ที่ทำงาน วันชนะกำลังโทรตามแจ่มจันทร์หน้าเครียด
"ฮัลโหล ถึงไหนแล้วล่ะ
บอกให้นั่งมอเตอร์ไซด์มาเลย ก็ให้มันเร็วๆ หน่อยเซ่
ผมต้องรีบใช้เอกสารประชุมวันนี้นะ ก็เพราะใครล่ะ เป็นเมียประสาอะไร
ไม่รู้จักเตรียมข้าวของให้สามี มาเร็วๆ นะ อี่ย์"
วันชนะวางสายอย่างหงุดหงิด
รับภาพโอเปิ้ล สาวสวย แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด เดินเข้ามา
"มีอะไรให้ช่วยไหม๊คะ?"
วันชนะหันมาถึงกับกลืนน้ำลายเฮือก
"หนูชื่อโอเปิ้ลค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
โอเปิ้ลยื่นมือไปให้วันชนะจับพลางส่งตาหวานให้
วันชนะจับอย่างเคลิ้มๆ
"เอ่อ เด็กฝึกงานคนใหม่เหรอจ๊ะ?"
"ฮิหนูรู้งานดีค่ะ
ไม่ต้องฝึกใหม่หรอก คุณเกรียงชัยเขาเห็นว่าคุณกำลังเครียด
ก็เลยให้หนูมาช่วยคลายเครียดให้คุณน่ะค่ะ"
วันชนะมองไป
เห็นเกรียงชัยกับเพื่อนกำลังมองมา พลางส่งเสียงแซว
อุเทนที่กำลังยืนดูเอกสารมองแล้วส่ายหน้า
วันชนะจับไหล่โอเปิ้ลประคองลงนั่งคุยจู๋จี้กัน
แจ่มจันทร์ที่กระหืดกระหอบหัวหูกระเซิงถือซองเอกสารเข้ามาเห็นพอดี
ยืนช็อคมองภาพสามีตัวเองกำลังสีสาวอื่น อุเทน เกรียงชัยและเพื่อนๆ ทุกคนช็อค
แจ่มจันทร์ตะโกนถามขึ้น
"ทะ ทำอะไรคุณวันชนะ"
วันชนะกับโอเปิ้ลหันมามอง
แทนที่จะตกใจ วันชนะกลับเดินเข้ามากระชากเอกสารไปจากมืออย่างไม่แยแส
"ทำไมมาช้านักล่ะห๊ะ"
"เอ่อ พอคุณโทรไปบอก
ฉันก็รีบกลับบ้านไปเอามาให้ทันที" แจ่มจันทร์หงอ
"นี่รีบแล้วเหรอ"
วันชนะนิ่วหน้า
"ไม่เอาซีคะ ใจเย็นๆ" โอเปิ้ลลูบอกวันชนะ "อย่าไปดุคนใช้เลย"
อุเทนและทุกคนที่ได้ยินถึงกับอ้าปากค้าง
"คนใช้คุณทำได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้วค่า คนใช้บ้านโอเปิ้ลทั้งโง่ทั้งเซ่อ
อ่านหนังสือยังไม่ออกด้วยซ้ำ"
วันชนะหน้าเสียทั้งโกรธทั้งอาย
"ยังยืนเซ่ออยู่อีก หัดดูสารรูปตัวเองบ้างนะ น่าขายหน้าเป็นบ้าเลย ไปเซ่
ไปให้พ้นหน้าฉัน"
แจ่มจันทร์หันเดินปิดปากร้องไห้ออกไป
อุเทนทนดูไม่ไหวจะเข้าไปพูดกับวันชนะ
"เฮ้ย มันทำอย่างงี้ เกินไปแล้ว"
แต่เพื่อนๆ จับอุเทนไว้ เกรียงชัยปราม
"เรื่องผัวเมียเค้าน่า
แกอย่าไปยุ่งเขาเลย ทำงานเว้ย"
ทุกคนหันกลับไปทำงานต่อ อุเทนโมโห
"ซักวันเถอะ เกรียงชัยเคยได้ยินมั๊ยรักสนุกทุกข์สงัด"
"เป็นไงอยากเจอจัง"
เกรียงชัยยักคิ้ว
เกรียงชัยหัวเราะ อุเทนฉุนเดินออกไป
แจ่มจันทร์ร้องห่มร้องไห้เล่าให้เอมี่ ชัชชา จอมขวัญ ศศิวิภาฟัง
ระหว่างที่มาครบองค์ประชุมแล้ว 3สาวกำลังช่วยกันปลอบใหญ่
ไม่ให้เสียงน้ำตาให้กับผู้ชายเลวๆ ชัชชาบ่นว่าโลกนี้หาผู้ชายดีๆ ไม่ได้แล้ว
หลังจากทนฟังคำปลอบใจโจมตีผู้ชายอยู่ฝ่ายเดียวอยู่นาน
โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายของชัชชา ธันวาในร่างเอมี่ก็ทนไม่ไหว โพล่งออกไป
"เรื่องนี้พวกคุณจะว่าผู้ชายฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะ"
เงียบกริบทันที!
