะชลที่ยืนจูงปอโต้อยู่ ชนะชลจ้องเอมี่ราวกับรักแรกพบ
ปอโต้สลัดมือครูชนะชลวิ่งตะโกนเข้ามาหาเอมิกา
เสียงฮือฮาดังขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าเป็นแม่ปอโต้ ศศิวิภา แจ่มจันทร์ จอมขวัญ
ยืนรวมอยู่กับผู้ปกครองอื่นๆ มองทึ่ง แม้แต่ชัชชา
ชัชชามองอย่างประทับใจในความกล้าหาญเกินหญิงของเอมิกา
ปอโต้อวดทุกคนอย่างภาคภูมิใจว่าแม่ของเขาเอง
บอยและนิคกี้วิ่งมาดูตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ยิ่งโดยเฉพาะคนที่จับโจรเป็นแม่ปอโต้ด้วย ชนะชลปรบมือนำขึ้นมาเป็นคนแรก
ทำเอาทุกคนปรบมือตามกึกก้อง
ธันวาในคราบเอมิกาเลยจำเป็นต้องฉีกยิ้มรับเสียงปรบมือของทุกคน
ในจังหวะทุกคนกำลังมัวชื่นชมเอมิกา โจรฉวยโอกาสรีบวิ่งหนีไปทันที เอมิกาจะตาม
แต่ไม่ทัน สุดท้ายเลยจะรีบขอตัว แต่จอมขวัญบอกว่าวันนี้วันประชุมผู้ปกครองพอดี
มีเรื่องดีๆ อย่างนี้ ต้องขอนำไปกล่าวชมเชยในที่ประชุมเสียหน่อย ศศิวิภา
ประธานสมาคมผู้ปกครอง นึกไม่ชอบหน้าเอมิกาที่ดังเกิดหน้าขึ้นมาทันที
แจ่มจันทร์หันมายิ้มเป็นมิตรให้เอมิกาแล้วรีบตามจอมขวัญกับศศิวิภาไปที่ห้องประชุม
ชนะชลแถเข้ามาแนะนำตัวเอง พลางส่งสายตาหวานเยิ้มให้เอมิกาทันที
แล้วเชิญเอมิกาไปที่ห้องประชุม เอมิกาปฏิเสธไม่ออก ที่ทางเดินหน้าสมาคมผู้ปกครอง
ครูสมสิริ ชนะชล และชัชชา พาเอมิกามาที่สมาคมผู้ปกครอง ศศิวิภา จอมขวัญ
และแจ่มจันทร์ยืนจับกลุ่มคุยอยู่ด้วยกัน ระหว่างนั้นชัชชาพาเอมิกาเดินเข้ามา
ศศิวิภาหมดอารมณ์เม้าท์เลยเมื่อชัชชาพาเอมิกาเดินเข้ามา ชัชชาแนะนำ
"ขอแนะนำอย่างเป็นทางการอีกทีนะคะ นี่คุณศศิวภาประธานสมาคมผู้ปกครองค่ะ" "แหม
ไม่ต้องแนะนำแบบมียศก็ได้ค่ะคุณชัชชา" ศศิวิภาพูดอวดกับเอมิกา "ศศิวิภาค่ะ
ประธานสมาคม สามปีซ้อน คุณแม่ดีเด่นปีล่าสุด และกรรมการหมู่บ้านอยู่ดีมีสุขค่ะ"
เอมิกาที่ยืนฟังอยู่ เกาปากที่เริ่มคัน ลิปสติกเปรอะออกมา จอมขวัญแขวะ "แหม
นี่แนะนำแบบไม่ติดยศนะคะ ถ้าแบบติดยศด้วยล่ะก็ ฟังสามเดือนก็ไม่จบค่ะ
เอ่อดิฉันจอมขวัญค่ะ ได้ข่าวว่าอยู่เมืองนอกใช่ไหม๊คะ งั้นไนท์ ทู มีท ยูค่า"
"ดิฉันแจ่มจันทร์ค่ะ" แจ่มจันทร์ยิ้มอย่างเป็นมิตร
ทันใดนั้นเสียงครูสมศิริก็ดังขึ้นทางไมค์ เชิญเอมิกามาหน้าเวที เสียงค่อยๆเงียบลง
เอมิกาจะเดินไป ชัชชาคว้าแขนไว้ เอมิกาหันมางง ชัชชาเช็ดลิปสติกที่เลอะของเอมิกาให้
เอมิกาเก้อๆ ก่อนพูดขอบคุณ ชัชชาดันเอมิกาไป เอมิกาก้าวขึ้นเวทีรับไมค์
สะดุดส้นสูงเกือบล้ม ผู้ปกครองครางฮือ ชนะชลมองราวต้องมนต์สะกด