พร้อมสายตา4สาวที่หันขวับมามองเอมี่เป็นตาเดียว เอมี่เลยต้องทำเป็นหัวเราะแก้เก้อ
"คือเอมี่หมายความว่าคุณแจ่มจันทร์ควรจะปฏิวัติตัวเองด้วยน่ะค่ะ
แบบว่าที่เห็นอยู่นี่ไม่น่าเชิญชวนให้ผู้ชายหลงใหลจริงๆ"
ชัชชาสะกิดเตือนเอมี่
เมื่อเห็นแจ่มจันทร์หน้าเสียทำท่าจะร้องไห้อีก เอมี่ไม่หยุด
"เอมี่พูดจริงๆ
นะคะ ผู้หญิงถ้าแต่งงานแล้วปล่อยเนื้อ ปล่อยตัว ไม่รู้จักบริหารเสน่ห์เสียบ้าง
แล้วเอาแต่ไปโทษผู้ชายฝ่ายเดียวจะถูกเหรอ?"
ศศิวิภาได้ที "ต๊าย
นี่มันยังไงกันคุณเอมี่ อยู่ๆ ก็มาพูดเข้าข้างผู้ชายกันซึ่งๆ หน้า
ตกลงคุณเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่คะ?"
"จะผู้หญิงหรือผู้ชาย
เอมี่ไม่ได้พูดเข้าข้างฝ่ายไหนทั้งนั้นแต่เรามาพูดเรื่องจริงกันดีกว่า
ของแบบนี้มันต้องแก้ที่ตัวเราเองก่อนจะไปว่าใคร ความรักมีวันหมดอายุ
ถ้าเราไม่รู้จักพยายามต่ออายุให้ตัวเอง จะเอาแต่รอฟ้าดินมาช่วยก็คงไม่ได้หรอกค่ะ"
ศศิวิภาถึงกับอึ้งเถียงไม่ออก ขณะที่อีก3สาวถึงกับอึ้งในความคิด
แจ่มจันทร์หาที่พึ่ง
"ถ้าอย่างงั้น ฉันควรจะทำยังไงดีคะคุณเอมี่
คุณช่วยฉันได้ไหม๊คะ?"
เอมี่หันไปมองหน้าชัชชา
ชัชชายิ้มพยักหน้าเป็นเชิงขอร้องให้ช่วย
"ได้ค่ะ แต่คุณต้องเลิกร้องไห้
ทำใจให้สบายก่อนนะคะเสร็จประชุมแล้ว ฉันจะบอกว่าจะช่วยคุณยังไง"
แจ่มจันทร์พยักหน้า รู้สึกสบายใจขึ้น ขณะที่ศศิวิภาแอบมองเอมี่อย่างหมั่นไส้
ชัชชามองไปที่เอมี่ด้วยสายตาที่ชื่นชมมาก จนเอมี่เห็นแล้วขนลุก
0000000000000000000000
ปอโต้หาวิธีที่จะจับบอยกับนิกกี้
เรื่องขโมยสมุดเรียงความไปซ่อนให้ได้ เลยวางแผนด้วยการไปบอกน้ำฟ้า
ว่ารู้แล้วว่าสมุดเรียงความอยู่ที่ไหน เพราะเขาคืออัศวิน
แต่เขาจะยังไม่บอกน้ำฟ้าในตอนนี้ บอยกับนิกกี้ได้ยินเข้าก็หูผึ่ง
พอปอโต้และน้ำฟ้าเดินออกจากห้องไป นิกกี้ก็หน้าเสียหันไปบอกให้บอยเปลี่ยนที่ซ่อน
เพื่อให้ปอโต้หาไม่เจอ
บอยกับนิกกี้แอบเดินลับๆ ล่อๆ ไปที่ด้านหลังโรงเรียน
นิกกี้ดูกลัวมากกว่าบอย ตื่นเต้นและเหงื่อตก ปอโต้เดินจูงครูสมศิริตามมาแต่ไกล
ปอโต้แอบเข้าหลังต้นไม้ราวสายลับ ครูสมศิริเลยต้องแอบตาม ปอโต้ก้มๆ ย่องๆ
ครูสมศิริทำตาม ทั้ง2แอบมองไปที่บอยกับนิกกี้ เห็นทั้ง2เดินหายเข้าไปในโรงเก็บของ
ครูสมศิริมองทั้งสองอย่างสงสัย
ครู่เดียวก็เห็นบอยกับนิกกี้ช่วยกันอุ้มเอาสมุดกองโตออกมา
ครูสมศิริตกใจและแปลกใจ ปอโต้บอกให้ครูสมศิริหยิบมือถือเอามาถ่ายไว้เป็นหลักฐาน
บอยกับนิกกี้ช่วยกันเอาสมุดไปโยนทิ้งลงในถังขยะ แล้วรีบวิ่งหนีไปทันที
ปอโต้กับครูสมศิริรีบลุกไปเปิดถังขยะดูครูสมศิริหยิบสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมาเปิดดู
เป็นสมุดรายงานที่หายไปจริงๆ และไม่อยากเชื่อว่าบอยกับนิกกี้จะทำอย่างนี้
ปอโต้ถามว่าครูจะทำยังไงต่อไป ครูสมศิริบอกว่าเอาไว้เธอจะจัดการเอง
แต่ขออย่างเดียว ไม่ให้ปอโต้บอกเรื่องนี้กับใคร ปอโต้รับปากอย่างเต็มที่
ครูสมศิริจับไหล่มองปอโต้อย่างชื่นชม ปอโต้ยิ้มดูภูมิใจในตัวเองมาก
ชัชชาขับรถกลับมาบ้านพร้อมน้ำฟ้า
เห็นเขตอรัญกำลังเอะอะโวยวายเอากับปารินและพนักงานติดตั้งกล้องวงจรปิด3คนอยู่หน้าบ้าน
ชัชชารีบลงจากรถเข้ามา พอเขตอรัญเห็นหน้าชัชชา ก็ต่อว่าใหญ่
เรื่องที่ปล่อยให้ปารินพาคนมาติดกล้องวงจรปิดในบ้าน ชัชชาออกรับว่าเธอเป็นคนสั่งเอง
พลางบอกให้น้ำฟ้าขึ้นบ้านไป
ชัชชายิ้มอย่างเป็นต่อ