"ยังปรับเวลาไม่ได้เลยค่ะ เริ่มง่วงๆ งงๆ ค่ะ ยังไงเอมี่ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ตอนนี้เอมี่พักอยู่ที่ร้านถังทองไทยเครป ซึ่งเป็นบ้านของอดีตสามี
ยังไงก็ไปเยี่ยมเยียนได้นะคะ" ผู้คนปรบมือต้อนรับกันดังกึกก้องอีกรอบ
ทุกคนพากันชื่นชมในความเก่ง เกินหญิงของเอมิกา ทำเอาศศิวิภาหมั่นไส้
มองเอมิกาแบบไม่ค่อยพอใจ 00000000000000000000000000000 ที่ในร้าน
โก๋กับเทียมกำลังทำงานอยู่ ธันวาที่ถอดรูปกลับมาเป็นคนเดิม
เดินเข้ามาจากทางหลังร้าน ยังไม่ทันไร รัญนรีก็เดินเข้ามาหน้างอ ธันวาทัก
"ไปไหนมาจ๊ะรัญ" "ก็มารอธันน่ะซีคะ ทำไมคะ
หรือว่าพอเมียเก่าคุณกลับมารัญก็มาที่นี่ไม่ได้แล้ว ฮือๆ" "โธ่ ไม่ใช่อย่างง้าน นี่
อย่าร้องไห้ได้ไหม๊ ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณสักหน่อย คุณอยากจะมาก็มาได้เหมือนเดิม"
"มาได้แน่เหรอ เมียคุณไม่ว่าเหรอคะ" "เอมี่จะว่าคุณในฐานะอะไร เขากับผมเลิกกันแล้ว
เราเป็นแค่ เพื่อนกัน อยู่ไม่กี่วันเค้าก็กลับไปแล้ว"
"แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นแม่ของปอโต้นะคะ รัญว่า คุณน่ะคิดผิดแล้วล่ะธัน
ที่ให้เอมี่กลับมาหาลูก" "คิดผิดยังไง" "ก็ปอโต้น่ะ ดูติดแม่ยังกะอะไรดี
เมื่อเช้ารัญไม่ได้ยินปอโต้พูดถึงคุณเลยสักคำ ได้ยินแต่เสียงเรียกแม่ตลอดเวลา
แล้วคอยดูสิตอนที่คุณเอมี่กลับเมืองนอกไป ปอโต้อาจจะร้องตามแม่ไป
ไม่อยากจะอยู่กับคุณแล้วก็ได้" โก๋กับเทียมมองหน้ากัน อย่างเห็นจริงด้วย
ธันวาหน้าเครียด ตกเย็น ปอโต้ออกมารอเอมิกามารับ ชนะชลที่หลงรักเอมิกาเข้าเต็มเปา
ก็เข้าไปตีซี้ จูงมือปอโต้รอเอมิกาด้วยกัน แต่แล้วคนที่มารับปอโต้กลับเป็นธันวา
ชนะชลหมดมู้ดเลย ขณะที่ปอโต้ดีใจเหมือนกัน เพราะอยากอยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก
แต่พอมองไม่เห็นเอมิกา ก็ถามว่าทำไมแม่ไม่มารับเขาด้วย ธันวาบอกว่าแม่ไม่อยู่แล้ว
ชนะชลหันขวับมาทันที "ห่ะ หา! หมายความว่าคุณเอมี่กลับเมืองนอกไปแล้วเหรอครับ"
"ก็ใช่น่ะสิ เอมี่กลับไปแล้ว แล้วก็จะไม่กลับมาเมืองไทยอีก ได้ยินชัดหรือยัง"
สีหน้าปอโต้ตกใจมาก มองธันวาค้าง ธันวาหันมามองปอโต้ เห็นหน้าลูกถึงกับอึ้ง
ธันวาอ้างว่าเอมิกามีธุระด่วน แล้วบอกปอโต้ให้ไปคุยที่บ้าน แต่ปอโต้ไม่ยอมขึ้นรถ
ส่ายหน้าเดินถอยหลัง ธันวารีบตามปอโต้ไป ปอโต้ร้องไห้บอกว่าเขาจะไปตามหาแม่
ชนะชลเศร้าใจ ไม่อยากเชื่อเอมิกากลับไปแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น