บอกว่าตอนนี้เขตอรัญอยากจะทำอะไรก็ทำ เธอจะได้ถ่ายเก็บไว้เป็นหลักฐาน
ว่าเขตอรัญเข้ามาคุกคามเธอและคนในบ้าน เขตอรัญได้แต่เจ็บใจ
"คุณท้าผิดคนแล้วชัชชา อยากเล่นสงครามกับผมใช่ไหม๊ ได้เลย เราได้สนุกกันแน่
ทั้งคุณ ทั้งผม แล้วก็ไอ้ทนายชู้นี่ด้วย หึ"
เขตอรัญเดินกลับไปขึ้นรถขับเอี๊ยดออกไป ชัชชารู้สึกปวดจี๊ดที่สมอง
ปารินรีบเข้ามาดู
ชัชชาว่าไม่เป็นอะไร
ปารินบอกพนักงานให้ซ่อนกล้องทุกจุดให้แนบเนียน อย่าให้มองเห็นได้
พนักงานพากันขนกล่องอุปกรณ์เดินเข้าไปทำงานกัน ชัชชามองปารินอย่างซึ้งใจ
"ขอบคุณนะปาริน ที่ยอมอดทนกับคนเลวๆ อย่างงั้นเพื่อฉัน"
ปารินยิ้มแทนความภูมิใจที่ได้ช่วยชัชชา
เขตอรัญวางลูกกอล์ฟลงแล้วตีไปสุดแรง
ราวกับเห็นลูกกอล์ฟเป็นปาริน
สักพักได้ยินเสียงหยอกล้อหัวเราะมาจากกลุ่มที่อยู่ห่างออกไป2-3บล็อค
เขตอรัญหยุดมองไป เห็นเกรียงชัย กำลังหวดลูกกอล์ฟเต็มแรง
ขณะที่วันชนะยืนมองอยู่พร้อมกลุ่มเพื่อนๆ แล้วหวดลูกกอล์ฟบ้าง
โอเปิ้ลเห็นว่าวันชนะตีกอล์ฟดี ก็ให้รางวัลด้วยการจุ๊บฟอดใหญ่
วันชนะถึงกับยืนยิ้มซู่ซ่า
เกรียงชัยหัวเราะแล้วหันมาทางรัญนรีว่าไม่เห็นให้รางวัลเขาบ้างเลย
รัญนรียื่นหน้าเข้าไปใกล้จะจุ๊บแก้ม
แต่เขตอรัญเดินถือไม้กอล์ฟเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ทั้งหมดทักทายกัน
เขตอรัญมองไปที่รัญนรี แล้วแนะนำตัวเองกับรัญนรี เกรียงชัยรีบโอบรัญนรีโชว์
บอกว่าคนนี้ไม่ได้เขาหวง
รัญนรีทำเป็นเล่นจริตดันเกรียงชัยออกเบาๆ
แล้วลุกไปคว้าไม้ มาตั้งท่าตีกอล์ฟโชว์สัดส่วนที่นุ่งสั้นโชว์เรียวขาของตัวเอง
หวังหว่านเสน่ห์ใส่ผู้ชายทุกคนให้อยู่หมัด ทำเอาทั้งเขตอรัญ เกรียงชัยและหนุ่มๆ
ทุกคนมองตาไม่กระพริบ เขตอรัญมองประมาณอยากได้รัญนรีมาก
000000000000000000000000000000
ถึงวันงานโรงเรียน ซึ่งเป็นวันแม่
เอมี่มาคนเดียว บอกว่าธันวาติดงาน ด้านชัชชาก็มาคนเดียวเช่นกัน
เกรียงชัยมากับศศิวิภา อุเทนมากับจอมขวัญ วันชนะมาคนเดียว จนจอมขวัญถามหาแจ่มจันทร์
วันชนะบอกว่าเดี๋ยวคงมา จอมขวัญแขวะว่าพูดยังกับเมื่อคืนไม่ได้นอนบ้าน วันชนะเงียบ
เกรียงชัยหันไปยิ้มสบตากับวันชนะ ขณะที่อุเทนดึงจอมขวัญให้หยุดพูด
ครูชนะชลพูดบนเวทีว่าตอนนี้เด็กทุกคนพร้อมแล้ว แจ่มจันทร์เดินเข้ามาในห้อง
คนที่นั่งข้างหลังหันไปมองถึงกับตะลึงเพราะแจ่มจันทร์สวยมากเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
จนมีเสียงฮือฮา เอมี่ ชัชชา และทุกคนหันไปมอง วันชนะถึงหันไปมอง
เห็นเมียตัวเองถึงกับช็อค ศศิวิภาเหวอว่าเป็นไปได้ยังไง
เกรียงชัยต้องหันไปถ่ายรูปแจ่มจันทร์ไว้เลย
จอมขวัญโบกมือเรียกแจ่มจันทร์มานั่งด้วยกัน แจ่มจันทร์เดินเข้ามานั่งใกล้ๆ
กลุ่มเอมี่ ชัชชา ชัชชาเอ่ยปากชมว่าแจ่มจันทร์สวยมาก
แจ่มจันทร์บอกว่าต้องยกความดีให้กับเอมี่ ชัชชาหันมายิ้มชื่นชมเอมี่
เอมี่ยกนิ้วให้ประมาณเชื่อมือเอมี่ได้เลย
วันชนะหันไปถามแจ่มจันทร์
ถามว่าไปทำอะไรมา แจ่มจันทร์ได้แต่ยิ้มไม่ตอบเพราะบนเวทีกำลังเริ่ม
"ต่อจากนี้ไป ขอเชิญทุกท่านพบกับการแสดงการร้อง
เพลงเทดพระคุณแม่ของนักเรียนชั้นป.2/1 ได้แล้วครับ"
ทุกคนหันไปปรบมือมองบนเวที
เด็กๆ ออกมาร้องเพลงประสานเสียงกันอย่างน่ารัก
ถึงเวลาที่เด็กๆจะต้องลงมากราบเท้าแม่ เพื่อทดแทนบุญคุณ
เอมี่สังเกตเห็นบรรดาคุณแม่ทั้งหลายต่างพากับควักผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเตรียมเอาไว้
ชัชชาเอียงหน้าเข้ามากระซิบเตือนล่วงหน้า
พร้อมกับส่งกระดาษทิชชู่ให้เอมี่ว่าระวังน้ำตาแตก เอมี่เตรียมตัว พลางหัวเราะออกมา
บอกว่าไม่มีทาง
เสียงร้องไห้เริ่มระงมขึ้น
โดยมีเสียงเพลงค่าน้ำนมเปิดคลอไปทั่วหอประชุม
น้ำฟ้าเข้ามากราบเท้าชัชชามอบพวงมาลัยให้ ชัชชาร้องไห้ออกมากอดน้ำฟ้าอย่างซาบซึ้ง
เอมี่อมยิ้มมอง ตามมาด้วยปอโต้ที่ถือพวงมาลัยมะลิมานั่งลงคุกเข่าลงต่อหน้าเอมี่
"แม่ฮะ ปอโต้ดีใจที่สุดเลย ที่วันนี้แม่มาให้ปอโต้กราบเท้าแม่ในวันแม่
แม่รู้ไหม๊ฮะ พ่อน่าสงสารมากเลย ทุกๆ ปี พ่อต้องมานั่งตรงนี้
ให้ปอโต้กราบเท้าแทนแม่ พ่อคงจะอึดอัดที่ต้องทำอย่างงั้น"
เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอก ต่อมน้ำตาของธันวาเริ่มแตก เสียงสั่นเครือ
"ไม่หรอกลูก พ่อไม่อึดอัดหรอก อะไรที่ทำให้ลูกมีความสุข
พ่อพร้อมจะทำทุกอย่างให้ลูก"
"ถึงวันนี้พ่อจะไม่ได้มานั่งตรงนี้แทนแม่แล้ว
ปอโต้ก็อยากให้พ่อรู้ว่า พ่อเยี่ยมยอดที่สุดเลย ที่เลือกแม่มาเป็นแม่ของปอโต้
ปอโต้รักแม่ฮะ"
ปอโต้ก้มลงกราบเท้าเอมี่
วินาทีนั้นทำเอาธันวาอ่อนไหวเพราะภาพแรกเกิดของปอโต้แจ่มชัดขึ้นในความทรงจำ
ภาพธันวาอุ้มปอโต้ในวัยแรกเกิดขึ้นมากอดไว้ในอ้อมแขน
ภาพของลูกช่างงดงามในความทรงจำของพ่อ
เอมี่สวมกอดปอโต้ไว้แล้วก็เริ่มร้องห่มร้องไห้ท่ามกลางสายตาทุกคน
ขณะที่ปอโต้ผละมาเช็ดน้ำตาให้
"แม่อย่าร้องไห้นะครับ
ขอให้แม่เอมี่ของปอโต้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง และอยู่กับปอโต้ไปนานๆ"
คราวนี้ธันวาถึงกับปล่อยโฮ ดึงปอโต้ไปกอดไว้แน่นอีกครั้ง ปอโต้โอบกอดเอมี่
แล้วลูบหลังปลอบ สร้างความน่าเอ็นดูให้กับชัชชาและทุกคน แต่ศศวิภาหมั่นไส้
ถึงเวลาประกาศผลเรียงความ บอยกับนิกกี้งงว่าทำไมถึงมีการประกาศผลเรียงความได้
ทั้งสองใจเต้นตึกตัก ด้านจอมใจลูกจอมขวัญได้รางวัลชมเชยจากเรื่อง
"คุณแม่ช่างเม้าท์ของหนู"
จอมขวัญทำหน้าปูเลี่ยนๆ ทุกคนขำและปรบมือ
บุ้งกี๋เดินขึ้นไปรับรางวัลจาก
โดยมีครูชนะชลคอยทำหน้าที่ส่งของรางวัลให้ครูใหญ่มอบให้กับเด็กๆ แต่ที่สุด
ปอโต้ก็คว้ารางวัลที่หนึ่งไปครอง จากเรียงความเรื่อง "คุณแม่ของผมสวยที่สุดในโลก"
ศศฺวิภาอึ้ง เมื่อรู้ผลว่าบอยไม่ได้
ขณะที่เอมี่ลุกกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจจนเกือบหลุดอาการ
ศศิวิภาลากบอยออกไปพร้อมๆกับตี ที่ไม่ยอมเขียนเรียงความให้ดี จนพลาดรางวัล
เกรียงชัยปราม ด้วยความอายคน แต่ศศิวิภาไม่สนใจ ลากบอยออกไปข้างนอก
อุเทนสงสารที่บอยมีพ่อแม่แบบนี้
ครูสมศิริหันมองตามก่อนจะหันไปสั่งไมค์ให้ครูชนะชล แล้วตามศศิวิภาไป
ขณะที่นิกกี้ด้วยความกลัวว่าความจะแตกรีบวิ่งตามบอยไป
แจ่มจันทร์กับวันชนะลุกตามนิกกี้ไป
ศศิวิภาทั้งตีทั้งลากบอยมาตามทาง
บอยร้องไห้น่าสงสาร เกรียงชัยเดินตามอย่างเซ็ง ทำอะไรไม่ได้
ครูสมศิริรีบวิ่งตามมาคว้าตัวบอยไปแล้วบอกศศิวิภาให้พอได้แล้ว
นิกกี้แอบหลังเสาด้วยความกลัว
"ก็เพราะถูกกดดันอย่างงี้
คุณรู้ไหม๊คะว่าตาบอยกับนิกกี้ถึงกับขโมยสมุดเรียงความของเพื่อนไปซ่อน
เพราะไม่อยากให้ใครชนะการประกวด"
แจ่มจันทร์กับวันชนะที่เดินตามมาถึงอ้าปากค้าง
"ไม่จริง ลูกฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก ใช่ไหม๊ตาบอย?"
บอยเงียบ
ศศิวิภาแทบกรี๊ด ขณะที่วันชนะปรี่เข้ามาหานิกกี้เลย
"นิกกี้ บอกพ่อมาสิ
ว่าลูกไม่ได้ทำ พูดสิ"
"ผม ผมขอโทษครับพ่อ"
วันชนะเงื้อมือ
แจ่มจันทร์ปรี่เข้ามากอดป้องลูกไว้กับอก
ครูสมศิริมองพ่อแม่ของเด็กทั้งคู่แล้วเอ่ยขึ้น
"นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แค่เริ่มต้น
เรายังแก้ไขกันทันค่ะแต่ไม่ควรจะปล่อยไว้ เด็กอาจจะโตมีปัญหาได้
ดิชั้นว่าเราไปปรึกษากันที่ห้องพักครูกันดีกว่าค่ะ เชิญค่ะ"
ครูสมศิริเดินนำทุกคนไป แต่วันชนะไม่ยอมคุย เดินผละไป
เอมี่ จอมขวัญ ชัชชา
อุเทน บุ้งกี๋ น้ำฟ้า ตกใจเมื่อฟังจากที่ปอโต้เล่า
"เรื่องก็เป็นอย่างงี้แหละครับ ครูไม่ให้ผมบอกใคร จนกว่าจะถึงงานวันแม่"
จอมขวัญทำท่าลมจะใส่ "โอ๊ย ฟังแล้วลมจะใส่ให้ได้ ต๊าย เด็กตัวแค่นี้
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะทำไปได้"
เอมี่ถอนหายใจ
"เด็กคงจะกลัวว่าถ้าเกิดไม่ได้รางวัลจะโดนทำโทษเหมือนอย่างที่เราเห็นเมื่อกี้"
"คุณศศิวิภาจะรู้รึเปล่านะว่า
การที่เขาทำอย่างนั้นมันไม่ใช่การรักลูกที่ถูกเลย" จอมขวัญออกความเห็น
"หึ
คุณไปสอนคุณศศิกับนายเกรียงชัยเขาไม่ได้หร๊อก 2คนนั่นเขาคิดว่าตัวเองแน่กว่าใคร
เขาไม่เชื่อใครหรอก นอกจากตัวเอง"
ชัชชาได้ทีสอนลูก
"แต่น้ำฟ้าอย่าไปล้อเพื่อนนะจ๊ะ บอยกับนิกกี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างงี้หรอก
ทุกคนเผลอทำผิดได้ทั้งนั้น"
น้ำฟ้ารับคำ ทุกคนมองไปเห็นศศิวิภา
เกรียงชัยกึ่งจูงกึ่งลากบอยเดินออกจากโรงเรียน โดยไม่หันมาคุยกับใครเลยสักนิด
อายมาก ขณะที่แจ่มจันทร์เดินจูงมือมากับนิกกี้ที่เดินตามออกมา
เดินตรงมาทางกลุ่มเอมี่
นิกกี้เดินเข้ามาหาทุกคน หน้าตาสำนึกผิดมากๆ ขอโทษทุกคน
บอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำเรื่องไม่ดี แจ่มจันทร์ขอโทษกับลูกด้วย ทุกคนไม่ถือสาอะไร
เอมี่รีบแก้สถานการณ์ด้วยการขอเลี้ยงขนมถังทองไทยเครป เพื่อฉลองมิตรภาพ
ครูชนะชลแอบยืนฟังอยู่ มองเอมี่ก่อนยิ้มอย่างมีแผน
บรรดาแม่ๆ กลุ่มอื่น
โทรไปเล่าให้ศศิวิภาฟังว่าจะมีการเลี้ยงฉลองที่ร้านของเอมี่ ศศิวิภาเครียด
ที่ทุกคนจะปาร์ตี้ฉลองรางวัลโดยไม่มีเธอ และคิดว่าเป็นการเยาะเย้ยเธอ
ศศิวิภาหันไปเล่นงานบอยอีกรอบ ว่าคิดจะขโมยสมุดเรียงความไปแล้ว
ทำไมไม่รู้จักเอาไปทิ้งทำลายหลักฐานซะ และสั่งบอยว่าห้ามแพ้ปอโต้ลูกเอมี่อีกเด็ดขาด
บอยเอาหมอนปิดหูด้วยความเซ็ง ไม่อยากรับรู้อะไรแล้วศศิวิภาแค้นสุดๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น